โหดเหี้ยม

พี่ชายเกลียดฉัน เกลียดจนอยากให้ฉันตายไปซะ ฉันถามเขาทั้งน้ำตา “ฉันไม่ใช่น้องสาวแท้ ๆ ของพี่หรือไง?” เขาหัวเราะเสียงเย็น “ฉันไม่มีน้องสาว” คืนวันนั้น ฉันถูกรถที่พุ่งเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัวชนตาย แต่พี่ชายกลับกลายเป็นบ้า

แฟนของผมมักจะหลีกเลี่ยงการเจอหน้าพ่อแม่ของผม จากนั้นเธอก็รับบทเป็นว่าที่เจ้าสาวของแฟนเก่า ไปเจอกับญาติๆ ของแฟนเก่า สถานที่นัดพบยังเป็นเรือนหอที่ผมเตรียมไว้ให้เธอ เพียงแต่เธอคิดไม่ว่า ผมจะเป็นลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของแฟนเก่าเธอ แฟนของผมแสร้งทำเป็นไม่รู้จักผม กอดแฟนเก่าของเธออย่างหวานชื่น: "บ้านหลังนี้สามีของฉันซื้อด้วยเงินสด" ญาติ ๆ ทุกคนต่างชื่นชมความรักใคร่ของพวกเขาทั้งสอง เพียงแต่เธอกลัวว่าผมจะเปิดเผยความจริง เธอเข้ามาเตือนผมว่า “ฉันแค่ช่วยเพื่อนรับมือกับการถูกเร่งรัดให้แต่งงานเท่านั้น ถ้าคุณกล้าก่อกวน เราก็เลิกกัน” ผมทำตามความปรารถนาอวยพรให้เธออย่างจริงใจว่า “ในเมื่อผมกับน้องมีความชอบเรื่องบ้านกับผู้หญิงเหมือนกัน ผมขายส่งอุปกรณ์จัดงานแต่งงาน คิดว่าน้องก็คงจะชอบด้วย งั้นก็ขอมอบให้พวกคุณละกัน” ในที่สุดแฟนสาวก็ลนลาน

คู่หมั้นเป็นนักบินบอลลูน คนในใจเขาอยากจะเสี่ยงบินขึ้นไปที่ความสูงหนึ่งพันเมตร ทว่าฮีเลียมของบอลลูนกลับรั่ว ในชั่วเวลาวิกฤตินั้นคู่หมั้นคว้าร่มชูชีพสำหรับสองคนขึ้นมา เตรียมกระโดดออกไปพร้อมคนในใจเขา ฉันอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา "ฉันตั้งท้องลูกของคุณนะ พาฉันลงไปก่อนได้ไหม?" เขากลับตำหนิมาว่า "นี่มันเวลาอะไร มาหึงหวงอยู่ได้ โกหกเอาเรื่องท้องมาล้อเล่น? เซียวเซียวกลัวความสูง ไม่เหมือนคุณที่เคยเรียนกระโดดร่มมาแล้ว เราจะลงไปรอคุณข้างล่าง" เขาออกแรงสะบัดแขนฉัน ไม่มีแม้ความเป็นห่วงเป็นใย พาคนในใจกระโดดลงไป แต่เขากลับไม่รู้ว่าร่มชูชีพอันเดียวที่ทิ้งไว้ให้ฉัน ถูกคนในใจเขาเจาะรูเอาไว้ ฉันอุ้มลูกในท้องกระโดดลงไปจากความสูงหนึ่งพันเมตร

ในคืนก่อนวันแต่งงาน ฉันถูกเพื่อนสมัยเด็กของแฟนหนุ่มชนจนเลือดออกมาก ชีวิตตกอยู่ในอันตราย เพื่อนสนิทโทรเข้ามา แต่กลับถูกคู่หมั้นตัดสายทิ้งไปทันที ทิ้งไว้เพียงข้อความนี้ข้อความเดียว “โหร่วโหร่วเป็นหวัด ผมไม่มีเวลา” เพื่อนสนิทโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ และเหล่าไฮโซคนดังอีกครั้ง กลับได้ยินอีกฝ่ายพูดว่า: “โหร่วโหร่วไม่สบาย ในช่วงเวลาแบบนี้ ต้องการให้ผมอยู่เคียงข้างที่สุด” หลังจากที่ช่วยชีวิตมาตลอดทั้งคืน เราอยู่ในห้องผู้ป่วย มองหน้ากันและกัน แล้วพูดพร้อมกัน “ฉันไม่อยากแต่งงานแล้ว” แต่ไม่คาดคิดเลยว่า เมื่อชายสองคนได้รับแจ้งการถอนหมั้น ก็ขาดสติไปเลย

มีคนถามบนพันทิปว่า แต่งงานกับคนที่ไม่รัก เป็นความรู้สึกอย่างไร สามีคอมเมนต์ตอบว่า เซ็กส์กับเธอก็เป็นเหมือนงานกิจวัตรประจำวัน อยากหย่าทุกวันเลย เฉินเยว่เยว่ ซึ่งเป็นคนที่ซ่งเจ๋อหมิงหลงรักกลับประเทศมาแล้ว เขาสองคนเซ็กส์อย่างสนุกบนเตียง เฉินเยว่เยว่แนะนําให้ฉันถอนตัวด้วยความหยิ่งผยอง ฉันยิ้มเยาะและโยนใบหย่าออกมา ถ้าคุณมีความสามารถก็ให้เขาเซ็นชื่อเลย มิฉะนั้นฉันจะดูถูกคุณ

