Beranda / รักโบราณ / คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ / บทที่ 13 คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว

Share

บทที่ 13 คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-11 01:22:03

เขายังออกแรงทั้งหมดดึงจนแขนข้างหนึ่งหลุดออกมาจนได้ มือข้างที่ถูกหัก มีเลือดไหลเพราะแผลถลอกเล็กน้อย ระหว่างออกแรงดึงข้อมือและกระดูกนิ้วรูดผ่านโซ่ กระดูกที่ฝืนดึงผ่านช่องเล็กๆ ถูกบดจนแตก มือของเขาที่ผอมมากอยู่แล้วมีรูปร่างผิดแปลกและเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว

เขาใช้แขนข้างที่ยังดีดึงโซ่ตรวนออกจากเสาและล้มลงตรงนั้น ไม่มีแม้แต่แรงจะพยุงตัวเองให้ยืนอยู่ได้ หลี่เฟิ่งเซียนสั่งนายทหารให้อุ้มเขาเพื่อหนีออกจากกองเพลิงทันที ไม่มีเวลามาตกใจกับสิ่งที่เขาเพิ่งจะกระทำกับมือของเขา

ด้านนอกกองเพลิงยังมีคนสู้รบกันอยู่ แต่ท่านอ๋องเยียนพาคนมาช่วยแล้ว ไม่นานก็จับลูกน้องของนายท่านคนนั้นได้เกือบทั้งหมด อ๋องเยียนเห็นหลี่เฟิ่งเซียนออกมาจากกองเพลิงได้แล้วก็ใจชื้นขึ้นมาบ้าง ท่านอ๋องให้หลี่เฟิ่งเซียนพาเจ้าคนชั่วรีบกลับไปรักษาตัวก่อน เขาจะจัดการที่เหลือเอง

หลี่เฟิ่งเซียนพาเจ้าคนชั่วของนางกลับไปโรงเตี๊ยม เชิญท่านหมอมารักษา อาการของเขาหนักมาก เพราะร่างกายของเขาอ่อนแออยู่แล้ว ยามนี้ยังขาดอาหารและถูกทำร้ายอย่างหนัก โดยเฉพาะมือข้างซ้ายที่เขาจัดการหักมันด้วยตัวเขาเอง มันจะไม่สามารถใช้งานได้เช่นเดิมอีก ได้แต่รักษาตามอาการ และเขายังมีไข้ตัวร้อนอยู่ตลอดเวลา หลี่เฟิ่งเซียนสั่งให้สาวใช้นั่งเฝ้าอาการอยู่ตลอดเวลา ผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน มือข้างนั้นทั้งบวมทั้งเขียวช้ำน่ากลัว

อ๋องเยียนต้องรีบกลับกองทัพ แต่เพราะเจ้าคนชั่วของหลี่เฟิ่งเซียนป่วยหนักมาก และหลี่เฟิ่งเซียนอย่างไรก็ไม่ยอมทิ้งเขา อ๋องเยียนจึงต้องจำยอม ต้องพาหลี่เฟิ่งเซียนและเจ้าคนชั่วของนางตามไปด้วย อ๋องเยียนต้องออกเงินเช่ารถม้า จ้างหมอดูแลระหว่างทาง เพื่อพาคนทั้งหมดไปด้วยกัน ระหว่างทางเจ้าคนชั่วสลบไสลไม่ได้สติตลอดเวลา

ใช้เวลาเดินทางสองวันหนึ่งคืน ในที่สุดเมื่ออาทิตย์ลับหลังเขา อ๋องเยียน หลี่เฟิ่งเซียนและคณะเดินทางเล็กๆ ของพวกเขาก็ตามขบวนกองทัพใหญ่ทัน

“ลูกพ่อ เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่ เจ้าดูผอมไปมาก” แม่ทัพที่เคยยิ่งใหญ่ ยามนี้กลายเป็นชายแก่ที่ห่วงลูกสาวมาก

“ข้าไม่เป็นไรท่านพ่อ” หลี่เฟิ่งเซียนร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร

“แก้มของเจ้าไปโดนสิ่งใดมา ใครมันบังอาจ!” แม่ทัพหลี่โมโหทันที

“ไม่ใช่ท่านพ่อ นี่เป็นของปลอม เพื่ออำพรางตัวเจ้าค่ะ” หลี่เฟิ่งเซียนพูด

“ตอนนี้ก็ยังต้องพรางตัวอยู่หรือลูกพ่อ” ท่านแม่ทัพสงสัย

“เอ่อ ..ไม่เจ้าค่ะ แต่ยังเอาออกไม่ได้ เพราะข้าไม่รู้วิธีเอาออก”

“เจ้าไม่รู้..” เขากะพริบตาสองครั้งอย่างงุนงง

“เอิ่มม...เอาไว้ข้าจะเล่าให้ท่านพ่อฟังเจ้าค่ะ ตอนนี้ข้าหิวมาก” หลี่เฟิ่งเซียนตัดบท

“อ้อๆ พ่อลืมไป ..นี่เจ้า ไปสั่งให้พ่อครัวเตรียมอาหารอย่างดีมาให้ลูกสาวของข้า” แม่ทัพหันมาสั่งกับสาวใช้

หลังจากนั้น หลี่เฟิ่งเซียนก็กินไปด้วยเล่าเรื่องราวที่ตัวเองประสบให้แม่ทัพหลี่ฟังไปด้วย แต่เลือกจะข้ามเรื่องที่เจ้าคนชั่วกระทำกับนางในคุกใต้ดิน เพียงเล่าว่าเป็นเขาที่หลอกล่อพวกของขันทีหลงอี้จนนางยังปลอดภัยอยู่

ท่านแม่ทัพโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เกรี้ยวกราดด้วยอารมณ์เดือดดาล เขาไม่มีทางยอมให้ลูกสาวคนเดียวได้รับความอยุติธรรม จะกลับไปจัดการขันทีหลงอี้ให้ได้ แต่ยังดีที่ได้อ๋องเยียนผู้สงบห้ามไว้ เขาบอกว่าจ้าวเหลียงจับตัวน้องชายร่วมสาบานของขันทีชั่วนั่นได้ หากรวบรวมหลักฐานและส่งฎีการ้องเรียนขึ้นไปที่ฮ่องเต้โดยตรง นอกจากจะจัดการขันทีหลงอี้ได้ ยังสามารถทำผลงานเรื่องหอนางโลมผิดกฎหมายและเรื่องเด็กสาวที่หายตัวไปในช่วงนี้ได้ด้วย

สุดท้ายแม่ทัพจึงปล่อยให้อ๋องเยียนจัดการเรื่องพวกนี้ เพราะเขายังต้องดูแลควบคุมขบวนทัพใหญ่ไปที่ชายแดน

ผ่านไปสิบกว่าวัน การเดินทางไปยังชายแดนสวีโจวเต็มไปด้วยล่าช้า เพราะเป็นขบวนทัพใหญ่และยังเพิ่มความวุ่นวายอย่างคุณหนูใหญ่เข้ามาอีกคน

ระหว่างการเดินทาง หลี่เฟิ่งเซียนกลับมาเป็นคุณหนูใหญ่เอาแต่ใจ ทิ้งเรื่องราวเลวร้ายที่ตัวเองพบเจอเอาไว้ด้านหลัง ไม่หันกลับไปทบทวนหรือพยายามนึกถึง นางไม่อยากยอมรับว่านางที่เป็นคุณหนูใหญ่เช่นนี้ ครั้งหนึ่งจะยอมกระทั่งเคี้ยวกิ่งไม้ ดื่มน้ำจากเสื้อเน่าเหม็น นอนในคุกใต้ดิน

แม้นางจะเป็นห่วงเจ้าคนชั่วมาก ยิ่งมือซ้ายยิ่งน่ากลัว มันทั้งบวมเขียวช้ำและเริ่มมีหนอง แต่นางไม่ยอมเฝ้าด้วยตัวเอง สาวใช้ในกองทัพก็มีไม่เพียงพอ เดือดร้อนทหารหลายคนต้องมาคอยดูแล ขบวนทัพเกิดความวุ่นวายหลายครั้ง จนท่านแม่ทัพต้องหักใจ ออกกฎสั่งลูกสาวสุดที่รักห้ามใช้ทหารตามใจตัวเองเด็ดขาด

