MasukShare
16
Terakhir Diperbarui:
2025-05-17 04:19:13“ช่วงนี้พี่อั๋นก็งานยุ่งมากเลยสินะคะ”
“ก็ประมาณนั้นแหละ แล้วลิลล่ะ เป็นยังไงบ้าง”
“ลิลก็เรื่อย ๆ ค่ะ แต่ก็กำลังคิดอยู่ว่าจะลองหาอะไรใหม่ ๆ ทำดู”
“ฮ้า...จริงหรือเปล่า หมายถึงงานใหม่หรือ”
“ยังไม่แน่ใจค่ะ พี่อั๋นอย่าเพิ่งบอกใครนะคะ ห้ามเด็ดขาดเลย”
“ได้สิ เรื่องของลิล พี่ไม่บอกใครหรอก”
แววตาคมจ้องมองมาตรง ๆ และค้างนิ่งอยู่อย่างนั้น ตอนแรกหญิงสาวก็ยิ้มขอบคุณแต่วินาทีต่อมาเริ่มสัมผัสได้ว่าอรรณพมองเธอด้วยสายตาวาววามแปลก ๆ
“ลิล สุดสัปดาห์นี้พอจะว่างบ้างมั้ย พวกพี่กับเพื่อนจะไปปาร์ตี้วันเกิดกันที่หัวหิน แต่พี่ไม่อยากไปคนเดียว กำลังหาเพื่อนไปด้วย”
ลลิลอึกอัก ไม่รู้จะตอบเขาไปอย่างไร
“อย่าคิดมากนะ พี่แค่หาคนไปด้วยจะได้ไม่เหงา พวกเพื่อน ๆ มันก็ควงแฟนกันไปหมด พี่ยังไม่มีใคร ไปคนเดียวก็ตะหงิด ๆ เราจะอยู่ในงานกันสักพักก็ได้ แล้วถ้าลิลอยากไปเที่ยวหรือไปกินอะไรเป็นพิเศษ พี่ค่อยพาไป...”
อรรณพมองลลิลอย่างคาดหวัง จะว่าไปเขาก็เลียบเคียงหญิงสาวมานานแล้วแต่เธอไม่เคยรู้ตัว เห็นทีหนนี้ต้องแสดงออกไปให้ชัด ๆ จะได้รู้ว่าเขาสนใจเธอ
“คือว่าลิล...”
“อ้าว! คุณ...มาอยู่นี่นี่เอง คุณดาด้าเขาตามหาคุณอยู่น่ะ”
เสียงดังทรงอำนาจและเป็นภาษาอังกฤษดังขึ้นไม่มีปี่มีขลุ่ย
อรรณพเงยหน้ามองชายหนุ่มร่างกำยำสูงใหญ่ไซส์ตะวันตกที่มายืนขนาบข้างตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เลอองจงใจพูดเป็นภาษาอังกฤษใส่คนทั้งสอง
“ขออภัยนะ ไม่ทราบว่าขัดจังหวะอะไรอยู่หรือเปล่า คือผมเห็นว่าคุณศักดากำลังตามหาคุณลลิลอยู่ เห็นว่ามีเรื่องสำคัญมากทีเดียว”
“ตายจริง ถ้าอย่างนั้นลิลขอตัวก่อนนะคะพี่อั๋น แล้วค่อยคุยกันนะคะ”
อรรณพรับคำอย่างเสียดาย ลลิลเร่งเดินตามเลอองออกไปนอกห้องจัดเลี้ยงเพราะเขาบอกว่าศักดารัณรออยู่ข้างนอก แต่เมื่อพ้นประตูออกมาชายหนุ่มก็หยุดเดินกะทันหัน ลลิลที่เดินตามมาติด ๆ ถึงกับชนเข้ากับแผ่นหลังกว้างนั่นอย่างจัง
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
หญิงสาวรีบขอโทษขอโพย ก่อนจะมองซ้ายมองขวา
“พี่ด้าไปไหนแล้วก็ไม่รู้ เดี๋ยวฉันไปเดินตามหาก่อนนะคะ”“ไม่ต้อง ไม่มีใครตามหาคุณทั้งนั้นแหละ ผมโกหก”
“อ้าว! เอ๊ะ!”
