แก้แค้น

เพราะคู่หมั้นของเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวของเขาเสียชีวิต เธอจึงเป็นหมากตัวสำคัญในการแก้แค้นของเขา แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด กลายเป็นเขาที่รู้สึกผิดและทำทุกอย่างให้หมากตัวนี้เป็นของตนเอง

สามปีก่อน ฉันเป็นสมาชิกทีมสำรวจทางวิทยาศาสตร์ที่มีอนาคตไกลที่สุด แต่หลังจากที่เข้าไปในแอนตาร์กติกา ฉันกลับถูกคนรักของกู้จิ่นเซิน ผู้ชายที่เป็นคู่หมั้นของฉันฆ่าตาย เธอขโมยเสบียงและกรีดใบหน้าของฉันจนเละ ก่อนจะผลักฉันตกเรือ มันน่าเศร้าตรงที่ตอนฉันตาย ฉันกำลังท้องลูกคนที่สองของฉันและกู้จิ่นเซินอยู่ แต่เมื่อทีมกู้ชีพมาถึง เธอกลับกล่าวหาว่าฉันขโมยเสบียงของเธอและกระโดดน้ำหนีความผิดไป กู้จิ่นเซินเป็นคนเขียนรายงานด้วยตัวเอง และลบชื่อฉันออกจากทีมสำรวจ ตั้งแต่นั้นฉันก็กลายเป็นที่รังเกียจของทุกคนในทีม จนกระทั่งสามปีต่อมา ก็มีคนพบศพที่ถูกแช่แข็งเป็นเวลานานของฉัน

ก็แค่ของเล่นไว้แก้ขัด ก็แค่น้องสาวคนที่เคยแย่งชิงผู้หญิงของเขาไป และเขาจะเอาคืนด้วยการมอบตำแหน่งนางบำเรอให้เธอแล้วก็เฉดหัวทิ้งเหมือนผู้หญิงไร้ค่า... แต่ทว่าเธอกลับครอบครองหัวใจเขาทั้งดวง

เหยาอี้เหยา อายุเพียงแปดขวบเมื่อได้รับราชโองการแต่งตั้งเป็นท่านหญิง เป็นหนึ่งในราชทูตเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีกับชาวแดนเหนือ รวมทั้งต้องพยายามทำทุกวิถีทางให้ฉู่ซื่อจื่อโปรดปราน แต่ทำอย่างไรดี เพราะเขาเกลียดนางยิ่ง!

จู่ ๆ ในงานศพของญาติก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญบุกเข้ามา ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าสุดบอกว่าเป็นแฟนของสามีฉัน จะจัดการฉันที่เป็นเมียน้อยด้วยตัวเอง เพราะเห็นแก่งานศพของครอบครัว ฉันจึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ได้แต่โน้มน้าวเธอให้รองานศพจบก่อนแล้วค่อยว่ากัน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ ๆ เธอจะหาเรื่อง สั่งให้ทุกคนตัดชุดบนตัวของฉันหมด ญาติที่อยู่รอบ ๆ ตัวต่างเมินเฉย ได้แต่จ้องภาพนี้ด้วยสายตาเยือกเย็น ฉันปรบมือและลุกขึ้นยืน ชี้แนะให้เธอไปยืนข้างโกศใส่กระดูก “โกศใส่กระดูกของแม่ใบนี้ก็เป็นใบที่แฟนเธอซื้อให้ เสียเงินไปตั้งห้าสิบล้านบาทแนะ！” เมียน้อยโกรธจนตัวสั่นอย่างที่เธอคิดไว้ จากนั้นก็กรีดร้องและเขวี้ยงโกศใส่กระดูกจนแตกกระจาย “พวกแกมันสารเลวหน้าไม่อาย ตายแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!” เธอไม่รู้ว่าคำว่า ‘แม่’ ที่ฉันพูดออกมาหมายถึงแม่ของสามี นั้นก็คือแม่สามีของฉัน ที่เธอกำลังอาละวาดอยู่คืองานศพแม่สามี และที่ทำลายไปก็คือโกศใส่กระดูกของแม่สามี

ลูกสาวสุดที่รักของพ่อแมกซ์ ถูกเลี้ยงดูยิ่งกว่าไข่ในหิน ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เพราะพ่อเธอโหด พี่ชายของเพื่อนสนิทที่เธอหลงรักตั้งแต่แรกเห็น ยอมทุกอย่างให้ได้ใกล้ชิดเขา เขามีเจ้าของแล้วแต่เธอมีความรักที่พร้อมจะมอบให้ อ้อนเป็นแมวของแค่เขายอมอยู่กับเธอต่อ