เจ้าคนชั่วของนางแม้จะมีหมอของกองทัพคอยดูแลแล้วก็ยังไม่ฟื้นสักที ยังคงมีไข้สูงจนน่ากลัว วันหนึ่งระหว่างช่วงพัก หลี่เฟิ่งเซียนสั่งให้สาวใช้ย้ายเขาไปนอนที่กระโจมส่วนตัวของนาง เพราะเริ่มเข้าเขตสวีโจวแล้วอากาศก็เริ่มเย็นลงมาก นางกลัวว่าเขานอนในกระโจมทหารจะเป็นการเร่งให้เขาตายเร็วขึ้น

แต่สาวใช้ไม่มีแรงมากพอจะย้ายชายตัวสูงผอมแห้งผู้หนึ่งได้ หลี่เฟิ่งเซียนหลังจากด่าสาวใช้ไปยกใหญ่ สุดท้ายนางจึงตัดสินใจอุ้มเขาไปด้วยตัวเอง แม้จะทุลักทุเล แต่นางก็แบกเขาขึ้นหลังจนได้

“คุณหนูใหญ่ ระวังเจ้าค่ะ” สาวใช้คอยเดินตามหลังคอยพูดอย่างเป็นห่วงว่าคุณหนูใหญ่จะทำคนป่วยตกพื้น

“เจ้าเงียบสักที ข้ากำลังระวังอยู่” หลี่เฟิ่งเซียนบ่นอย่างหงุดหงิด

“ข้าก็บอกท่านแล้วว่าไม่ต้องย้าย อีกไม่กี่ชั่วยามก็ต้องออกเดินทางแล้ว” สาวใช้บ่น

“เจ้าหยุด ข้าเหนื่อย!” หลี่เฟิ่งเซียนตะคอก

“ได้เจ้าค่ะ ข้าเพียงไม่เข้าใจ” สาวใช้ยังคงบ่นต่อไป

“ข้าบอกให้เจ้าหยุดพูด!”

สองนายบ่าวต่างทะเลาะกัน จนกระทั่งหลี่เฟิ่งเซียนแบกเจ้าคนชั่วของนางเข้ากระโจมของตัวเองได้และวางเขาลงบนเตียงของนาง

“ข้าไม่เข้าใจเลยเจ้าค่ะ ท่านตั้งใจตามท่านอ๋องเยียนมาที่นี่เพื่อเกี้ยวเขา เหตุใดไม่ไปตามเกี้ยวท่านอ๋อง กลับมาวุ่นวายกับคนป่วยผู้หนึ่งที่ท่านก็รู้ดีว่าเขาใกล้ตาย” สาวใช้บ่น ระหว่างที่รินน้ำชามาให้ลี่เฟิ่งเซียน

สาวใช้คนนี้ เป็นสาวชาวบ้านที่ถูกจ้างมาดูแลอาหารระหว่างกองทัพเดินทาง ก่อนมานางเป็นเพียงสาวชาวบ้าน ไม่เคยเรียนรู้มารยาทในจวนของขุนนาง นางจึงปากมากไปบ้าง ถึงแม้เรื่องที่นางพูดจะเป็นหลี่เฟิ่งเซียนเป็นคนเล่าให้นางฟังก็ตาม

‘แต่นางจะมานั่งบ่นคุณหนูใหญ่ของจวนแม่ทัพหลี่เช่นข้าได้หรือ’ หลี่เฟิ่งเซียนด่านางในใจ เพราะไม่มีแรงจะพูดออกมาแล้ว

