สวย

วันหนึ่งเขาได้เจอนาฬิกาเรือนหนึ่งจากร้านขายของเก่าหลังจากนั้นชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไป...

ความสุขจากสิ่งที่ยื้อแย่งเขามา จะต่างอะไรกับการอยู่บน ‘วิมานเพลิง’ “เพราโพยม” จิตกรสาวมากความสามารถ เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยเกียรติยศและชื่อเสียง มีทุกสิ่งที่ปรารถนา ยกเว้น... ความรัก และเมื่อความรักโบยบินมาพบพาน รักของเธอก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทว่ากลับถูกโรยด้วยความงดงามของกลีบดอกงิ้วที่ฉาบไว้ด้วยหนามแหลมคม และร้อนแรงราวอยู่ในกองไฟ “ปราณรต์” ช่างภาพหนุ่มรูปหล่อ ความรักของเขา... เหมือนสายลม ที่พร้อมจะพัดพาให้ความเย็นชื่นใจ และโหมกระหน่ำทำลายไม่หลงเหลือ ++ “ผัวก็เหมือนแปรงสีฟัน ของส่วนตัว ต้องใช้คนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ของที่ใครจะยืมไปใช้ชั่วครั้งชั่วคราว แปรงสะอาดหายคันแล้วก็เอามาคืน” “ฉันไม่ได้ต้องการเงินของคุณ! จำเอาไว้! ไม่ต้องมาซื้อผัวฉัน!”

‘เพราะความรักมีอยู่จริง หัวใจจึงโบยบินกลับมา’ ‘บ้านสีรุ้ง’ ร้านชาดอกไม้ ท่ามกลางหุบเขา จากที่หนีไปสุดหล้า แต่วันนี้เธอกลับมาเพื่อกอบเก็บความทรงจำที่เหลืออยู่ สานฝันบนเส้นทางที่พ่อแม่ขีดไว้ เรียนรู้การอยู่เพื่อผู้อื่น ซึมซับความสุขที่เกิดจากการให้ เพราะสุขนั้นคือยั่งยืน ‘หฤหรรษ์’ เชื่อมาตลอดว่าความรักมีอยู่จริง แต่เธอกลับไม่เชื่อว่าตัวเองจะได้รักนั้นจากใคร เพราะตั้งแต่เกิด ชีวิตเหมือนต้องคำสาป เธอจึง ‘รักไม่ยุ่งมุ่งแต่งาน’ ทุ่มเททุกอย่างเพื่อพลิกฟื้นไร่ชาของครอบครัว แต่เมื่อความรักที่ชื่อว่า ‘พฤกษ์’ เยี่ยมหน้ามาทักทาย เธอจะหนีใจตัวเองพ้นได้อย่างไร เมื่อเขาเดินหน้าท้าชนเธอไม่เลิก เขาแสนดี ใส่ใจ และเข้าใจทุกอย่างที่เป็นเธอ ทว่า... เหรียญมีสองด้านเสมอ และมนุษย์ก็มีสิ่งที่ต้องปกปิด ‘ความลับ’ เป็นเหมือนจุดด่างในชีวิตที่หฤหรรษ์ไม่อยากให้ใครรู้ แต่ความรักไม่มีความลับ หฤหรรษ์จะทำอย่างไรจึงจะรักษาความรักไว้ได้ เช่นเดียวกับพฤกษ์ เมื่อสิ่งที่เรียกว่า ‘รัก’ อาจไม่ใช่

“พะพาย” นักศึกษาแพทย์แผนจีนจบใหม่ที่ถูกวิญญาณตนหนึ่งนำพาให้ข้ามมายังภพที่ไม่รู้จัก ก่อนจะเข้าไปอยู่ในร่างของหญิงสาวนาม “หวงหลี่อิง” ที่พึ่งจบชีวิตลง แต่แล้วตัวตนนี้กลับไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุขเพราะมีคนรู้ว่าเจ้าของร่างได้ตายไปแล้ว หญิงสาวจึงต้องเปลี่ยนแปลงตัวตนใหม่อีกครั้งในนามของ “เซียวหลี่อิง” และยังต้องทำภารกิจให้สำเร็จนั้นก็คือการทำให้พระรองและนางได้ลงเอ๋ยกันตามที่วิญญาณตนนั้นขอร้อง   “หวังหรูอี้” วิญญาณที่นำพาพะพายมายังชาติภพใหม่ นางเป็นมารดาของพระรองจากซีรีส์ที่พะพายดู เพื่อไม่ให้บุตรชายต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวนางจึงทำทุกทางเพื่อให้ชายหนุ่มสมหวังในรัก จำต้องดึงวิญญาณของคนที่นางคิดว่าเหมาะสมมาจากภพอื่นเพียงเพื่อให้ทั้งคู่ได้รักกันก่อนที่นางจะต้องจากไป   “หวังชิงเฟิง” บุตรชายเสนาบดีผู้กุมเส้นทางการค้าของแคว้น บุรุษหนุ่มรูปงาม อ่อนโยน สุขุม ตามเนื้อเรื่องของซีรีส์ที่พะพายดู แต่ในความเป็นจริงนั้นนอกจากจะไม่ตรงกับที่หญิงสาวรู้แล้วยังมีความหวาดระแวงต่อกันอยู่เนือง ๆ จากเหตุการณ์หลายอย่างที่ชวนให้เข้าใจผิด

