สวย

ย่าหยานักเขียนสาวที่ขับรถออกมาหาแรงบันดาลให้งานเขียนชิ้นใหม่ หลังจากที่สมองตันคิดอะไรไม่ออกมาเป็นเดือนแล้ว เธอมีรถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่อยู่หนึ่งคันที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเธอเอง ปกติเธอทำงานอยู่ที่บ้านไม่ค่อยได้ออกไปเจอผู้คนเท่าไหร่ ชีวิตเธอมีแค่งานกับงาน พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เธอยังเล็ก ย่าหยาอาศัยอยู่กับแม่จนเมื่อสองปีก่อนแม่พบรักใหม่กับหนุ่มใหญ่ชาวต่างชาติและย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศ เธออยากใช้ชีวิตที่เมืองไทยจึงไม่ได้ตามแม่ไปด้วย แท้ที่จริง เธอรู้สึกเหมือนเฝ้ารออะไรบ้างอย่าง หรือมีใครสักคนรอเธออยู่ . . . . . . . . . ปลายนิ้วที่สัมผัสใบหน้ารบกวนการหลับใหลทำให้หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้น เมื่อปรับสายตาอยู่ครู่หนึ่งจึงรู้ว่ามีดวงตาคมปลาบคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ ลมหายใจอุ่นร้อนที่ปะทะผิวแก้มทำให้เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ย่าหยาตื่นตกใจพยายามขยับตัวหนีแต่แขนสองข้างถูกกดลงข้างตัว "จะดิ้นหนีไปทำไมเล่า อุตส่าห์ปีนขึ้นเตียงฉันได้แล้วนี่" "!" ดวงตากลมเบิกกว้าง เธออ้าปากจะปฏิเสธแต่กลับไม่มีเสียงออกมา ทำไมจู่ๆ เธอเปล่งเสียงไม่ได้!

“ฉันอยากรู้จริงๆ ผู้ชายคนนั้นซื้อเธอด้วยอะไร!? เธอถึงได้กล้าไปจากฉัน!” “ความรักไงวาคิม! เขาซื้อฉันด้วยความรัก แต่คุณซื้อฉันด้วย เงิน!”

“หนูไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ค่ะ หนูว่า...” “แล้วหนูรังเกียจคนแก่รึเปล่า” “ก็...” เธอใช้เวลาทบทวนตัวเองเพียงสามวินาทีก็ได้คำตอบ “ไม่ได้รังเกียจหรอกค่ะ” “หนูยังไม่มีแฟนสินะ” “ไม่มีหรอกค่ะ หนูไม่เคยคิดเรื่องนี้ ว่าแต่ท่านจะสอบสวนหนูหน้าห้องน้ำในขณะที่...ไอ้นั่น” เธอชี้ที่ช่วงล่างของเขา “มันชี้หน้าหนูอยู่แบบนี้หรือคะ?” “มันไม่ได้แค่อยากชี้นะ” เขาเริ่มทะลึ่งกับเธอเรื่อยๆ สายตาของเขาจ้องเธออย่างมีเลศนัยน์ ราวกับกำลังกลืนกินเธอ “หนูอยากลองมั้ย”

เธอนั้นคือยัยจอมดื้อ ส่วนเขาคือคุณชายเย็นชาจอมเจ้าเล่ห์ แต่ไม่ว่าเธอจะดื้อขนาดไหน...สุดท้ายเธอก็ต้องเป็นของเขาอยู่ดี

‘จัน’ ผู้ต้องคำสาปมนตร์ตาละวัน นั่นก็คือเขาจะต้องกลายเป็นจระเข้ในเวลากลางคืน เป็นบุรุษรูปงามผู้โดดเดี่ยวเดียวดายในเวลากลางวัน เจ้าสาวจระเข้เท่านั้นที่จะทำให้หลุดพ้นจากคำสาป ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน - ภพคุณหลวง - (พีเรียด) พันวาเสน่หา

การเจอกันของเขาและเธอ สำหรับหนึ่งคนคือความบังเอิญ แต่อีกคนคือความตั้งใจ

เธอไม่ใช่เด็กสาววัยใสอีกแล้ว เธอมีลูกสาวตัวน้อยที่มีเธอเป็นโลกทั้งใบ และพอใจก็เป็นโลกทั้งใบของเธอ เรามีกันและกันเท่านั้น ส่วนคุณวิน คงเป็นแค่ชายในฝัน ที่เธอไม่อาจเอื้อมจะไปเคียงข้างเขา

รองรับความเจ็บปวดให้ไหว ทรมานแค่ไหนก็ต้องทน เพราะหน้าที่นางบำเรอสำหรับเธอมันมีแค่นี้.....

เมื่อมาเฟียหนุ่มต้องมาเจอสาวน้อยขี้กลัว เรื่องราวความรักและความโกลาหนจึงเริ่มต้นขึ้น ภูทัช มาเฟียหนุ่มเจ้าของธุรกิจคาสิโน หนุ่มหล่อไฟแรงที่มีสาวมากมายหมายตา แต่กลับต้องอ่อนอกอ่อนใจเมื่อเจอกับวาดฝัน หญิงสาวที่ดูเปราะบาง อ่อนแอ วาดฝัน หญิงสาวที่เป็นโรคกลัวการสัมผัส ทั้งยังนิสัยขี้กลัวและขี้ระแวง แต่พอเหล้าเข้าปากเธอกลับโผเข้ากอดภูทัชอย่างไม่ลังเล เหมือนแพร เพื่อนสาวคนสนิทของวาดฝัน หญิงแกร่งแห่งปีที่คอยดูแลปกป้องวาดฝันไม่ต่างจากแม่ไก่ปกป้องลูกไก่ ทรงกลด น้องชายฝาแฝดของวาดฝัน เด็กหนุ่มที่ต้องรับภาระสืบทอดธุรกิจของครอบครัว หลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิต

“นี่พีชไม่ใช่ซัมเมอร์ พี่แค้นอะไรพี่ไปก็ไปทำกับซัมเมอร์ อย่ามาทำกับพีชแบบนี้” ไม่ทันที่ปากเรียวบางจะพูดอะไรมากกว่านี้ ปากหนาได้รูปก็ประกบทาบลงมา จนแนบสนิท หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงขัดขืนอยู่ในลำคอ ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งเขาไปอยู่ในพันธนาการของเขาเท่านั้น น้ำจากฝักบัวถูกเปิดไหลผ่านตัวเธอ เหมือนสายน้ำนี้จะสามารถชะล้างความรู้สึกผิดออกจาหัวใจของหญิงสาว ที่ตอนนี้ไม่ได้บอบบางแค่ร่างกาย แต่มันบอบบางไปถึงจิตใจ เธอมีอะไรกับแฟนเพื่อน มันคงเป็นตราบาปในชีวิตเธอไปอีกนานแสนนาน เมื่อหัวถึงหมอน ร่างกายที่บอบช้ำจากการถูกย่ำยี หัวใจที่ร้องไห้จนเหนื่อยล้า หญิงสาวนอนหลับสนิท ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่เป็นร้อยสาย “พีช พี่กวินบอกเลิกเรา” หญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง ไม่แน่ใจว่าเสียงที่เธอได้ยินเป็นความฝันหรือความจริง เธอค่อยๆลืมตา ภาพแรกที่เห็นคือเพื่อนของเธอนั่งอยู่ข้างๆ ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา