Beranda / รักโบราณ / คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ / บทที่ 14 ยังไม่ได้อาบน้ำเลยหรือ?

Share

บทที่ 14 ยังไม่ได้อาบน้ำเลยหรือ?

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-11 01:33:21

หลี่เฟิ่งเซียนยื่นมือไปรับน้ำชามาดื่ม ยกนิ้วชี้ขึ้นเป็นเชิงบอกให้สาวใช้หุบปากก่อน สาวใช้กลอกตายื่นน้ำชาให้คุณหนูใหญ่

“น้ามม...” เสียงหนึ่งลากแหบแห้งดังมาจากด้านหลัง ทั้งสองคนหันไปทันที ที่แท้เจ้าคนชั่วของหลี่เฟิ่งเซียนก็ตื่นแล้ว!! เขามองมาด้วยสายตางงงวย คล้ายยังไม่แน่ใจว่าเกิดสิ่งใดขึ้น

“เจ้าฟื้นแล้ว!!” หลี่เฟิ่งเซียนดีใจ กระโดดทีเดียวถึงข้างเตียง เข้าไปช่วยพยุงเจ้าคนชั่วของนางที่พยายามชันตัวลุกขึ้น

“ช้าๆ หน่อย เจ้ายังไม่สบายอยู่ นี่ยู่ยี่ เจ้ารีบเอาน้ำมาสิ” ประโยคหลังนางหันไปพูดกับสาวใช้

“ข้าชื่อหยวนหยวนเจ้าค่ะ” สาวใช้ตอบเช่นนั้น แต่ยังคงรีบไปหยิบถ้วยน้ำที่หลี่เฟิ่งเซียนวางเอาไว้ ก่อนจะวิ่งไปหาคนป่วยผู้นั้น หยวนหยวนเติมน้ำและเอาไปยื่นให้หลี่เฟิ่งเซียน

“เจ้าค่อยๆ ดื่ม” หลี่เฟิ่งเซียนยื่นน้ำไปให้ตรงปากของเจ้าคนชั่ว

เขามองนางวูบหนึ่งก่อนจะก้มลงดื่มน้ำที่นางป้อนให้

“ท่าน..เจ้าปลอดภัย?” เขาถาม เสียงยังแหบแห้งอยู่มาก

“ข้าปลอดภัย เจ้าก็ปลอดภัย” นางตอบ เขาพยักหน้าและสังเกตเห็นว่าที่ข้างแก้มของนางยังคงติดแผลปลอมนั่นอยู่

“นี่ ข้าหลับไปนานเพียงใด”

“15 วัน ตั้งแต่วันที่ออกจากกองเพลิง เจ้าก็ไม่ยอมตื่นอีกเลย” นางตอบ

“นางยังคิดว่าท่าน คงไม่รอดเร็วๆ นี้เจ้าค่ะ” สาวใช้เสริม

“เจ้า.. ตั้งแต่หนีออกไปยังไม่ได้อาบน้ำเลยหรือ?” เขากลับถามเรื่องอื่น หลี่เฟิ่งเซียนไม่เข้าใจ คิดว่านางอาจมีกลิ่นแปลกหรือมีสิ่งใดผิดปกติ

“เจ้าน่ะสิไม่ได้อาบน้ำ ยังต้องเสียเวลาข้าคอยมาเช็ดตัวให้ ให้ยู่ยี่นางเช็ดก็ไม่สะอาด” หลี่เฟิ่งเซียนว่าให้เขา

เจ้าคนชั่วทำตาโตตกใจ ก่อนจะเกิดปื้นแดงๆ ขึ้นที่ใบหูและลามไปสองแก้ม เขารีบก้มหน้าเพื่อซ่อนความอับอาย

“ข้าหมายถึง เหตุใดแผลปลอมบนแก้มของเจ้ายังไม่หลุดออก” เขาพยายามอธิบาย น้ำเสียงฟังดูสดใสมากขึ้น

“เฮอะ ยังจะกล้าพูดเรื่องนี้ เป็นเจ้าที่เก็บงำความลับนี้ไม่ยอมบอกข้าตรงๆ ไม่ใช่หรือ?” หลี่เฟิ่งเซียนด่าเขาทันที

“...” เขาอยากจะพูดมากมาย แต่กลับไม่มีคำใดออกมา

“เจ้าเจ็บตรงไหน?” นางรีบถามเขา กลัวเขาจะเจ็บตรงไหน

“ยู่ยี่ เจ้ารีบไปพาท่านหมอมา เร็วๆ” หลี่เฟิ่งเซียนหันกลับไปพูดกับสาวใช้

“ข้าชื่อหยวนหยวน” สาวใช้เพียงพูดเบา เพราะเห็นแล้วว่าคุณหนูใหญ่ไม่ใส่ใจนางอีก แต่นางยังอดพูดไม่ได้ ก่อนจะหมุนตัวไปเรียกท่านหมอมา

“หากเจ้าอาบน้ำแล้ว เหตุใดแผลปลอมนั่นยังไม่หลุดออก” เจ้าคนชั่วก็พูดเพียงเบาๆ แต่คุณหนูใหญ่ผู้นั้นใส่ใจ นางจึงได้ยินชัดทุกคำ

“ข้าอาบ แต่ล้างไม่ออก” หลี่เฟิ่งเซียนตอบ

“เจ้าไม่มีเกลืออาบน้ำหรือ” เขายังคงพูดเบา

“ข้ามี แต่ไม่ได้ใช้”

“...” เขาเงยหน้ามองนางแทนการถามคำถาม

“ข้ามีแผล จึงไม่อยากใช้เกลืออาบน้ำ ข้ากลัวเจ็บแสบ” นางตอบ แม้เขาจะไม่ได้ถามแม้สักคำ

หลังจากคำตอบของนาง เขาก็เริ่มมองสำรวจนาง ขมวดคิ้วกังวล

“ข้าไม่เป็นไรมาก เป็นเพียงแผลเล็กๆ แต่ต่อไปอาจจะมีปัญหาได้หากข้าอยากแต่งกับท่านอ๋องเยียน เพราะการจะแต่งเข้าราชวงศ์ ต้องสวยหมดจด ห้ามมีแผลเป็น” นางอธิบาย

“แผลของเจ้า ใหญ่มากหรือ” เขาถามเบาๆ

“เล็กน้อยมาก” หลี่เฟิ่งเซียนตอบคำถามไร้สาระของเขา หากเป็นผู้อื่น นางอาจตัดรำคาญคร้านจะคุย แต่พอเป็นเจ้าคนชั่ว นางคล้ายอยากพูดกับเขาไปเรื่อยๆ

“ถ้าเล็กน้อย เจ้าจะเป็นแผลเป็นได้อย่างไร” เขาคล้ายพูดกับตัวเองมากกว่า เพราะในมือของกองทัพ จะไม่มียาสมานแผลชั้นดีเลยหรือ นางต้องเป็นแผลขนาดใหญ่ ใหญ่ชนิดที่แม่ทัพหลี่พลิกแผ่นดินแล้วก็ยังไม่สามารถหายารักษาจนไม่มีร่องรอยได้

“ข้ายังไม่ตาย ยังมีชีวิตรอด ถึงจะเจ็บใจที่ถูกตัดผมไปกำใหญ่ แต่ข้าก็ได้แก้แค้นคนที่ตัดผมของข้าไปแล้ว ไม่ต้องกังวล”

ใช่ นางเจ็บใจเรื่องที่ถูกตัดผมมากกว่าอีก สมัยก่อน ตอนที่ท่านแม่ของนางยังอยู่ ท่านแม่เคยสอนว่าห้ามตัดผม มันจะเป็นการตัดพรหมลิขิตความรัก นางรักษาพรหมลิขิตของนางมาทั้งชีวิต กลับถูกสารเลวคนหนึ่งตัดทิ้งไปมากมาย เช่นนี้ต่อไปนางก็จะได้เจอชายงามน้อยลงแล้ว

“เจ้าหายดีหรือยัง?”