“โอ๊ย…ฉันเจ็บนะ” เธอพึมพำ น้ำเสียงแผ่วเบาที่ไม่อาจหยุดยั้งความรุนแรงนั้นได้ ทันทีที่ผ้าห่มหลุดออกจากร่างความเงียบงันก็เข้าปกคลุมเสียงลมหายใจของเขาหนักแน่นขึ้น

สโรชา สถาปนิกสาวแสนสวย สาวเหนือที่โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบยุ่งกับใคร ขี่ม้าเก่ง ยิงปืนแม่น ตั้งใจทำงาน อยากกลับบ้านเพื่อดูแลพ่อแม่ แต่โชคชะตา ทำให้มาเจอกับหนุ่มใต้ เธอไม่รู้ตัวเองเลยว่า หลงรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกที ก็ขาดเขาไม่ได้แล้ว อัครา นายหัวหนุ่่มจากแดนใต้ เจ้าของธุรกิจฟาร์มหอยมุก อันดับต้นๆของเมืองไทย เขาเฝ้ารอคนที่เขาจะรัก และเขาเจอคนที่ใช่ เขารักเธอ รักตั้งแต่ยังไม่เห็นตัวจริง เธอคือคนที่ใช่ แม่ของลูกเขา ต้องเป็นผู้หญิงคนนี้ และม่ว่ายังไงก็ตาม เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอหลุดมือเขาไปเด็ดขาด

“ปิ่น ตื่นมาเถอะนะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ปากบอกพลางใช้อีกมือหนึ่งลูบศีรษะของปาลิตาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากลัวจะทำหญิงสาวเจ็บตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปไม่นาน นิ้วเรียวของคนป่วยขยับเล็กน้อยทำให้คนที่นั่งกุมมืออยู่รู้สึกตัวขึ้นมา แพรขนตาสวยขยับราวกับปรับสายตาให้คุ้นชินกับความสว่างที่อยู่รอบตัว “ปิ่น เธอฟื้นแล้ว” เขาอย่างดีใจที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา แต่ทว่าดวงใจของเขากลับเหี่ยวเฉาเมื่อเห็นสายตาหวานมองมาที่เขาก่อนที่จะเบนออกไปมองที่นอกหน้าต่างเมื่อกับเขาไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้น “ปิ่น พี่ขอโทษ คุยกับพี่หน่อยนะ” คนป่วยที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อครู่ ค่อย ๆ ดึงมือของคนเองกลับเขามาและเอามาวางไว้บนหน้าท้องของตนเอง ราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ ชายหนุ่มมองการกระทำของคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดที่เขาขังเธอไว้เช่นนั้น อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลของเขาอีก “ปิ่นคุยกับพี่หน่อยเถอะ”

ชาติก่อน เธอคือแสงจันทร์ขาวของเขา คนที่เขาไม่กล้าเอื้อมมือไปไขว่คว้า เพราะเธอคือที่รักของทุกคนในแผ่นดิน แต่ชาตินี้ เธอคือของเขา... ของพิรุณคนเดียวเท่านั้น

ฉันโดนแฟนเก่าบอกเลิกเลยไปปาร์ตี้กับเพื่อนเพื่อลืมแฟนเก่า แต่ดันโดนเพื่อนมอมเหล้าจนโดนผู้ชายสุดหล่อลากไปมีเซ็กส์ด้วย

“กูบอกว่าไม่ก็คือไม่!” “แต่พี่รับปากผมแล้ว และวันนี้ผมก็จะมาทวงสัญญา!” “สัญญาเหี้ยอะไร กูไม่เคยพูดไม่เคยสัญญาอะไรกับมึง” “หึ ผมว่าแล้วพี่ต้องพูดแบบนี้...ได้!” ชายหนุ่มรุ่นน้องหยิบมือถือเปิดคลิปเสียงที่แอบอัดเสียงไว้ให้พี่ชายฟัง พร้อมท่าทีที่ยียวนกวนประสาท “พี่เปอร์ ลูกสาวพี่ผมขอจองนะ ผมรักว่ะ” “ไอ้เหี้ยไรเฟิล มึงเป็นห่าอะไร มาบอกรักลูกกูแบบนี้ ลูกกูอายุแค่ 12 มึงจะบ้ารึไง!” “ไม่รู้แต่รัก ชอบคนนี้แล้ว น้องก็ต้องเป็นของผม จองแล้ว” เขาพูดจริงจัง “ไอ้บ้ามึงอายุเท่าไหร่ ลูกกูอายุเท่าไหร่ กว่าลูกกูจะโตมึงไม่แก่ตายก่อนรึไง คนเหี้ย ๆ อย่างมึงให้ตายกูก็ไม่ยกลูกสาวให้”