โหดร้าย

เบื้องหลังรอยยิ้มอันแสนหวาน ซ่อนเร้นความมืดมิดที่น่าสะพรึงกลัว เมื่อความรักกลายเป็นอาวุธ และเวทมนตร์ดำเข้าครอบงำทุกสิ่ง เสน่ห์มรณะที่พันธนาการหัวใจ เมื่อความรักและความแค้นปะทะกัน เกิดเป็นเกมอันตรายที่ไม่มีใครรอด ในโลกที่ความสวยงามคือหน้ากาก ความลับดำมืดกำลังจะถูกเปิดเผย และความรักที่แท้จริงจะยังคงอยู่หรือไม่? ชัญญา เลขาสาวสวยผู้ใฝ่สูง ญาณวดี เซลล์สาวผู้หลงตัวเอง กานต์รวี สาวเลสเบี้ยนผู้แอบรัก และอาคิรา หญิงสาวผู้บริสุทธิ์ ต่างต้องเผชิญหน้ากับความลับที่ซ่อนอยู่ภายในใจ เมื่อความรัก ความอิจฉาริษยา และความโลภมาบรรจบกัน พวกเขาจะต้องเลือกเส้นทางของตัวเอง และเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ที่ตามมา ความรักที่บิดเบี้ยว ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน และการทรยศหักหลัง เมื่อความลับถูกเปิดเผย ใครจะเป็นผู้เสียใจที่สุด? ในโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขันเพื่อความสำเร็จ ความรักที่แท้จริงยังคงมีอยู่หรือไม่? หรือมันถูกกลืนกินไปด้วยความอิจฉาริษยาและความโลภ เมื่อความรักกลายเป็นยาพิษ ความริษยาคือดาบสองคม และเสน่ห์ยาแฝดคืออาวุธสังหาร ใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังเกมการล้างแค้นอันโหดร้าย? ค้นหาคำตอบได้ในนิยาย "รัก ลวง ร้าย เสน่ห์มรณะ”

หนิงอ้าย คือผู้ที่โชคชะตากำหนดให้เกิดใหม่อีกครั้งด้วยความเมตตาของเทพบรรพกาลทั้งสาม ภารกิจนี้ย่อมไม่ง่าย แต่หากทุกฝ่ายร่วมมือกันเชื่อว่าย่อมสามารถเอาชนะและนำแสงสว่างกลับคืนสู่มหาพิภพนี้ได้อีกครั้ง...

เซียวอี้เหิงพยายามใช้ลมปราณเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังจะปะทุของตน เสียงสวบสาบก็ดังขึ้นทางด้านหลัง คราวนี้เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าตนเองถูกวางยาแน่แล้ว น่าตายนักใจกล้าเหลือเกินเขาคงใจดีเกินไปสินะ ในสมองก็คิดอย่างหนึ่งแต่ร่างกายกลับไม่ฟัง เซียวอี้เหิงคว้าตัวอวี้ซูเหยาเข้าหาตนแล้วกระชากเสื้อผ้าของนางออกจนหมด จากนั้นไม่นานเสียงครวญครางก็ดังแว่วออกมาจากบ่อน้ำพุร้อน จนกระทั่งรุ่งสางฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดจึงหมดลง เซียวอี้เหิงลุกออกจากตัวของอวี้ซูเหยาอย่างรังเกียจ สายตาลึกล้ำดำมืดที่เหมือนคมมีดมองร่างเล็กที่หมดสติไปนานแล้ว เหมือนกับกำลังมองคนตาย เสี่ยวหลันจื่อหญิงสาวที่ทะลุมิติมา ทำหน้าที่ตัวละครลับเพื่อดำเนินเรื่องในนิยายให้สนุกมากกว่าเดิมโดยไม่ต้องคำนึงว่าเนื้อเรื่องเดิมจะจบอย่างไร แต่กลับถูกท่านอ๋องที่ฆ่าตัวเองตอนต้นเรื่องตามติดเป็นเงา

"กลัวคนอื่นมาทำร้ายกู แต่มึงเลี้ยงกูด้วยหมัดด้วยลำแข็งตลอด" "ใครก็ห้ามแตะมึง กูทำมึงได้คนเดียว"

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

“ดีใจด้วยนะ…ที่เธอได้ฉันเป็นผัวคนแรกของเธอ!!” “คุณมันเลว!!” “ถ้าเธอด่าฉันอีกครั้ง ฉันจะไม่จบเพียงแค่นี้แน่ ฉันขอเตือน!!”

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

เปรี้ยง...สิ้นเสียงปืนนัดเดียวแต่พรากสองชีวิต หญิงสาวในอ้อมอกชายหนุ่ม กระสุนที่ยิงมาจากทางด้านหลังนัดนั้น พุ่งเข้าตัดขั้วหัวใจชายทะลุเข้าข้างขมับหญิงสาว ท้้งสองสิ้นใจพร้อมกันในทันทีเคียงข้างกันโดยไม่ทันแม้แต่บอกลา สาวคนนั้นไปเกิดเป็น ครีม ลูกชายเจ้าของโรงสีที่ต่อมากเติบโตกลายเด็กหนุ่มว้ยแรกสาว ที่ค้นพบว่าในกายชายใจนั้นเป็นหญิง กับเรื่องแปลกรอบตัว ในสิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็น แต่เค้าเห็น!!! ชัช ชายหนุ่มที่ตายพร้มกันแล้วดวงวิญญาณได้มารับตำแหน่ง พระยายมราชตำแหน่งของเทพที่ทำทั้งดีชั่วเท่ากัน กลางวันนั่งบัลลังก์ กลางคืนต้องดื่มน้ำทองแดงลงทัณฑ์ และต้องมาตามหารักที่พลัดพรากเกิดคนละภพ คนละเพศ ต่สู่ฝ่าฟันให้ได้กลับมารักกันอีกครั้ง

เมื่อเจ้าพ่อให้เลขแม่นจนชาวบ้านพากันถูกหวยทำให้เจ๊ศรีเจ้ามือหวยประจำอำเภอต้องไปกู้เงินจากมาเฟียเพื่อมาจ่ายคนที่ถูกหวย จนเงินต้นทบดอกเป็นเงินหลายล้าน ลูกสาวเลยต้องใช้หนี้แทน ไม่รู้ไปใช้หนี้กันอีท่าไหนเจ้าหนี้ถึงอยากได้ลูกหนี้มาเป็นเมีย

“หยุดมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ซะทีไอ้คนเฮงซวย แล้วก็พูดมาว่าฉันไปทำอะไรผิด หรือทำอะไรให้ไม่พอใจตอนไหน ทำไมจะต้องจับฉันมาขังไว้ด้วย” “ก่อนจะบอก เรามาเล่นอะไรสนุกๆ กันสักรอบสองรอบก่อนดีไหม” แววตาเขาไม่ได้พูดเล่น แต่คิดจะทำจริง “ไม่!” มธุราปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดทบทวนให้เปลืองรอยหยักในสมอง ขณะที่คนตัวโตก็กดยิ้มมุมปาก และยังคงใช้สายตาจดจ้องร่างเล็กไม่เลิก ความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มก่อตัวขึ้น “แต่เรื่องสนุกที่ว่าเป็นงานที่เธอถนัดนะ”