“อะไรนะ เจ้าพูดอะไร พูดดังหน่อย ข้าไม่ได้ยิน”

หลี่เฟิ่งเซียนก้มหน้าไปใกล้เพื่อฟังว่าเขาพูดอะไร ครั้งนี้เขาไม่ใช่เพียงพูดเบา แต่เบามากจนนางแทบไม่ได้ยิน ได้ยินเพียงเขางึมงำบางอย่าง แต่เจ้าคนชั่วกลับเอียงตัวหนี

“เจ้ารีบไปเอาน้ำเกลือล้างแผลปลอมนั่นออกเถิด” เขาพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้ามามองสบตาของหลี่เฟิ่งเซียน

“เจ้ายังกล้ารังเกียจ ข้าต้องใช้ชีวิตกับแผลสกปรกนี่ทั้งวันทั้งคืนข้ายังไม่บ่น” หลี่เฟิ่งเซียนโกรธ มองกลับไปอย่างดุดัน

แต่พอนางจ้องมองดวงดาวในตาของเขา คล้ายถูกจี้จุดไม่อาจขยับได้ เขาค่อยๆ ยื่นมือไปสัมผัสตุ่มใสปลอมบนแก้มของนาง เขาอยากมั่นใจว่าตุ่มใสปลอมจะไม่สร้างความระคายเคืองบนแก้มของนาง

“หยุดนะ!!” แม่ทัพหลี่ตะโกนมาแต่ไกล

“เจ้าคิดจะทำอะไรลูกสาวของข้า” เขาแทบจะวิ่งเข้ากระโจม รีบร้อนเดินเร็วเข้ามาในกระโจมของลูกสาวสุดที่รัก

“เหลวไหลอะไรท่านพ่อ” หลี่เฟิ่งเซียนพูด

“เขาเพียงสอนวิธีเอาแผลปลอมบนแก้มของลูกออกเท่านั้น ท่านคิดมากอะไร ท่านดูหน้าตาเขา รูปร่างผอมแห้งนี่ ท่านคิดว่ามีความงามที่ใดกัน” นางร่ายยาว แต่เขากลับก้มหน้าเล็กน้อยไม่กล้ามองท่านแม่ทัพตรงๆ

“แล้วเจ้าไปนอนบนเตียงของลูกข้าทำไม ลงมาเดี๋ยวนี้” แม่ทัพหลี่เสียงดังใส่เจ้าคนชั่วของหลี่เฟิ่งเซียน

“พูดอะไร เขาป่วยอยู่นะท่านพ่อ ข้าต้องแบกเขาตั้งนานกว่าจะพาเขามานอนที่เตียงของข้าได้ อยู่ๆ ท่านจะมาเอาเขาลงไม่ได้” นางเถียงแม่ทัพหลี่

แต่สำหรับเจ้าคนชั่ว เขาลนลานรู้สึกผิด เขานอนอยู่บนเตียงคุณหนูใหญ่ ทั้งยังต้องให้นางแบกเขามา คิดแล้วเขาได้แต่รีบดึงผ้าห่มออก พยายามจะลงจากเตียง

“หยุดเลยนะ!! ข้าแบกเจ้าตั้งนานกว่าจะพามาถึงที่นี่ได้ ถ้าเจ้ากล้าลงมาข้าจะหักขาของเจ้า” หลี่เฟิ่งเซียนไม่พอใจเจ้าคนชั่ว

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 6 คนสองใจ

    ฮูหยินรองรับรู้ว่าเขากำลังเล่นสนุกกับร่องชมพูของนาง แต่นางขยับตัวไม่ไหว ได้แต่อ้าปากร้อง อ้ะอ้ะ ตามปลายนิ้วมือของเขา เมื่อนางตัวสั่นใกล้จะแตกดับอีกครั้งเขาก็สอดใส่มังกรตัวเขื่อนเข้ามา กระแทกกระทั้นไม่กี่ทีนางก็สูดปากด้วยความเสียวสั่นสะท้านเขารู้ว่านางไปถึงฝั่งแล้ว จึงกระแทกรัวๆไม่ยั้งเพื่อพาตัวเองไปยังจุดที่นางพานพบบ้าง เขาจับสะโพกของนางไว้แน่น ปรนเปรอภรรยาเด็กด้วยแรงทั้งหมดของแม่ทัพใหญ่ เสียวซ่านจนไม่มีเวลาคิดว่านางจะรับความรุนแรงนี้ไหวหรือไม่เมื่อพายุความหฤหรรษ์หยุดลง สองสามีภรรยาต่างเหน็ดเหนื่อยแทบสิ้นใจ เขาก้มลงจูบปลอบประโลมภรรยาอย่างอ่อนโยน แต่ก็ขบคอระหงของนางจนเป็นรอยด้วย นางร้องเบาๆแต่เขาไม่ใส่ใจ อาจเพราะเขาไม่ได้เข้าหอมานานจึงมีความต้องการสูงมาก เขาพลิกตัวฮูหยินรองและขึ้นไปขย่มนางบนเตียงต่อไป“ข้าไม่อยากรักท่าน” เสียงอ่อนแรงของเซี่ยอิงเอ่ยขึ้นระหว่างที่เขากำลังกอดกกนางอย่างหลงใหล“เพราะเหตุใด” เขาถามเสียงกระเส่า ไม่ได้ใส่ใจมาก“เพราะข้าไม่อาจแย่งชิงท่านกับท่านหญิงเจียงที่แม่น้ำไน่เหอ นางจะโดดเดี่ยว นางรอท่านมานานมาก” หญิงสาวพูดถึงชีวิตหลังความตายที่คู่รักจะรอกันและกันเพื่อข

