หวงนักรักรุ่นพี่วิศวะจอมโหด

เหล่านักศึกษาต่างพากันวิ่งอย่างมักเขม้นเพื่อให้ไปถึงลานเชียร์ให้ตรงเวลา ไม่อย่างนั้นอาจจะถูกทำโทษอย่างแน่นอน "ยายซอลลา แกรสายอีกแล้วนะ"ทันทีที่ฉันวิ่งมาอย่างกระหืดกะหอบยังไม่ทันได้หายเหนื่อย ยายโซเฟียก็บ่นฉันทันที "แฮะๆ ขอโทษที่แกรฉันตื่นสายนิดหน่อยเอง" โซเฟียได้มองเพื่อนสาวอย่างเอือมระอา ทันที่ที่สองสาวมาถึงลานเชียร์ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเหล่านักศึกษานั่งอยู่เต็มบริเวณ สองสาวได้แต่มองหน้ากันอย่างสิ้นหวัง "น้องสองคนนั้นอ่ะ เชิญมาข้างหน้าครับ"เสียงรุ่นพี่ตะโกนขึ้นมาทำให้เหล่านักศึกษาหันมามองทำเอาทั้งสองรู้สึกประหม่าเล็กน้อยแต่คนอย่างซอลลา เธอไม่เคยรู้สึกอายใคร เพราะเธอเป็นคนสวยและรวยมาก ความมั่นใจเกินร้อย หญิงสาวร่างเล็กผิวใสใบหน้าราวตุ๊กตาในชุดนักศึกษาพอดีตัวกับกระโปรงพีชสั้นเลยเข่าเผยให้เห็นขาขาวเนียนน่าสัมผัสกับอีกคน หน้าคมสวยผิวน้ำผึ้งเรียบเนียนน่าลูบไล้ในชุดนักศึกษาพอดีตัวกับพีชตัวยาว สองสาวที่รสนิยมต่างกันสุดขั้วแต่กับเข้ากันอย่างน่าทึ่ง เมื่อทั้งสองสาวมายืนอยู่หน้าลานเชียร์ทำเอาหนุ่มๆต่างพากันตลึงในความสวยน่ารักของทั้งสอง ทั้งลานเชียร์ต่างเต

"ยายซอล วันนี้มีประชุมและลานเชียร์นะ" "อีกแล้วเหรอ ฉันอยากกลับไปนอน"ซอลลาโอดควรญทันทีที่ได้ยินเธอรู้สึกง่วงมากเพราะเมื่อคืนดูซีรีย์ดึกไปหน่อย แค่นอนตี5 ตื่น7โมงเช้าเพื่อมาเรียนแค่นั้น "ฮ่า ฮ่า ยายซอลเหมือนหมีแพนด้าเลยอ่ะ"โซเฟียขำพรืดเมื่อมองหน้าเพื่อนสาวจังๆก็พบว่าขอบตาของซอลลาดูคล้ำจนเห็นได้ชัดเพราะวันนี้ซอลลาไม่ได้แต่งหน้าจัดเต็มเหมือนทุกวัน "หยุดขำนะ ยายโซ" ซอลลารีบหยิบกระจกขึ้นมาส่องก็ถึงกับตกใจกับรอยคล้ำใต้ตาที่เห็นได้ชัด "หยุดนะยายโซ"ซอลลายู่หน้างอลจนโซเฟียหยุดล้อแต่ก็ยังแอบขำอยู่ร่างเล็กรีบหยิบแว่นตำในกระเป๋ามาใส่แล้วขาเร่งรีบเร่งเดินออกไปจนโซเฟียเดินตามไม่ทัน "แกจะรีบไปไหนยายซอล"โซเฟียตะโกนไล่หลังเพื่อนสาวที่เดินแกมวิ่งออกไป "ฉันจะไปห้องน้ำ ฝากเช็กชื่อด้วย"โซเฟียได้แต่ขำในท่าทีเพื่อนสาวแต่สายตาเจ้ากรรมดันหันไปเจอรุ่นพี่หนุ่มที่ซอลลาปลื้มยืนมองตามหลังเพื่อนสาวเธอก็ได้แต่สงสัย ทันทีที่สายตาคมหันมาเจอเธอที่ยืนมองอยู่ก่อน คิรินก็รีบเดินออกไปทันที โซเฟียได้แต่มองอย่างสงสัยแต่ก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ ห้องเรียน "อ้าว โซเฟีย ซอลลาไม่มาเรียนเหรอ"โซเฟียที่กำลั