[ตามง้อภรรยาจนแทบบ้า+นับถอยหลังตามง้อภรรยา+ แก้แค้น+พระรองขึ้นแท่น+ประธานตระกูลไฮโซ] หลินหรูซวงติดตามลี่เหวินยวนตั้งแต่อายุสิบแปด ครั้งหนึ่งเกิดอุบัติเหตุ เพราะช่วยเขาไว้ หูทั้งสองข้างของเธอที่หนวก กลับมาได้ยินอีกครั้ง เธอเตรียมตัวเอาข่าวนี้ไปบอกเขาด้วยความตื่นเต้น แต่พบเขาโอบกอดแนบชิดรักแรกในดวงใจ เขารู้ดีว่าหลินหรูซวงรักเขามาก รักจนไม่มีความโกรธเคือง สามารถยอมตายแทนเขาได้ แต่ครั้งนี้หลินหรูซวงไม่ร้องโวยวาย เซ็นสัญญารักษาความลับ พอครบกำหนด เธอก็หายตัวไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง เมื่อรู้ว่าเธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ลี่เหวินยวนก็หัวเราะเยาะอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ เธอก็จะกลับมาอยู่ข้างกายฉันแต่โดยดีเอง” อย่างไรก็ตาม สามเดือนผ่านไป... เธอก็ยังไม่กลับมา ลี่เหวินยวนตื่นตระหนกโดยสิ้นเชิงแล้ว ออกตามหาเธอไปทั่วโลกเหมือนคนเสียสติ เขาที่หยิ่งยโสวางตัวอยู่เหนือผู้อื่น ยอมลดตัวลงเป็นครั้งแรก “ซวงซวง หยุดได้แล้ว พอแค่นี้เถอะนะ” ต่อมา “ซวงซวง กลับมาเถอะนะ เธออยากได้อะไร ฉันรับปากเธอทั้งหมด” แล้วต่อมาอีก “ถ้าฉันกำลังจะตาย เธอจะกลับมาดูฉันสักครั้งได้หรือเปล่า?” เมื่อพบกันอีกครั้ง ลี่เหวินยวนคุกเข่าอยู่แทบเท้าหลินหรูซวง ดวงตาแดงก่ำ ยกถ้วยชาอย่างสั่นเทิ้ม “อาสะใภ้เล็ก เชิญดื่มชาครับ”

ฉันกับน้องสาวจัดงานแต่งงานในวันเดียวกัน สามีของพวกเราคนหนึ่งเป็นหัวหน้าหน่วยดับเพลิง อีกคนเป็นตำรวจ ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ถึงขนาดซื้อห้องชั้นเดียวกันเพื่ออยู่เป็นเพื่อนบ้านกัน แต่เมื่อเกิดเพลิงไหม้ขึ้น พวกเราทั้งคู่ขอความช่วยเหลือจากสามีแต่ก็ไร้ผล สุดท้าย ฉันคลอดลูกที่ตายตั้งแต่ในท้องออกมา ส่วนลูกของน้องสาวก็ไม่สามารถรักษาไว้ได้ พวกเราจึงตัดสินใจหย่าพร้อมกัน

ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธอย่างไรเขาก็ไม่มีทางเชื่อว่าเธอไม่ได้จงใจทำลายชีวิตแม่ของเขาโทษทัณฑ์สวาทหลังจากนี้ที่เธอจะได้รับจากเขามันจะทำให้เธอเหมือนตกนรกไปตลอดชีวิต

เพื่อเอาหัวใจของฉันไปช่วยชีวิตน้องสาวบุญธรรม ฉันถูกพ่อแม่แท้ๆ ของตัวเองฟ้องจนต้องขึ้นศาล ผู้พิพากษาใช้เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์รุ่นล่าสุดดึงความทรงจำของพวกเราออก เพื่อให้คณะลูกขุนทั้งหนึ่งร้อยคนช่วยกันตัดสิน หากการฟ้องร้องสำเร็จ อวัยวะของฉันจะตกเป็นของพ่อแม่ พ่อแม่ของฉันคิดว่าฉันไม่มีทางกล้าขึ้นศาล เพราะสำหรับพวกเขา ฉันเป็นที่ชั่วร้ายอย่างถึงที่สุด แต่เมื่อความทรงจำของฉันปรากฏขึ้นในชั้นศาล ทุกคนก็พากันร้องไห้! ......