”อ้าวสวัสดีครับเจอกันอีกแล้ว“
เสียงที่ไม่ค่อยคุ้นหูจากคนที่ไม่ค่อยคุ้นหน้าเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเองด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสองขาที่สาวเท้าก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอรฤดีด้วยท่าทางที่เป็นมิตรกว่าครั้งก่อนที่เจอ
”วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ“
ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับกวาดสายตามองรอบๆ ไปด้วยซึ่งก็ไม่เห็นว่าจะมีเงาของจอมทัพหรือใคร
“อรมากับเพื่อนค่ะ”
“ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้นะ..”
”อย่าดีกว่าค่ะอรกำลังจะแต่งงานแล้วนะคะคงจะดูไม่ดี“
”การแต่งงานปลอมๆ น่ะเหรอครับ“
ทันทีที่เปรมพูดอย่างนั้นอรฤดีก็เงยหน้าขึ้นมองสบตาเขาทันทีเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้จะรู้ความจริง
“คุณรู้ได้ยังไงคะ”
“ผมรู้ได้ยังไงไม่สำคัญหรอกครับ ที่สำคัญคือผมช่วยคุณได้ถ้าหากคุณต้องการ”
ชายหนุ่มตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเขาถูกใจเธอตั้งแต่แรกพบแต่เมื่อเห็นว่าเธอนั่งอยู่กับคนรักของน้องสาวตนเองในวันนั้นก็รู้สึกผิดหวังไม่น้อยที่เธอเข้ามาเป็นบุคคลที่สามของชีวิตคู่คนอื่น
แต่เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากน้องสาวของตัวเองเขาก็มีแรงฮึดสู้ที่จะสานสัมพันธ์กับเธออีกครั้ง
แล้วตอนนี้เขาก็พร้อมลุยเดินหน้าเต็มที่เพื่อที่จะดึงผู้หญิงคนนี้ออกมาจากเส้นทางความรักของน้องสาวตนเองและเพื่อหัวใจของเขาด้วยเช่นกัน…
ก็ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นแล้วนี่นาเมื่อมีโอกาสดีขนาดนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆเห็นที่ว่าคงจะยอมไม่ได้เสียแล้ว
“อรสั่งอะไรไปบ้างอ่ะหิวจะแย่แล้ว…”
กรองขวัญที่เดินมาไม่ทันมองก็หยุดพูดลงทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังคุยกับชายแปลกหน้าที่เจอในยิมคราวก่อน
“ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับสวัสดีครับหวังว่าจะเก็บคำพูดของผมไปพิจารณานะครับ”
เปรมเอ่ยทิ้งท้ายประโยคไว้ก่อนจะเดินจากไปอรฤดีมองหน้าเพื่อนสาวยิ้มๆ พยักหน้าให้กันเล็กน้อยก่อนจะพากันไปนั่งที่ประจำของพวกเธอ
“โลกกลมจริงๆ เลยนะยังจะตามมาเจอกันที่นี่อีก ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นพูดอะไรอ่ะ”
“อย่าไปสนใจเลยคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วแหละ”
เมื่อเห็นเพื่อนสนิทตอบอย่างนั้นกรองขวัญก็ไม่ได้สนใจอีกได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารออาหารที่เธออยากกินมาทั้งวัน ถึงแม้จะมีอะไรรองท้องมาบ้างแล้วแต่มันจะมีอะไรดีไปกว่าของโปรดที่เธอชอบกันล่ะ
“อีกไม่นานก็จะถึงวันแต่งแล้วโอเคจริงป่ะเนี่ย”
เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าเพื่อนของเธอตอนนี้รู้สึกยังไงแทบจะไม่ต้องเดาเลยแหละเพราะใบหน้าตอนนี้อมทุกข์สุดๆ
“ไม่โอเคก็คงต้องโอเคนั่นแหละจะให้ทำยังไงได้ลองมา ทุกวิธีแล้วเหลือแต่หนีออกจากบ้านแต่ถ้าทำอย่างนั้นคุณนายสิริวดีมีหวังช็อคเข้าโรงพยาบาลแน่ๆ”
อรฤดียกมือขึ้นเท้าคางมนของตัวเองแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกอยากหายไปจากโลกนี้เท่าช่วงเวลานี้มาก่อนเลย
“แน่ๆ แหละ แม่ก็สุขภาพไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่ด้วยถ้าเกิดมีเรื่องกระทบกระเทือนขึ้นมาได้เป็นเรื่องใหญ่แน่นอน”
กรองขวัญเองก็รู้ดีในเรื่องนี้ เธอเป็นเพื่อนสนิทกับอรฤดีมาตั้งแต่เด็กๆ เข้านอกออกในบ้านเศรษฐสิริได้ตลอดเวลาราวกับเป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งมีหรือเรื่องแค่นี้จะรอดหูรอดตาเธอไปได้
แค่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อนซี้ทั้งสองคนก็รู้สึกหายใจไม่คล่องขึ้นมาทันทีเพราะรู้ดีว่าสิริวดีนั้น อ่อนไหวกับเรื่องsensitiveมากเพียงใด
“เห้อพูดแล้วก็พาให้เครียดกินอะไรอร่อยๆ กันดีกว่าเรื่องอื่นช่างมันไปก่อนนะ”
กรองขวัญเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อเห็นว่าอาหารที่เธอสั่งกำลังเดินมาเสิร์ฟซึ่งเธอก็ตาลุกวาวในทันทีแถมยังท้องร้องขึ้นมาอีกต่างหากทำให้ในหัวสมองของเธอไม่อยากคิดมากเรื่องอะไรอีกแล้วนอกจากอยากจะโฟกัสเพียงแค่ของอร่อยตรงหน้าเท่านั้น
แต่อรฤดีนี่สิ เครียดจนแทบจะกินอะไรไม่ลงอยู่แล้วยิ่งวันงานกระชั้นชิดเข้ามาหญิงสาวก็ยิ่งคิดมากคิดไกลจนแทบนอนไม่หลับ
“พี่ชอบคุณอรปัดว่าไง”
เปรมเอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี
“แต่ปัดเกลียดมันค่ะ ปัดอยากให้มันตายๆ ไปซะ”
ลูกปัดแว้ดใส่พี่ชายที่อยู่ๆ ก็พูดจาไม่เข้าหูเธอขนาดนี้ ใครจะไปรักไปชอบได้ลงผู้หญิงที่จะแต่งงานกับคนรักของคนอื่น
“ไม่เอาน่าปัด ปัดเป็นคนบอกพี่เองไม่ใช่เหรอว่าทั้งสองคนไม่ได้รักกันแต่ถูกบังคับให้แต่งงานเพราะฉะนั้นคุณอรเค้าก็ไม่ได้ผิดอะไรปัดจะไปตั้งแง่กับเค้าทำไม”
เปรมรีบพูดแก้ต่างให้กับคนที่ตนเองหมายตาแต่ก็ดูจะไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมาเลย
“ก็ถ้านั่งนั่นมันไม่เกิดมาบนโลกนี้จอมจะต้องแต่งงงานกับมันไหมล่ะคะ”
เปรมส่ายหัวให้กับน้องสาวที่เอาแต่ใจไม่หายของตัวเองด้วยความละอา ลูกปัดเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรเพราะเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านทุกคนจึงตามใจเธอมาตั้งแต่เด็กไม่ว่าอยากได้อะไรทุกคนรอบตัวก็จะไปหามาให้จนได้เพื่อเอาใจเธอจนติดเป็นสิสัยมาถึงตอนนี้
“ถ้าพี่อยากจะฟันมันเล่นๆ ปัดก็ไม่ว่าหรอกนะคะ แต่ถ้าพี่คิดจะคบนังนั่นจริงจังล่ะก็ปัดไม่ยอมแน่ๆ ค่ะ ไม่มีวัน!”
