มาเฟีย

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ

อย่าปากหนัก ถ้ากลัวว่า “รักจะหายไป”        เขา...รักแต่ไม่แสดงออก        เธอ...รักจนพยายามมากเกินไป

ลีโอ ลีโอเนล โอลิเวอร์ อายุ21ปี ลูกเสี้ยวเยอรมันจีน เขาเป็นทายาทมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในมาเก๊าและฮ่องกง แต่กลับต้องมาเรียนในเมืองไทยเพราะถูกคนของศัตรูปองร้าย เขาจึงต้องปิดบังตัวตนที่แท้จริงไว้ ตอนกลางวันเขาจะทำตัวเป็นเด็กเนิร์ดอยู่ในมหาลัยเพื่อไม่ให้มีใครสนใจ แต่พอกลางคืนเขาก็กลายเป็นเสือที่จ้องขย้ำเหยื่อ แต่ยัยร้อยศพคิดอยากจะลองดีนัก เขาก็จะสนองให้ แพร นลิน ศรีสมบัติ อายุ 20 ปี ลูกสาวเจ้าโรงแรมในเมืองพัทยา เธอเป็นนักศึกษาปี2 เธอพบกับฝรั่งหน้าหล่อที่ย้ายมาเรียนกะทันหัน แต่นายนั่นกับไม่ยอมสนใจเธอเหมือนผู้ชายคนอื่นเธอจึงต้องงัดสาระพัดวิธีที่จะทำให้เขามาสยบแทบเท้าเธอให้ได้ แต่แล้วสิ่งที่เขาฝากไว้คือทายาทตัวน้อยๆต่างหาก

Intro… “เธอเป็นของฉัน..ไม่มีสิทธิ์มองผู้ชายคนอื่น" ลีออนประกาศกร้าวเสียงดังให้หญิงสาวที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงรับรู้ถึงสถานะของตัวเอง "แต่หนูเป็นน้องคุณนะ คุณจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้" "แม่ฉันมีลูกคนเดียว" "ผู้หญิงของมาเฟีย" เป็นเรื่องราวของลีออนกับอิงดาว ชายหนุ่มผู้ได้รับฉายาว่าเป็นคนไร้หัวใจ บัดนี้กำลังตกหลุมรักเด็กสาวผู้ที่พึ่งเคยพบหน้าเพียงครั้งเดียว แต่ด้วยชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยมีความรักจึงไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร เขาจึงปฏิบัติต่อเด็กสาวที่ตนหลงรักอย่างเผด็จการและป่าเถื่อน การแสดงความเป็นเจ้าของแบบไม่มีสถานะที่ชัดเจนให้หญิงสาว เมื่อมีโอกาสที่จะรอดพ้นจากคนใจร้ายเธอจึงไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยที่จะเดินออกไป..ไปให้ไกลจากคนใจร้ายคนนี้ ชายหนุ่มกว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้..วันนี้ก็ไม่มีเธออยู่ข้าง ๆ แล้วและที่แย่ไปกว่านั้นเมื่อเด็กสาวที่ตนหลงรักเธอกลับมีสถานะเป็นน้องสาวของเขาเพราะพ่อของชายหนุ่มได้แต่งงานใหม่กับแม่ของอิงดาว

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

ศิลาเป็นเเฟนกับคิวมา7ปี วันหนึ่งเขาเล่นพนันเเพ้ไม่มีเงินจ่ายบอดี้การด์ของพายุไม่ให้ออกจากร้าน ถ้าจะออกให้เอาของมาจำนำถึงจะออกได้ ศิลาโวยวาย พายุที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว บอดี้การ์ดเข้ามารายงาน เขาจึงลุกขึ้นไปดูด้วยตัวเองก็เห็นศิลาเพื่อนร้ก พายุยิ้มมุมปาก มองศิลา ไม่คิดว่า มาเฟียอันดับต้นของ ของประเทศมหาเศรษฐี ถึงได้สภาพเป็นเเบบนี้ ยาจกชัดๆ ศิลา:พายุ พายุ:อืมกูเอง ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อนรัก มึงสบายดีไหมศิลา พายุ:ฉันต้องการคุยกับศิลาเป็นการส่วนตัว คีริน: เเต่... นายครับ พายุ:ไม่มีเเต่ ออกไป คีริน:ครับนาย พายุ:ฉันได้ข่าวว่านายเล่นพนันเเพ้เหรอ ศิลา:อืม กูเล่นพนันเเพ้ พายุ:อืม เห็นเเกที่กูกับมึงเป็นเพื่อนกัน กูมีข้อเสนอให้มึง ศิลา: ข้อเสนอ อะไร พายุ :กูได้ข่าวว่าเเฟนมึงสวยที่สุด เห็นเขาลือกัน กูอยากเห็นเเฟนมึงพามาให้กูดูหน่อยสิ มึงอย่าทำหน้าเเบบนั้นสิ เเค่ดูเฉยๆน่า อย่าคิดมากเลย

"พ่อฉันเป็นหนี้ไอ้พวกมาเฟียเลือดเย็นนั่น..พวกมันโหดร้าย" "มาเฟียงั้นเหรอ หรือว่า.." มิลินทำหน้าตกใจสุดขีดเมื่อนึกถึงบุคคลอันตรายคนหนึ่งซึ่งใครๆก็ขนานนามเขาว่าปีศาจร้าย "มันชื่อ..ภารัน"

"ฉันเป็นคู่หมั้นของเธอ ทำไมฉันจะ....เธอไม่ได้!!"

ความรักฉบับหื่นๆของใบบัวกับเมธาจะลงเอยอย่างไร เมื่อมีลูกสาวตัวแสบของเมธาคอยขัดขวางพวกเขาทุกวิถีทาง

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”