Novels by rinthara2828

บทที่27 เอามันมาไว้ที่นี่หลายวันต่อมาห้องทำงานคิงส์ที่บ้านเงียบสงัด แสงไฟสีส้มอ่อนสาดลงบนโต๊ะยาวที่มีแค่ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของไทยแบงค์นั่งอยู่กลางโต๊ะ เอกสารหลายแฟ้มวางเรียงราย มือหนาค่อย ๆ พลิกหน้ากระดาษไปเรื่อย ๆ อย่างนิ่งเฉียบเสียงประตูเปิด แกร๊ก“พี่ภพ” และ “พี่ต้อม” ก้าวเข้ามาพร้อมสีหน้าเคร่งเครียดคิงส์ พูดทั้งที่ยังไม่เงยหน้า"เรียบร้อย?"พี่ต้อม เสียงต่ำ"ครับพี่ เรียบร้อยแล้ว ‘ไอ้สุริยา’ มาถึงเซฟเฮ้าส์เมื่อช่วงบ่าย เราให้ไอ้เป้งกับไอ้กริชเฝ้ามันอยู่ ไม่ห่างตัว"คิงส์ เงยหน้าขึ้น ดวงตาเย็นจัด"มันยอมพูดหมด?"พี่ภพพยักหน้า"หมดครับพี่ มันยอมสารภาพทุกอย่าง "คิงส์ ขบกรามแน่น เสียงกดต่ำ"ดี อย่าลืมอัดวีดีโอไว้ "พี่ต้อม"ชื่อหลุดมาจากปากมันแล้วครับ ‘ชาญวิทย์’ กับ ‘อดิศร’ สองคนนั่นไม่แค่จ้างมันมายิงพ่อแม่คุณริน แต่ยังจะฆ่ามันหลังงานจบกันรั่ว"คิงส์ยิ้มเหี้ยมๆ มุมปาก"ดีแม่งเล่นกันเองแบบนี้แหละง่าย"เขาพลิกเอกสารหน้าสุดท้าย ดึงภาพถ่ายใบหน้าชาญวิทย์กับอดิศรขึ้นมาวางไว้ตรงกลางโต๊ะ ก่อนใช้ปลายปากกาแตะเบาๆ บนหน้าของชาญวิทย์คิงส์"จัดทีมเก็บข้อมูลให้ละเอียดทุกช่องโหว่ผมจะลากพวกมันขึ้

บทที่26 ทำบุญเช้าต่อมารินตื่นก่อนคิงส์เล็กน้อย เธอนั่งอยู่ปลายเตียง แต่งตัวเรียบร้อยด้วยชุดผ้าฝ้ายสีขาวเรียบง่ายคิงส์เดินออกมาจากห้องน้ำ สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวแบบลำลอง เห็นเมียนั่งนิ่งอยู่ก็ขมวดคิ้วเบา ๆคิงส์"ตื่นนานแล้วเหรอ...ทำไมไม่ปลุกพี่?"ริน (หันมายิ้มบาง ๆ) "พี่นอนน้อย เดี๋ยวเหนื่อยอีกค่ะ...แต่พอดีรินอยากขออะไรพี่หน่อย"คิงส์เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ จับมือนุ่มของรินไว้ทันทีคิงส์"ขออะไร บอกมาเลย พี่จัดให้หมด"รินสูดลมหายใจเบา ๆ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังริน“รินอยากไปโรงพักค่ะ ไปถามเรื่องคดีของพ่อกับแม่...ว่าตอนนี้ถึงไหนแล้ว มีเบาะแสบ้างไหม ใครทำ...”คิงส์เงียบไปชั่วอึดใจ มองตารินที่เริ่มรื้นน้ำตาคิงส์"...ริน..."ริน“พี่ไม่ต้องห้ามรินนะ รินรู้ว่ารินท้องอยู่ แต่พ่อแม่รินถูกฆ่าตาย รินอยากรู้ความจริง—”คิงส์ (รีบพูดแทรก) "พี่จัดการเรื่องนี้ให้แล้ว รินไม่ต้องห่วง"ริน (ตกใจ) "จัดการยังไง? พี่หมายความว่าไง?"คิงส์ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจับมือเธอไว้แน่นกว่าเดิมคิงส์ (น้ำเสียงมั่นคง) "พี่ให้คนตามเรื่องนี้เงียบๆ ตั้งแต่วันแรกแล้ว ทั้งกล้องวงจรปิด ประวัติคนต้องสงสัย ทุกอย่างพี่ตามหมด ร