น้องสาวสุดรักสุดดวงใจกระแทกน้ำเสียงใส่เขาก่อนจะลุกขึ้นเดินสะบัดไป ทำไมเรื่องราวมันถึงได้วุ่นวายขนาดนี้นะ แค่จะรักใครสักคนทำไมอุปสรรคมันเยอะเหลือเกิน
เมื่อคิดแล้วไม่มีอะไรได้ดั่งใจมือหนาก็ยกแก้วไวน์ขึ้นกระดกครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับน้ำเปล่า แต่ในหัวก็ไม่ได้คิดจะยอมแพ้แต่อย่างใด … ก็ในเมื่อเขาถูกใจแล้วไม่ว่ายังไงก็ต้องเอาเธอมาครอบครองให้จนได้
วันต่อมา
“จอมน่ารักที่สุดเลยค่ะ ปัดรักจอมที่สุดเลย”
ลูกปัดกระโดดกอดจอมทัพแล้วหอมแก้มซ้ายขวาของเขาโดยไม่อายสายของคนรอบข้างที่แม้จะตั้งใจมองไม่ตั้งใจมองก็ตาม
“ถ้างั้น เราไปกันดีกว่า”
ชายหนุ่มยิ้มอบอุ่นให้หญิงสาวในอ้อมกอดก่อนที่เธอจะคว้ามือของเขาแล้วเดินนำหน้าตรงไปยังร้านไอศครีมที่ชายหนุ่มตกลงตามใจเธอ
แล้วสองเท้าของลูกปัดก็หยุดชะงักลงก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งพร้อมกับกระชับมือของแฟนหนุ่มเอาไว้ให้แน่นขึ้นแล้วเดินเข้าไปในร้าน
“เฮ้อซวยจริงๆ เลยวันนี้”
กรองขวัญวางช้อนไอศครีมแล้วจงใจพูดออกมาให้ลูกปัดได้ยินซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่อรฤดีเองก็หันไปมองคนที่ทำให้เพื่อนของเธอหมดอารมณ์กินไอศครีม ก่อนจะเผลอกำช้อนในมือแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาในร้านนั้นเป็นใคร
ซึ่งเมื่อจอมทัพเห็นเขาเองก็จ้องมองอรฤดีแทบไม่ละสายตาเหมือนกันเมื่อเห็นว่าเธอก็นั่งอยู่ในร้านนี้เมื่อเห็นอย่างนั้น ลูกปัดก็ยิ่งรู้สึกเกลียดว่าที่เจ้าสาวของคนรักเธอมากขึ้นเป็นกอง
“ปัดอยากทานอันนี้จังเลยค่ะจอมสั่งให้ปัดหน่อยนะคะ”
จริตมารยาหญิงที่แสนน่ารักน่าเอ็นดูทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปสั่งเมนูที่คนรักของตัวเองอยากจะลิ้มลองโดยไม่ได้รู้เลยว่า…
“ทำไมต้องเจอผู้หญิงหน้าด้านที่นี่นะ”
“คือคุณอร … คุณอรเธอท้องค่ะ”“พรวดดดดด แค่กๆ” ชาจีนอย่างดีถูกพ่นออกมาทันทีด้วยความตกใจ ให้ตายเถอะแต่ละวัน หัวใจจะวาย“อะไรนะ แล้วเรื่องสำคัญขนาดนี้ทำไมถึงพึ่งมาบอก” “ขอโทษค่ะคุณนายแต่คุณอรกำชับไว้เลยไม่กล้าบอกค่ะคุณนาย” พี่ปลารีบก้มหน้าพูดรัวๆ ออกมาด้วยความกลัวเมื่อเห็นท่าทางของทัศนีย์ในตอนนี้“ฮึ่มมมมแกนะแก” ทัศนีย์รีบเดินไปหาสามีของเธอด้วยความดีใจจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมาแล้วรีบพากันไปที่บ้านของสิริวดีอีกครั้งในทันที “จริงเหรอ เรื่องจริงใช่ไหมแน่ใจแล้วใช่ไหม..” สิริวดีเสียงสั่นเครือเมื่อรู้ว่าลูกสาวของเธอกำลังตั้งท้องอยู่สองมือของคนเป็นแม่สั่นเทาด้วยคความดีใจทำอะไรไม่ถูก“เราไปหาลูกกันเถอะคุณ”คเชนทร์เสนอความคิดพร้อมกับโอบไหล่ภรรยาของตนเองเอาไว้“พวกเราไปด้วยเราก็อยากไปหาหลานเหมือนกันนะ” “งั้นก็ไปกันทั้งหมดนี่เลยแล้วกกัน”ตกลงกันได้อย่างนั้นทั้งสี่คนก็ออกเดินทางไปหาอรฤดีที่บ้านสวนในทันทีกว่าจะถึงก็ใช้เวลาเดินทางอยู่นานพอสมควรแต่กลับเป็นการเดินทางที่ทุกคนรู้สึกว่าช้ากว่าครั้งไหนๆ เพราะตอนนี้หัวในของคนแก่ๆ ไปถึงหลานตัวน้อยๆ ตั้งนานแล้ว ...“วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะคุณอร ดอกไม้บ
หลายวันต่อมา ในงานวันหมั้นของลูกปัดและจอมทัพมีเพียงคนจากสองครอบครัวเท่านั้นไม่ได้จัดยิ่งใหญ่อะไรพิธีถูกจัดขึ้นที่บ้านของหญิงสาวแม้แต่เปรมเองที่ไปทำงานต่างจังหวัดก็พึ่งรู้เรื่องงานหมั้นนี้เห็นแต่ว่าน้องสาวของตัวเองประกาศจะแต่งงานยังคิดว่าเป็นเพียงการสร้างเรื่องเมื่อเห็นแบบนี้ทำให้เขาอดที่จะคิดถึงอรฤดีไม่ได้เลยป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ไม่อยู่บ้านเพียงไม่กี่วันไม่คิดว่าน้องสาวของตนเองจะสร้างเรื่องได้ใหญ่โตขนาดนี้ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ทุกคนพร้อมและถึงเวลาที่จะได้เริ่มพิธีการถึงจะไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่นักแต่ทั้งสุเมธและทัศนีย์ก็ยิ้มแย้มและให้ความร่วมมือทำตามขั้นตอนพิธีการเป็นอย่างดีจะให้ทำยังไงได้ล่ะก็ลูกชายของเธอไปทำลูกเขาท้องนี่เนอะในท้องของเด็กผู้หญิงคนนั้นมีหลานตัวเล็กๆ ของเธอกำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกไหนจะของหมั้นทุกอย่างก็ของดองทุกอย่างก็ไม่ได้ให้น้อยหน้าชื่อเสียงครอบครัวตัวเองได้ ภายในงานเต็มไปด้วยความแช่มชื่นผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายถึงจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ก็รักษาหน้าตาของกันและกันไม่ให้อายสื่อได้ ลูกปัดยิ้มร่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุขจริงๆ ในที่สุดวันที่เธอรอคอย
“สดชื่นไหมคะคุณอรที่นี่อากาศดีทั้งปีคุณอรพักอยู่ที่นี่นานๆ เลยนะคะ” “ขอบคุณมากนะคะป้าพันอร อุก ..อ้วกกกก อ้วกกกก แค่ก ๆ ““ตายแล้วแพ้ท้องหนักมากเลยนะคะ มาค่ะป้าช่วยนะคะ ค่อยๆเดินค่ะ” อาการแพ้ท้องของอรฤดีมีแต่จะหนักขึ้นทุกวันแต่ก็ยังดีที่มีป้าพันผู้มีประสบการณ์การมีลูกมาอย่างโชกโชนและลูกสาวคนเล็กที่คอยช่วยเหลืออยู่ไม่ห่าง ครอบครัวของป้าพันคอยดูแลบ้านสวนแห่งนี้ไว้มาตั้งแต่เริ่มและเป็นคนที่สิริวดีไว้ใจมากพอสมควร “มาแม่ แหนมช่วยประคองนะ เขาไปข้างในก่อนดีกว่าค่ะคุณอรข้างนอกลมแรงแล้วค่ะ”“อรไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ ““แต่คุณอรแพ้ท้องหนักมากนะคะจะไม่ให้ป้าบอกคุณนายจริงๆ เหรอคะป้าว่า..”“ตอนนี้ที่บ้านมีเรื่องเครียดมากแล้วค่ะ รอให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางอีกสักหน่อยแล้วค่อยบอกดีกว่าค่ะ” “เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะพวกเราจะดูแลคุณอรอย่างดีที่สุดเลยค่ะ ““แหนมด้วยค่ะ แหนมด้วยๆ” “หึหึ ขอบคุณมากนะคะ อุก.. อ้วกกกก อ้วกกกก แค่ก ๆ”“พรุ่งนี้พี่หมอจะรีบมาแต่เช้าเลยนะคะคุณอร แหนมตื่นเต้นจังเลยค่ะจะเป็นน้องผู้หญิงหรือผู้ชายน้าาา”“เพ้อเจ้ออะไรของมึงอีแหนมคุณเขาพึ่งจะท้องยังไม่รู้เพศหรอก”“อ่าวเหรอ
วันต่อมา ทัศนีย์และสุเมธรีบมาที่บ้านของเพื่อนรักคเชนทร์และสิริวดีแต่เช้าตรู่เพื่อพูดคุยเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอีกต่อไปแล้ว “ข้าขอโทษจริงๆ เว้ยไอ้เชนไม่คิดว่าไอ้ลูกไม่รักดีมันจะหน้ามืดตามัวได้ถึงขนาดนี้” สุเมธพูดแล้วก็พาให้โมโหรู้สึกผิดกับเพื่อนจนไม่รู้จะหาคำไหนมาพูดได้แล้ว“เอาน่าเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้วอันที่จริงทั้งสองคนก็ตั้งใจจะหย่ากันอยู่แล้วด้วย” “มันจะหย่ากันจริงๆ ได้ที่ไหนเธอก็รู้นี่วดี” ทัศนีย์แหวขึ้นมาทั้งที่ตายังบวมไม่หายแค่คิดก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ “ถึงยังไงก็ต้องรับผิดชอบนั่นแหละนะ จะใจไม้ใส้ระกำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”สิริวดีพูดขึ้นมาตามความเป็นจริงถึงจะรู้สึกเห็นใจเพื่อนและลูกสาวตัวเองมากขนาดไหนแต่เด็กที่กำลังจะเกิดมาก็ไม่ได้มีความผิดอะไรเลยนี่นา“เรื่องสินสมรสทุกอย่างไม่ต้องแบ่งครึ่งแบ่งกันอะไรแล้วยกให้หนูอรไปเลยทุกอย่างแล้วก็อันนี้ด้วยคนไม่รักดีไม่ควรได้อะไร” ทัศนีย์วางกระเป๋าที่เต็มไปด้วยฉโนดที่ดินและเครื่องเพชรมากมายเต็มกระเป๋ามอบให้สิริวดีและคเชนทร์เพื่อแทนคำขอโทษและความเสียหายของอรฤดี พวกเขารักและเอ็นดูเธอไม่ต่างจากลูกสาวคนนึงจ