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 6 คนสองใจ

    ฮูหยินรองรับรู้ว่าเขากำลังเล่นสนุกกับร่องชมพูของนาง แต่นางขยับตัวไม่ไหว ได้แต่อ้าปากร้อง อ้ะอ้ะ ตามปลายนิ้วมือของเขา เมื่อนางตัวสั่นใกล้จะแตกดับอีกครั้งเขาก็สอดใส่มังกรตัวเขื่อนเข้ามา กระแทกกระทั้นไม่กี่ทีนางก็สูดปากด้วยความเสียวสั่นสะท้านเขารู้ว่านางไปถึงฝั่งแล้ว จึงกระแทกรัวๆไม่ยั้งเพื่อพาตัวเองไปยังจุดที่นางพานพบบ้าง เขาจับสะโพกของนางไว้แน่น ปรนเปรอภรรยาเด็กด้วยแรงทั้งหมดของแม่ทัพใหญ่ เสียวซ่านจนไม่มีเวลาคิดว่านางจะรับความรุนแรงนี้ไหวหรือไม่เมื่อพายุความหฤหรรษ์หยุดลง สองสามีภรรยาต่างเหน็ดเหนื่อยแทบสิ้นใจ เขาก้มลงจูบปลอบประโลมภรรยาอย่างอ่อนโยน แต่ก็ขบคอระหงของนางจนเป็นรอยด้วย นางร้องเบาๆแต่เขาไม่ใส่ใจ อาจเพราะเขาไม่ได้เข้าหอมานานจึงมีความต้องการสูงมาก เขาพลิกตัวฮูหยินรองและขึ้นไปขย่มนางบนเตียงต่อไป“ข้าไม่อยากรักท่าน” เสียงอ่อนแรงของเซี่ยอิงเอ่ยขึ้นระหว่างที่เขากำลังกอดกกนางอย่างหลงใหล“เพราะเหตุใด” เขาถามเสียงกระเส่า ไม่ได้ใส่ใจมาก“เพราะข้าไม่อาจแย่งชิงท่านกับท่านหญิงเจียงที่แม่น้ำไน่เหอ นางจะโดดเดี่ยว นางรอท่านมานานมาก” หญิงสาวพูดถึงชีวิตหลังความตายที่คู่รักจะรอกันและกันเพื่อข

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 5 เสียเหลี่ยมคนแก่

    ปัง! แม่ทัพหลี่ตบลงไปบนโต๊ะอย่างแรง ฮูหยินรองสะดุ้งหลับตาแน่น แต่ไม่ขยับหนีไปไหน และทำแค่ก้มหน้ามากกว่าเดิม เขาหงุดหงิดอยู่สักครู่ คิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น “ต่อไปข้าจะเรียกเจ้าว่าอิงเอ๋อร์ เจ้าก็ควรเรียกข้าว่าท่านพี่ได้แล้ว อย่างไรข้าก็แต่งตั้งเจ้าเป็นฮูหยินของข้าแล้ว ไม่ใช่อนุ” เขาเสียงเบาลง“เจ้าค่ะ ..ท่านพี่” นางยังถือเสื้อในมือก้มหน้าอยู่ข้างเขาเช่นเดิม แต่หายดื้อแล้ว หลี่เหยาพอใจ จึงลุกขึ้นยืน กางแขนออกให้นางใส่เสื้อให้แต่เพราะนางตัวเล็กถึงจะพยายามเอื้อมมือเพื่อใส่เสื้อให้เขา ท่วงท่าในตอนนี้จึงคล้ายนางกอดเอวเขาอยู่ และเขารู้สึกว่ายังคงอยากกระแทกใส่นางอยู่ จึงโอบกอดนางไว้ในอ้อมแขน“ข้าจะเข้าหอกับเจ้า ให้บุตรแก่เจ้าสักคน เอาไว้วันหน้าหากข้าตาย เจ้าจะได้ไม่โดดเดี่ยว แม้เฟิ่งเซียนของข้าจะไม่ใจดำกระทั่งปล่อยให้เจ้าโดดเดี่ยว แต่อย่างไร หากเจ้ามีบุตรของเจ้าเองย่อมดีกว่า” เขาตัดสินใจ“ไม่เจ้าค่ะ!” นางปฏิเสธทันที เงยหน้ามองเขา ส่งสายตาแน่วแน่ว่านางไม่ต้องการจริงๆ “เพราะอะไร!” หลี่เหยาโกรธจนเส้นเลือดข้างหัวเต้นตุบๆ นี่เขาถึงขั้นเอ่ยปากจะเข้าหอ แต่นางกลับปฏิเสธแทบจะทันทีไม่ต้องคิดด้วยซ้

