Once upon a time : คน (เคย) รัก

น้อยหน่า

"ไปผับกันค่ะ กูหิวผู้ชายแล้ว"

ฉันค่อยๆ หันไปมองเพื่อนรักอย่างสมคิดที่ทำท่าสะดีดสะดิ้งอยู่ และสิ้งแรกที่ฉันต้องทำคือฉันขอแนะนำตัวเองก่อนถูกมั้ย ฉันชื่อน้อยหน่าค่ะ อายุ 22 ปี ตอนนี้กำลังฝึกงานอยู่ที่บริษัทนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศ ฉันฝึกงานอยู่แผนกจัดซื้อ ส่วนนิสัย ฉันเป็นคนนิ่งๆ แต่พูดเยอะค่ะ เว้นแต่ถ้ามีใครทำให้ไม่พอใจ

"เบาได้เบาเพื่อนรัก"ฉันรีบบอกเพื่อนตัวเอง

"มึงเบาเนาะอีเวร"

ฉันโสดนะคะเผื่อใครยังไม่รู้ ก็มีคนคุยบ้างแต่ยังไม่ถูกใจใครเลย และฉันเองก็ยังไม่อยากมีใครด้วยแหละ อยากอยู่แบบนี้ไปก่อน อยากไปเที่ยวไหนก็ไปอยากจะเมาจนเดินไม่ไหวก็ไม่ต้องมีคนคอยบ่น ฉันว่ามันสบายใจดีออก

"ไปค่ะกูคิดถึงผัวกูแล้ว"คิตตี้พูดพรางทำท่าเขิน

"บอสหรอคะ"โบว์ถามจนฉันอดยิ้มไม่ได้

"บอสพ่อมึงสิอีโบว์ กูหมายถึงพี่โบ๊ทกับพี่คีย์ต่างหาก"

พวกฉันสนิทกับเพื่อนของบอสหรือเจ้าของบริษัทที่ฉันฝึกงานอยู่นี่แหละ สนิทแบบเร็วมากอ่ะและผับที่เราไปก็เป็นผับของพี่โบ๊ทเพื่อนรักของบอสนั่นเอง เหล้าฟรีคือฟรีทุกอย่างอ่ะและไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยเลยด้วย เพราะถ้าเมาจนกลับไม่ไหวก็นอนห้องพักข้างบนแค่นั้นเอง

และวันนี้วันศุกร์คือมันเป็นวันปล่อยผีของพวกฉันหลังจากที่ทำงานกันอย่างเต็มที่ไง เรื่องเที่ยวฉันกับเพื่อนก็สู้ตายค่ะและอย่าได้ถามเรื่องกินเหล้าเพราะพวกฉันกินแทนน้ำเปล่าไปแล้ว

"ไปกันเถอะกูขี้เกียจฟังมันเพ้อเจ้อ"จันทร์เจ้าเพื่อนรักของฉันรีบพูดประชด

"วันนี้แต่งตัวเบานะคะคุณน้อยหน่า"โบว์เอ่ยแซวเมื่อเห็นชุดที่ฉันใส่

ถ้าถามว่าฉันแซ่บมั้ย หึ...คูณร้อยค่ะ แต่ที่ฉันแต่งตัวง่ายๆ เพราะวันนี้จะมีคนขี้บ่นมาที่ผับไง

"พ่อมึงมาไงคะ มึงน่ะเตรียมสำลีอุดหูไว้เถอะอีโบว์"ฉันบอกเพื่อนไป

ผับ

พวกฉันใช้เวลาขับรถไม่นานก็มาถึงผับ ตอนนี้แค่ทุ่มครึ่งคนก็เริ่มเยอะแล้ว และพวกฉันเลือกที่จะเข้าทางด้านหน้าเพราะพวกฉันมาเช็คความฮอตของตัวเองก่อน

"คนนั้นกูจองนะ"โบว์ชี้ไปที่โต๊ะของผู้ชายที่ยกแก้วให้พวกฉัน

"จองกับตีนกูนี่ เขามองกูต่างหาก"คิตตี้รีบพูดแทรก

"คนเริ่มเยอะแล้ว รีบขึ้นไปเถอะ"จันทร์เจ้าผลักหลังฉันให้เดินขึ้นบันไดไป

พวกฉันไม่ค่อยได้ลงมาข้างล่างเท่าไหร่หรอก ส่วนมากจะกินเหล้าอยู่ที่ห้องของพี่โบ๊ทมากกว่า แต่ถ้าจะลงมาก็ต้องขอก่อนไม่งั้นจะไม่มีครั้งต่อไป

"บอสมาถึงเร็วจังคะ"ฉันเอ่ยถามบอสที่นั่งหน้านิ่งอยู่ คือจะนิ่งไปไหนก็ไม่รู้บอสฉันเนี่ย

"พวกคุณไม่เร็วเลย"ฉันยิ้มแห้งๆ ให้บอสก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะของตัวเอง คือไม่น่าถามให้โดนย้อนเลยกู

