เกิดใหม่

ชีวิตข้าแล้วที่จริงมิได้ต้องการสิ่งใด นอกเสียจากการได้เคียงคู่กับท่าน ข้ากลัวว่าหากหลับตาลงอีกครั้ง เรื่องราวทั้งหมดของข้ากับท่านจะกลายเป็นเพียงความฝันที่จะเลือนหายไปเช่นเดียวกับหมอกควัน เธอหลันซู่ถงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เห็นว่าเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตคือการหาเงิน กับถูกฟ้าผ่าจนทำให้ฟื้นขึ้นมาร่างของหลิวซู่ซู่ซึ่งมีหน้าตาเหมือนนางทุกประการในโลกต่างมิติ แถมพ่วงมาด้วยตำแหน่งฮูหยินน้อยของสกุลฉู่อีกต่างหาก ยังไงซะเธอก็ต้องหาทางอยู่ในมิตินี้ให้ได้ ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน หากแต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่ยากที่สุดในการอยู่ในมิตินี้ให้ได้จะไม่ใช่แค่การปรับตัวเสียแล้ว แต่ปัญหาใหญ่สุดกับเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของนางอย่าง ฉู่ฉางซาน บุรุษหน้านิ่งที่ไม่ชอบความวุ่นวายเป็นที่สุด

เธอเคยสงสัยทำไมนิยายหลายเรื่องนางร้ายต้องเป็น 'อดีตแฟนเก่า' ที่ทิ้งพระเอกไปอยู่ที่อื่น หรือไม่ก็ใช้เงินฟาดหัวให้ถอยห่าง..นางร้ายก็บ้าจี้ดันทิ้งผู้ชายสมบูรณ์ไปเสียดื้อๆ ซะอย่างงั้น ส่วนตาพระเอกก็โดนบังคับแต่งงานมีเมียใหม่เป็นตัวเป็นตน แต่ดันเกลียดเมียเว่อร์วัง..หาเรื่องทำร้ายจิตใจสารพัด แล้วพอรักแรกกลับมา..ก็รวมหัวหาเรื่องทำร้ายนางเอก..จนเมียขอหย่า แต่พอเสียนางเอกไปพระเอกก็ไบโพล่า..นึกอยากได้คืน พร้อมเปลี่ยนร่างจากมนุษย์กลายเป็นหมาโฮ่งทันที ถามจริง..แล้วจะหย่าทำไมแต่แรก!? ที่สำคัญเดือนนี้ทั้งเดือนเธออ่านเรื่องแนวนี้มาเป็นสิบแล้วนะ!!

เกิดใหม่อีกครั้งแต่กลับโดนวิญญาณบรรพบุรุษร่างเดิมตามตอแย สั่งให้รีบหาสามีและมีลูกโดยด่วน เหอะ คิดว่าคนอย่างเขาอยากมีนักรึยังไง ใช่ ท่านเข้าใจถูกแล้วท่านตา ข้าอยากมีสามีจนตัวสั่น/เอามือทัดผมมองหาผู้ชาย

พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก

มือสไนเปอร์แห่งศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดเกิดใหม่ในปี 1958 กลายเป็นชาวเขาธรรมดา ที่ตายจากความหนาวเหน็บในแถบเทือกเขาต้าซิ่งอันหลิ่งแห่งตงเป่ย ในครอบครัวประกอบไปด้วยมารดาที่ถูกขับไล่ออกจากครอบครัว กับน้องสาวตัวน้อยวัยสี่ห้าขวบ บ้านคุ้มหัวทรุดโทรม ขาดแคลนเสื้อผ้าและอาหาร แต่ผังเป่ยกลับไม่หวั่นเลยสักนิด เขามองเทือกเขาต้าซิ่งอันหลิ่ง บนผืนดินแถบเขาฉางไป๋และแม่น้ำเฮยหลงเจียงนี้ มีทั้งหมีดำ หมูป่า เสือโคร่งไซบีเรีย ไก่ฟ้าเฮเซล กวางโร ไก่ป่า และสัตว์ป่าให้ล่ามากมายทั่วทุกพื้นที่! ต้นอ่อนโสม เห็ดน้ำผึ้ง วอลนัทป่า... มีของล้ำค่าแห่งขุนเขาเต็มไปหมด! มีทรัพยากรอยู่มากมายขนาดนี้ ยังจะต้องกลัวไม่มีอะไรกิน? ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่อีกหรือ? แบกปืนล่าสัตว์ เสียบมีดเข้ากับตัว จูงสุนัขล่าเนื้อ ผังเป่ยเริ่มใช้ชีวิตอันแสนสบายอุราด้วยการออกล่าสัตว์ในป่าเขาหาเลี้ยงครอบครัว!