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 4 ถูไถ

    พอนางไม่หนีและหอบหายใจถี่ให้เขาพึงพอใจ เขาก็เริ่มเบามือและปรนเปรอความเสียวซ่านให้นางด้วยสองมือ หญิงสาวบิดตัวไปมาตามแรงบดขยี้ของฝ่ามือแกร่ง เขาขยับฝ่ามือให้เร็วขึ้นนางก็สั่นตามแรงขยับนั้น จนนางเริ่มทนความสุขสมที่เขาปรนเปรอไม่ไหว จึงเริ่มดิ้นไปมา อ้าปากส่ายหัวอย่างน่ารักน่าเวทนา แต่เขาก็ทำเพียงกอดนางแน่นขึ้น และเร่งให้นางไปสู่ยอดเขาแห่งความสุขสมเร็วขึ้นด้วยการขยี้สะบัดปลายนิ้วไปมาแรงขึ้น“อา อา ซี๊ดดดด...ฮะ...ฮา..” นางกระตุกและสุดปากอย่างควบคุมไม่ได้ หมดแรงอยู่ตรงหน้าอกของเขาหลี่เหยารู้สึกร้อนลวกตรงแท่งหยกที่ใกล้ปริแตกของตัวเอง เพราะมันแนบอยู่กับผิวลื่นๆของนาง แต่เขาไม่ใส่ใจ ทำเพียงจ้องมองร่างที่สั่นเทาอยู่บนอกด้วยความพึงพอใจ เขาเห็นแล้วว่านางสุขสมจนแทบไม่มีแรงขยับ ใบหน้าแดงก่ำ หายใจหอบเหนื่อย แต่เขาอยากกลั่นแกล้งนางให้มากขึ้นจึงเอ่ยออกไป“ลุกขึ้น อย่ามานอนอยู่บนตัวข้า”ร่างของฮูหยินรองลืมตามองเขาอย่างไม่เข้าใจว่าเขายังต้องการอะไรอีก เป็นเขาที่ดึงนางให้แนบกับอกแม้นางจะพยายามหนี ยามนี้กลับทำเป็นรังเกียจที่นางนอนบนอกนี่หรือแม้นางไม่พอใจ แต่ฮูหยินรองกลับกัดฟันจับขอบถังและพยุงขาสั่นๆให้ลุ

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 3 ทำโทษ

    ระหว่างเดินทาง ท่านแม่ทัพไม่ได้จับแท่งเนื้อยัดใส่ปากนางอีก แต่ก็กอดนางนอนทุกคืน ก่อนจะนอนมักจะถอดเสื้อผ้าของนาง เล่นกับหน้าอกนุ่มนิ่มและยอดชมพูของนาง ทำจนนางตัวสั่นไปหมดเขาถึงจะพอใจ แรกๆฮูหยินรองรู้สึกอายมาก เพราะเขาจะทำเช่นนั้นและมองนางทุรนทุรายทรมานอย่างพึงพอใจ แต่หลังๆนางชักจะโมโหที่ถูกกลั่นแกล้งเสมอ จึงเริ่มไม่ยอมให้เขาจับหน้าอกเล่นแล้ว นางค้นพบว่าหากแกล้งบีบน้ำตาเขาจะเบามือขึ้น หรือไม่ก็ไม่รังแกนางอีกแต่ถึงอย่างไร แม่ทัพหลี่ก็ยังคงเป็นแม่ทัพหลี่ เขาไม่ปรานีฮูหยินรอง ไม่จับหน้าอก ไม่เขี่ยยอดถันของนางเล่น แต่กลับจับก้นสะโพกและเขี่ยกลีบดอกไม้ตรงหว่างขาของนางเล่นแทน ทำจนนางร้องไห้เอ่ยปากบอกว่าทนไม่ไหวแล้วเขาถึงจะหยุดมือ เขาบอกว่าเป็นการทำโทษที่นางไม่รู้จักปรนนิบัติสามีมาหลายปีฮูหยินรองแม้จะร้องในใจว่าเป็นเขาที่ไม่ยอมมองนาง ทำตัวเป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง แต่ใครจะกล้าพูดออกไปกัน แค่เขามองด้วยสายตาไม่พอใจ นางก็ต้องยินยอมให้เขาทุกอย่างแล้วกระทั่งไปถึงชายแดน มีพื้นที่สะดวกมากขึ้น นางนอนอีกห้อง แม่ทัพหลี่นอนอีกห้อง ฮูหยินรองถึงได้หายใจหายคอนอนหลับได้บ้าง แต่เพียงผ่านไปไม่กี่คืน หลังจากท

