ความรัก

ในวันแม่ ฉันอยากส่งของขวัญให้แม่สามี แต่ไม่คิดว่าจะเห็นแม่สามีพาชายผิวสีคนหนึ่งเข้ามาในห้อง ครึ่งชั่วโมงต่อมา แม่สามีก็เดินออกจากห้องด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ...

อาเฟย (ลูกอนุภาคจบ) อาเฟย เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้ว่า พ่อแม่เป็นใคร เขาถูกทิ้งไว้ในพงหญ้าข้างทางตั้งแต่แรกเกิด และถูกชาวบ้านเก็บได้ ก่อนที่จะกลายเป็นเหยื่อของสัตว์ใหญ่น้อย ทว่าชาวบ้านที่เก็บเขาได้ก็ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงดูเขา จึงนำเด็กน้อยไปขายให้แก่จวนชินอ๋อง ด้วยราคา 20 ตำลึงเงิน นับแต่นั้น...อาเฟยก็เติบโตขึ้นมาพร้อมกับปณิธานว่า จะเก็บเงินไถ่ตัวของตนเอง และสร้างเนื้อสร้างตัว เป็นอิสระและแข็งแกร่ง!!! แต่อนิจจา...ปณิธานของอาเฟยถูกอ๋องสี่ ผู้มีร่างสูงใหญ่แข็งแรง กล้ามเนื้อทรงพลัง คอยบั่นทอน ด้วยการจับอาเฟยหนีบรักแร้!!!

ขณะที่คนหนึ่งเป็นห่วงกลัวคนรักจะทำงานหนัก แต่อีกคนไม่รู้อะไรเลย เพราะมัวแต่แบ่งเวลาที่เคยใช้ร่วมกันไปให้อีกคนแล้วหลงระเริงว่ามันคือความสุขที่เขาต้องการ “อยากคบกันนักก็ไปเลย อิสระผมคืนให้"

ชีวิตที่ขัดสนเรื่องเงินของหลินที่เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาเริ่มเปลี่ยนหลังมือเป็นหน้ามือ หลังจากได้รับข้อเสนอจากทินกร เขายอมมีอะไรกับผู้ชายคนนี้เพื่อเงิน ยอมว่านอนสอนง่ายกับคุณแด๊ดทุกครั้งที่มีเงินเข้าบัญชี เป็นอย่างคติประจำใจที่เขาพึ่งตั้งมันสดๆร้อนหลังจากมาอยู่ในความสัมพันธ์นี้ได้ไม่นาน HAVE MONEY HAVE SEX เงินมันยั่วยวนใจนี่นา ที่ยอมอยู่แบบนี้ก็เพราะเขามันหัวสูง อยากได้อยากมี และคนที่ให้มันกับเขาได้งานดายแค่ปลายนิ้วก็คือคุณแด๊ดทินกร.. ทางกลับกันทินกรต้องการจีบหลิน เพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นรักแรกพบ ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกครั้ง หลังจากที่มันสงบมาหลายปี แต่เพราะการเข้าหาที่ไม่เหมือนใคร จึงทำให้เขากลายเป็น Sugar daddy ของหลินแทนเสียได้

เมื่อสาวเนิร์ดหลงรักหนุ่มหล่อดีกรีเดือนคณะวิศวะ คนหนึ่งทำทุกอย่างเพื่อให้เขารัก ส่วนอีกคนทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะ ปฏิบัติการหลอกจีบสาวเนิร์ดจึงเกิดขึ้น...

"กลัวคนอื่นมาทำร้ายกู แต่มึงเลี้ยงกูด้วยหมัดด้วยลำแข็งตลอด" "ใครก็ห้ามแตะมึง กูทำมึงได้คนเดียว"

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี "คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ "ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ'

ในฐานะของหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งที่ต้องการช่วยเหลือคนที่มีใจให้ เมื่อแรกสบตาเขายอมรับว่ามันคือความรู้สึกอันฉาบฉวย แต่เพราะเขาไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น พันตำรวจโท พดุงกิตติ์ ชยธาดา จึงเต็มใจจะยอมมอบเงินและเวลาอันมีค่าเพื่อจีบนายสถานีตัวเล็กให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งอันแสนวิเศษในชีวิต แต่อดีตตำรวจภูธรจากพิษณุโลกคนนี้กลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วพระนครอันใครต่อใครต่างก็เชื่อว่ามีเพียงความเจริญรุ่งเรืองกลับแฝงไปด้วยมุมอื่น ๆ ซึ่งไม่มีใครอยากให้เห็น ยิ่งไปกว่านั้นเขากลับได้มารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วน้องแผน นอกเหนือไปจากงานนายสถานีอันได้ช่วยเหลือเหล่าผู้โดยสาร และงานเสริม ณ ร้านกินดื่มย่านสีเทา ยังมีอีกหนึ่งงานซึ่งซ่อนไว้เบื้องหลัง "เฮียอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าผมหาเงินใช้หนี้ให้พ่อยังไง" พูน ได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ กับภาพอันเย้ายวนตรงหน้า กายเล็กบดเบียดเข้าหาอย่างออกรสออกชาติ ปลายนิ้วที่เขาปรารถนาจะได้สัมผัสอย่างทะนุถนอม กำลังลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและกรอบเข็มขัดเงินเงาด้วยความเร่งเร้า "ผมถ่างขาให้แล้ว เฮียก็รีบถอดกางเกงสิ"

จะเป็นยังไงเมื่อนางร้ายที่เกลียดดอกไม้เข้าไส้ดันมาตกหลุมรักเจ้าของร้านดอกไม้ที่สามารถช่วยสืบเรื่องการเสียชีวิตของแม่เธอในอดีตได้ เจน เจนน่า วินเซอร์ นักแสดงสาวชื่อดังในบทนางร้ายที่คนต่างลือกันว่าร้ายทั้งในจอและนอกจอ หญิงสาวสุดเซ็กซี่ขี้เอาแต่ใจที่หวงความเป็นส่วนตัวและมีปมเกี่ยวกับการเสียชีวิตของแม่เธอในอดีตที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง ยกเว้นเจ้าของร้านดอกไม้สุดหน่อมแน้มที่ดูจะมีประโยชน์กับเรื่องนี้ ข้าวหอม คนึงนิตย์ ใจงาม เจ้าของร้านดอกไม้สุดเรียบร้อย เธอมีพลังวิเศษบางอย่างเกี่ยวกับดอกไม้ที่เหนือมนุษย์ทั่วไป แต่เพราะต้องสานต่อกิจการร้านดอกไม้ของแม่ ทำให้เธอต้องใส่ถุงมือขณะจับดอกไม้ตลอดเวลา และที่สำคัญพลังของเธอยังสามารถช่วยนางร้ายไขปมในอดีตได้อีกด้วย เมื่อหญิงสาวนิสัยต่างขั้วบังเอิญโคจรมาเจอกัน เรื่องราวความรักจะเกิดขึ้นได้ยังไง เจ้าของร้านดอกไม้คนสวยจะช่วยไขปมปริศนาได้จริงหรือไม่ เงื่อนงำการเสียชีวิตของแม่ดาราสาวจะถูกแก้ไขได้อย่างไร โปรดติดตาม..

โดนทรมานสารพัดยังไม่เจ็บเท่าความจริงที่ไดรับรู้ก่อนตายว่าแท้จริงสหายที่รักกับสามีเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่กัน ทั้งสองลอบคบหาได้เสียกันตั้งแต่ก่อนแต่งกับนาง โดนคนที่รักและไว้ใจหักหลังไม่พอบิดายังต้องมาตายเพราะความทะเยอทะยานของสามีชั่วช้า เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า ‘นี่ข้าช่วยเหลือบุรุษเช่นใดมากันแน่’ ............................... “คือแท้จริงข้าไม่ใช่ฮูหยินของเขาเจ้าค่ะ ข้าเพียงช่วยเหลือเขาที่นอนบาดเจ็บ แต่พอเขาเห็นหน้าข้า เขาก็เอาแต่เรียกข้าเช่นนั้น ข้าจนใจไม่รู้จะทำเช่นไรเจ้าค่ะ” “เจ้าเป็นฮูหยินของพี่” “หัวเขาคงกระแทกกับโขดหินจนฟั่นเฟือน เลอะเลือน”