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปลุกให้คนที่กำลังหลับไหลให้ตื่นขึ้น มือเล็กพยายามควานหามือถือ แต่ก็ไม่เจอจึงต้องลุกขึ้นมาหาเสียงต้นเหตุ ทันทีที่ลุกขึ้นซอลลาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนไหบประดังประเดเข้ามา มือน้อยขยี้ผมจนยุ่งเยิงไปหมด "โอ้ย ปวดหัวฉมัดเลย" เมื่อหันไปดูเวลาที่หัวเตียงก็พบว่าสายแล้ว เธอจึงรีบวิ่งไปแต่งตัวไม่ทันได้ดูว่าใครโทรมาด้วยซ้ำ กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง "ฮัลโลยายโซ" "แกอยู่ไหน" "ฉันติดไฟแดงอยู่ ใกล้จะถึงแล้ว" "วันนี้อาจารย์ ยกคลาสนะ" "ห้ะ ยกคลาสเหรอ โอ้ยฉันอุตส่าห์รีบ" "แต่วันนี้มีเฉลยพี่รหัสนะ" "โอเคร ฉันกำลังจะถึง"ซอลลาโยนโทรศัพท์ไว้เบาะข้างคนขับและรีบขับรถออกเพราะไฟเขียวพอดี มหาวิทยาลัยKUBมินิคูเปอร์สีขาวเข้ามาจอดในลานจอดรถซอลลาเช็กความเรียบร้อยของตัวเองและลงจากรถไปหาโซเฟียที่นั่งรออยู่หน้าคณะ " ยายโซ อาจารย์ยกคลาสทำไมไม่โทรบอกฉัน ฉันจะไม่รีบขนาดนี้" " ฉันโทรบอกแกรแล้วนะ ไม่รับสายเอง" "แกโทร"เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเสียงโทรเข้าจริงๆซอลลาเลยไม่ได้พูดต่อ คนตัวเล็กทรุดนั่ง

คิรินตวาดลั่นใช้เก้าอี้ในมือจ่อที่ใบหน้าของพร้อมที่ห่างเพียงคืบ ใบหน้าหล่อตอนนี้เคร่งขึมจนหน้าเกรงขามแต่กับไม่ได้ทำให้พร้อมตื่นกลัว เขากับมองไปที่คิรินอย่างท้าทาย ผู้คนในร้านต่างแตกตื่นพากันวิ่งออกจากร้านอย่างชุลมุน “หึ ใครเมียมึงกัน กูเห็นแต่ซอลลาที่นั่งอยู่ตรงหน้ากู” พร้อมหัวเราะในลำคออย่างเย้ยยันในคำพูดของชายหนุ่ม “มึงอยากลองใช่ไหม มึงคิดว่าไอ้พรีมพี่มึงจะช่วยมึงได้รึไง” “คนอย่างกูไม่ต้องพึ่งคนอื่นหรอก กูไม่ใช่คนกระจอกแบบมึง” “ไอ้เหี้ยพร้อมมึง” คิรินที่กำลังเดือดดาลยกเก้าอี้ขึ้นเตรียมจะฟาดใส่พร้อมอีกครั้ง “พี่คิริน อย่านะคะ” ซอลลาที่เห็นว่าเหตุการณ์เริ่มจะไปกันใหญ่เดินเข้ามาประจันหน้ากับคิรินอย่างไม่นึกกลัว ใบหน้าสวยแสดงสีหน้าจริงจัง ครั้งนี้คิรินกำลังทำเกินไป “หลบไปซอล รอเฮียจัดการชู้ของเธอก่อน” “ไม่ค่ะ คนที่ต้องหลบคือพี่” “เธอปกป้องชู้ต่อหน้าเฮียเหรอ” “ไหนคะชู้ พี่ลืมอะไรไปหรือป่าว เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะพี่คิริน” “ซอลลา” คิรินตวาดลั่นในต