กาลก่อนไม่เคยสัมผัสกับรัก ครั้งเมื่อได้สัมผัสกลับดำดิ่งหลงใหลลึกซึ้ง ไร้ขอบเขต ถลำลงสู่ห้วงรักอย่างมิอาจหักห้ามใจ ********** ไม่ว่าสิ่งใดก็ตามที่ทำให้นางได้เกิดใหม่ในมิตินี้ ให้นางได้มีโอกาสกลับมามีชีวิตอีกครั้งในฐานะ หลิวซือนัว บุตรสาวคนเล็กของสกุลหลิวที่ทำการค้าเกี่ยวกับอาภรณ์ ซ้ำยังร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆของเมือง ด้วยฐานะใหม่อันแสนมั่งคั่งนี้ นางจึงตัดสินใจอย่างแนวแน่ว่า จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ในโลกต่างมิติที่แสนรุ่งโรจน์นี้อย่างกระตือรือร้น อย่างน้อยๆก็ไม่ให้ชีวิตใหม่ในมิตินี้ต้องมีจุดจบอย่างน่าอเนจอนาถเช่นกาลก่อนอีก

บลสาวออฟฟิศธรรมดาได้สิ้นชื่อลาเพราะความประมาท เธอเดินตกท่อระบายน้ำระหว่างทางกลับบ้าน แต่เมื่อตื่นขึ้นมาเธอกลับพบว่าตนเองได้กลายเป็นตัวประกอบในนิยาย อนุตัวประกอบผู้แสนอาภัพ (จริงหรือ?) “ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ขอให้เมียแกไม่รัก ไม่สิ หากเป็นไปได้ขอให้หนิงเซียนมีชีวิตใหม่ แล้วให้แกตามง้อเธอ หลงเธอหัวปักหัวปำ เป็นเหมือนหมาที่ถูกเจ้านายจูงไปไหนก็ได้ สมควรแล้วที่ถูกพระเอกจับกรอกยาพิษตาย เฮอะ!!” ร่างบางทุบหมอนระบายความไม่พอใจ นึกโมโหชายที่ชั่วช้าเป็นตัวร้ายแบบเต็มขั้น แต่นักเขียนดันสร้างให้ดูดีรูปหล่อพ่อรวยมีชีวิตเลิศหรูอยู่สุขสบาย ในขณะที่ภรรยาต้องทนรองมือรองเท้าหมดประโยชน์แล้วก็เฉดหัวทิ้ง *เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น*

"มอบใจให้แต่กลับถูกหักหลัง นางเกือบตายด้วยน้ำมือของคนรัก ทว่ากลับรอดมาได้ครั้งนี้นางจะกลับมาแก้แค้นทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของนางอย่างไร้ความปราณี จะไม่มีแม้กระทั่งน้ำตาอีกต่อไป ...."

ฉินเจินเจินอกหักเพราะรักเด็กจนหัวใจวาย กลับได้มาเกิดใหม่ในร่างเด็กสาวแรกรุ่น ยุค 80 ที่กำลังจะถูกขายให้กับผู้บัญชาการวัยสี่สิบปี เมื่อชะตาชีวิตถูกสลับ การมีสามีที่แก่กว่าหลายปีอาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้

สามีฉันตายไปแล้ว ในวันครบรอบแต่งงานของเรา เขาไปซื้อเค้กให้ฉันท่ามกลางสายฝน แล้วถูกรถบรรทุกชนตาย ศพเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ ประกบเป็นร่างเดิมของเขาไม่ได้ น้องสาวของสามีบอกว่าฉันทำร้ายให้พี่ชายของเธอตาย ไม่คู่ควรได้รับทรัพย์สินที่สามีทิ้งไว้ แม่สามีร้องไห้และด่าว่าฉันเป็นตัวซวย และไล่ฉันออกจากบ้านไป ฉันทนทุกข์ทรมานในใจวันๆ และจินตนาการอย่างต่อเนื่องว่าถ้าฉันหยุดเขาในวันนั้น เขาจะไม่ตายใช่ไหม ในที่สุดฉันก็เป็นมะเร็ง เมื่อชีวิตมาถึงจุดสิ้นสุด แม่สามีมาเยี่ยมฉัน "ช่างโง่จริง ๆ จะพูดอะไรก็เชื่อ" เธอทิ้งรูปถ่ายครอบครัวที่มีสามคนในนั้นให้ฉัน พอฉันดูแล้วก็หายใจไม่ออกชั่วครู่ แล้วก็โกรธจนตายโดยตรง ที่แท้ สามีของฉันไม่เพียงแต่ไม่ตายเท่านั้น เขายังมีลูกกับคนรักในใจด้วย เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ฉันได้ย้อนกลับไปในวันที่เพิ่งได้รับข่าวการเสียชีวิตของสามี