บุปผาสยบมังกร

เมื่อตะวันลับขอบฟ้า......   ความมืดมิดโรยตัวเข้าห่มพื้นปฐพี

เดือน....  ดาว....  ดารดาษกระจ่างฟ้า...

ชายหนุ่มรูปงามพร้อมด้วยบริวารซ้ายขวา ....  รูปร่างสูงสง่าในชุดสีฟ้าขาว...   ผ้าฝ้ายทอผสมทองคาดเอวสอบ...  ห้อยตราหยกประจำตระกูลที่เอว...   เพื่อบ่งบอกว่า...  เขาเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล “หวัง”  ตระกูลมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งเมืองฉีซาน....  นามของเขา คือ “หวังเหล่ย”

มือเรียวสวยตามแบบฉบับคุณชายโบกพัดไปมาอย่างสำราญใจ....  ขณะที่เดินทอดน่องไปตามถนนเริงรมย์ยามค่ำคืน...

แม้อายุจะย่างเข้าสามสิบปีแล้ว  แต่ยังไม่ได้ตกแต่งหญิงใดเป็นภรรยาเพราะเขายังสนุกกับการหาความสำราญให้กับตนเอง

ถนนเริงรมย์....  ประดับประดาด้วยโคมไฟน้อยใหญ่ตระการตา...

ถนนที่เป็นศูนย์รวมแหล่งความสำราญของเมืองฉีซาน....  หัวเมืองใหญ่ก่อนเข้าสู่เมืองหลวง

บนถนนสายนี้.....  มี “หอมู่ตาน”  เป็นหอนางโลมอันดับหนึ่งแห่งหัวเมืองแคว้นเหนือ 

“หอมู่ตาน”  เต็มไปด้วยบรรดาอิสตรีรูปงาม  ล้วนแต่มีกิริยาอ่อนหวาน  เต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนให้บุรุษหลงใหล

จนมีเสียงเล่าลือกันว่า.... หากชายใดมาแคว้นเหนือแล้วไม่เคยแวะเวียน”หอมู่ตาน” ยากนักที่จะตายตาหลับ

เมื่อคุณชายหวังเหล่ยเดินมาถึงหน้าหอมู่ตาน....  บรรดาสาวงามวัยแรกแย้มต่างกรูกันออกมา....  เด็กสาวที่หน้าอกกำลังตั้งเต้าแข่งกันฉอเลาะ... โอบหน้า.. โอบหลัง... แขกพิเศษประจำหอมู่ตาน

แววตากรุ้มกริ่มของคุณชายเหล่ยมองเห็นเต้าตั้งน่าบีบ...  มือก็โฉบล้วงเข้าไปในคอเสื้อของแต่ละนาง....  สัมผัสเคล้าคลึงสินค้าสำหรับโชว์ด้านนอกของหอมู่ตานเพื่อเป็นน้ำจิ้ม

“อ่า...คุณชายมือท่านวิเศษมาก”

หนึ่งในสาวงามครางออกมา

“อื้อ... ข้าอยากจะปี้กับท่านจังเลย...อ่า”

หญิงสาวด้านหน้าเบียดเข้าชิดด้านหน้าชายหนุ่มพร้อมกับส่ายสะโพกเสียดสีแก่นกายเขา...  จนชายหนุ่มถึงกับครางออกมา

“ซี้ดดดด... อ่า”

“คิดถึงคุณชายเหล่ยจังเลย”

บรรดาเหล่าสาวงามต่างแย่งกันเอาใจเขาโดยเบียดอกอวบเข้ากับเนื้อตัวของชายหนุ่ม

“ซี้ดดด...  พวกเจ้าแจ่มมาก...  แจ่มมากสมแล้วที่อยู่หอมู่ตาน พวกเจ้าไปดูแลผู้ติดตามของข้าหน่อยก็แล้วกัน... เดี๋ยวข้าเข้าไปข้างใน”

คุณชายเหล่ยพยักพเยิดไปยังคนรับใช้หนุ่มสองคนที่คอยตามอารักขา....  บรรดาสาวงามยิ้มอย่างเอาใจอีกครั้งก่อนที่จะปล่อยเขาให้เข้าไปในหอมู่ตาน และจัดเตรียมที่นั่งรอให้แก่ผู้ติดตามของคฤหาสน์ตระกูลหวังตามคำสั่ง 

เมื่อคุณชายเหล่ยเดินเข้ามาในหอมู่ตาน...   เสียงเพลงบรรเลงไม่ขาดสาย.....

เสียงพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกจากโต๊ะต่าง ๆ ของผู้มาสำเริงสำราญ ณ หอมู่ตานแห่งนี้

เหล่าสาวงามที่นุ่งผ้าบางเบามองทะลุจนเห็นสัดส่วนอวบอั๋นกลมกลึงกำลังเดินอวดโฉมอย่างเอียงอาย.....  ยะยิ้มเย้ายวน.....

“อ่า.... สวรรค์บนดินชัด ๆ”

ชายหนุ่มอุทานออกมาขณะที่กำลังเดินชมรูปร่างสาวงามพร้อมกับใช้มือเรียวสวยของเขาบีบเคล้นเต้างามแต่ละเต้าอย่างสำราญใจ...

นางใดอกอวบอั๋นจนน่าดูด...  มือเรียวก็ตวัดเอวคอดรั้งให้เข้าชิดใกล้พอที่จะโฉบปากร้ายลงบนหัวนมชมพู...  ลิ้นร้ายของเขารัวหัวนมก่อนดูดและดึงอย่างกระหาย

จ๊วบ ๆ     จ๊วบ ๆ

“อือ... อะ.. อ่าซ์  คุณชายคะ... อ่า”

นางคณิกาที่ถูกเขาดูดหัวนมอ่อนระทวยในอ้อมแขน....   มือสองข้างของนางโอบหัวของชายหนุ่มรัดไว้แน่นอย่างเสียวซ่าน

“นมเจ้าหวานที่สุด!”

