ความรัก

จะเป็นยังไงเมื่อลูกสาวเศรษฐีย้อนเวลากลับไปในยุค 1950's ต้องไปใช้ชีวิตในชื่อเหมือนตัวเอง 'จินเยว่' ยัยผู้หญิงเห็นแก่ตัว..เอาแต่ใจ ที่หน้าตาเหมือนตัวเธอเองเป๊ะ แถมยังต้องมาเลี้ยงหลานชาย หลานสาว กับน้องชายตัวร้าย ที่สำคัญยังมีสามีเป็นตัวเป็นตน..แถมไอ้ต้าวสามีหน้าหล่อสุดแสนจะเย็นชา..ในยุคที่เธอจากมาก็คือ..ไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ..ตามวอแวเร้ารือเธอมาตลอดชีวิต แต่ครั้งนี้..แววตาคมกับมีแต่ความเกลียดชัง..รังเกียจ..ราวกับเธอไปเผาบ้าน หึ..คิดว่าเธอจะแคร์เหรอ? ไม่รักก็ไม่ต้องรักดิ..ใครสน ภารกิจทั้งหาทางหย่า..และเริ่มต้นหาเงินจึงเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่นั้น!!!

“ไหนเจ้าบอกว่าจะอาบน้ำร่วมกับข้า แล้วทำไมถึงยังไม่ยอมถอดชุดเหม็น ๆ นั่นออกอีกเล่า หรือเจ้าจะให้ข้าจัดการให้” “ไม่! ไม่ใช่ขอรับ” ข้ารีบร้องบอกหากก็มิทัน เมื่อท่านอ๋องเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนตอนนี้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าข้าแล้วและรีบจับดึงเอาอาภรณ์ออกจากกายข้าไปอย่างรวดเร็วเกินที่ข้าจะเอ่ยปากห้ามได้ทัน “หยุด...หยุดก่อนขอรับท่านอ๋อง ข้า...ข้ายังมิได้ตอบตกลงจะอาบน้ำร่วมกับท่านในครั้งนี้นะขอรับ เรา...เราต้องแลกเปลี่ยนกันอย่างยุติธรรมสิ ท่านจะต้องสอนวรยุทธ์ให้แก่ข้าก่อน ข้าถึงจะยอมทำอย่างที่ท่านต้องการ...อาบน้ำและนวดให้กับท่าน” กล่าวออกไปแล้วข้านี้แสนจะอับอายยิ่งนัก หวังแต่ว่าจะมิมีวันนั้นนะ “นี่เจ้า! ถึงเจ้าจะทนเหม็นกลิ่นของตัวเองไปถึงจวนได้ แต่ข้ามิยอมทนหรอกนะ ข้ามิยอมขี่ม้ากับเจ้าโดยที่เจ้ายังมิอาบน้ำเปลี่ยนอาภรณ์ตัวใหม่หรอกนะ” “เปล่า...เปล่านะขอรับ ข้าแค่...” “ถึงอย่างไร เจ้าก็จะต้องเป็นอนุของข้า เพียงแค่เวลาจะช้าหรือเร็วเท่านั้น ถ้าครั้งนี้จะอาบน้ำร่วมกันก็มิแปลก

อย่าเอาใจลงมาเล่น เขาเตือนเธอตั้งแต่ครั้งแรก ไม่มีทางหวั่นไหวให้เขาแน่ เธอบอกตัวเองมาตลอด ทว่ากลายเป็นเขาที่เสพติดเธอจนเหมือนจะลงแดงตายหากวันไหนไม่ได้กอดไม่ได้หอม และกลายเป็นเธอที่เทใจให้เขาจนหมดหน้าตัก!

'กูอยากเลื่อนสถานะ อยากเป็นมากกว่าเพื่อนที่ไม่ใช่แค่คู่นอนตอนที่มึงเงี่-ยน'

และแล้วเหตุการณ์อันวุ่นวายกับชีวิตของเธอก็ได้เกิดขึ้นเมื่อเธอต้องมาเล่นละครเป็นภรรยาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ...

ทำดีแทบตาย ว่านอนสอนง่ายเชื่อฟังแต่ผัว สุดท้ายกลับได้เพียงเซ็กส์ รางวัลปลอบใจความดีของเมียมีเพียงอย่างเดียวคือความฟินชั่วครั้งชั่วคราว ก็ยังรักอยู่ ก็รักมาตลอด แต่มันเริ่มไม่ไหวจะทน!

ถึงอาจะบอกว่าไม่ชอบกินเด็ก แต่หนูคนนี้เด็ดอาจะกินไหม?

ปวีร์ อัศวภัชรกุล (วีร์) อายุ 32 ปี หนุ่มลูกครึ่งไทย-จีน นิสัย : เย็นชา บ้างาน ขี้หึง ขี้หวง ไม่เจ้าชู้ ปรางทิพย์ จันวราสกุล (ปราง) อายุ 22 ปี นิสัย : ชอบช่วยเหลือคนอื่น ขยัน ประหยัด ตั้งใจเรียน เก่ง มีน้ำใจ “ใจเย็นสิเด็กน้อย นิ้วมันจะไปสู้เอ็นอุ่นๆได้ยังไง”ว่าเสร็จประธานก็ยืดตัวขึ้นจับแก่นกายชักขึ้นลงสองสามครั้งแล้วแยกขาหญิงสาวออกกว้างเพื่อที่จะได้แทรกตัวเข้าไปได้ ประธานหนุ่มเอาหัวปลายหยักไปเขี่ยถูไถบริเวณติ่งเสียว เป็นการทักทายร่องสวาทก่อนที่จะเช้าไปเชยชมความคับแน่นข้างใน “อ๊าส์ ครางชื่อผมวีร์ อื้ม เด็กน้อย” “อ๊ะๆ วีร์ขาปราง อ๊าๆ เสียวแรงๆค่ะ อื้อๆ ปรางไม่ไหวแล้วอ๊ะๆ เสียว” จะเป็นอย่างไรเมื่อเขาและเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากที่คืนนั้นที่ทั้งสองได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไป เมื่ออีกฝ่ายอยากลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่อีกฝ่ายกลับโหยหาสัมผัสที่เขาเคยได้มันจากเธออย่างไม่อาจลืมเลือนได้ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นทางกายจะแปรผันมาเป็นความรักได้อย่างไรและความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะลงเอยกันอย่างไร.....

ยุคสมัยที่การแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีไม่จำกัดอยู่เพียงหญิงชาย เพศเดียวกันก็สามารถแต่งงานกันได้ถ้าผลประโยชน์ต้องกัน ฟ่านลู่อีถูกแต่งตั้งเป็นองค์ชายไปแต่งงานกับอ๋องต่างแคว้นเพื่อเป็นบรรณาการของการสงบศึก กับอ๋องที่ได้ชื่อว่าโหดเหี้ยมที่สุดในแผ่นดิน! เนื้อเรื่องไม่มีอะไรแปลกใหม่ค่ะ เดินเรื่องแบบสูตรสำเร็จพระเอกนายเอกเก่งเทพ

นิยายเรื่องนี้มีนายเอกเป็นเบต้า ไม่ใช่เบต้าธรรมดานะ เพราะเบต้าในเรื่องนี้กลายพันธุ์จ้าาาา ว่าแต่…ทำไมในหัวแต่ละคนมีแต่ภาพมนุษย์กลายพันธุ์ประหลาดๆ แบบนั้นเล่า! เขาแค่กลายจากเบต้าเป็นโอเมก้าเท่านั้นเอ๊ง