บทที่25 เมียหอบผ้าหนีNCบ่ายวันนั้น เขาโทรเรียกสองคนสนิทมารับ หลังตามหารินไม่เจอคิงส์นั่งอยู่เบาะหลังรถ พี่ต้อมกับพี่ภพพยายามรายงานความคืบหน้า แต่เขาแทบไม่ได้ฟัง เสียงสัญญาณโทรศัพท์ยังคงดัง...และยังไม่มีใครรับคิงส์ (พูดกับตัวเองเบา ๆ) “เธอไม่อยู่บ้าน…ไม่อยู่ที่ทำงาน…โทรก็ไม่รับ…จะให้พี่เป็นบ้าหรอริน…”เขาหยุดเงียบไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสีหน้าดูแน่วแน่ เจือความเครียดขั้นสุดคิงส์“ขับไปที่บ้านคุณพ่อ”หน้าบ้านของพ่อแม่คิงส์เสียงเครื่องยนต์ดับลงคิงส์ลงจากรถ เดินเข้าไปที่ประตูบ้านด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดและดวงตาแดงก่ำพี่ภพเดินตามมาแค่ถึงหน้าประตู แล้วหยุดแม่บ้านที่เปิดประตูเบิกตากว้างเมื่อเห็นเขาคิงส์ไม่ได้พูดอะไร เดินผ่านเข้าไปตรงๆลลิสาหันมาเห็นลูกชายก่อน ร่างแข็งค้างไปวูบหนึ่งก่อนจะหลบตาแล้วลุกขึ้นช้าๆลลิสา“แม่ขอตัวนะ...”คิงส์ยืนอยู่หน้าริน ร่างสูงเงียบกริบ แต่หัวใจเต้นระรัวรินหันมามองเขา ดวงตานิ่ง...แต่ไม่อ่อนแอเธอไม่ลุกขึ้น ไม่พูดอะไร รอให้เขาเป็นคนเริ่มคิงส์ (น้ำเสียงแหบต่ำ) “ริน…”เธอยังคงมองอยู่แต่ไม่ตอบ เขาค่อยๆ ก้าวเข้ามา นั่งยอง ๆ ลงตรงหน้ารินเหมือนคนที่พร้อมจะคุกเข่าถ้าจำเป

บทที่24 เซอรไพร์สหลังจากตรวจไซต์งานเสร็จ รินก็แวะซื้อของกินของโปรดของคิงส์หลายอย่างตั้งใจจะเอาไปเซอร์ไพรส์ถึงที่ทำงาน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเล็กๆ เวลาที่ได้ทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเขา โดยไม่รู้เลยว่า...ข้างในออฟฟิศหรูของไทยแบงค์ กำลังมี “ฉากบางอย่าง” ที่เธอไม่ควรเห็นริเอะ...หญิงสาวลูกนักการเมืองดัง เดินเข้าห้องทำงานของคิงส์พร้อมแก้วกาแฟที่เธอตั้งใจซื้อให้เองกับมือ“กาแฟค่ะคุณคิงส์ ซื้อเผื่อไว้ว่าคุณอาจยังไม่ได้ดื่มอะไร...วันนี้อากาศดีนะคะ” ริเอะยิ้มหวานแบบจงใจ มือขาวเนียนยื่นแก้วให้ และกล้าพอจะเอื้อมแตะแขนเสื้อเขาเบาๆคิงส์เหลือบมองเธออย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะเบี่ยงตัวทันที“อย่ายื่นอะไรให้ผมแบบนี้อีก ถอยออกไป รบกวน” เสียงทุ้มเย็นเฉียบ เอ่ยห้วนและไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“แต่...มันก็แค่กาแฟเองนะคะ ฉันคิดว่า—”“คุณคิดไปเองทั้งนั้น และผมไม่ชอบ”เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆรินยืนอยู่ตรงนั้น ถุงอาหารในมือ เธอชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะตั้งสติแล้วก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง ดวงตาคมของเธอเหลือบมองริเอะอย่างไม่ไว้หน้า“คุณเป็นใครคะ?” รินถามด้วยเสียงเรียบเฉียบ แต่ตาเป็นประกายไฟ

บทที่24 เซอรไพร์สหลังจากตรวจไซต์งานเสร็จ รินก็แวะซื้อของกินของโปรดของคิงส์หลายอย่างตั้งใจจะเอาไปเซอร์ไพรส์ถึงที่ทำงาน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเล็กๆ เวลาที่ได้ทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเขา โดยไม่รู้เลยว่า...ข้างในออฟฟิศหรูของไทยแบงค์ กำลังมี “ฉากบางอย่าง” ที่เธอไม่ควรเห็นริเอะ...หญิงสาวลูกนักการเมืองดัง เดินเข้าห้องทำงานของคิงส์พร้อมแก้วกาแฟที่เธอตั้งใจซื้อให้เองกับมือ“กาแฟค่ะคุณคิงส์ ซื้อเผื่อไว้ว่าคุณอาจยังไม่ได้ดื่มอะไร...วันนี้อากาศดีนะคะ” ริเอะยิ้มหวานแบบจงใจ มือขาวเนียนยื่นแก้วให้ และกล้าพอจะเอื้อมแตะแขนเสื้อเขาเบาๆคิงส์เหลือบมองเธออย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะเบี่ยงตัวทันที“อย่ายื่นอะไรให้ผมแบบนี้อีก ถอยออกไป รบกวน” เสียงทุ้มเย็นเฉียบ เอ่ยห้วนและไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“แต่...มันก็แค่กาแฟเองนะคะ ฉันคิดว่า—”“คุณคิดไปเองทั้งนั้น และผมไม่ชอบ”เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆรินยืนอยู่ตรงนั้น ถุงอาหารในมือ เธอชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะตั้งสติแล้วก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง ดวงตาคมของเธอเหลือบมองริเอะอย่างไม่ไว้หน้า“คุณเป็นใครคะ?” รินถามด้วยเสียงเรียบเฉียบ แต่ตาเป็นประกายไฟ

บทที่22 ทำงานคิดถึงเมียทั้งวันหลังจากกินข้าวเช้ากันจนพุงกาง คิงส์รีบไปแต่งตัวแต่คิงส์ก็ยังไม่ยอมปล่อยรินให้อยู่ห่างตัวง่าย ๆ เขานั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะอาหารข้างเมียทั้งที่แต่งตัวพร้อมไปไซต์งานแล้ว แต่สายตายังไม่ยอมละจากใบหน้าของรินที่กำลังกินผลไม้ล้างปากอย่างเอร็ดอร่อย“จะมองอะไรนักหนาคะคุณพ่อขา~”รินแกล้งแซว ยกกล้วยหอมขึ้นจ่อปากแบบชวนตีคิงส์ยิ้มมุมปากอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะโค้งหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ใบหูเธอ“เดี๋ยวตอนเย็นกลับมาจะจัดให้อีก”“บ้าาาา!!” รินยกมือทุบแขนเขาเบาๆ หน้าแดงไปถึงหูพี่ภพยืนรอเจ้านายอยู่ห่าง ๆ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ในใจอยากจะยกมือไหว้ฟ้าดินที่คุณคิงส์ของเขา จากจอมโหดมาเป็นสายเปย์สายหลงเมียเต็มรูปแบบ แถมพูดจาแบบนี้ออกมาต่อหน้าได้ไม่อายใครอีกต่างหาก“พี่ไปแล้วนะ” คิงส์ลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเมียเบา ๆ “ถ้าอยากกินอะไรโทรบอกเลยนะ เดี๋ยวให้คนซื้อมาให้”“ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ”รินลูบมือที่แผ่นหลังเขาเบา ๆ ส่งกำลังใจให้จากนั้นคิงส์ก็ออกจากบ้านพร้อมพี่ต้อม ส่วนพี่ภพก็อยู่ประจำการดูแลความปลอดภัยรอบบ้านเหมือนทุกวัน เดี๋ยวนี้คิงส์เข้มงวดเรื่องความปลอดภัยขึ้นมาก โดย