สวย

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล

เธอไม่ใช่เด็กสาววัยใสอีกแล้ว เธอมีลูกสาวตัวน้อยที่มีเธอเป็นโลกทั้งใบ และพอใจก็เป็นโลกทั้งใบของเธอ เรามีกันและกันเท่านั้น ส่วนคุณวิน คงเป็นแค่ชายในฝัน ที่เธอไม่อาจเอื้อมจะไปเคียงข้างเขา

ข้าผิดอะไร แค่ร้ายไปหน่อยเท่านั้นเอง ไม่สิไม่ใช่แค่ร้ายไปหน่อยแค่ไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบจำต้องทวงคืน

“ฉันอยากรู้จริงๆ ผู้ชายคนนั้นซื้อเธอด้วยอะไร!? เธอถึงได้กล้าไปจากฉัน!” “ความรักไงวาคิม! เขาซื้อฉันด้วยความรัก แต่คุณซื้อฉันด้วย เงิน!”

คนสองคนพบเจอความเจ็บช้ำจากรักครั้งเก่ามาในรูปแบบเดียวกัน คนหนึ่งยังไม่อยากเปิดใจให้ใคร ทว่าอีกคนหนึ่งกลับเปิดใจให้เธอง่ายๆตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ

“ปิ่น ตื่นมาเถอะนะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ปากบอกพลางใช้อีกมือหนึ่งลูบศีรษะของปาลิตาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากลัวจะทำหญิงสาวเจ็บตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปไม่นาน นิ้วเรียวของคนป่วยขยับเล็กน้อยทำให้คนที่นั่งกุมมืออยู่รู้สึกตัวขึ้นมา แพรขนตาสวยขยับราวกับปรับสายตาให้คุ้นชินกับความสว่างที่อยู่รอบตัว “ปิ่น เธอฟื้นแล้ว” เขาอย่างดีใจที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา แต่ทว่าดวงใจของเขากลับเหี่ยวเฉาเมื่อเห็นสายตาหวานมองมาที่เขาก่อนที่จะเบนออกไปมองที่นอกหน้าต่างเมื่อกับเขาไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้น “ปิ่น พี่ขอโทษ คุยกับพี่หน่อยนะ” คนป่วยที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อครู่ ค่อย ๆ ดึงมือของคนเองกลับเขามาและเอามาวางไว้บนหน้าท้องของตนเอง ราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ ชายหนุ่มมองการกระทำของคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดที่เขาขังเธอไว้เช่นนั้น อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลของเขาอีก “ปิ่นคุยกับพี่หน่อยเถอะ”

"อีกหน่อยเธอก็ต้องเป็นเมียฉัน กระโปรงสั้นขนาดนี้ ฉันเป็นผู้ชายนะ ฉันมีความรู้สึก ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันคิดเรื่องพันธุ์นั้นก็หยุดแต่งตัวยั่วฉันสักที"

เจ็ดสาวงาม นิยายเรื่อง”เจ็ดสาวงาม” เป็นนิยายสั้นรวมเจ็ดเรื่อง "หญิงใหญ่สายรุก" จะหาชายหนุ่มคนใดยอมแต่งงานเข้าสกุลหญิงสาวให้เสื่อมเกียรติ ในเมื่อหายากเย็นนัก "หญิงรองแสนเร่าร้อน” พี่สาวคนรองผู้แสนเร่าร้อนอย่างนางจำต้องควานหาชายหนุ่มซึ่งมีสมองมาช่วยคิดหาหนทางไม่ให้กิจการค้าโดนตะครุบไปต่อหน้าต่อตา "หญิงสามจอมหยอกเย้า" นางไม่ชอบการค้าขาย นางชอบเพียงการต่อสู้เท่านั้น "หญิงสี่สุดร้อนแรง" นางเพียงมาเจรจาการค้าในหอคณิกา ไยเขาจึงจับนางมาโยกขย่มอย่างรุนแรงเช่นนี้ "หญิงห้าแสนเย้ายวน" นางเพียงชอบศึกษาเล่าเรียน แต่พวกเขากลับเอาแต่กลั่นแกล้งรังแกนาง "หญิงหกน่าลวงล่อ" ข้าเพียงอยากมีชีวิตสุขสงบ ไยเขาจึงมาล่อลวงข้าถึงเพียงนี้ "หญิงเล็กจอมยั่ว" สาวน้อยวัยแรกแย้มผู้หลงรักชายผู้เคยช่วยชีวิต นางต้องทำอย่างไรเขาจึงจะมองเห็นนาง เรื่องราวของเจ็ดสาวพี่น้องซึ่งโลดแล่นไปตามครรลองของชีวิต ภายใต้สถานการณ์ที่ต้องแต่งชายหนุ่มเข้าสกุลเพื่อช่วยเหลือและดูแลการค้าอันยิ่งใหญ่ เน้นความรักหนุ่มสาวและฉากฟินแซ่บของคู่พระนาง โดยจะลงทีละเรื่องต่อกัน ในแต่ละเรื่องไม่ได้เกี่ยวเนื่องกันมากนักสามารถอ่านอย่างต่อเนื่องหรือไม่ต่อเนื่องก็ได้ค่ะ

ในวันที่เธอกำลังตั้งท้องลูกของเขา คือวันที่เขาเลือกทิ้งเธอ...แล้วไปคบกับพี่สาวของเธอ! *แนวนางเอกแสนดี...ไม่นอกกาย...ไม่นอกใจ* 'อีริค จาง' ผู้ชายที่มีแต่ความแค้นอัดแน่นอยู่เต็มอก ถึงขั้นยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาแก้แค้นให้น้องชายที่โดนนังสารเลวหลอกให้รักจนสิ้นเนื้อประดาตัว และเธอคนนั้นคือสาเหตุที่ทำให้น้องชายของเขาฆ่าตัวตาย! อีริคจำเป็นเข้าหา 'เมริษา' ลูกสาวคนเล็กของบ้านเพื่อเป็นสะพานทอดไปหา 'อามีนา' เป้าหมายที่เขาต้องการตัว แต่แผนการของเขาแยบยลเกินกว่าจะมีใครรู้ ทำให้เมริษาตกหลุมพรางจนถึงขั้นยอมเป็นแฟนกับเขา แต่เธอหารู้ไม่ว่า...เขาไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่เศษเสี้ยวหัวใจ เขาเพียงต้องการผลประโยชน์บางอย่างจากเธอเท่านั้น

"เฮียคะ....อย่านะอื้อ....เนียอายค่ะ" ดาเนียยกมือปิดหน้าเพราะขาของเธอกำลังถูกแยกกว้าง "เนียเองก็ทั้งสวยและเซ็กซี่" เสียงทุ้มนุ่มกล่าว ตวัดส่งนัยน์ตาพราวระยับมาให้ ร่างแกร่งนอนคว่ำหน้าลงให้แผงอกชิดวางแนบกับพื้นเตียงเพื่อทำให้คนตรงหน้าสุขสมจนถึงสวรรค์ให้มากที่สุด ใบหน้าคมบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะเจ็บแปลบที่บาดแผล แต่เพราะความต้องการหลอมรวมกับดาเนียนั้นมีมากกว่า ความเจ็บที่ทวีคูณเข้ามาก็เป็นเพียงฝุ่นละอองที่พัดผ่านไป