ลูกชายวัยเจ็ดขวบของฉันถูกงูกัด ฉันจึงรีบพาเขาไปรักษาที่โรงพยาบาลที่ลูกชายคนโตทำงานอยู่ทันที แต่ฉันไม่ได้อยากถูกแฟนสาวของลูกชายคนโตปฏิบัติราวกับฉันเป็นเมียน้อย เธอไม่เพียงแต่ขัดขวางไม่ให้เซรุ่มกับลูกชายตัวน้อยของฉันเท่านั้น แต่เธอยังตบหน้าฉันอีกด้วย “ฉันกับแฟนเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก คุณยังกล้าพาไอเด็กเวรนี่มายั่วยุฉันต่อหน้าแบบนี้อีกเหรอ” เธอผลักฉันลงกับพื้น ทุบตีฉัน และตัดหน้าอกของฉันออก แถมเธอยังข่มขู่อีกว่า “กะหรี่อย่างแก แค่เย็บด้านล่างให้ติดกันก็พอแล้วล่ะ” ฉันถูกทำร้ายจนบาดเจ็บไปทั้งตัว แล้วโดนส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน และแพทย์ผู้ทำการผ่าตัดก็คือลูกชายคนโตของฉันเอง มือที่ถือมีดผ่าตัดของเขาสั่นอย่างรุนแรง กับใบหน้าที่ซีดเผือด “แม่ ใครทำร้ายแม่แบบนี้”

พี่ชายต่างแม่ของฉันเกลียดฉันมาก เขารังเกียจการมาของฉันกับแม่ เกลียดชังที่พวกเราทำลายครอบครัวที่ดูเหมือนจะอบอุ่นของเขา เวลาเขาเห็นฉัน เขามักจะทำสีหน้าเย็นชาบอกว่าฉันน่าสะอิดสะเอียน ถามฉันอย่างร้ายกาจว่าเมื่อไหร่จะไปตาย ต่อมา ฉันเป็นไปตามความปรารถนาของเขา แต่เขากลับเสียใจ ร้องไห้อ้อนวอนให้ฉันกลับมา บอกว่าตอนนั้นไม่ควรเลิกกับฉัน ไม่ควรร้ายกับฉัน แต่ฉันตายไปแล้ว ความรู้สึกอันลึกซึ้งนี้ แสดงให้ใครดูงั้นเหรอ?

แต่งงานมา 3 ปี ผมคิดว่าตัวเองมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ภรรยาอ่อนโยนเอาใจใส่ ลูกชายเฉลียวฉลาดน่ารัก วันหนึ่งอุตส่าห์ได้เลิกงานเร็วเพราะเสร็จงานก่อนกำหนด ตอนที่กลับมาถึง ภรรยากำลังนอนหลับอยู่ข้างเตียงเด็กด้วยความอ่อนล้า ขณะที่ผมเดินไปเตรียมจะอุ้มภรรยาไปที่ห้องนอน ทันใดนั้นหน้าจอโทรศัพท์ของภรรยาก็สว่างขึ้น "ชิงชิง ลูกชายของเรานอนแล้วหรือยัง"

“เวยเวย ในครอบครัวช่วยลูกจัดเตรียมเรื่องการแต่งงานมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนนี้ลูกก็ใกล้จะหายป่วยแล้วด้วย ลูกเต็มใจจะกลับมาแต่งงานที่เมืองหลวงไหม?” “ถ้าไม่เต็มใจ แม่จะไปคุยกับพ่อของลูก ให้ยกเลิกเรื่องงานแต่งครั้งนี้” ในห้องเงียบสนิท ซ่งสือเวยทำได้เพียงฟังเสียงอีกฝ่ายเงียบ ๆ ขณะที่ปลายสายคิดว่าครั้งนี้ก็คงไม่อาจโน้มน้าวเธอได้ เธอก็พูดขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “หนูเต็มใจจะกลับไปแต่งงานค่ะ” แม่ซ่งที่อยู่ปลายสายถึงกับชะงัก ดูเหมือนจะแปลกใจเล็กน้อย “ลูก ลูกตกลงแล้วเหรอ?” ซ่งสือเวยมีน้ำเสียงราบเรียบ “ตกลงค่ะ แต่หนูยังต้องการเวลาอีกนิดหน่อยเพื่อจัดการเรื่องทางฝั่งไห่เฉิงให้เรียบร้อย หนูจะกลับไปภายในครึ่งเดือน แม่ก็เตรียมงานแต่งให้เรียบร้อยก่อนเถอะค่ะ” หลังพูดจบก็กำชับอีกสองสามประโยค เธอจึงวางสาย

สามีของฉันเป็นนักศึกษาแพทย์ปริญญาเอก เขาเป็นคนยุติธรรมไม่ลำเอียง นิสัยจิตใจดี กระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง ผู้หญิงที่เขารักเสมอมาขับรถชนคนตาย เพื่อช่วยเหลือผู้หญิงที่เขารักให้พ้นผิด เขาจึงใช้ความรู้ทางการแพทย์ทั้งหมดที่มี นำร่างไร้วิญญาณไปทำเป็นหุ่นจำลอง แล้วตั้งไว้ในห้องทดลอง ขณะที่กำลังจัดการร่างไร้วิญญาณอยู่นั้น เขาก็เห็นว่าภายในท้องนั้นตั้งครรภ์เด็กทารกคนหนึ่งอยู่ เขาที่สุขุมเยือกเย็นมาตลอด ถึงกับใจเต้นไม่เป็นส่ำ ที่เขาไม่รู้ก็คือ เจ้าของร่างไร้วิญญาณนี้ก็คือฉันเอง และทารกในครรภ์ก็คือลูกของเขา...