ลลิลจ้องหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ ผมช่วยคุณให้พ้นออกมาจากหมอนั่น มันกำลังจีบคุณอยู่สิท่า ดูแล้วคุณก็ไม่ได้สนใจเขาไม่ใช่หรือ”
“คุณ...บ้าหรือเปล่า ทำอย่างนั้นทำไม"
ลลิลอดไม่ได้จริง ๆ ทำไมเขาคิดเองเออเองแบบนี้ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอนะนั่น
“ทำไม หรือคุณชอบ แต่เท่าที่ผมได้ยินแล้วก็เห็น คุณก็กำลังอึดอัดที่เขาชวนไปเที่ยวไม่ใช่หรือ ผมเป็นผู้ชายด้วยกัน ผมดูออกหรอกนะว่าเขาคิดอะไร...”
“ไม่เกี่ยวกับคุณเลยนะคะ มิสเตอร์วีแลล”
“อ้อ...งั้นรึ ผมแค่เป็นห่วง ผู้หญิงอย่างคุณมีสิทธิ์จะถูกผู้ชายหูตาแพรวพราวคนนั้นหลอกเอาได้ง่าย ๆ”
“พี่อั๋นไม่ใช่ผู้ร้าย คุณวุ่นวายมากเกินไปแล้ว”
“โอ้...ที่แท้คุณก็รู้จักกันเป็นการส่วนตัว ผมนึกว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าที่บุ่มบ่ามเข้าไปจีบคุณเสียอีก”
เลอองพูดอย่างพาล ๆ
“งั้นผมก็ขอโทษด้วยที่ไปขัดจังหวะการหาคู่ของพวกคุณ”
“คุณนี่เก่งแต่พูดจาหยาบคายหรือไงกันนะ"
“คุณด่าผมอีกครั้งแล้วนะ ลลิล”
“ก็ใช่น่ะสิคะ คุณมันหยาบคาย ฉันไม่คิดเลยว่านอกจากชอบใช้เงินฟาดหัวคนอื่น ไม่รู้จักความรัก เป็นพวกไร้หัวใจ แล้วคุณยังเป็นคนหยาบคาย คิดอะไรแต่เรื่องสกปรกแบบนี้”
ลลิลด่าเขาเสร็จก็เตรียมเดินกลับเข้าไปในงานแต่เลอองฉุดแขนไว้ก่อน เขาอาศัยจังหวะที่ปลอดคนกึ่งจูงกึ่งลากเธอไปทางบันไดหนีไฟ ลลิลพยายามขืนตัวไว้แต่ไม่สำเร็จ เลอองดันเธอเข้าไปในประตูนั้นก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของเขาจะเบียดตามมาติด ๆ
หญิงสาวใจหายวาบ เมื่อเลอองดันเธอติดผนังและโน้มตัวยันกำแพงไว้ โดยมีเธอยืนบีบตัวอยู่ตรงกลางกรงแขนของเขา
ลลิลพยายามบีบตัวและถอยจนแทบจะกลืนหายไปในผนังให้ได้เมื่อชายหนุ่มเจ้าของโรงแรมก้มหน้าลงมาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว“เรื่องที่ผมให้เงินคุณไป ก็เคยขอโทษคุณไปแล้วนี่ แล้วนี่คุณยังถือโทษโกรธผมอยู่อีกหรือ!”
“เปล่า!”
“ถ้าเปล่าแล้วเมื่อกี้ทำไมพูดแบบนั้น!”
หญิงสาวเม้มปากเงียบ พยายามหาช่องที่จะหนีออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด แต่นั่นหมายความว่าเธอต้องออกแรงผลักร่างกำยำสูงใหญ่ของเขาให้พ้นทาง
“ทำไม...กลัวผมจะทำอะไรหรือไง”
“ไม่”
“แล้วทำไมตัวสั่น”
“ฉันเปล่านะ”
ลลิลกลั้นใจเถียง เลอองหัวเราะเบา ๆ ในลำคอก่อนจะก้มลงไปใกล้อีกและคราวนี้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็อยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ
“พูดเป็นอยู่คำเดียวหรือไง คำก็เปล่า สองคำก็ไม่”
ลลิลรีบยกมือดันหน้าเขาออก...
“อี๋...ไม่นะ”
น้ำเสียงของลลิลทำให้อารมณ์ขันของชายหนุ่มสะดุดกึก แววตาขี้เล่นที่เธอไม่ทันสังเกตเห็นเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นขุ่นเคือง เลอองไม่อยากจะคิดว่าเขาเป็นคนหลงตัวเอง แต่ท่าทีเหมือนรังเกียจกันเหลือเกินแบบนี้ทำให้เขารับไม่ได้...
ชายหนุ่มไม่อยากพูดจาเหมือนพระเอกนิยายทั่วไปที่ว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธเขา เพราะความจริงคือก็มีอยู่บ้างที่เขาไม่ใช่ผู้ชายในสเปคของผู้หญิงอีกหลายคนและพวกเธอก็ปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แต่ไม่มีใครเหมือนยัยตัวดีที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้...
“คุณคิดว่าคุณเป็นใครกันฮึ...คิดว่าคนอย่างผมจะทำอะไรผู้หญิงธรรมดา ๆ อย่างคุณงั้นเหรอ
เลอองกระซิบและทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะทำ นั่นคือใช้มือบีบแก้มหญิงสาวให้เงยขึ้นและกดริมฝีปากลงไปอย่างแรง
ตั้งใจแค่อยากแกล้ง... แต่เมื่อได้สัมผัสริมฝีปากที่ถูกบังคับให้เผยอขึ้นคู่นั้น ก็เหมือนมีแม่เหล็กดึงดูดให้แยกออกจากกันไม่ได้ จากที่จะแค่สัมผัสเพื่อหยอกเอินเบา ๆ เลอองกลับเผลอจูบเธออย่างดูดดื่มและรุนแรงมากเท่าที่เขาจะเคยทำกับผู้หญิงคนไหน ลลิลตาเบิกกว้าง ดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนของเขาด้วยความตกใจ ออกแรงผลักไสและทุบตีเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระแต่จุมพิตของเขาก็เหมือนได้ดูดกลืนเรี่ยวแรงของเธอไปจนหมด
นานจนลมหายใจแทบขาดห้วงกว่าเลอองจะยอมถอนจุมพิตร้อนเร่าราวบทลงทัณฑ์
ไม่ใช่แค่หญิงสาวที่หัวใจเต้นแรง หน้าแดงก่ำ และน้ำตาไหลด้วยอาการช็อก เพราะเลอองก็หอบหายใจไม่ต่างกัน
เพียะ!
Bab terbaru
จ้างรักเมียบำเรอ 21
“มิสเตอร์เดอวีแลล!”พนักงานและบอดี้การ์ดกระโจนเข้าชาร์จตัวหญิงสาวทันทีที่ได้ยินเสียงตะโกนออกมาจากหลังกระถางต้นไม้ต้นหนึ่งหน้าโรงแรม เลอองหันขวับแล้วก็เห็นคนที่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น“ลลิล!”เท้าลลิลแทบจะถูกหิ้วสูงจากพื้นด้วยฝีมือของบอดี้การ์ดร่างใหญ่ เธอดิ้นแทบไม่ได้ด้วยซ้ำแต่ก็ยังพยายามฮึดฮัดต่อสู้“ปล่อยฉันนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้!”“ปล่อยเธอ...”ชายหนุ่มสั่ง บอดี้การ์ดทั้งสองจึงยอมปล่อยมือ แววตาของเลอองแสดงอาการยินดีอย่างปิดไม่อยู่ รอยยิ้มกว้างของเขาเตรียมพร้อมที่จะทักทายเธอแต่รอยยิ้มนั้นก็ชะงักค้างทันทีเมื่อลลิลเดินอาด ๆ มาผลักเขาเต็มแรงท่ามกลางความตกตะลึงของทุกสายตาที่มองอยู่แน่นอนว่าเลอองไม่สะเทือนไหวกับแรงผลักนั่นแม้แต่น้อยนิด เขาก้มลงมองคนตรงหน้าที่หน้าตาเหมือนไปกินรังแตนที่ไหนมาด้วยความงุนงง“คุณถือดียังไงมาฝากงานให้ฉัน คุณมายุ่งเรื่องฉันทำไม ไอ้คนทุเรศ!”เสียงอุทานและคำรามดังขึ้นเบา ๆ จากเหล่าบอดี้การ์ดทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นของหญิงสาว ติดที่ว่าเลอองยืนขวางไว้ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงถูกหิ้วปีกออกไปโยนกองบนถนนเป็นแน่ เลอองยังยืนนิ่ง แต่แววตาดีใจหายไปแล้ว เขารู้สึกเหมือนถูกตบหน้าอย่
จ้างรักเมียบำเรอ 20
เลอองหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างเหนื่อยอ่อนพลางยุดมือหญิงสาวไว้ก่อนที่จะเลื่อนลงต่ำไปกว่านั้น“คุณนี่ร้อนแรงกว่าที่ผมคิดเยอะเลยนะ เมลิสา”“เฉพาะกับคุณเท่านั้นแหละค่ะ”นางแบบสาวบอก เอียงหน้าซบไหล่เขา"คุณมีเสน่ห์มากเลยนะคะเลออง มาก...จนเมกลัวว่าเมจะหลงคุณจนโงหัวไม่ขึ้น”“แสดงว่าคุณยังไม่หลง”“แล้วอยากให้เมหลงมั้ยล่ะคะ”น้ำเสียงบอกว่าจริงจัง ชายหนุ่มกลับหัวเราะเห็นเป็นเรื่องตลก“ผู้หญิงอย่างเมลิสา พอร์ตแมน ไม่จำเป็นต้องลดตัวลงมาหลงใหลผู้ชายคนไหนหรอก เชื่อผมสิ”เลอองบอก แล้วพลิกตัวจูบหน้าผากเธอแรง ๆ อีกครั้งก่อนจะผละตัวออก ก้าวลงจากเตียง เดินเปลือยกายเข้าห้องน้ำไปนางแบบสาวร้อนผะผ่าวที่ขอบตา หญิงสาวฉลาดพอที่จะรู้ว่านี่คือการปฏิเสธอย่างสุภาพจากเขา...ผู้ชายที่เธอพลาดตกบ่วงเสน่ห์เข้าแล้วทั้งตัวและหัวใจ เมลิสาไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยากและรู้ตั้งแต่ต้นว่าเธอกับเลอองจะจบลงอย่างไร แต่เมื่อถึงเวลานี้จริง ๆ ก็อดใจหายไม่ได้...“เมขออนุญาตสูบบุหรี่ได้ไหมคะ”นางแบบสาวเอ่ยถามเมื่อชายหนุ่มเดินกลับออกมาจากห้องอาบน้ำพร้อมผ้าขนหนูพันท่อนล่างหลวม ๆ เลอองบอกเธอว่าตามสบาย เขาเดาว่าเมลิสาคงกำลังหาทางทำใจของตัวเองอยู
จ้างรักเมียบำเรอ 19
“หนูลิล หมู่นี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า พี่ว่าเธอดูเครียดๆ นะ”ศักดารันทร์ถามอย่าห่วงใยระหว่างที่นั่งรอเมลิสาทำงานในตอนสายของวันหนึ่ง“พี่ดาด้าว่าอะไรนะคะ”“พี่ว่าเธอมีปัญหาอะไรกลุ้มใจหรือเปล่า หมู่นี้ดูเครียด ๆ เหม่อ ๆ”“อ่า...พี่ด้าสังเกตเห็นด้วยหรือคะ”“ต๊าย...เธอเห็นพี่เป็นคนใจจืดใจดำขนาดไหนกันล่ะจ๊ะ ก็ต้องสังเกตเห็นสิ คนเจอกันทุกวี่ทุกวัน” ลลิลยิ้มฝืด“ขอบคุณนะคะพี่ด้า ลิลแค่กำลังคิดเรื่องหางานใหม่น่ะค่ะ”“งานใหม่?”