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 5 เสียเหลี่ยมคนแก่

    ปัง! แม่ทัพหลี่ตบลงไปบนโต๊ะอย่างแรง ฮูหยินรองสะดุ้งหลับตาแน่น แต่ไม่ขยับหนีไปไหน และทำแค่ก้มหน้ามากกว่าเดิม เขาหงุดหงิดอยู่สักครู่ คิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น “ต่อไปข้าจะเรียกเจ้าว่าอิงเอ๋อร์ เจ้าก็ควรเรียกข้าว่าท่านพี่ได้แล้ว อย่างไรข้าก็แต่งตั้งเจ้าเป็นฮูหยินของข้าแล้ว ไม่ใช่อนุ” เขาเสียงเบาลง“เจ้าค่ะ ..ท่านพี่” นางยังถือเสื้อในมือก้มหน้าอยู่ข้างเขาเช่นเดิม แต่หายดื้อแล้ว หลี่เหยาพอใจ จึงลุกขึ้นยืน กางแขนออกให้นางใส่เสื้อให้แต่เพราะนางตัวเล็กถึงจะพยายามเอื้อมมือเพื่อใส่เสื้อให้เขา ท่วงท่าในตอนนี้จึงคล้ายนางกอดเอวเขาอยู่ และเขารู้สึกว่ายังคงอยากกระแทกใส่นางอยู่ จึงโอบกอดนางไว้ในอ้อมแขน“ข้าจะเข้าหอกับเจ้า ให้บุตรแก่เจ้าสักคน เอาไว้วันหน้าหากข้าตาย เจ้าจะได้ไม่โดดเดี่ยว แม้เฟิ่งเซียนของข้าจะไม่ใจดำกระทั่งปล่อยให้เจ้าโดดเดี่ยว แต่อย่างไร หากเจ้ามีบุตรของเจ้าเองย่อมดีกว่า” เขาตัดสินใจ“ไม่เจ้าค่ะ!” นางปฏิเสธทันที เงยหน้ามองเขา ส่งสายตาแน่วแน่ว่านางไม่ต้องการจริงๆ “เพราะอะไร!” หลี่เหยาโกรธจนเส้นเลือดข้างหัวเต้นตุบๆ นี่เขาถึงขั้นเอ่ยปากจะเข้าหอ แต่นางกลับปฏิเสธแทบจะทันทีไม่ต้องคิดด้วยซ้

