มาเฟีย

ถ้าจะเล่น ก็เล่นให้สุด เพราะหากหยุด คนคนนั้นจะกลายเป็นเหยื่อที่จะโดนเล่น! เพราะคุณหนูใหญ่ไม่ได้ดุแค่ตา หากการกระทำของเธอก็ดุไม่แพ้กัน...

ความผิดพลาด นำมาสู่เรื่องราวเลวร้ายในชีวิต อยากตายจะไม่ให้ตาย แต่..จะทำให้ตายทั้งเป็น

อาชิ ลูกชายคนโตของแทนไท เขากลายเป็นฮีโร่ของเด็กผู้หญิงรุ่นน้อง เพราะเข้าไปช่วยตอนเธอถูกรุ่นพี่กลั่นแกล้ง แต่แล้ววันหนึ่งเธอกลายมาเป็นเพื่อนร่วมชั้น ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็มักจะมีเธอ

....ความสัมพันธ์ที่ควรจบลงเพียงชั่วข้ามคืน กลับถูกสานต่อด้วยแรงราคะร้อนแรง ต่อให้คิดว่าตัวเองแน่สักเพียงไหน สุดท้ายการเอาใจลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบนี้ล้วนต้องเจ็บทุกฝ่าย.... "เป็นเชี้ยไรของมึงวะ!" อาโปกุมไหล่ข้างที่ถูกผลักกระแทกประตูด้วยความเจ็บก่อนจะตะโกนใส่คนทำอย่างหงุดหงิด "มึงตั้งใจจะหนีกู?" ฮิลล์ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายขบกรามถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม "กูจะหนีมึงทำไม เราเป็นอะไรกันกูถึงต้องหนี" อาโปเห็นอีกฝ่ายโมโหก็อดยั่วอารมณ์ไม่ได้ ชอบทำให้กูเจ็บตัวดีนักไอ้ห่านี่ "ก็เป็นคนที่เอากันเวลาเงี่ยนไง!" คำตอบที่พ่นออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั่นทำให้เขาจุกเหมือนโดนหมัดน็อก "ถ้างั้นมึงขาดที่ระบายอย่างกูไปมันจะเป็นไร ทำไมต้องโมโห" สีหน้าที่ชะงักไปยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนตอกกลับอีกฝ่าย "อ้อ...ไม่ได้โมโหหรอก แต่คนของกูมีอะไรปิดบังกู กู! ไม่! ชอบ!" ฮิลล์ไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าประชิดตัวอาโปพร้อมทั้งยื่นมือไปบีบกรามของอีกฝ่ายแล้วพูดใส่หน้านั้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ ราวกับต้องการใช้คำพูดตนเองเป็นใบมีดกรีดทรมานเหยื่อย่างช้าๆ

ก็เเค่ถอนหมั้น! เเต่เเท่งเอ็นที่เสียบคาร่อง...ถอดให้ออกก่อนสิเพทายหึ! เรื่องย่อ "หนูบอกไปเเล้วไงว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันอีกเเล้ว!!" "เธอเป็นเมียฉัน!!! ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องเเต่งงานกับฉัน!!" "ทำไมล่ะ...ทีเมื่อก่อนพี่ไม่เคยสนใจฉันเลยสักนิด ทิ้งให้ฉันต้องอยู่ที่บ้านคนเดียว แล้วยังจะถอนหมั้นจากหนูอีก นี่ไงหนูถอนหมั้นให้แล้วส่วนเงินหนูจะหามาใช้หนี้แทนพ่อกับแม่หนูเอง!" "เธอบังคับให้ฉันต้องทำเเบบนี้เองนะ ขึ้นรถ!!! ถ้าดื้อฉันจะจับเธอเเทงตรงนี้เลย อย่าหาว่าฉันไม่กล้า" "คนบ้าอึก!!!" *****ก่อนอื่นต้องของชี้เเจ้งชื่อตัวละครก่อนเลยนะคะ ไรท์ขอเปลี่ยนชื่อนางเองจากเทพายเปลี่นเป็นเพทายนะคะ*****

เมื่อมาเฟียหนุ่มอย่าง'เมฆา'เกิดถูกใจเพื่อนสนิทของว่าที่น้องสะใภ้ แม้จะอยู่แสนไกลเขาก็ยอมไปหา เพียงเพราะว่าอยากลิ้มลอง โดยไม่รู้ว่า'นารี'นั้น เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะมาล้อเล่นด้วย

“เบื่อที่เอากับเธอเหรอ” “เลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักวินาทีได้ไหม” “คงยาก” มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม “เบื่อที่ใช้ชีวิตเหมือนนกน้อยในกรงทองแบบนี้” “ใครบอกฉันเป็นนกน้อย ฉันเป็นนกอินทรีต่างหาก” แค่กางปีกบินก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว โดยเฉพาะพราวดาว เขาสามารถกางปีกออกได้กว้างพอที่จะโอบตัวเธอไว้เพื่อใช้ปีกปกป้องเธอ แต่พราวดาวเบ้ปากก่อนจะเอนตัวไปพิงร่างหนา ซึ่งแฟรงค์ก็โอบตัวเธอไว้ “พักสายตาแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะไม่ได้พัก” แฟรงค์หลุดยิ้มเพราะรู้ว่าประโยคหลังหมายถึงอะไร “จนถึงเย็นของอีกวันก็เคยมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่คืนที่ไม่เต็มคืน” คนตัวเล็กตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดนั้นอย่างไม่ชอบใจ “งั้นเลิกเงี่ย...สิยะ!”

พ่อของเธอได้ไปติดหนี้พนันกับมาเฟียในลาสเวกัส สหรัฐอเมริกา พ่อขาดการติดต่อไปหนึ่งเดือนเต็มๆ ทำให้ผู้เป็นแม่เป็นห่วง เลยให้พี่ชายนั้นเดินทางออกตามหาพ่อของเธอ แต่แล้ว...พี่ชายก็ขาดการติดต่อไปอีกคน...ทำให้เหลือเธอเพียงคนเดียวที่จะออกตามหาพ่อและพี่ชายครั้งนี้ได้...

เมื่อความรักอยู่ในความลับ และความลับก็ซ่อนอยู่ในความรัก หัวใจของเรื่องนี้จะจบที่ตรงไหน

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