สวย

มีคนบางประเภทแสดงความรักด้วยการ ‘ทำร้าย’ คนที่รัก และมักแสดงออกในทางตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเอง สำหรับธรินดาแล้ว เธอไม่เคยหวังจะได้ ‘รัก’ จากคนที่ชอบรังแกเธอทุกครั้งที่โอกาสอย่างปรัชญ์ เพราะรู้ดีว่าตัวเองเป็นได้แค่พระจันทร์ในคืนแรม ที่ไม่เคยมีสิทธ์ิจะทอแสงใดๆ ในหัวใจของเขา

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว

เขาไม่คิดว่าจะได้กลับมาพบเธออีกครั้ง ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เขาเจ็บจำเจียนตาย วันนี้เธอกลับอยู่แทบเท้าเขา สยบยอมอย่างคนสิ้นไร้หนทาง เขาช่วยฉุดเธอขึ้นสู่หอคอยแห่งความหวัง ก่อนจะบดขยี้ทุกอย่างไม่ให้เหลือซากแม้แต่ลมหายใจ

เธอเป็นแค่ตัวแทนของผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อผู้หญิงคนนั้นกลับมาก็หมดเวลาตัวสำรองอย่างเธอ เธอจึงจากไปแล้วเข้าร่วมทีมวิจัย เดินทางเข้าป่าตามหากล้วยไม้สีรุ้ง ที่เชื่อกันว่าสามารถรักษาโรคร้ายได้ พอเธอจากไปเขาก็ตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง " ผมขอโทษเรากลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม กลับไปกับผมนะ ผมจะจัดงานแต่งงานของเราให้ใหญ่โตประดับกุหลาบสีขาวอย่างที่คุณชอบให้ทั่วเลย ดีไหม" สัตว์ประหลาดก้มลงไปตรงหว่างขาทำจมูกฟุดฟิดสูดดมแล้วยิ้มโชว์ฟันแหลมคม อาชวีที่ถูกมัดติดกับต้นเสาได้แต่มองดูมัน เขาทั้งกลัวทั้งรังเกียจ " เฮ้ย เฮ้ย นั่นมันกำลังจะแดกนายแล้ว " เซโพพาทุกคนวิ่งออกมาลัดเลาะป่าหญ้าสูงท่วมหัว ล้มลุกคลุกคลานบ้างแต่ก็หยุดพักไม่ได้ อาชวีวิ่งตัวเปล่าล้อนจ้อนมีแต่กางเกงในตัวเดียว แถมตอนที่หกล้มเมื่อกี้ยังไปถูกกิ่งไม้เกี่ยวจนกางเกงในขาดตูดเป็นรูกว้าง

เพราะเนื้อคู่ของเธอเกิดช้า สวรรค์จึงเมตตาให้เธอตาย แล้วกลับชาติมาเกิดใหม่ พร้อมกับพรสามประการ

ลูกสาวมาเฟีย มาเจอกับ มาเฟียเจ้าของคลังเหล้า ไวน์ นำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย เมื่อสาวชอบดื่ม เจอกับเจ้าของคลังเหล้าความเมามันส์จึงเริ่มต้นขึ้น

นางหลงรักองครักษ์ข้างกาย ร้องขอบิดาจนได้หมั้นหมายกัน ไม่สนว่าเขาไม่ได้มีใจให้นาง นางถูกคนร้ายจับตัวไป พยายามร้องเรียกให้เขาช่วย แต่เขาไม่หันมามองนางเลยสักนิด สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่จ้าวฉู่หรันน้องสาวต่างมารดาของนาง " ข้าหายไปเจ้าไม่สนใจตามหา แต่ไปดูแลฉู่หรัน ตกลงเจ้าเป็นองครักษ์ของข้าหรือของนางกันแน่" " หวังจื่อเย่ ในเมื่อเจ้าอยากดูแลฉู่หรันมากขนาดนั้น งั้นข้ายกเจ้าให้นาง ไม่ใช่แค่ฐานะองครักษ์แต่รวมถึงฐานะคู่หมั้นด้วย" ผ้าม่านเปิดออกพร้อมชายชุดดำที่คลุมหน้าเห็นแต่ลูกตา นางยกเท้าจะถีบ เขาจับเท้านางไว้เข้ามาประชิดตัว เอ๊ะ ทำไมคุ้นๆ " เจ้า ไอ้โจรบ้ากาม" " ข้าเอง" " เจ้าจะพาข้าไปไหน" " รังของเรา" " รัง รังโจรหน่ะรึ" ฮ่าวหยูยิ้มแป้นพยักหน้าหงึกหงัก

แต่งงานกับเธอแล้ว แต่เขายังวนเวียนกับคนรักเก่าไม่เลิก แค่โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็ทิ้งเธอรีบไปหาผู้หญิงคนนั้น ถูกคนร้ายจับตัวไปพร้อมกันเขาเลือกช่วยคนรักเก่าแล้วทิ้งเธอไว้ให้คนร้ายย่ำยี รถเบรคแตกพุ่งตรงมา เขาดึงคนรักเก่าหลบแล้วผลักเธอไปถูกรถชน ในเมื่อเขาตัดรักเก่าไม่ขาด งั้นเธอยอมหลีกทางให้เธอปาใบหย่าใส่หน้าเขาแล้วจากไป คว้าหนุ่มหล่อรุ่นน้องมาเป็นสามี ต่อมาเขาร่ำไห้คร่ำครวญ " ผมขอโทษ คุณกลับมาได้ไหม เราไม่หย่ากันได้หรือเปล่า"

เมื่อความรักไม่เคยอยู่ในแผนของเธอและเขา แต่เมื่อแม่ๆ จัดนัดบอดให้ เรื่องราวสุดวุ่นวายจึงเริ่มต้นขึ้น งานนี้เธอและเขาจะใจแข็งให้กับความรักท่ามกลางแผนสร้างความใกล้ชิดมากมายของคนรอบข้างที่อยากให้ทั้งสองเคียงคู่กันได้อย่างไร ใครจะถอยก่อนกันนะ ระหว่างกองเชียร์กับเธอและเขา เอาใจสู้ฝ่ายไหนดีค่ะ

เขาจำต้องเลือกเจ้าสาวจากลูกสาวของเพื่อนสนิทของพ่อตามคำสัญญา ซึ่งทั้งสองคนมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนพี่สวยเซ็กซี่ส่วนคนน้องลุยๆใสๆแล้วจะเลือกใครดี