ความรัก

"อย่ามายั่วให้รัก แล้วจากไปแบบนี้ ผมไม่ยอมเด็ดขาด จอมขวัญ!!"เรื่องราวความรักแนวมุ๊งมิ๊งของเลขาตัวน้อยที่ตกกะไดพลอยโจนได้เลื่อนขั้นเป็นเลขาจำเป็น (เพราะใช้เส้นเพื่อนโดยไม่รู้ตัว) กับเจ้านายจอมเฮี๊ยบผู้นิ่งขรึมไม่ชอบใจเอามาก ๆ ออกรังเกียจด้วยซ้ำกับพวกใช้เส้นสาย แล้วอย่างไรเล่าก็เธอบอกว่าไม่มีเส้น ๆ พูดไม่เข้าใจหรือไงคะบอส!

เมื่อเธอและเขา one night stand กันโดยไม่ตั้งใจ "คุณภูมิ" "คุณจูนจะทำอะไรครับ" "จูนร้อนคะ" "เดี๋ยวผมไปเร่งแอร์ให้" "ไม่คะ จูนอยาก ช่วยจูนด้วย" "จะให้ผมช่วยยังไงครับ" "จูนต้องการคุณ "

"เป็นบ้าหรือไง จู่ๆ ก็มาแก้ผ้าให้ผู้ชายดู!" "เอ้า! ลุงไม่ได้จับหนูมาเพราะอยากทำแบบนี้เหรอ? แก้แค้นไง ลุงบอกว่าหนูทำลุงเสียอนาคต ลุงก็ทำให้หนูเสียอนาคตด้วยสิถึงจะสาสม" "เธอมันประสาท!! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!!!"

ฉันรู้สึกถูกชะตา แอบปิ๊งคุณลุงในระยะเวลาแสนสั้น นี่คงเป็นจุดอ่อนของลูกสาวที่เติบโตมาอย่างขาดพ่ออย่างฉัน ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ผู้ชายอายุรุ่นราวคราวพ่อ โดยเฉพาะคุณลุงหล่อๆ แบบลุงทอมคนนี้ “นั่งก่อนสิ… หนูชื่ออะไรจ๊ะ” คุณลุงผายมือมาที่โซฟาสีน้ำตาล ฉันวางปิ่นโตลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างโซฟาสองตัวหันหน้าเข้าหากัน “หนูชื่อ ‘เฟื่องฟ้า’ ค่ะ… เรียกว่า ‘ฟ้า’ เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” ฉันแนะนำตัวเอง มองหน้าคุณลุงแล้วเขิน “เฟื่องฟ้า… ว้าว ชื่อดอกไม้นี่นา เป็นชื่อที่ไพเพราะจัง เฟื่องฟ้าเป็นดอกไม้โปรดของฉัน สีสันจัดจ้านสู้แดด ฉันชอบมาก”

ข้าผิดอะไร แค่ร้ายไปหน่อยเท่านั้นเอง ไม่สิไม่ใช่แค่ร้ายไปหน่อยแค่ไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบจำต้องทวงคืน

นางไม่อยากเชื่อเลยสักนิด เมื่อครู่นางยังชื่นชมความงามของทัศนียภาพข้างทาง ทว่าเพียงพริบตา รถม้าวิ่งเร็วผิดจังหวะ นางกำลังจะตะโกนถามสารถีว่าเกิดเรื่องใดขึ้น รถม้าของนางก็เหมือนถูกกระแทกอย่างแรง รถม้าหมุนคว้าง ร่างของนางกระแทกผนังของรถม้าหลายครั้ง ราวกับกระดูกทุกชิ้นหลุดออกจากข้อต่อ นางหวีดร้องอย่างลืมตัว จนกระทั้งทุกอย่างสงบลง นางขยับตัวเพียงเล็กน้อยแต่เจ็บปวดจนต้องหลั่งน้ำตา หูสองข้างยังอื้ออึง สมองยังมึนงง นางรับรู้การเคลื่อนไหวที่เข้ามาใกล้ ดวงตากลมพยายามเบิกกว้างจ้องมองภาพผ่านม่านน้ำตา มือที่พอขยับได้ควานหาอาวุธ ทว่านางกลับพบมีดสั้นที่อาจารย์มอบให้ติดตัว นางกำมีดพกแน่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่นางจะไว้ป้องกันตนเองได้ “อย่าขยับ!” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นทำเอาร่างของจางฟางซินชะงักงันไปชั่วขณะ นางมองเห็นใบหน้าผู้เข้ามาไม่ชัด แต่เป็นกระบี่เปื้อนโลหิตนั้นกลับทำให้เบิกตากว้าง ปลายกระบี่อยู่ใกล้ใบหน้านางมากจนแทบจะรู้สึกได้ถึงรสชาติคาวเลือดที่ติดอยู่ที่กระบี่ ความเจ็บปวดถาโถมปล้นชิงสติของนางไปจนหมดสิ้น รสชาติความตายเป็นเช่นนี้หรือ? แล้วผู้ที่อยู่เบื้องหน้านางคือผู้ใดกัน มัจจุราชมารับดวงวิญญาณนางหรือ? เหตุใดใบหน้ามัจจุราชจึงดูคุ้นตาเหลือเกิน!

แอร์โฮสเตสสาวสวยที่คบกับแฟนมาห้าปีถูกบอกเลิกอย่างไร้เยื่อใย โดนบอกเลิกว่าเจ็บแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าคือ.. เขาพาผู้หญิงคนนั้นมาหยามถึงที่และบอกข่าวดีที่ว่าเขาทั้งคู่กำลังจะแต่งงานกัน! ความเจ็บปวดจากการถูกนอกใจทำให้เธอขาดสติและต้องการประชดชีวิต... จึงไปนอนกับผู้ชายที่เธอจำไม่ได้แม้กระทั่งใบหน้าของเขา!!

ทั่วทั้งใต้หล้าสตรีที่ขึ้นชื่อเรื่องความงามพอ ๆ กับ ความงกเห็นจะมิพ้นมู่หรงเยว่ชิง ฉายาท่านหญิงตำลึงทองมิใช่จู่ ๆ ก็ได้มาเล่น ๆ

"นี่หนูนาหรือม้าดีดกระโหลก" "ไม่ได้ดีดแค่กระโหลกนะ ฉันดีดไข่ตำรวจแตกได้ด้วย อยากลองไหมล่ะคุณศาลาวัด"

ฮึ จับนางมัดให้ห้อยโหนกลางอากาศ แล้วยังขบ เม้ม รีดน้ำหวานจากเรือนร่างงดงามนี้อย่างน่าไม่อาย คอยดูเถอะ นางร้ายที่เกิดใหม่เป็นคณิกาในอุ้งมือแม่ทัพ จะทำให้คนอำมหิต บ้าตัณหาตายทั้งเป็น ด้วยพิษรักแรงพิศวาส