เกิดใหม่

“หยางอี้เหริน วาสนาด้ายแดงในชาตินี้ข้าขอตัดขาดกับท่านด้วยตัวเอง หากแม้นชาติหน้าพบกัน ข้าเล่อชุนหลันไม่ขอผูกวาสนาใด ๆ กับคนใจร้ายเช่นพระองค์อีก!!”

นางหลุดเข้ามาในนิยายกลายเป็นแม่ตัวร้ายที่มีลูกหลานล้อมรอบ ภารกิจคือสร้างครอบครัวให้มั่งคั่งเพื่อแลกกับการกลับบ้าน แต่เมื่อใจผูกพันจนไม่อาจจาก..โชคชะตากำลังบังคับให้นางต้องจากพวกเขาไปอย่างเจ็บปวด

เมื่อจิตพญานาคีกลับมาจุติใหม่ที่โลกมนุษย์ในยุคปัจจุบันหลังจากที่สลายหายไปเพราะถูกกระทำในอดีต...เขาผู้เป็นกษัตริย์นาคาเฝ้ารอคอยการกลับมาของนางผู้เป็นที่รัก...แต่ทว่า..นางนั้นเปลี่ยนไปจนเขาต้องกุมขมับ!

บลสาวออฟฟิศธรรมดาได้สิ้นชื่อลาเพราะความประมาท เธอเดินตกท่อระบายน้ำระหว่างทางกลับบ้าน แต่เมื่อตื่นขึ้นมาเธอกลับพบว่าตนเองได้กลายเป็นตัวประกอบในนิยาย อนุตัวประกอบผู้แสนอาภัพ (จริงหรือ?) “ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ขอให้เมียแกไม่รัก ไม่สิ หากเป็นไปได้ขอให้หนิงเซียนมีชีวิตใหม่ แล้วให้แกตามง้อเธอ หลงเธอหัวปักหัวปำ เป็นเหมือนหมาที่ถูกเจ้านายจูงไปไหนก็ได้ สมควรแล้วที่ถูกพระเอกจับกรอกยาพิษตาย เฮอะ!!” ร่างบางทุบหมอนระบายความไม่พอใจ นึกโมโหชายที่ชั่วช้าเป็นตัวร้ายแบบเต็มขั้น แต่นักเขียนดันสร้างให้ดูดีรูปหล่อพ่อรวยมีชีวิตเลิศหรูอยู่สุขสบาย ในขณะที่ภรรยาต้องทนรองมือรองเท้าหมดประโยชน์แล้วก็เฉดหัวทิ้ง *เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น*

ชีวิตแรกนางโง่งม เมื่อมีโอกาสได้แก้ไข ทำไมนางต้องเดิมซ้ำรอยเดิม ใครหน้าไหนที่ทำร้ายนางและครอบครัว นางจะทวงคืนให้สาสม พร้อมดอกเบี้ยอย่างงาม

เพราะความเมตตาจากสวรรค์ ทำให้นางผู้ซึ่งสิ้นอายุขัยในวันที่คลอดลูก ได้กลับมาเกิดใหม่ ในร่างของคุณหนูสามผู้โง่เขลา บุตรีของท่านเจ้าสำนักศึกษาตระกูลหลี่

โมนิก้าหญิงสาวในศตวรรษ 3050 ยุคปัญญาประดิษฐ์สุดล้ำ ได้กลับมาเกิดใหม่ในครอบครัวยากจน แม่ตายตั้งแต่คลอด ทว่าพ่อที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวกลับถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารเผชิญกับอันตรายรอบด้าน ‘ค่ายทหารก็ค่ายทหารเถอะ เหลียนฮวามาป่วนแล้ว’ **เรื่องนี้อัพจบ ไม่เทแน่นอนค่า** *อัพวันล่ะตอน*        

ชาติก่อนถูกสามีทำร้ายจิตใจนางจนต้องตรอมใจตาย เกิดใหม่ชาตินี้นางตั้งมั่นในใจว่าจะไม่แต่งงาน แต่เหตุใดแผนการของนางต้องมาพังลงเมื่อได้เจอกับเขา...นักปราชญ์หนุ่มสุดเย็นชา

สามีฉันตายไปแล้ว ในวันครบรอบแต่งงานของเรา เขาไปซื้อเค้กให้ฉันท่ามกลางสายฝน แล้วถูกรถบรรทุกชนตาย ศพเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ ประกบเป็นร่างเดิมของเขาไม่ได้ น้องสาวของสามีบอกว่าฉันทำร้ายให้พี่ชายของเธอตาย ไม่คู่ควรได้รับทรัพย์สินที่สามีทิ้งไว้ แม่สามีร้องไห้และด่าว่าฉันเป็นตัวซวย และไล่ฉันออกจากบ้านไป ฉันทนทุกข์ทรมานในใจวันๆ และจินตนาการอย่างต่อเนื่องว่าถ้าฉันหยุดเขาในวันนั้น เขาจะไม่ตายใช่ไหม ในที่สุดฉันก็เป็นมะเร็ง เมื่อชีวิตมาถึงจุดสิ้นสุด แม่สามีมาเยี่ยมฉัน "ช่างโง่จริง ๆ จะพูดอะไรก็เชื่อ" เธอทิ้งรูปถ่ายครอบครัวที่มีสามคนในนั้นให้ฉัน พอฉันดูแล้วก็หายใจไม่ออกชั่วครู่ แล้วก็โกรธจนตายโดยตรง ที่แท้ สามีของฉันไม่เพียงแต่ไม่ตายเท่านั้น เขายังมีลูกกับคนรักในใจด้วย เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ฉันได้ย้อนกลับไปในวันที่เพิ่งได้รับข่าวการเสียชีวิตของสามี

ฟู่หยุนชิงตายแล้วมาเข้าร่างคนที่ชื่อเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันคนละขั้ว แล้วคนเย็นชาอย่างเธอกับคนเย็นชาอย่างเขาจะรักกันได้อย่างไร?