ศักดารันทร์ท่าทางตกใจ แม้จะได้เจอกันทุกวันแต่ลลิลก็ไม่ค่อยพูดเรื่องส่วนตัวให้ฟัง ยิ่งจะมาปรับทุกข์เรื่องการทำงานยิ่งไม่เคยได้ยิน จนหลายครั้งเขายังเผลอคิดว่าหญิงสาวคงเป็นคนที่ปราศจากความทะเยอทะยานโดยสิ้นเชิงและคงจะอยู่ทำงานกับเมลิสาไปจนกว่านางแบบสาวจะลาวงการไปเอง...การที่จู่ ๆ ลลิลพูดเรื่องงานใหม่ จึงอยู่เหนือความคาดหมายของศักดารันทร์อย่างมาก “นี่พูดจริงหรือเปล่า หรือแค่อารมณ์ชั่ววูบเพราะเหนื่อย เบื่อ น้อยใจ หรือว่ามีปัญหาอะไรที่พี่ไม่รู้""เปล่าหรอกค่ะพี่ด้า ลิลแค่อยากใช้วิชาความรู้ไปทำงานอื่นที่...เอ่อ...ท้าทายกว่านี้บ้าง”หญิงสาวตอบอย่างขัดเขิน ก็คำว่า 'งานที่ท้าทาย
จ้างรักเมียบำเรอ 18
ใช้เวลาอยู่หลายวันกว่าลลิลจะทำให้หัวใจเต้นเป็นปกติได้ เธอพยายามคิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ เธอแค่เดินไปชนกับผู้ชายมักง่ายนิสัยแย่อย่างนายเลอองที่คงจะไม่มีสติสำนึกรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ฝรั่งเศสที่จะเที่ยวได้จูบใครไปทั่วแบบนั้น สัปดาห์นี้เมลิสาไปถ่ายแบบที่ปารีสพอดีและงานนี้นางแบบสาวบอกว่าไม่จำเป็นต้องมีเธอไปด้วย มีแค่ศักดารัณไปคนเดียวก็พอแล้ว ผู้ช่วยสาวจึงเหมือนได้พักไปในตัว และวันนี้เธอก็ตั้งใจว่าจะไปเดินห้างเพื่อซื้อของใช้จำเป็นกำลังจะเดินออกจากเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นที่พัก ชายหนุ่มร่างสูงเกินมาตรฐานชายไทยเจ้าของดวงตาสีฟ้าสดใส ก็ปรากฎตัวขึ้นบนทางเดินหินหน้าเรือนนั้น ลลิลกระพริบตาถี่ ๆ ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองในตอนแรก เมื่อแน่ใจว่านี่คือตัวเป็น ๆ ไม่ใช่เธอคิดไปเอง หัวใจหญิงสาวก็เต้นโลดขึ้นมาทันที"อรุณสวัสดิ์...กำลังจะออกไปข้างนอกหรือ"เลอองถอดแว่นตากันแดดออก เขาอยู่ในชุดกึ่งลำลองโทนสีเทาหล่อเหลาตามเคย"คุณมาที่นี่ทำไม คุณเมลิสาไม่อยู่หรอกนะ ไปถ่ายแบบที่ปารีสอาทิตย์นึง""ผมรู้แล้ว"เลอองตอบก่อนกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เรือนพักไม้ทาทับด้วยสีขาว มีต้นไม้ทั้งพืชสวนครัว ไม้ดอกไม้ประดับ ทั้งที่
จ้างรักเมียบำเรอ 17
ลลิลสะบัดฝ่ามือใส่ใบหน้าขาว ๆ ก่อนผลักเขาด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีและผลุนผลันผลักประตูหนีไฟออกไป เลอองไม่รู้สึกระคายอะไรกับรอยตบนั่นเลย แต่กลับยกมือแตะริมฝีปากตัวเองแผ่วเบาไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่ดูธรรมดาไปทั้งเนื้อตัวคนนั้นจะกลับมีริมฝีปากที่ให้ความรู้สึกสดและหวานขนาดนี้ ให้ตายสิ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ ตอนแรกเขาคิดอยากจะช่วย ต่อมาก็อยากจะแหย่...แต่ทำไมกลายเป็นตัวเขาเองที่ควบคุมตัวเองไม่ได้มีอะไรในตัวผู้หญิงคนนี้ที่เย้ายวนเขาอย่างนั้นหรือ...