"ไอ้คิตตี้ผ่าน ไอ้เจ้าผ่าน ไอ้หน่าผ่าน แต่ไอ้โบว์ไม่ผ่าน"

พวกฉันรีบหันไปตามเสียงของผู้ชายที่ยืนดุอยู่หน้าประตู ฉันบอกแล้วไงว่ามันจะมีคนบ่น ฉันรีบหันไปยกยิ้มใส่ไอ้โบว์ที่นั่งไขว่ห้างไม่สนใจคำพูดของพี่โบ๊ท นี่ถ้ามันใส่ชุดวันเกิดมาได้มันก็คงจะใส่มาแล้ว

"ไม่ถอดมาเลยวะแต่งขนาดนี้"พี่โบ๊ทบ่นแล้วผลักหัวไอ้โบว์จนเซ

"ได้หรอคะ ถอดได้หรอเนี่ย"หึ...แล้วเพื่อนฉันมันยอมที่ไหนล่ะ

"นี่แค่หนึ่งนะคะ ถ้าสองมาเมื่อไหร่กูว่าอีโบว์ได้เผาแบบไม่ต้องสวดแน่ๆ"คิตตี้กระซิบบอกฉัน

ฉันยิ้มให้เพื่อนก่อนจะเดินมาหาพี่โบ๊ทที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ คือถามว่ากลัวมั้ยฉันไม่ได้กลัวพี่โบ๊ทหรอก เพราะพี่โบ๊ทง้อง่ายจะตาย

"พี่โบ๊ทไปไหนมา"ฉันถามพี่โบ๊ทแล้วยิ้มให้

"พี่ขอร้องเลยนะหน่า อย่าได้แต่งตัวด้วยเศษผ้าแบบนั้นอ่ะ"พี่โบ๊ทพูดพรางชี้ไปที่โบว์

"สวยจะตาย หน่าไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหนเลยเถอะ"ฉันบอกไปเพราะการแต่งตัวของฉันมันก็ไม่ได้ต่างจากโบว์เพื่อนรักของฉันหรอก และอีกอย่างมาเที่ยวผับนะคะไม่ได้มาทำกับข้าวขาย มีของมันก็ต้องโชว์

"แล้วทำไมไม่แต่งล่ะวันนี้"พี่โบ๊ทถามฉันเสียงดุ

"พ่อมาไงคะวันนี้ หน่าขี้เกียจฟัง"ฉันรีบบอกไป

"ทีกับพี่ไม่เห็นกลัวเลยเถอะ"เพราะพี่โบ๊ทเป็นพวกปากร้ายใจดีไงถึงไม่มีใครกลัวแต่กับอีกคนมันไม่ใช่

ตุ้บ!!

"โว้ย!!!! อะไรวะใครมันโยน"ฉันรีบหันไปมองเมื่อเห็นหมอนลอยไปโดนหน้าของเพื่อนรัก

"กูโยนเอง ทำไมวะ"เสียงดุของคนที่มาใหม่ถามกลับโบว์

"นี่น้องไง ทำไมทำกับน้องแบบนี้ล่ะคะ"ฉันส่ายหัวเมื่อเห็นไอ้โบว์พูดเสียงสอง 

"ไม่ต้องมองหน่าเลยค่ะ หน่าเตรียมตัวมาดี"

ฉันรีบบอกเมื่อเห็นสายตาดุของพี่คีย์มองมาที่ฉัน พี่คีย์เป็นคนที่ดุแล้วเพื่อนฉันทุกคนกลัวอ่ะ ฉันเองเคยโดนดุจนร้องไห้เลยนะเว้ย ยิ่งกว่าพ่ออีกพี่เขาน่ะ

"เจ้าไม่เคยทำให้พี่คีย์ผิดหวังเลยนะคะ"จันทร์เจ้ารีบพูดตัดบททันทีจนพี่คีย์ที่เดินมายีผมของจันทร์เจ้า

"มันยุ่งหมดแล้วเนี่ย"

"เมาหรือยัง"ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของพี่คีย์ คือกูกำลังจะยกแก้วเหล้าเข้าปากไงเรื่องของเรื่อง

"กินเหล้าถ้ากินแล้วไม่เมาจะกินทำไมคะ"จันทร์เจ้ารีบตอบแทนฉัน แต่สายตาของพี่คีย์กำลังอยากให้ฉันตอบไง

"ยังไม่เมาค่ะนี่แค่แก้วแรกเอง หน่ารู้แล้วว่าห้ามเมา"ฉันบอกไป

ที่ฉันบอกว่าฉันเคยโดนพี่คีย์ดุก็เพราะเรื่องกินเหล้านี่แหละ คือกูกินเหมือนอาบไงตอนนั้น แล้วก็อวดเก่งขับรถกลับคอนโดเองจนขับไปชนเสาไฟข้างทางดีนะไม่ตาย

