โรแมนซ์

เธอสวยเลือกได้จนสามารถปรายเสือร้ายให้เป็นแมวเชื่อง ๆ ได้ “จีบฉันไม่ง่ายหรอกนะคะ ฉันไม่สนใจจะเป็นของเล่นบนเตียงให้ใคร” “แหมใครจะใจร้ายให้คุณอยู่ในฐานะของเล่นกันล่ะครับ อย่างคุณต้องพิเศษกว่านั้นอยู่แล้ว” “พิเศษแบบไหนล่ะคะ คู่ขา คู่นอนหรือว่าเด็กคุณ” “นั่นสิครับ แบบไหนดี” “คู่นอนดีไหมคะ จบแล้วก็จบกัน ไม่ต้องยืดเยื้อ” “คุณชอบทำให้ผมประหลาดใจอยู่เรื่อยกับความตรงจนน่าใจหาย” “นักธุรกิจนี่คะ อ้อมค้อมไปก็เสียเวลาเปล่า ๆ สู้ยิงประตูเลยดีกว่า” “ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เลยไหมล่ะครับ”

“นี่พีชไม่ใช่ซัมเมอร์ พี่แค้นอะไรพี่ไปก็ไปทำกับซัมเมอร์ อย่ามาทำกับพีชแบบนี้” ไม่ทันที่ปากเรียวบางจะพูดอะไรมากกว่านี้ ปากหนาได้รูปก็ประกบทาบลงมา จนแนบสนิท หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงขัดขืนอยู่ในลำคอ ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งเขาไปอยู่ในพันธนาการของเขาเท่านั้น น้ำจากฝักบัวถูกเปิดไหลผ่านตัวเธอ เหมือนสายน้ำนี้จะสามารถชะล้างความรู้สึกผิดออกจาหัวใจของหญิงสาว ที่ตอนนี้ไม่ได้บอบบางแค่ร่างกาย แต่มันบอบบางไปถึงจิตใจ เธอมีอะไรกับแฟนเพื่อน มันคงเป็นตราบาปในชีวิตเธอไปอีกนานแสนนาน เมื่อหัวถึงหมอน ร่างกายที่บอบช้ำจากการถูกย่ำยี หัวใจที่ร้องไห้จนเหนื่อยล้า หญิงสาวนอนหลับสนิท ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่เป็นร้อยสาย “พีช พี่กวินบอกเลิกเรา” หญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง ไม่แน่ใจว่าเสียงที่เธอได้ยินเป็นความฝันหรือความจริง เธอค่อยๆลืมตา ภาพแรกที่เห็นคือเพื่อนของเธอนั่งอยู่ข้างๆ ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา

วันละสามเวลามากกว่าอาหาร เห็นจะเป็น สุรา สุรา สุรา... ท่านอามัวแต่ร่ำสุรา เมื่อใดจะร่ำนารีบ้างเล่า

แม้ใครจะมองว่าเป็นเพียง ‘ดอกดิน’ ไร้ค่า แต่เธอจะไม่ด้อยค่าสำหรับตัวเอง ชีวิตของ ‘หล้า’ ไม่ต่างจาก ‘ดอกดิน’ ที่ไร้ค่า แต่เธอเลือกที่จะยึดมั่นในการทำความดีและไม่มองว่าตัวเองด้อยค่า เธอเลือกที่จะรักตัวเองและไม่ทำให้ตัวเองตกต่ำไปตามหนทางอบายมุขและสิ่งยั่วเย้ายวนใจ เพราะชีวิตคือสิ่งที่เธอลิขิตเอง

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย (สส. เซียง x อบเชย)

ลำดับที่2 ของซีรีส์อ้อมกอด R&R ออร์แลนโด้...พี่รองของตระกูลโรคาซานเดอร์ ชายผู้ที่ได้ฉายา เจ้าชายน้ำแข็ง เพราะเขาโนสนโนแคร์ สิ่งรอบข้าง จนกระทั่งได้มาเจอกับเธอ...มิกิ หญิงสาวที่สวยสะดุดตา สะกดใจ ทำเอาคนที่ไม่เคยจีบสาวมาก่อนถึงกับเสียทรง เอ่ยถามค่าตัวแทนการขอเบอร์โทร ติดตามเรื่องราวความรักนี้ต่อได้ใน... อ้อมกอดอสูรไร้ใจ

รับส่งขึ้นสวรรค์ทั่วทุก ‘ซอย’ โดยเฉพาะ ‘ซอยถี่ๆ ซอยลึกๆ’ ผมยิ่งชอบ ‘ซอยตัน’ วิ่งไปชนจึ๊กๆ ผมก็รับนะครับ สนใจใช้บริการนี่นามบัตรผม กด 6969 เรียก ‘ผัวเบอร์ 1’ รับประกันส่งถึงสวรรค์ไม่มีหยุด สะดุด ให้เสียเซลฟ์

