ดราม่า

ลูกชายวัยเจ็ดขวบของฉันถูกงูกัด ฉันจึงรีบพาเขาไปรักษาที่โรงพยาบาลที่ลูกชายคนโตทำงานอยู่ทันที แต่ฉันไม่ได้อยากถูกแฟนสาวของลูกชายคนโตปฏิบัติราวกับฉันเป็นเมียน้อย เธอไม่เพียงแต่ขัดขวางไม่ให้เซรุ่มกับลูกชายตัวน้อยของฉันเท่านั้น แต่เธอยังตบหน้าฉันอีกด้วย “ฉันกับแฟนเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก คุณยังกล้าพาไอเด็กเวรนี่มายั่วยุฉันต่อหน้าแบบนี้อีกเหรอ” เธอผลักฉันลงกับพื้น ทุบตีฉัน และตัดหน้าอกของฉันออก แถมเธอยังข่มขู่อีกว่า “กะหรี่อย่างแก แค่เย็บด้านล่างให้ติดกันก็พอแล้วล่ะ” ฉันถูกทำร้ายจนบาดเจ็บไปทั้งตัว แล้วโดนส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน และแพทย์ผู้ทำการผ่าตัดก็คือลูกชายคนโตของฉันเอง มือที่ถือมีดผ่าตัดของเขาสั่นอย่างรุนแรง กับใบหน้าที่ซีดเผือด “แม่ ใครทำร้ายแม่แบบนี้”

เมื่อเธอได้ไปพบชายปริศนาในดงพงหญ้า ก่อนจะช่วยเขาจากอาการบาดเจ็บจนมารู้ว่าเขาความจำเสื่อม ความใกล้ชิดก่อเกิดเป็นความรักและวันนึงเขาก็หายไปพร้อมทั้งทิ้งลูกน้อยในท้องเอาไว้ให้

พสุธา ทองคำ หรือพี่แทน ชื่อที่น้องบัว หรือบุษยา เศวตร มักเรียกหาตลอดเวลา เขาเป็นเด็กที่เกิดและเติบโตขึ้นที่บ้านของนายหัวบัญชร เศวตร หนุ่มลูกเสี้ยวชาวต่างชาติผิวสี รูปหล่อ ผิวคล้ำสูงใหญ่นัยน์ตาสีฟ้า เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับ บุษยา เศวตร เด็กสาววัยใสที่เดินตามติดเป็นเงาตามตัว จนก่อเกิดความรักความผูกพันอันแสนลึกซึ้ง สองหนุ่มสาวต่างวาดฝันถึงอนาคตอันแสนหวานที่จะมีกันและกันตลอดไป แต่ในที่สุด พสุธา ก็ถูกนายหัวบัญชรสั่งให้คนทำร้ายและพาขึ้นเรือหาปลาเถื่อนออกไปไกลกลางทะเล ไม่ได้กลับมาอีกเลย จนกระทั่งสามปีบนเรือนรกได้ผ่านพ้นไป เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับหัวใจรักที่ยังเต็มเปี่ยมแล้วพบว่าน้องบัวของเขากำลังหมั้นอยู่กับคนอื่น เขาจึงหันหลังกลับมาออกจากบ้านเศวตรอีกครั้งพร้อมไฟแค้นที่สุมในอก แค้นทั้งพ่อ แค้นทั้งลูก บุษยาที่ยังเฝ้ารอคอยพี่แทนอยู่เสมอ ในใจวาดหวังไว้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบากและเหน็ดเหนื่อยตั้งแต่ครอบครัวเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง แต่ความรับผิดชอบของบ้านหลังนี้ ทำให้เธอต้องดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะรักษามันไว้ สิบปีผ่านไปในที่สุดเขาก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมการเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ หนี้ที่เธอต้องชดใช้ด้วยหัวใจและร่างกาย

เหมือนจะใช่เขา แต่ก็ไม่ใช่ แต่ยังไงเธอก็ไม่คิดจะหาคำตอบ เพราะเธอเลี้ยงลูกคนนี้เองได้

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล

เฌอปราง ไม่รู้เลยว่าตนเป็นหนึ่งในหมากที่ถูกหลอกใช้ในเกมแก้แค้นของชายหนุ่มสองคนที่โกรธแค้นกันมานานปีเหยื่อสาวแสนหวานเช่นเธอจะทำอย่างไรให้รอดพ้นทัณฑ์สวาทอันเร่าร้อนนี้ไปได้ นิโคลัส ทั้งโกรธและแค้นที่ถูกแม่สาวน้อยตาโตหน้าใสลูบคมเขาจึงต้องกักตัวเธอไว้เพื่อแก้แค้นที่เธอเป็นต้นเหตุให้คู่หมั้นของเขาหายตัวไปกับศัตรู แต่สุดท้ายเขากลับหลงรักเหยื่อสาวแสนหวานจนหมดหัวใจ

เมื่อรักแต่ไม่อาจครอบครองหัวใจ "ณชา" จึงตัดสินใจทิ้งความรักครั้งนี้ไว้แล้วเดินหน้าต่อกับ "ตฤณ" หมอหนุ่มอนาคตไกล แต่แล้วเจ้าของหัวใจตัวจริงก็กลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง "กองทัพ" ไม่ยอมให้ผู้หญิงของตนไปเป็นของคนอื่น และเขาจะแย่งเธอกลับมาให้ได้!

ไม่รู้โชคช่วยหรือดวงซวย! เลขาฯ หนุ่มลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส ‘André Bernard’ เลยได้มาเป็นเลขาฯ คนที่แปดของเจ้านายสาวเรื่องเยอะ ลูกสาวคนเดียวของบ้านคุณหญิงวริศรา ทายาทไฮโซ ร่ำรวยลำดับต้น ๆ ของเมืองไทย

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ

“หนี้รักราชันสีเลือด” นิยายจีนโบราณโรแมนติก ดรามา เนื้อหาเข้มข้น เมื่อชิงอี้หรานได้มอบความรักและหัวใจอันบริสุทธิ์ให้กับหนิงซีโย่ว แต่เขากลับใช้เธอเป็นเพียงหมากในกระดานแห่งการแก้แค้น หัวใจที่เธอมีถูกเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดี ความรักที่เริ่มต้นด้วยความหวานชื่นกลับต้องพบกับความเจ็บปวดทรมาน เธอจึงต้องลุกขึ้นสู้เพื่อครอบครัวของเธออีกครั้ง "ท่านคิดว่าเรื่องราวเหล่านี้จะลืมได้ง่ายเช่นนั้นหรือ ท่านคิดว่าข้าจะสามารถลืมความทุกข์ที่ท่านได้ก่อให้ข้าได้อย่างนั้นหรือ ข้าทนข้าทุกข์ข้าทรมาน แต่ท่านกลับบอกข้าให้ลืมอย่างง่ายดาย ท่านไม่ใจร้ายกับข้ามากเกินไปหรือ" "หากท่านรักข้าจริงอย่างที่ท่านพูด ได้โปรดปล่อยข้าและครอบครัวข้าได้หรือไม่ หนี้ระหว่างท่านและข้า ชาตินี้ไม่อาจลบเลือน ขอเพียงเราทั้งสองไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก หนี้ที่มีก็ปล่อยมันพัวพันเช่นนั้นไปเถิด" “ข้าหวังเพียงท่านจะทำเพื่อข้าสักครั้งหนึ่ง โปรดมอบอิสระให้แก่ข้าเถิด” แล้วชะตาชีวิตของชิงอี้หรานจะเป็นเช่นใดต่อไป โปรดติดตามใน “หนี้รักราชันสีเลือด”