“กรี้ดดดดดไม่จริ้งงงงง! กรี้ดดดดดดด! กรี้ดดดดดดด! ไม่จริง ต้องไม่ใช่แบบนี้ ฮือๆ ไม่จริงง!” ลูกปัดทรุดตัวลงกับพื้นร้องไห้จนตัวโยนเมื่อเห็นผลตรวจการตั้งครรภ์ในมือขึ้นสองขีดชัดเจนไม่ว่าจะลองตรวจมาแล้วหลายต่อลหายอันแค่ไหนก็ขึ้นสองขีดทุกอัน “ชั้นจะทำยังไงดี ชั้นยังไม่อยากมีลูก ชั้นไม่อยากท้องกับไอ้บ้านั่น ไม่เอาชั้นรักจอม .. ชั้นอยากมีลูกกับจอม..” เมื่อพูดคำนี้ออกมาเธอก็หยุดชะงักแล้วยิ้มมุมปากออกมาเมื่อคิดแผนเด็ดขึ้นมาได้“แกอย่าหวังเลยว่าจะทำให้ชั้นจนตรอกได้ ไม่มีทาง”ลูกปัดคิดย้อนกลับไปถึงวันที่เธอมีอะไรกับดนัยและรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขาคือพ่อของเด็กในท้องร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อคิดแผนได้แล้วเธอก็รีบต่อสายหาจอมทัพในทันที ตืดดดด ตืดดดด “คุณมาหาปัดที่คอนโดหน่อยสิคะ ปัดมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกกับคุณค่ะจอม” “ผมอยู่แถวนี้พอดีเดี๋ยวผมเข้าไปนะ” ดีเหมือนกันวันนี้จะได้เคลียร์กันให้จบๆ ไปสักทีคาราคาซังมานานเกินไปแล้วเมื่อบอกยุติความสัมพันธ์กับเธอแล้วจะได้กลับไปขอโทษผู้หญิงคนที่อยู่ในหัวของเขาตลอดเวลาสักที “น่ารักจังเลยค่ะ ปัดรอนะคะ” “แล้วเจอกันครับ” ปัดไม่ยอมเสียคุณไปง่ายๆ แน่ค่ะจอม ปัดจะสู้ให้ถ
“เลว! เลวสิ้นดี!” อรฤดีพูดออกมาเมื่อเห็นรูปที่ลูกปัดส่งมาให้ได้แต่คิดว่าเธอไม่น่าโง่ไปหลงเชื่อการกระทำของเขาเลย หลอกลวงทั้งนั้น เธอมันโง่เองที่หลงไปเผลอมีความรู้สึกดีๆ ให้คนแบบนั้น ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการทำตามความตั้งใจเดิมเหมือนในตอนแรก .. เธอนอนคิดทบทวนไตร่ตรองทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เรื่องที่มีให้คิดมันมากมายเหลือเกิน นี่นะหรือชีวิตคู่ทำไมผู้คนมากมายถึงได้โหยหา และฝ่าฟันเพื่อจะมาถึงจุดนี้กันนะ.. ไม่เห็นจะมีความสุขเลยสักนิด หลายวันต่อมา “แม่คะอรจะหย่า .. ““อรคิดดีแล้วเหรอลูก”“พ่อว่าลองหันหน้าคุยปรับความเข้าใจกันก่อนดีไหมลูก”“อรคิดดีแล้วค่ะ พ่อ แม่.. อันที่จริงทุกคนก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่คะว่าเค้ามีคนรักอยู่แล้วอรทำใจอยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ พ่อแม่เข้าใจอรนะคะ” “แต่เรื่องนั้น”“อรคิดดีแล้วค่ะ อีกอย่างเราสองคนก็ไม่ได้รักกันด้วย มันไปไม่รอดหรอกค่ะ “แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของเธอ ท่าทางที่ไม่เหมือนเคยทำให้คนเป็นพ่อแม่ไม่กล้าที่จะเอ่ยพูดอะไรออกมาอีก เพราะเธอคือความรักและความสุขของเขาทั้งสองคนถ้าเอาแต่ทำตามใจตัวเองก็ทนไม่ได้ที่ต้องเ