ไม่มีหรอก! ไม่มีอะไรเลยสักอย่างเดียว! เลอองเถียงกับตัวเอง เมื่อเทียบกับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาและผ่านไปในชีวิต หรือแม้กระทั่งกับเมลิสาที่เขากำลังคบหาอยู่ ผู้ช่วยสาวคนนั้นช่างห่างไกลจากเธอเหล่านั้นราวฟ้ากับเหว... ที่ผ่านมาเขาชอบผู้หญิงผอมบางรูปร่างนางแบบ แต่ลลิลก็แค่ผู้หญิงรูปร่างสมส่วนค่อนไปทางเนื้อนมไข่ เขาชอบผู้หญิงผิวสีน้ำผึ้ง นวลเนียน ดูเซ็กซี่ยามที่พวกเธอเหล่านั้นเนื้อตัวฉาบไปด้วยน้ำมันบำรุงผิว แต่ลลิลคนนี้ผิวขาวเหลืองเหมือนอย่างสาวเอเชียทั่วไป เขาชอบผู้หญิงที่โครงหน้ามีเอกลักษณ์ ดูเก๋และโฉบเฉี่ยว แต่ลลิลคนนี้มีโครงหน้ารูปห
จ้างรักเมียบำเรอ 16
“ช่วงนี้พี่อั๋นก็งานยุ่งมากเลยสินะคะ”“ก็ประมาณนั้นแหละ แล้วลิลล่ะ เป็นยังไงบ้าง”“ลิลก็เรื่อย ๆ ค่ะ แต่ก็กำลังคิดอยู่ว่าจะลองหาอะไรใหม่ ๆ ทำดู”“ฮ้า...จริงหรือเปล่า หมายถึงงานใหม่หรือ” “ยังไม่แน่ใจค่ะ พี่อั๋นอย่าเพิ่งบอกใครนะคะ ห้ามเด็ดขาดเลย”“ได้สิ เรื่องของลิล พี่ไม่บอกใครหรอก”แววตาคมจ้องมองมาตรง ๆ และค้างนิ่งอยู่อย่างนั้น ตอนแรกหญิงสาวก็ยิ้มขอบคุณแต่วินาทีต่อมาเริ่มสัมผัสได้ว่าอรรณพมองเธอด้วยสายตาวาววามแปลก ๆ“ลิล สุดสัปดาห์นี้พอจะว่างบ้างมั้ย พวกพี่กับเพื่อนจะไปปาร์ตี้วันเกิดกันที่หัวหิน แต่พี่ไม่อยากไปคนเดียว กำลังหาเพื่อนไปด้วย”ลลิลอึกอัก ไม่รู้จะตอบเขาไปอย่างไร“อย่าคิดมากนะ พี่แค่หาคนไปด้วยจะได้ไม่เหงา พวกเพื่อน ๆ มันก็ควงแฟนกันไปหมด พี่ยังไม่มีใคร ไปคนเดียวก็ตะหงิด ๆ เราจะอยู่ในงานกันสักพักก็ได้ แล้วถ้าลิลอยากไปเที่ยวหรือไปกินอะไรเป็นพิเศษ พี่ค่อยพาไป...”อรรณพมองลลิลอย่างคาดหวัง จะว่าไปเขาก็เลียบเคียงหญิงสาวมานานแล้วแต่เธอไม่เคยรู้ตัว เห็นทีหนนี้ต้องแสดงออกไปให้ชัด ๆ จะได้รู้ว่าเขาสนใจเธอ“คือว่าลิล...”“อ้าว! คุณ...มาอยู่นี่นี่เอง คุณดาด้าเขาตามหาคุณอยู่น่ะ”เสียงดังทรง
Anda juga akan menyukai
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.6K Dibacaหนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.2K Dibacaรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ18.7K Dibaca(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก52.1K Dibacaอดีตหมาเด็กของเมธาวี
ท้องฟ้าสีนวล244 Dibacaหวนคืนสยบรักสามีผู้ใจร้าย
OPUNTIA(โอพันเธีย)1.1K Dibacaรวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+)
Chocolate lily 62 Dibacaรักร้าย ลูกชายมาเฟีย (อาชิ..My Hero)
Melyssa1.4K Dibaca