"มึงก็ดุเกินไปมั้ยคีย์"ฉันรีบยกนิ้วให้พี่โบ๊ททันทีเลย

หลังจากนั้นพวกฉันก็นั่งกินเหล้าฟังเพลงกันตามปกติ ส่วนพี่โบ๊ทพี่คีย์แล้วก็บอสก็นั่งอยู่อีกฝั่ง วันนี้ฉันไม่ลงไปข้างล่างเพราะคนมันเยอะเกินฉันก็เลยนั่งอยู่กับจันทร์เจ้าปล่อยให้ไอ้โบว์กับคิตตี้มันลงไปสนุก

"ไม่ลงจริงง่ะ"จันทร์เจ้ากระซิบถามฉัน

"คนเยอะเกิน ไม่อยากโดนเบียด"ฉันบอกเพื่อนไป

"กูว่าอีกสิบนาทีคนของพี่โบ๊ทได้ลากมันขึ้นมาแน่"ฉันมองลงไปด้านล่าง ไม่ถึงสิบนาทีหรอกเพราะตอนนี้พี่โบ๊ทลงไปเองเลย เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะไอ้โบว์แม่งขึ้นไปเต้นบนโต๊ะแล้วนั่น

"ลากไอ้สองตัวนั่นขึ้นมาโว้ยยย!!!!"พี่โบ๊ทสั่งลูกน้องตัวเอง

"ง่วงก็กลับ"ฉันสองคนหันไปมองเสียงดุที่อยู่โต๊ะอีกฝั่ง

"บอสจะกลับแล้วหรอคะ ขับรถดีๆนะคะ"ฉันถามบอสที่ลุกขึ้น

"พวกคุณเองก็ควรจะกลับได้แล้ว ถึงพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดก็ตามเถอะ"บอสพูดเสียงดุจนฉันสองคนทำตัวไม่ถูก

"มึงกลับเถอะเดี๋ยวกูดูเอง"พี่คีย์รีบบอกบอสไป

หลังจากที่บอสกลับตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับจันทร์เจ้าและพี่คีย์ที่นั่งอยู่ในห้อง พี่คีย์เป็นคนหล่อนะสำหรับฉัน ผู้ชายที่อายุจะเข้าสามสิบฉันว่ามันกำลังดีเลยนะ

"กูไปเข้าห้องน้ำนะ"

"ดึกแล้วนะไม่กลับหรอ"

ฉันแหงนหน้ามองคนที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่ ให้ตายเถอะปกติก็ดุจนน่ากลัวอยู่แล้วถึงจะสนิทกันก็ตามเถอะ ฉันยิ้มให้พี่คีย์ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองจันทร์เจ้าที่เดินไปเข้าห้องน้ำ

"พี่ถามก็ตอบดิน้อยหน่า"

"หน่ารอกลับพร้อมเพื่อนค่ะ หน่าไม่ได้เอารถตัวเองมา"ฉันรีบบอกไปเพราะวันนี้พวกฉันมารถคันเดียว

"ง่วงมั้ยพี่จะไปส่ง ไม่ต้องรอแล้วมั้งไอ้โบว์กับคิตตี้น่ะ"พี่คีย์พูดเสียงดุ

"กูว่าเรากลับก่อนพวกมันเถอะ เพราะดูท่าแล้วมันนอนผับแหละ"จันทร์เจ้าที่เดินเข้ามาบอกฉัน

"เดี๋ยวพี่ไปส่งเจ้าก่อนแล้วกัน"

หลังจากนั้นฉันกับจันทร์เจ้าก็เดินตามพี่คีย์มาที่ลานจอดรถ ตีสองไม่ง่วงก็แปลกนี่ถ้าวันนี้พี่คีย์ไม่มาฉันคงเป็นอีกคนที่ขึ้นไปเต้นกับไอ้โบว์

"ส่งเจ้าตรงนี้แหละ พี่คีย์รีบไปส่งไอ้หน่าเถอะค่ะมันดึกแล้ว"จันทร์เจ้าบอกคนที่ขับรถอยู่

"รีบเข้าคอนโดเลย เข้าห้องแล้วไลน์บอกพี่ด้วย"

หลังจากที่จันทร์เจ้าเข้าคอนโดไป ตอนนี้ก็เหลือแค่ไปส่งฉันให้ตายเถอะทำไมฉันต้องนั่งเกร็งด้วยวะ แถมพี่คีย์ก็เงียบเหมือนไปโกรธใครมาอีก

"ถ้าพี่ไม่มาผับวันนี้ คนที่เต้นบนโต๊ะก็คงเป็นหน่าด้วยสินะ"กูว่าแล้วไงล่ะ

"อย่าบ่นหน่าสิคะ"ฉันพูดเสียงเบาคือรู้ทันกูไปอีก

"ก็เป็นห่วงถึงบ่น ไม่ต้องมามองพี่แบบนี้เลยนะ"เอ้า...กูโดนอีกแล้วอ่ะ

"พี่คีย์แค่มาส่งหน่าแล้วจะกลับไปด่าไอ้โบว์ต่อใช่มั้ยคะ"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง

"หรือจะให้พี่ทำอะไรกับหน่าต่อล่ะ"