"เด็กคนนี้คือใครคะเออเนส ทำไมมาหาคุณถึงที่นี่ได้ ปกติคุณไม่เคยพาใครมานอกจากมินนี่นิคะ" "แค่เด็กในบ้าน เขาเอาขนมมาให้" "ขนมหน้าตาประหลาดจัง คุณชอบทานเหรอ" "เคยชอบนะ แต่ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว" ปฏิญญา : เด็กสาวหน้าใส มองโลกทั้งใบเป็นสีชมพู ด้วยความอ่อนต่อโลกและด้อยประสบการณ์ จึงรู้ไม่เท่าทันคนเจ้าชู้เงียบอย่างเขา เออเนส : หนุ่มหล่อเนี๊ยบ เจ้าชู้เงียบและเย็นชา ปากดี ขี้เหงา เอาแต่ใจ คือนิยามในความเป็นเขา เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ถ้าเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้งเหมือนเป็นสิ่งที่ไร้ค่า เมื่อหนุ่มสาวที่นิสัยต่างกันสุดขั้วมาเจอกัน มันจะเกิดอะไรขึ้นหนอ ** เรื่องนี้เป็นเรื่องคู่น้อง ของเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ (เซดริก-มาลารินทร์) คู่พิเศษ เซนส์- น้ำฟ้า เซนส์: พ่อกับแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุตอนเขายังเด็ก โชคดีที่เจ้านายของพ่อรับเขาเป็นลูกบุญธรรม จนมีอนาคตและมีการศึกษา น้ำฟ้า: เธอย้ายตามแม่ที่แต่งงานใหม่มาฝรั่งเศส จนได้พบรักแรกและรักสุดท้ายที่นี่

เมื่อดวงบอกว่าเธอต้องมีสามีภายในหกเดือนเท่านั้น..แผนพิชิตหัวใจพ่อเลี้ยงจอมเย็นชาก็เกิดขึ้น.. ++ นางเอกของเราเชื่อเรื่องดวงชีวิตทุกอย่างก็จะเดินตามดวง..แม้กระทั่งการเลือกคู่ชีวิตที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะสมยอมหรือเธอจะไม่ถูกใจแต่ยังไงเธอก็จะต้องเอาเขามาเป็นพ่อของลูกให้ได้ แต่การที่จะให้ใครสักคนมาเป็นพ่อของลูกก็ไม่ได้ง่ายอย่างปอกกล้วยเข้าปากอย่างแรกเธอต้องคิดแผนการเข้าไปอยู่ในชีวิตว่าที่พ่อของลูกด้วยการโกหกว่าเธอไม่มีที่ไปทั้งที่จริงแล้วชีวิตของเธอสุขสบายเช่นเจ้าหญิงในนิยายก็ว่าได้ เรื่องราวหลังจากนี้จะเกิดเรื่องวุ่นวายอะไรขึ้นบ้าง..ติดตามได้ในเรื่อง เล่ห์ลวงใจนายพ่อเลี้ยงได้เลยนะคะ

ย่าหยานักเขียนสาวที่ขับรถออกมาหาแรงบันดาลให้งานเขียนชิ้นใหม่ หลังจากที่สมองตันคิดอะไรไม่ออกมาเป็นเดือนแล้ว เธอมีรถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่อยู่หนึ่งคันที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเธอเอง ปกติเธอทำงานอยู่ที่บ้านไม่ค่อยได้ออกไปเจอผู้คนเท่าไหร่ ชีวิตเธอมีแค่งานกับงาน พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เธอยังเล็ก ย่าหยาอาศัยอยู่กับแม่จนเมื่อสองปีก่อนแม่พบรักใหม่กับหนุ่มใหญ่ชาวต่างชาติและย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศ เธออยากใช้ชีวิตที่เมืองไทยจึงไม่ได้ตามแม่ไปด้วย แท้ที่จริง เธอรู้สึกเหมือนเฝ้ารออะไรบ้างอย่าง หรือมีใครสักคนรอเธออยู่ . . . . . . . . . ปลายนิ้วที่สัมผัสใบหน้ารบกวนการหลับใหลทำให้หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้น เมื่อปรับสายตาอยู่ครู่หนึ่งจึงรู้ว่ามีดวงตาคมปลาบคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ ลมหายใจอุ่นร้อนที่ปะทะผิวแก้มทำให้เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ย่าหยาตื่นตกใจพยายามขยับตัวหนีแต่แขนสองข้างถูกกดลงข้างตัว "จะดิ้นหนีไปทำไมเล่า อุตส่าห์ปีนขึ้นเตียงฉันได้แล้วนี่" "!" ดวงตากลมเบิกกว้าง เธออ้าปากจะปฏิเสธแต่กลับไม่มีเสียงออกมา ทำไมจู่ๆ เธอเปล่งเสียงไม่ได้!