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 2 ฮูหยินรองเซี่ยอิง

    เวลาท่านแม่ทัพโมโห บางครั้งน่ากลัวราวกับเทพอสนีบาตก็ไม่ปาน บางคราวเย็นยะเยือกจนไม่มีผู้ใดกล้าขยับ มีแต่ฮูหยินรองที่ต้องรองรับอารมณ์ร้ายของท่านแม่ทัพฮูหยินรองไม่อยากอยู่ใกล้ท่านแม่ทัพนัก แต่จนใจเพราะท่านแม่ก็ป่วยและชรา ส่วนคุณหนูใหญ่ ถูกท่านเขยขังตัวอยู่ในห้องหอตลอดเช้าค่ำ อย่างไรก็ต้องเป็นนางที่ได้ดูแลเขาเสมอ ก่อนหน้านั้นที่นางได้รับอนุญาตให้ดูแลท่านแม่ทัพ นางดีใจอย่างโง่งมที่ได้รับความไว้วางใจจากคุณหนูใหญ่แล้ว แต่ยามนี้นางเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องน่ายินดีอันใด ท่านแม่ทัพน่ากลัวยิ่งฮูหยินรองเฝ้ารอให้ถึงเวลาที่ท่านแม่ทัพจะกลับไปยังชายแดน เฝ้ารอให้ช่วงเวลาอันแสนสงบของนางกลับมาอีกครั้ง แต่เมื่อใกล้ถึงเวลานั้นจริง ท่านแม่กลับจะให้นางไปอยู่ชายแดนกับท่านแม่ทัพ และดูคล้ายว่าท่านแม่ทัพจะยินยอมด้วย ส่วนคุณหนูใหญ่ที่เคยขัดขวางนางกับท่านแม่ทัพเสมอถึงขั้นเห็นดีเห็นงาม ขอร้องให้ท่านแม่ทัพมาพูดดีกับนางด้วยฮูหยินรองยังจำได้ดี เรื่องของคืนนั้น เมื่อคุณหนูใหญ่อุตส่าห์ขอร้องท่านแม่ทัพให้พูด ‘คำพูดดีๆ’ กับนาง เมื่อนางเข้ามาในห้อง เขาไม่พูดสักคำ เอาแต่จ้องนางสายตาว่างเปล่า คราแรกฮูหยินรองยังนึกว่าเขา

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 1 แม่ทัพหลี่เหยา

    หลังจากแม่ทัพหลี่และหลี่เฟิ่งเซียนออกมาจากวังหลวง เดินเข้าประตูจวนเข้ามาแล้ว แม่ทัพหลี่ถึงจะยอมแสดงความอ่อนแอออกมา เขามีทั้งแผลโดนแทงและแผลถูกเกาทัณฑ์ยิง สาหัสชนิดที่ถ้าเป็นผู้อื่นคงยืนอยู่ไม่ไหว แต่เขายังเสแสร้งว่าแข็งแกร่งยืนค้ำฟ้าในท้องพระโรงได้อยู่นานสองนานหลังจากมู่เฉินรักษาบาดแผลให้ท่านแม่ทัพแล้วก็กำชับฮูหยินรองว่าท่านแม่ทัพอาการสาหัสยิ่ง บาดแผลไม่ลึกถึงขั้นเอาชีวิตได้ แต่ท่านแม่ทัพคงหนีตายพร้อมแผลพวกนั้นมาหลายวัน ไม่มีเวลาดูแลรักษาให้ดี ตอนนี้แผลได้ติดเชื้อลุกลามไปมากแล้ว จำเป็นต้องมีคนดูแลใกล้ชิดคอยทำความสะอาดแผลให้ทุกครึ่งชั่วยามท่านแม่ทัพนอนหลับไปเพราะพิษบาดแผลและฤทธิ์ยาที่มู่เฉินจัดให้ ก่อนหลับไปท่านแม่ทัพรู้สึกชื่นชมเขยคนนี้มาก และชื่นชมตัวเองที่ตัดสินใจไม่ผิด จากนี้ถึงเขาจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องห่วงลูกสาวแล้วกลางดึก แม่ทัพหลี่ได้ยินเสียงคนกระซิบกระซาบบางอย่าง ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความวิงเวียนและรู้สึกอยากอาเจียน“เจ้าเบาเสียงลงอีก นายท่านเป็นทหารที่หูดีมาก เขาต้องคอยระวังตัวตลอดเวลาจึงทำให้หลับไม่สนิท ถึงเขาจะป่วยอยู่ แต่เจ้าอาจทำให้เขาตื่นได้” “ได้เจ้าค่ะ ..ท่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status