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 4 ถูไถ

    พอนางไม่หนีและหอบหายใจถี่ให้เขาพึงพอใจ เขาก็เริ่มเบามือและปรนเปรอความเสียวซ่านให้นางด้วยสองมือ หญิงสาวบิดตัวไปมาตามแรงบดขยี้ของฝ่ามือแกร่ง เขาขยับฝ่ามือให้เร็วขึ้นนางก็สั่นตามแรงขยับนั้น จนนางเริ่มทนความสุขสมที่เขาปรนเปรอไม่ไหว จึงเริ่มดิ้นไปมา อ้าปากส่ายหัวอย่างน่ารักน่าเวทนา แต่เขาก็ทำเพียงกอดนางแน่นขึ้น และเร่งให้นางไปสู่ยอดเขาแห่งความสุขสมเร็วขึ้นด้วยการขยี้สะบัดปลายนิ้วไปมาแรงขึ้น“อา อา ซี๊ดดดด...ฮะ...ฮา..” นางกระตุกและสุดปากอย่างควบคุมไม่ได้ หมดแรงอยู่ตรงหน้าอกของเขาหลี่เหยารู้สึกร้อนลวกตรงแท่งหยกที่ใกล้ปริแตกของตัวเอง เพราะมันแนบอยู่กับผิวลื่นๆของนาง แต่เขาไม่ใส่ใจ ทำเพียงจ้องมองร่างที่สั่นเทาอยู่บนอกด้วยความพึงพอใจ เขาเห็นแล้วว่านางสุขสมจนแทบไม่มีแรงขยับ ใบหน้าแดงก่ำ หายใจหอบเหนื่อย แต่เขาอยากกลั่นแกล้งนางให้มากขึ้นจึงเอ่ยออกไป“ลุกขึ้น อย่ามานอนอยู่บนตัวข้า”ร่างของฮูหยินรองลืมตามองเขาอย่างไม่เข้าใจว่าเขายังต้องการอะไรอีก เป็นเขาที่ดึงนางให้แนบกับอกแม้นางจะพยายามหนี ยามนี้กลับทำเป็นรังเกียจที่นางนอนบนอกนี่หรือแม้นางไม่พอใจ แต่ฮูหยินรองกลับกัดฟันจับขอบถังและพยุงขาสั่นๆให้ลุ

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 3 ทำโทษ

    ระหว่างเดินทาง ท่านแม่ทัพไม่ได้จับแท่งเนื้อยัดใส่ปากนางอีก แต่ก็กอดนางนอนทุกคืน ก่อนจะนอนมักจะถอดเสื้อผ้าของนาง เล่นกับหน้าอกนุ่มนิ่มและยอดชมพูของนาง ทำจนนางตัวสั่นไปหมดเขาถึงจะพอใจ แรกๆฮูหยินรองรู้สึกอายมาก เพราะเขาจะทำเช่นนั้นและมองนางทุรนทุรายทรมานอย่างพึงพอใจ แต่หลังๆนางชักจะโมโหที่ถูกกลั่นแกล้งเสมอ จึงเริ่มไม่ยอมให้เขาจับหน้าอกเล่นแล้ว นางค้นพบว่าหากแกล้งบีบน้ำตาเขาจะเบามือขึ้น หรือไม่ก็ไม่รังแกนางอีกแต่ถึงอย่างไร แม่ทัพหลี่ก็ยังคงเป็นแม่ทัพหลี่ เขาไม่ปรานีฮูหยินรอง ไม่จับหน้าอก ไม่เขี่ยยอดถันของนางเล่น แต่กลับจับก้นสะโพกและเขี่ยกลีบดอกไม้ตรงหว่างขาของนางเล่นแทน ทำจนนางร้องไห้เอ่ยปากบอกว่าทนไม่ไหวแล้วเขาถึงจะหยุดมือ เขาบอกว่าเป็นการทำโทษที่นางไม่รู้จักปรนนิบัติสามีมาหลายปีฮูหยินรองแม้จะร้องในใจว่าเป็นเขาที่ไม่ยอมมองนาง ทำตัวเป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง แต่ใครจะกล้าพูดออกไปกัน แค่เขามองด้วยสายตาไม่พอใจ นางก็ต้องยินยอมให้เขาทุกอย่างแล้วกระทั่งไปถึงชายแดน มีพื้นที่สะดวกมากขึ้น นางนอนอีกห้อง แม่ทัพหลี่นอนอีกห้อง ฮูหยินรองถึงได้หายใจหายคอนอนหลับได้บ้าง แต่เพียงผ่านไปไม่กี่คืน หลังจากท

