หมอ

หลี่อันอันหมอหญิงผู้ได้รับชื่อว่าเป็นหัตถ์เทวะ สิ้นใจในป่าลึกเพราะพลัดตกเขาในขณะที่กำลังจะเก็บสมุนไพรเพียงต้นเดียว นางเตรียมพร้อมจะจากไปอย่างสงบ ทว่ากลับมีโฉมสะคราญผู้หนึ่งมาดึงรั้งนางไว้ พร้อมยื่นข้อเสนอยกร่างให้ แลกกับการที่หลี่อันอันต้องรักษาขาให้สามีพิการของนางกลับมาเดินได้ หลี่อันอันตอบรับอย่างเสียไม่ได้ วิญญาณดวงนั้นจึงจากไปโดยสงบ ทิ้งหนึ่งร่างไว้ให้ใช้ กับสามีขาพิการปากร้ายอีกหนึ่งคนที่ร่ำร้องหาการหย่า หากเป็นหานลั่วอิงคนเก่าคงร่ำไห้ แต่พอเป็นหานลั่วอิงคนนี้ก็มีแต่รับข้อเสนอพร้อมเงื่อนไขที่ว่า หากรักษาขาของสามีอย่างถานอวิ๋นซีให้หายขาดได้ รางวัลของนางคือใบหย่า แล้วเหตุใดวันที่ถานอวิ๋นซีกลับมาเดินได้ เขาจึงไม่ยอมให้นางหย่าดังที่รับปากเอาไว้เล่า!

"เราลองมีเซ็กซ์กันดูไหมคะ" ประโยคสั้น ๆ ที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล เพียงแค่ค่ำคืนประชดชีวิตที่เธอคิดว่าไม่มีผลอะไรแต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อผลของคืนนั้นทำให้ชีวิตของเธอพลิกผันไปตลอดกาล

"นายต้องการอะไร?" "เลิกยุ่งกับพี่ชายผม" "แล้วถ้าฉันไม่เลิกล่ะ?" "หมอก็เตรียมตัวบอกลาชีวิตที่สงบสุขของหมอแล้วกัน เพราะผม...ไม่ปล่อยหมอไว้แน่" ในสนามแห่งรักครั้งนี้ ไคเลอร์ยอมรับไม่ได้ว่าเขาอาจจะกำลังตกหลุมรักคนที่เขาไม่เคยคิดจะรักเลยสักนิด เขาคิดว่าเธอเป็นแค่หมอสาวที่เขาไม่จำเป็นต้องสนใจ แต่แล้วเขากลับพบว่าเธออาจเป็นคนเดียวที่ทำให้เขาคิดจะอยากดูแล

"ใช้คำว่าแวะมารับ...ทั้งๆ ที่ตั้งใจมารับใช่ไหมคะ...หนูรู้นะคะ...บ้านพี่กับคอนโดคนละทางกันเลย" "อุ๊บส์...ถูกจับได้ซะและ..." .. "อีกหน่อยก็ชอบ...และพี่จะทำให้เธอชอบพี่ให้ได้!" "มั่นใจขนาดนั้น?" "1เดือนของเรา...ถ้ามั่นใจว่าใจแข็งสู้พี่ได้...ก็ให้พี่ลองมาจีบเธอดูสิ...พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำให้เธอชอบพี่ได้ไหม...หรือที่เธอพยายามออกห่างพี่เพราะเธอไม่มั่นใจพอ...กลัวว่าจะหลงรักพี่แล้ว...เอ...หรือว่ารักไปแล้วนะ??"

เขาคือคุณอาข้างบ้านและคนที่ยื่นมือมาช่วยเธอยามอ่อนแรง เธอ...เด็กสาวจอมซนที่หนีหายไปเสียนาน เมื่อได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เขาจะต้องกักเก็บเธอไว้ข้างกายตลอดไป -------------------------------------- เหมือนกามเทพเล่นตลกให้เธอต้องมาพัวพันกับคนที่แอบชอบ ทั้งที่รู้ว่าฐานะต่างกันเหลือเกิน แต่เรื่องของหัวใจมันบังคับได้ที่ไหนล่ะ!

"ไลลาไม่ได้ตั้งใจ..." เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัวในท่าทีของรุ่นพี่หนุ่มรวมถึงตั้งใจอยากที่จะอธิบายให้อีกคนได้รู้ ทว่า...คนตัวสูงที่ยืนคร่อมร่างเล็กอยู่ก็ไม่คิดสนใจ "ทำไม อยากได้ฉันมากนักเหรอ" ดวงตาคมจ้องมองถามคนตัวเล็ก "พะ พี่คามิล...มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" "ครั้งเดียวไม่พอใจใช่ไหม" ปากหนายังคงถาม "มะ ไม่ใช่นะคะ พี่คามะ..." ไม่รอให้ริมฝีปากบางได้พูดจบ "ถ้าอยากได้ฉันนัก ฉันก็จะสนองให้..."