วัยรุ่น

🌷มาเบลสาวสวยหมวยนิดๆ คณะบริหาร เธอสวยเรียนเก่งมีความเป็นผู้นำสูง เป็นรุ่นพี่คนสนิทกับเฌอรีนและก็อบิเกล อยู่ในกลุ่มเพื่อนสนิทของกลุ่มสี่หนุ่มวิศวะ ทั้งหมดเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม เอเดนมีความรู้สึกดีๆ ให้มาเบลมาโดยตลอดส่วนมาเบลความรู้สึกของเธอที่มีต่อเอเดนเปลี่ยนจากความเป็นเพื่อนค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละนิดมันค่อยๆ ชัดขึ้น จนเธอต้องยอมรับกับความรู้สึกตัวเองว่าเธอรักเขาในวันที่เธอใกล้จะไปเรียนต่อ และจะต้องห่างกับเขาอีก🌷

“เราควรทำหนังสือสัญญาต่อกัน” “ไม่จำเป็น หน้าที่ของคุณคือเป็นตัวแทนของลิก้า หน้าที่ของผมคือห้ามยุ่งกับลิก้า ดังนั้นคุณและผมแค่ทำหน้าของตัวเองอย่างเคร่งครัดหนังสือสัญญาก็ไม่มีความหมาย” “ถ้าฉันรู้ว่าคุณยุ่งกับพี่สาวของฉันทั้งที่ฉันยอมคุณถึงขนาดนี้ เราได้เห็นดีกันแน่” เธอข่มขู่ “ผมไม่โง่เสียคุณไปหรอกยอดรัก คุณเด็ดกว่าเธอเป็นไหนๆ” “อย่ามาหยาบคายกับฉัน ไสหัวออกไปจากห้องฉันได้แล้ว” เธอหยิบหมอนปาใส่คนปากเปราะนัยน์ตาลามกด้วยความอับอายระคนโกรธแค้น

มึงไม่ใช่กาแฟธรรมดา แต่มึงคือกาแฟที่มีค่ามากที่สุดสำหรับกูและมึงไม่ใช่กาแฟที่มีคุณค่า เพราะมึงเป็นมากกว่ารสชาติที่มันคู่ควร

แทนเด็กมหาวิทยาลัยปี 3 ได้มาพบร้าน The Break ที่แสนมีเสน่ห์ของมีนา หญิงสาวผู้มีประวัติที่หนีจากโลกไอทีมา ถ้าหากร้านนี้มีแค่กาแฟรสเลิศก็คงไม่น่าสนใจเท่ากับแอป LatteCode ของร้าน ที่ไม่เพียงแต่จะมีเมนูออนไลน์ให้เลือก แต่มันยังส่งข้อความได้ตรงใจ ตรงกับความรู้สึกของเราจนเหมือนล่วงรู้ความคิดที่ซ่อนอยู่ภายใน

"คนคนนั้นชื่อมะลิ" "ฉันไม่ได้อยากรู้" "มะลิเกิดวันที่ยี่สิบเก้ากุมภาและปีเดียวกับพี่" เขาคิดจะทำอะไร จะจับผิดงั้นเหรอ "ประเทศนี้มีคนหกสิบล้านคน นายรู้หรือเปล่าว่าในหนึ่งวัน มีเด็กเกิดวันเดียวกันกี่คน" "..." "เรื่องบังเอิญอะไรแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" "..." "ฉันจะกลับบ้าน" ฉันพูดพลางจะก้าวขาเดินต่อเหมือนไม่สนใจอะไร "แต่มะลิมีปาน..." "..." "เหมือนที่พี่มี" ฉันชะงักและครั้งนี้รู้สึกได้เลยว่าหัวใจฉันไหววูบไปมากแค่ไหน ฉันเม้มปากเข้าหากันอย่างตึงเครียดและรู้สึกกดดันมากขึ้น ฉันคงไม่ถามหรอกว่าเขาเห็นปานของฉันได้ยังไง ถ้าพูดมาขนาดนี้ก็คงจะเป็นคืนนั้นที่บ้านเขา... ฉันแค่ไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นมัน ไม่คิดจริงๆ! "ปานดำรูปคล้ายขนนกที่กลางหลังตำแหน่งเดียวกับพี่" "..." "ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าในหกสิบล้าน มันจะบังเอิญมีคนที่มีอะไรตรงกันไปหมดแบบนี้กี่คน" "แล้วยังไง!"

"วอน วรงคกูร บุรุษรูปงามผู้สุขุมวัยยี่สิบหกปีเชื้อสายเกาหลี เขาเป็นบุตรชายคนเล็กแห่งตระกูลวรงคกูรซึ่งดำรงตำแหน่งประธานบริหารธุรกิจในเครือหงส์กรุปมานานถึงสามปี หลายคนอาจไม่เคยรู้ว่าเขาคือประธานบริหารที่อายุน้อยที่สุดที่ตระกูลมหาเศรษฐีนี้เคยมีมา" มีอาอ่านประวัติอันน่าทึ่งของผู้บริหารหนุ่มไฟแรงในกูเกิล ทำให้ดวงตากลมโตที่ประกายแวววับเต็มไปด้วยความสงสัย "พี่คะ หนูรู้สึกประหม่าจังเลยค่ะ งานนี้เป็นงานแรกในชีวิตของหนูเลยนะคะ แต่ถึงจะแค่ฝึกงานแต่หนูก็ไม่อยากทำพลาด ท่านประธานใจดีหรือเปล่าคะ?" หัวหน้าฝ่ายบุคคลยิ้มร่าเพราะเอ็นดูท่าทางตื่นตูมเหมือนกระต่ายแสนซนของนักศึกษาฝึกงานสาว "ถ้าพี่จะบอกว่าท่านใจดีก็เหมือนโกหก ท่านประธานเป็นคนเคร่งขรึม สุขุมไม่ค่อยพูด ชอบทำหน้าดุตลอดเวลา แล้วก็ไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของท่านนักหรอก เพราะฉะนั้นก็ทำตัวดีๆ พยายามทำงานให้ได้ตามคำสั่ง แล้วก็อย่าไปสบตาท่านบ่อยนัก" หัวหน้าฝ่ายบุคคลแนะนำหญิงสาว มีอาได้แต่ถอนหายใจยาวๆ เมื่อได้ฟังเช่นนั้น

“เป็นอย่างที่เคยเป็นมันดีแล้ว” ประโยคปฎิเสธสั้นๆ ดังก้องในหัวฉันตลอดเวลาจนถึงนาทีสุดท้ายที่บินกลับมาตามคำสั่งที่เจ้าตัวน่าจะลืมมันไป แต่ใครจะไปรู้ว่าวันนึง คนที่เคยปฏิเสธ..จะเป็นฝ่ายมาขอคบกับฉันซะเอง!

เรื่องราวความรักสุดเร่าร้อนใจของรุ่นพี่วิศวะปี 4 กับรุ่นน้องแพทย์ศาสตร์ปี 2 ทั้ง 4 คน 2 คู่อย่าง ‘เสือ’ ที่ได้รับฉายาว่าเสือร้ายตัวท็อปวิศวะ หล่อเหลาแพรวพราวและร้ายกาจสมฉายานาม แต่กลับโดนน้องสาวเพื่อนสุดเฉิ่มเพื่อนอย่าง ‘ส้มหวาน’ ทำให้เสียอาการขึ้นมาเสียได้ เพราะโดนรุ่นพี่ที่ชอบปรามาสเธอว่าสวยแต่จืดชืด ส้มหวานจึงอยากได้คั่วหนุ่มฮอตตัวท็อปมาครอบครองให้ได้ แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะถลำลึกกับเขาและตกอยู่ในสถานะที่ไม่ชัดเจน ‘สิงห์’ รุ่นพี่วิศวะปี 4 พี่ชายของส้มหวาน หนุ่มหล่อปากร้ายแต่อบอุ่นผู้รักฟุตบอลเป็นชีวิต ถูกสาวสวยจอมยั่วตามจีบแบบรุกหนักไม่ให้พักหายใจหายคอ แต่แฟนเก่าเขาคุมกำเนิดเขายังลืมไม่ได้ แต่ ‘เจ้าหญิง’ ที่ตามจีบแบบเปิดเผยไม่หวั่น แม้เธอจะถูกข่าวลือว่าทำแอคลับหรือเป็นแอคเค่อสาวสุดเซ็กซี่ก็ตาม แต่ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งเขาจะนัดเจอสาวแอคเค้าน์ลับนามว่า ‘QUEENYUPIE’ ที่เจอกันนานวันเข้าก็เริ่มสงสัยว่าใช่คนที่คิดไว้หรือเปล่านี่สิ

สะใจเธอแล้วใช่ไหมที่แม่ของเธอแต่งงานกับพ่อฉันได้ ไหนๆพ่อแม่เราก็ไปฮันนีมูนกันแล้ว ฉันว่างั้นเราก็ลองมาทดลองเข้าหอด้วยกันดูหน่อยเป็นไง

ว่ากันว่าอัลฟ่าและโอเมก้าต่างดึงดูดกันด้วยกลิ่นฟีโรโมน แต่ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อพวกเขาต่างดึงดูดกันด้วยโรคประหลาดที่ต่างฝ่ายต่างพึ่งพากัน แยกขาดจากกันไม่ได้