ตั้งครรภ์

จักรพรรดิตราหน้าบูรณิมาว่าเป็นลูกฆาตกร แม่ของเธอฆ่าภรรยาของเขาอย่างเลือดเย็น ทำให้ลูกเขากลายเป็นเด็กกำพร้า ฉะนั้นเขาจึงประกาศกร้าวว่าต่อให้แม่ของเธอตายเป็นผีตกนรกหมกไหม้ แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่เช่นเธอ ก็ต้องชดใช้อย่างสาสม! กระทั่งทุกอย่างถึงจุดสิ้นสุด พร้อมกับการจากไปของเธอ เขากลับพบว่าเขาไม่เหลืออะไรเลย เเม้กระทั่งหัวใจตัวเอง... "ถ้าแค้นนัก! ก็ฆ่าฉันเสียเถอะ!" บูรณิมาตะโกนใส่หน้าอย่างเหลืออด "ถ้าเธอตาย เรื่องนี้ก็หมดสนุกน่ะซี้" "คนถ่อย!" "ชมกันบ่อยขนาดนี้ คงได้สลบคาเตียง" คนหัวใจทมิฬแสยะยิ้มร้าย "สารเลว!" "แล้วชอบไหมจ๊ะ ที่มีผัวสารเลวแบบนี้" "ไปลงนรกซะ!" "เอากับเธออยู่ขนาดนี้ ไม่ลงนรกหรอกเบบี๋ มีแต่จะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด" เขาว่าพลางเคลื่อนเข้าหา "ถะ...ถ้าคุณไม่หยุด ฉันจะกลั้นใจตาย" "ห้ามคิดแม้แต่จะทำร้ายตัวเอง ชีวิตเธอเป็นของฉัน จะเป็นหรือตายฉันเท่านั้นที่เป็นคนกำหนด ฉะนั้นตราบใดที่ฉันยังใช้งานร่างกายเธอไม่สาสม อย่าได้คิดทำให้ของของฉันมีตำหนิ" คนโอหังออกคำสั่งอย่างเผด็จการ "ชีวิตฉันเป็นของฉัน ไม่ใช่ของคุณ"

นับดาว เด็กสาวกำพร้าที่ถูกเลี้ยงดูมาโดยป้าที่ติดการพนันงอมแงม จนต้องพาหลานที่แสนเกลียดชังไปแลกเงินก้อนโต ทำให้เธอโบยบินสู่อ้อมอกของพ่อเลี้ยงอัครา ชายหนุ่มผู้มีอิทธิพล เจ้าพ่อเงินกู้ที่แสนจะรูปหล่อ คราแรกเขาคิดแค่ว่าเธอก็แค่ของกินเล่น แต่พอได้กินแล้วก็อยากกินอีก เพราะติดใจความหอมหวานของสาวน้อยไร้เดียงสาแหละบริสุทธิ์ผุดผ่องจนไม่อยากให้ใครแตะต้อง

คนบางคนมักจะให้ความสำคัญต่อคนที่ตัวเองเกลียด อารญากับธีรเดชก็เช่นกัน แต่เกลียดกันไปเกลียดกันมาดันท้องเฉยเลย

อาเธอร์ สเตบรีส อายุ 30ปี หนุ่มหล่อมาดนิ่งลูกครึ่งไทยอิตาเลี่ยนที่สาวๆพากันคลั่งไคล้ เจ้าของธุรกิจโรงแรมและนำเข้าส่งออกเครื่องยนต์ชื่อดัง กลับต้องมาตกม้าตายเพราะถูกผู้หญิงขอซื้อตัวเพื่อมีเซ็กส์ด้วย แต่มีเหรอที่คนอย่างเขาจะยอม ในเมื่อเธอคิดจะซื้อเขา เขาก็จะจัดให้เธอแบบคุ้มค่าจนเธอลืมไม่ลงเลยล่ะ แต่ใครจะไปคิดว่าการเล่นสนุกๆของเขาครั้งนี้ กลับทำให้เขาได้ฝากเลือดเนื้อเชื้อไขทิ้งไว้กับเธอด้วย มายด์ มาติกา จันกุลธร อายุ 28ปี สาวสุดแซ่บที่วันๆเอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาพักจนเป็นช็อกโกแลตซีสในมดลูก เธอจึงต้องหาวิธีกำจัดมันทิ้งด้วยการมีลูก และเธอก็เลือกที่จะซื้อผู้ชายมานอนด้วยจนเธอท้องได้ในที่สุด แต่ใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่เธอยอมจ่ายเงินซื้อมานอนด้วยจะกลายเป็นมหาเศรษฐี แถมเขายังกลับมาในนามลูกค้าคนสำคัญของบริษัทอีก แล้วเธอจะปิดเรื่องลูกไม่ให้เขารับรู้ได้หรือไม่ ในเมื่อเขาเองก็มีคู่หมั้นของเขาอยู่แล้ว