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 2 ฮูหยินรองเซี่ยอิง

    เวลาท่านแม่ทัพโมโห บางครั้งน่ากลัวราวกับเทพอสนีบาตก็ไม่ปาน บางคราวเย็นยะเยือกจนไม่มีผู้ใดกล้าขยับ มีแต่ฮูหยินรองที่ต้องรองรับอารมณ์ร้ายของท่านแม่ทัพฮูหยินรองไม่อยากอยู่ใกล้ท่านแม่ทัพนัก แต่จนใจเพราะท่านแม่ก็ป่วยและชรา ส่วนคุณหนูใหญ่ ถูกท่านเขยขังตัวอยู่ในห้องหอตลอดเช้าค่ำ อย่างไรก็ต้องเป็นนางที่ได้ดูแลเขาเสมอ ก่อนหน้านั้นที่นางได้รับอนุญาตให้ดูแลท่านแม่ทัพ นางดีใจอย่างโง่งมที่ได้รับความไว้วางใจจากคุณหนูใหญ่แล้ว แต่ยามนี้นางเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องน่ายินดีอันใด ท่านแม่ทัพน่ากลัวยิ่งฮูหยินรองเฝ้ารอให้ถึงเวลาที่ท่านแม่ทัพจะกลับไปยังชายแดน เฝ้ารอให้ช่วงเวลาอันแสนสงบของนางกลับมาอีกครั้ง แต่เมื่อใกล้ถึงเวลานั้นจริง ท่านแม่กลับจะให้นางไปอยู่ชายแดนกับท่านแม่ทัพ และดูคล้ายว่าท่านแม่ทัพจะยินยอมด้วย ส่วนคุณหนูใหญ่ที่เคยขัดขวางนางกับท่านแม่ทัพเสมอถึงขั้นเห็นดีเห็นงาม ขอร้องให้ท่านแม่ทัพมาพูดดีกับนางด้วยฮูหยินรองยังจำได้ดี เรื่องของคืนนั้น เมื่อคุณหนูใหญ่อุตส่าห์ขอร้องท่านแม่ทัพให้พูด ‘คำพูดดีๆ’ กับนาง เมื่อนางเข้ามาในห้อง เขาไม่พูดสักคำ เอาแต่จ้องนางสายตาว่างเปล่า คราแรกฮูหยินรองยังนึกว่าเขา

  • คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์   ตอนพิเศษ 1 แม่ทัพหลี่เหยา

    หลังจากแม่ทัพหลี่และหลี่เฟิ่งเซียนออกมาจากวังหลวง เดินเข้าประตูจวนเข้ามาแล้ว แม่ทัพหลี่ถึงจะยอมแสดงความอ่อนแอออกมา เขามีทั้งแผลโดนแทงและแผลถูกเกาทัณฑ์ยิง สาหัสชนิดที่ถ้าเป็นผู้อื่นคงยืนอยู่ไม่ไหว แต่เขายังเสแสร้งว่าแข็งแกร่งยืนค้ำฟ้าในท้องพระโรงได้อยู่นานสองนานหลังจากมู่เฉินรักษาบาดแผลให้ท่านแม่ทัพแล้วก็กำชับฮูหยินรองว่าท่านแม่ทัพอาการสาหัสยิ่ง บาดแผลไม่ลึกถึงขั้นเอาชีวิตได้ แต่ท่านแม่ทัพคงหนีตายพร้อมแผลพวกนั้นมาหลายวัน ไม่มีเวลาดูแลรักษาให้ดี ตอนนี้แผลได้ติดเชื้อลุกลามไปมากแล้ว จำเป็นต้องมีคนดูแลใกล้ชิดคอยทำความสะอาดแผลให้ทุกครึ่งชั่วยามท่านแม่ทัพนอนหลับไปเพราะพิษบาดแผลและฤทธิ์ยาที่มู่เฉินจัดให้ ก่อนหลับไปท่านแม่ทัพรู้สึกชื่นชมเขยคนนี้มาก และชื่นชมตัวเองที่ตัดสินใจไม่ผิด จากนี้ถึงเขาจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องห่วงลูกสาวแล้วกลางดึก แม่ทัพหลี่ได้ยินเสียงคนกระซิบกระซาบบางอย่าง ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความวิงเวียนและรู้สึกอยากอาเจียน“เจ้าเบาเสียงลงอีก นายท่านเป็นทหารที่หูดีมาก เขาต้องคอยระวังตัวตลอดเวลาจึงทำให้หลับไม่สนิท ถึงเขาจะป่วยอยู่ แต่เจ้าอาจทำให้เขาตื่นได้” “ได้เจ้าค่ะ ..ท่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status