ชายหนุ่มผงกหัวขึ้นชมนาง....  แล้วก้มลงดูดอีกข้าง

จ๊วบบบบบบบบ

“ซี้ดดด”

“อะแฮ่ม! คุณชายเหล่ยขา”

สตรีวัยกลางคน....  สวมเสื้อสีม่วงแดงประดับดอกไม้ช่อโต... ใช้ผ้าเช็ดสีแดงฟาดลงที่ไหล่ชายหนุ่มพื่อสะกิดให้เขารู้ตัว

คนถูกเรียกชื่อปล่อยปากจากหัวนมอย่างแสนเสียดาย....  นางคณิกาอวบอึ๋มที่ถูกเขาดูดนมย่อกายลงอย่างเอียงอาย...   ยกมือขึ้นปิดปาก... ยิ้มหยาดเยิ้มให้ท่าอีกครั้งก่อนเดินจากไป....

“แหม.... รื่อหง เจ้าจะให้ข้าสำราญอีกนิดไม่ได้หรือ”

คุณชายเหล่ยตัดพ้อ... ขณะที่ “รื่อหง”.... หรือแม่เล้าแห่งหอมู่ตานแตะลงที่สะโพกชายหนุ่มอย่างคุ้นเคยเพื่อให้เขาเดิมตามไปยังโต๊ะที่จัดเตรียมให้พิเศษ

“โอ๋ ๆ คุณชาย  เจ้าขา... ของดี ๆ ยังมีอีกเยอะแยะ คุณชายอย่าเพิ่งน้อยใจไปเจ้าค่ะ”

เจ้าของหอนางโลมอันดับหนึ่งยิ้มตอบ  นางไม่อยากให้เด็ก ๆ ของนางบอบซ้ำก่อนได้ค่าตัว  แต่คุณชายผู้นี้ก็จ่ายให้แก่หอมู่ตานหนักไม่ใช่เล่น  เพราะฉะนั้นเมื่อหล่อนจะทำอะไรก็ต้องเกรงใจเงินทองที่เขามี

เมื่อเดินมาถึงที่โต๊ะที่จัดไว้เป็นพิเศษ.. รื่อหงจึงเรียกสาว ๆ ออกมา

“ไป๋หลาน  หวงหลาน  มาปรนนิบัติคุณชายเหล่ยหน่อยเร็ว”

“คร้า”

สองสาวย่อตัวลงรับคำพลางนั่งลงข้างซ้ายข้างขวาของชายหนุ่ม

นางหนึ่งรินสุรา....  อีกนางบรรจงบีบนวด...  กลิ่นอายกายสาวหอมยิ่งกว่ารสสุราในจอก

ดวงตาซุกซนมองอกอวบที่ถูกผ้าบางเบาปิดไม่มิด....  ยามที่นางเคลื่อนไหวมองเห็นหัวนมชมพูระเรื่อวับ ๆ แวบ ๆ ชวนให้ใจระทึกมิใช่น้อย....

ในที่สุดคุณชายเหล่ยก็ทนไม่ไหว ล้วงมือเข้าไปในอกสาวน้อยเคล้นคลึงอกอวบเต็มมือ... จนนางผวาซบลงบนไหล่เขา

“อ่า.... ใช้ได้  ใช้ได้นมเจ้าสู้มือข้าดีจริง ๆ ใหญ่กว่านางเมื่อครู่สะอีก รื่อหงเจ้าช่างรู้ใจข้าจริง ๆ”

คุณชายเหล่ยชม.... ก่อนจะบดจูบปากบางของหญิงสาวข้างกาย... 

“แหมๆ คุณชาย  ท่านเป็นแขกพิเศษของที่นี่  มีหรือท่านชอบสิ่งใด ข้าจะไม่รู้”

“อือ”

คุณชายครางแนบเนื้อสองเต้าที่หน้าเขากำลังซุกไซ้

“ไป๋หลาน กับหวงหลานฝีมือเด็ดไม่แม้เหมยกุ้ยเลยนะ  คืนนี้ท่านจะเปลี่ยนใจสักคืนไหม?”

แม่เล้ารื่อหงที่ยืนข้างโต๊ะเสนอ  ชายหนุ่มหยุดชะงักเมื่อได้ยินชื่อ “เหมยกุ้ย”

หากเปรียบสาวงามเหมือนมวลบุปผา.... 

“เหมยกุ้ย”  ก็เปรียบเสมือนราชินีแห่งดอกไม้ เหมือนดังเช่นกุหลาบ.....  งามเลิศเป็นหนึ่งในใต้หล่า

“เหมยกุ้ย” หล่อนเป็นนางคณิกาชั้นสูงในหอมู่ตานแห่งนี้  เรียกว่า“อี้จี” หรือดาวเด่นประจำหอนางโลม  “เหมยกุ้ย”  นอกจากรูปโฉมของนางจะงดงามแล้ว...  ยังฉลาด เก่งทั้งศิลปะและการดนตรี เหล่าบุรุษที่แวะเวียนมาที่หอมู่ตานแห่งนี้ต่างประทับใจในเสน่ห์อันตราตรึงจนปรนเปรอทรัพย์สินเงินทองและของมีค่าอย่างมากมาย

บุรุษบางคนหลงใหล “เหมยกุ้ย” จนยากจะถอนตัว 

แต่หากนางไม่พึงพอใจแล้วไซร้... มีหรือนางจะยอมขายเรือนร่างให้ชายผู้นั้น