จะเป็นอย่างไรถ้าโอเมก้าที่เกิดมาดันมีโซลเมท 2 คน คิมจูฮันคือคนกลางที่ไม่มีสิทธิ์เลือกใครทั้งสิ้น ภายใต้ระยะห่างแค่ 12 เซนนั้น ทั้งหัวใจและร่างกายกลับถูกครอบครองจากคนทั้งสองคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

"จำใส่สมองน้อยๆของเธอไว้ ที่ฉันแต่งงานด้วยเพราะคุณปู่ขอร้อง ฉันไม่เคยรักเธอเลยสักนิด!!" ชนะศึกพูดกรอกหูอัยยภัทรทุกครั้งที่มีโอกาส "ไออุ่นทราบค่ะ" หญิงสาวตอบรับเสียงเรียบ

ความเจ้าชู้​และความเห็นแก่ตัวทำให้เขานั้นได้เสีย​สิ่งที่มีค่ามากที่สุดใน​ชีวิต​ และกว่าเขานั้นจะคิดได้ทุกอย่างมันก็สายไปเสียแล้ว​ ในวันนั้นวันที่รมิตาได้มาบอกว่ากำ​ลัง​ตั้งท้อง​ เขาเลือกที่จะ​ปฏิเสธ​เธอกับลูก​ในท้อง​ เหตุ​ผลเพียงเพราะ​ไม่อยากเสียแฟนสาวไป​ และเรื่อง​ไม่จบง่ายๆถ้าทางฝั่งแฟนสาวรู้เรื่อง​นี้​ ชายหนุ่ม​ยื่นข้อเสนอ​ให้กับรมิตาว่า​ จะขอส่งเสีย​เลี้ยง​ดูเธอกับลูก​ เธอรู้สึก​เสียใจเป็นอย่างมากที่รู้ตัวว่าโดนหลอก​ ชายหนุ่ม​คนที่เคยบอกว่ารักเธอแท้จริง​แล้วเขามีคนรักอยู่แล้ว​ และยังมาบอกอีกว่าแค่รักสนุก​ ไม่ได้​คิดอะไร​ ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงความรับผิดชอบ​โดยการจะส่งเสียเลี้ยงดู​ แต่เธอมีศักดิ์ศรี​มากพอจึงเลือกปฏิเสธ​ข้อเสนอ​แล้วเลือกเดินออกจากชีวิต​ผู้ชาย​ที่เห็นแก่ตัว​ ตั้งแต่​นั้นชีวิต​ของเธอก็ได้เปลี่ยน​ไป​​ จากที่เป็นนักศึกษา​เรียนดี​ได้รับทุนการศึกษา​จากทางมหาวิทยาลัย​ ชีวิต​ของเธอคือเรียนหนังสือ​แล้วทำงานส่งตัวเองเรียนเพราะทางบ้านค่อนข้าง​ยากจน​ จากเดิมที่เคยลำบากอยู่แล้วตอนนี้​ยิ่งลำบากขึ้นไปอีกเพราะ​ยังมีอีกชีวิต​หนึ่ง​ที่ต้องดูแล​

“อย่าเล่นกับไฟถ้าไม่อยากถูกเผาตาย” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น มองใบหน้าหวานที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “เธียร….” เด็กสาวได้แต่ยืนจ้องมองใบหน้าหล่อคม เคร่งขรึมเย็นชาของคนตรงหน้า “ไสหัวไปไกล ๆ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก” “เธียร เธียร อยากอยู่กับพี่” เธอรวบรวมความกล้าพูดทุกอย่างออกไป “ฮึ...ใจง่าย” ชายหนุ่มหันกลับมามองใบหน้าหวานพร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

"เฮียคะ....อย่านะอื้อ....เนียอายค่ะ" ดาเนียยกมือปิดหน้าเพราะขาของเธอกำลังถูกแยกกว้าง "เนียเองก็ทั้งสวยและเซ็กซี่" เสียงทุ้มนุ่มกล่าว ตวัดส่งนัยน์ตาพราวระยับมาให้ ร่างแกร่งนอนคว่ำหน้าลงให้แผงอกชิดวางแนบกับพื้นเตียงเพื่อทำให้คนตรงหน้าสุขสมจนถึงสวรรค์ให้มากที่สุด ใบหน้าคมบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะเจ็บแปลบที่บาดแผล แต่เพราะความต้องการหลอมรวมกับดาเนียนั้นมีมากกว่า ความเจ็บที่ทวีคูณเข้ามาก็เป็นเพียงฝุ่นละอองที่พัดผ่านไป

เขา "สัญญาบ้าบออะไร ใครอยากรับก็รับไปสิ" ฉัน "อดทนอีกนิด เดียวก็ถึงวันที่เราหลุดพ้น" เมื่อฉันเจ็บ ฉันจะทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าร้อยเท่าพันเท่า ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไสหัวไป