ลงทัณฑ์รัก(สิงห์)ร้าย

ลงทัณฑ์รัก(สิงห์)ร้าย

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10
โดย:  Naya Soleneยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
10
1 คะแนน. 1 ทบทวน
53บท
2.0Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

- นิยายเซต MAFIA เสือร้าย - พระเอก สิงห์ อายุ 30 ( แฝดน้อง ) นิสัย ดุ เงียบ เอาแต่ใจ เจ้าชู้ ( หนักกว่าแฝดพี่ ) นางเอก เฌอรีน อายุ 25 นิสัย มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก หยิ่งยโส ลูกคุณหนูตกอับ ร่วงแบบตุบ จากคุณหนูกลายเป็นยาจก *************************** เธอใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก แต่แล้วก็ได้รับข่าวร้ายจนต้องกลับมากระทันหัน แต่ก็มีข่าวร้ายมากกว่านั้น เพราะพ่อแม่ที่จากไปดันโกงเงินคนอื่นและทิ้งหนี้ไว้ให้หลักร้อยล้าน และเธอก็ต้องรับชดใช้แทนทุกอย่าง

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ตอนที่ : 01 ขายตัว

青木玲奈(あおき れな)がA国の空港に着いたのは、すでに夜の九時を過ぎていた。

今日は彼女の誕生日だ。

携帯の電源を入れると、たくさんの誕生日メッセージが届いていた。

同僚や友人からのものばかり。

藤田智昭(ふじた ともあき)からは何の連絡もない。

玲奈の笑顔が消えかけた。

別荘に着いたのは、夜の十時を回っていた。

田代(たしろ)さんは彼女を見て、驚いた様子で「奥様、まさか……いらっしゃるなんて」

「智昭と茜(あかね)ちゃんは?」

「旦那様はまだお帰りになってません。お嬢様はお部屋で遊んでいます」

玲奈は荷物を預けて二階へ向かうと、娘はパジャマ姿で小さなテーブルの前に座り、何かに夢中になっていた。とても真剣で、誰かが部屋に入ってきたことにも気付かない様子。

「茜ちゃん」

茜は声を聞くと、振り向いて嬉しそうに「ママ!」と叫んだ。

そしてすぐに、また手元の作業に戻った。

玲奈は娘を抱きしめ、頬にキスをしたが、すぐに押しのけられた。「ママ、今忙しいの」

玲奈は二ヶ月も娘に会えていなかった。とても恋しくて、何度もキスをしたくなるし、たくさん話もしたかった。

でも、娘があまりにも真剣な様子なので、邪魔はしたくなかった。「茜ちゃん、貝殻のネックレスを作ってるの?」

「うん!」その話題になると、茜は急に生き生きになった。「もうすぐ優里おばさんの誕生日なの。これはパパと私からの誕生日プレゼント!この貝殻は全部パパと私が道具で丁寧に磨いたの。きれいでしょう?」

玲奈の喉が詰まった。何も言えないうちに、娘は背を向けたまま嬉しそうに続けた。「パパは優里おばさんに他のプレゼントも用意してるの。明日……」

玲奈の胸が締め付けられ、我慢できなくなった。「茜ちゃん……ママの誕生日は覚えてる?」

「え?何?」茜は一瞬顔を上げたが、すぐにまたビーズを見つめ直し、不満そうに「ママ、話しかけないで。ビーズの順番が狂っちゃう……」

玲奈は娘を抱く手を放し、黙り込んだ。

長い間立ち尽くしていたが、娘は一度も顔を上げなかった。玲奈は唇を噛み、最後は無言のまま部屋を出た。

田代さんが「奥様、先ほど旦那様にお電話しました。今夜は用事があるので、先に休んでくださいとのことです」

「分かりました」

玲奈は返事をし、娘の言葉を思い出してちょっと躊躇した後、智昭に電話をかけた。

しばらくして電話が繋がったが、彼の声は冷たかった。「今用事がある。明日にでも……」

「智昭、こんな遅くに誰?」

大森優里(おおもり ゆり)の声だった。

玲奈は携帯を強く握りしめた。

「何でもない」

玲奈が何か言う前に、智昭は電話を切った。

夫婦は二、三ヶ月も会っていない。せっかくA国まで来たのに、彼は家に帰って会おうともせず、電話一本でさえ、最後まで話を聞く気もなかった……

結婚してこれだけの年月が経っても、彼は彼女にずっとこうだった。冷淡で、よそよそしく、いつも面倒くさそうに。

彼女は実はもう慣れていた。

以前なら、きっともう一度電話をかけ直して、どこにいるのか、帰ってこれないのかを優しく尋ねていただろう。

今日は疲れているせいか、そうする気が突然失せていた。

翌朝目が覚めて、少し考えてから、やはり智昭に電話をかけた。

A国は本国と十七、八時間の時差がある。A国では今日が彼女の誕生日だった。

今回A国に来たのは、娘と智昭に会いたかったのはもちろん、この特別な日に三人で揃って食事がしたいと思ったから。

それが今年の誕生日の願いだった。

智昭は電話に出なかった。

しばらくして、やっとメッセージが届いた。

「用件は?」

玲奈:「お昼時間ある?茜ちゃんも連れて、三人で食事しない?」

「分かった。場所が決まったら教えて」

玲奈:「うん」

その後、智昭からは一切連絡がなかった。

彼は彼女の誕生日のことなど、すっかり忘れているようだった。

玲奈は覚悟していたつもりだったが、それでも胸の奥が痛んだ。

身支度を整え、階下に降りようとした時、娘と田代さんの声が聞こえてきた。

「お母様がいらっしゃったのに、お嬢様は嬉しくないのですか?」

「私とパパは明日、優里おばさんと海に行く約束してるの。ママが一緒に来たら、気まずくなっちゃうでしょう」

「それにママは意地悪よ。いつも優里おばさんに意地悪するもの……」

「お嬢様、玲奈様はあなたのお母様です。そんなことを言ってはいけません。お母様の心が傷つきますよ」

「分かってるけど、私もパパも優里おばさんの方が好きなの。優里おばさんを私のママにできないの?」

「……」

田代さんが何か言ったが、もう玲奈には聞こえなかった。

娘は自分が一手に育て上げた子。ここ二年、父娘の時間が増えてから、娘は智昭に懐くようになり、去年智昭がA国で市場開拓に来た時も、どうしても付いて行きたがった。

手放したくなかった。できれば側に置いておきたかった。

でも娘を悲しませたくなくて、結局認めた。

まさか……

玲奈はその場に凍りついたように立ち尽くし、血の気が引いた顔で、しばらく動けなかった。

今回仕事を後回しにしてA国に来たのも、娘との時間を少しでも多く持ちたかったから。

今となっては、その必要もないようだ。

玲奈は部屋に戻り、本国から持ってきたプレゼントを、スーツケースに戻した。

しばらくして田代さんから電話があり、子供を連れて出かけると言われ、何かあったら連絡してほしいとのことだった。

玲奈はベッドに座ったまま、心の中が空っぽになったような気がした。

仕事を後回しにしてまで駆けつけたのに、誰も彼女を必要としていない。

彼女が来たことは、まるで笑い話のようだった。

しばらくして、彼女は外に出た。

この見知らぬ、それでいて懐かしい国を、あてもなく歩き回った。

お昼近くになって、やっと智昭との昼食の約束を思い出した。

朝聞いた会話を思い出し、娘を迎えに帰るか迷っていた時、智昭からメッセージが届いた。

「昼は用事が入った。キャンセルする」

玲奈は見ても、少しも驚かなかった。

もう慣れていたから。

智昭にとって仕事でも、友人との約束でも……何もかもが妻である彼女より大切なのだ。

彼女との約束は、いつだって気まぐれにキャンセルされる。

彼女の気持ちなど、一度も考えたことがない。

落ち込むだろうか?

以前なら、たぶん。

今はもう麻痺して、何も感じない。

玲奈の心は更に霧の中にいるようだった。

はずんだ気持ちで来たのに、夫からも娘からも、冷たい仕打ちばかり。

気がつくと、以前智昭とよく来ていたレストランの前に車を停めていた。

中に入ろうとした時、智昭と優里、そして茜の三人が店の中にいるのが見えた。

優里は娘と仲睦まじく並んで座っていた。

智昭と話しながら、娘をあやしている。

娘は嬉しそうに足をぶらぶらさせ、優里とじゃれ合い、優里が食べかけたケーキに口をつけていた。

智昭は二人に料理を取り分けながら、優里から視線を離そうとしない。まるで彼女しか目に入っていないかのように。

これが智昭の言う『用事』。

これが、彼女が命を賭けて十月十日の苦しみを耐え、産み落とした娘。

玲奈は笑った。

その場に立ち尽くして、眺めていた。

しばらくして、視線を外し、踵を返した。

別荘に戻った玲奈は、離婚協議書を用意した。

彼は少女時代からの憧れだった。でも彼は一度も彼女を見つめてはくれなかった。

あの夜の出来事と、お爺様の圧力がなければ、彼は決して彼女と結婚などしなかっただろう。

以前の彼女は、頑張りさえすれば、いつか必ず彼に振り向いてもらえると信じていた。

現実は彼女の頬を、容赦なく叩いた。

もう七年近く。

目を覚まさなければ。

離婚協議書を封筒に入れ、智昭に渡すよう田代さんに頼み、玲奈はスーツケースを引いて車に乗り込んだ。

「空港へ」運転手に告げた。

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

user avatar
Ornanong Chaisawat
สนุกค่ะชอบนางเอกค่ะ
2025-05-16 13:18:10
0
53
ตอนที่ : 01 ขายตัว
จุดเริ่มต้นของทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากพ่อแม่ของเธอ ที่ดันไปโกงเงินมาเฟียขาใหญ่คนนึงเข้า และด้วยความที่ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ทั้งสองตัดสินใจฆ่าตัวตายเพื่อหนีความผิดและหนีการชดใช้หนี้ ทำให้ลูกสาวที่กำลังเรียนต่อต่างประเทศต้องรีบกลับมากระทันหัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก เธอเสียใจและก็ตกใจมากในเวลาเดียวกัน เพราะดันได้รับจดหมายหนี้สินจากทนายจำนวนร้อยกว่าล้านที่เธอต้องรับผิดชอบต่อ และก็รู้มาว่าที่พ่อแม่ฆ่าตัวตายก็เพราะหนีหนี้ ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังให้เธอรับผิดชอบต่อ ทั้งที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยหนี้ร้อยกว่าล้าน! แล้วเธอจะไปหามาจากไหนได้ เธอเป็นแค่นักศึกษาเองนะพ่อแม่ตายก็เสียใจอยู่ไม่น้อย แต่พอมารู้ว่าเขาทำแบบนี้เพื่อทิ้งทุกอย่างให้เธอรับผิดชอบต่อ เธอรู้สึกเจ็บใจแปลกๆ อยู่ลึกๆ ในใจสุดท้ายก็ต้องออกจากการเรียนกลางคัน เพื่อมาหางานทำชดใช้หนี้สิน เธอไม่มีบ้านอยู่ บริษัทของพ่อก็โดนยึดเพราะธุรกิจไม่โปร่งใส ฟอกเงิน ทุกๆ อย่างที่เคยมีก็สูญสิ้น เธอกลายเป็นคุณหนูตกอับที่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ ชดใช้หนี้สินท่วมหัวทุกเดือนที่ไม่รู้ว่ากี่ชาติจะชดใช้ได้หมดมันหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 02 เด็กประมูล
หลังเลิกงานช่วงค่ำของอีกวัน เฌอรีนมาที่ร้านอาหารแห่งนึง ซึ่งเป็นร้านอาหารที่มีคนแนะนำให้เธอมาติดต่อกับเจ๊ที่ชื่อว่าต้นอ้อ ภายนอกก็ดูเป็นร้านอาหารธรรมดานะ มีลูกค้าคึกคักเลยทีเดียวล่ะ ไม่คิดว่ามันจะเป็นเบื้องหน้าของการรับผู้หญิงเข้ามาขายตัว"สวัสดีค่ะพี่" เธอเดินไปหาการ์ดสองคนที่ยืนอยู่"มาหาใครน้อง?""ฉันมาหาเจ๊ต้นอ้อค่ะ""วันนี้เจ๊ต้นอ้อไม่ได้บอกว่านัดใครไว้ น้องเป็นใคร?"เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เมื่อถูกการ์ดนั้นใช้สายตาหยาบโลนไล่มองเรือนร่างของเธอ"พอดีมีคนแนะนำให้ฉันมาหาเจ๊ต้นอ้อค่ะ ฉันอยากทำงานกับเจ๊ต้นอ้อ""อ๋อ..." พูดแค่นี้ก็ดูเหมือนว่าการ์ดสองคนนั้นก็รู้แล้วว่าเธอกำลังหมายถึงอะไร "รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวเข้าไปบอกเจ๊ก่อน""ค่ะพี่"เฌอรีนยืนรอไม่ถึงห้านาที การ์ดที่บอกว่าจะเข้าไปบอกกับเจ๊ต้นอ้อก็เดินกลับออกมา"เจ๊บอกว่าให้เข้าไปได้""ขอบคุณค่ะพี่"หญิงสาวเดินเข้าไปข้างในด้วยอาการที่รู้สึกเกร็งๆ ถึงจะเตรียมใจมาพร้อมแล้วแต่พอมาถึงที่แล้วจริงๆ เธอก็รู้สึกประหม่าไม่น้อยเลยเหมือนกัน"สวัสดีค่ะ เจ๊ต้นอ้อ"เจ้าของชื่อค่อยๆ หันกลับมา เฌอรีนตกใจอยู่เล็กน้อย เพราะตอนแรกเธอคิดว่าเขาคงจะเป็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 03 เจ้าหนี้
เพราะเป็นผู้หญิงที่ถูกประมูลได้ และตามที่ได้ตกลงเอาไว้กับเจ๊ต้นอ้อตั้งแต่ตอนแรกคือเธอจะต้องไปอยู่กับเขาคนนั้นคิดแล้วก็หดหู่ใจ เธอไม่ได้อยากทำแบบนี้เลย แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ แต่ก็เป็นวิธีหาเงินทางเดียวที่สามารถได้เงินก้อนใหญ่ได้ปึก!“อ๊ะคุณ...?” เฌอรีนกำลังจะต่อว่าที่ถูกชนทั้งๆ ที่เธอยืนหลบอยู่แล้วแท้ๆ การที่เขาเข้ามาชนขนาดนี้แสดงว่าเขาต้องตั้งใจมากๆ เลยล่ะ แต่ทว่าพอหันกลับไปเห็นเธอก็ต้องตกใจรีบหุบปากที่กำลังจะก่นด่าใส่เขาเพราะจำเสื้อผ้าที่เขาใส่ได้ เป็นผู้ชายที่ประมูลเธอ ในราคาหลักสิบล้าน! “คุณ?”“ไปได้ยัง?”“ปะ ไปไหนคะ?” เฌอรีนถามอย่างงๆ ก็เขาไม่ได้บอกก่อนนี่นา จู่ๆ ก็จะมาพากันไปเลย อย่างน้อยๆ ก็ควรคุยสักนิด“ที่ถามนี่โง่หรือแกล้งซื่อเรียกร้องอะไร?” พูดจบเขาก็ถอนหายใจใส่เธอแรงๆ พร้อมกับมองหน้าเธอตาแข็งกร้าวที่กำลังบ่งบอกว่าไม่พอใจเธอ “ปะ เปล่านะคะ ก็คุณจะพาฉันไปไหนล่ะ?”“ขายตัวให้ฉันแล้ว จะให้ฉันพาเธอกลับไปส่งบ้านเหรอ หน้าก็ไม่ได้โง่นะ”“เฮ้ยคุณ ด่ากันแรงไปป่ะ พูดดีๆ ก็ได้ไหม? ฉันแค่ถามว่าเราจะไปไหนกันแค่นั้นเอง”“.....” พอเห็นว่าเธอกล้าตอบกลับ ไม่ได้กลัวก้มหน้าร้องไห้เหมือนที่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 04 ครั้งแรกจริงๆ NC20+
อมเหรอ? เธอต้องเอาของที่ใหญ่ขนาดนี้เข้าปากจริงๆ เหรอ แล้วมันเข้าได้จริงดิ ดูจากขนาดแล้ววัดด้วยสายตาก็รู้แล้วว่ามันใส่เข้าไปไม่ได้หรอก“อมสิ มองอย่างเดียวมันจะแตกให้หรือไง”“อะ โอเค...” เธอจับแก่นกายใหญ่รูดกับสองมืออย่างเนิบนาบ ตานั้นจ้องกับเอ็นร้อนอย่างไม่วางตา ได้แต่พูดในใจว่าใหญ่ขนาดนี้จะอมเข้าปากไปได้ยังไง ไม่ฉีกหมดเหรอ“ซี๊ดอ่าส์...เธอจะรูดอีกนานมั้ย ฉันเงี่ยนแล้วนะ”“.....” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าเล็กน้อย เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นท่อนเอ็นลำยาวที่ผงาดอยู่ต่อหน้า ก่อนจะค่อยๆ โน้มศีรษะลงไปใช้ปากอมรูดแก่นกายให้แก่เขา“อึก...”“ระวังฟัน ถ้าโดนเอ็นฉันเจ็บ เธอโดนดีแน่”“อึก...” ใหญ่ขนาดนี้จะให้ยัดเข้าปากรวดเดียวเลยได้ยังไงกัน เพิ่งเคยเห็นนะเนี่ย ของผู้ชายมันใหญ่ขนาดนี้เชียวเหรอ หรือว่าเป็นขนาดเฉพาะบุคคลอืม...แก่นกายนี่มันร้อนผ่าว มีกลิ่นของส่วนนี้ของเขาแหละ ทั้งแข็งทั้งร้อน อมเข้าไปทีไม่มิดลำเลย ได้แค่ส่วนหัวเอง พยายามจะยัดเข้าไปให้ถึงครึ่งลำก็ยังยาก“ซี๊ด...อมเป็นมั้ยวะเนี่ย เขี้ยวมันขูดหนัง” “.....” ฉันพยายามทำให้ดีที่สุดแล้วนะ แต่นี่มันเป็นครั้งแรกของฉันเลย ครั้งแรกท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 05 หนี
วันถัดมา....เมื่อคืนหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ จะเรียกว่าหลับก็ไม่ได้สิ เพราะเธอสลบตั้งแต่ที่ยังมีเซ็กซ์กันอยู่เลย ทั้งที่ทำรอบเดียวแท้ๆ แต่มันกลับยาวนานเอามากๆ ตื่นเช้ามาก็ไม่เจอเขา และไม่เจอใครเลย ทุกอย่างเงียบกริบราวกับว่าเธอถูกทิ้งเข้าให้แล้ว"อือ..."หญิงสาวพยายามรวบรวมสติ ก่อนจะประคองตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียง คิดว่าบนเตียงคงจะมีร่องรอยอะไรหลงเหลืออยู่บ้าง แต่ทุกอย่างกลับสะอาดไปหมด ไม่มีร่องรอยอะไรเลยแม้กระทั่งรอยเลือด ร่างกายของเธอก็ดูสะอาดสะอ้านดีราวกับว่าเขาทำความสะอาดให้แกร๊ก~"ตื่นละเหรอ?" ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้อง เขาแต่งตัวใส่เสื้อผ้าเหมือนกับว่ากำลังจะออกไปข้างนอก การแต่งตัวดูดี ถึงจะไม่ใช่ชุดสูทซะทีเดียวแต่มันก็ดูดีสำหรับเขา"......""เสื้อผ้าอยู่ในตู้ เสร็จแล้วก็ลงไปกินข้าว""คุณจะไปไหนคะ?""มันไม่ใช่เรื่องของเธอ และฉันก็ไม่ได้มีหน้าที่คอยรายงานเธอ ว่าจะไปไหนมาไหน""ฉันขอกระเป๋า กับโทรศัพท์ได้หรือเปล่าคะ""ของไม่จำเป็นเธอจะใช้ทำไม ครอบครัวก็ไม่มีแล้วนี่ เพื่อนก็ไม่เห็นมี เธอจะติดต่อหาใคร?""......." คำพูดของเขามันทำเอาเธอเจ็บแปล๊บที่อกข้างซ้าย เหมือนกำลังตอกย้ำว่าเธอตั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 06 ถูกขัง
พอผู้หญิงคนนั้นบอกมันก็เหมือนเป็นการชี้นำทางให้ฉันคิดที่จะหนีออกจากที่นี่ จากที่ตอนแรกนั้นคิดจะถอดใจไปแล้ว สัญญาเลยว่าถ้าหนีไปได้ฉันจะหนีจากผู้ชายคนนี้ให้พ้นไปเลย เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าจะโดนคิลเมื่อไหร่นี่ฉันคงคิดผิดไปสินะที่เอาตัวเองมาประมูลแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดด้วยแหละ ว่าคนที่ประมูลฉันจะเป็นเขา"เดี๋ยวตอนบ่ายๆ ฉันจะขึ้นมาเก็บจานนะคะ อยากได้อะไรเพิ่มไหม?""ของใช้ส่วนตัวค่ะ สำหรับผู้หญิงคุณน่าจะรู้""ค่ะ มีอะไรอีกไหมคะ?""มะ ไม่มีค่ะ"ของที่ฉันอยากได้จริงๆ ต่อให้เอ่ยปากขอเขาไปก็คงไม่ได้หรอก เพราะดูเหมือนว่าของไม่ได้อยู่ที่เธอแต่อยู่ที่เขาคนนั้นต่างหาก"งั้นฉันไปก่อนนะคะ""ค่ะ"เราสนทนากันอยู่ไม่กี่ประโยค ถึงผู้หญิงคนนี้จะดีกว่าคนก่อนหน้านั้น แต่การสนทนาก็ยังเย็นชาอยู่เหมือนเดิม สายตาก็ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ ดูแข็งๆ ไร้อารมณ์..เวลาต่อมาฉันลงมาที่ด้านล่างตามที่ผู้หญิงคนนั้นบอก ชื่ออะไรก็ไม่รู้สิไม่ทันได้ถาม ประตูด้านหลังที่จะออกไปข้างนอกได้ไม่มีคนอยู่จริงๆ ไม่มีใครเฝ้าด้วย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเป็นประตูหลังบ้านก็ไม่รู้นะด้านนอกเป็นป่าล้อมรอบ บ้านของเขาเหมือนเป็นบ้านเดี่ยวที่ตั้งอยู่กลางป่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 07 ผู้หญิงไร้ค่า NC 20 +
เฌอรีนถูกขังไว้ในห้องนอนและถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกไปไหน ข้อเท้าก็ถูกโซ่เส้นเล็กๆ นั้นคล้องเอาไว้ด้วย ข้าวปลาอาหารก็จะมีคนคอยเอามาให้ อึดอัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่อยากอยู่แบบนี้แต่พูดไปมันก็เท่านั้นแหละ เพราะเธอเองที่เชื่อใจคนแปลกหน้าคิดว่าเขาจะเห็นใจ สุดท้ายก็เลยมาเป็นแบบนี้ต่อจากนี้เธอจะไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว ต่อให้คนนั้นจะดีมากแค่ไหนก็ตามก๊อกๆๆ แกร๊ก..."???" ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ฉันได้แต่มองนิ่งๆ เพราะคนที่เข้ามาคือคนที่เป็นแม่บ้าน"ทำไมไม่กินข้าวตอนเช้าคะ?""ฉันไม่หิว" ฉันตอบกลับแบบไม่มองหน้าเลยสักนิด ไม่อยากพูดอะไรกับใครเลย"ไม่หิวก็ต้องกินนะคะ""อย่ามายุ่งกับฉัน" เอ่ยออกไปตัดความน่ารำคาญ ฉันอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่อยากให้มีใครอยู่ด้วยทั้งนั้น"ตามใจค่ะ ฉันช่วยคุณไม่ได้นะคะ""....." ฉันไม่ได้ตอบกลับอะไร ช่วยเหรอ พูดออกมาได้นะ เป็นคนล่อให้ฉันตกอยู่ในกับดักนี้แท้ๆ ยังจะกล้าพูดอีกนะ ไม่ต้องพูดอะไรเลยดีกว่าซะอีก..เวลาต่อมาแกร๊ก!!".....""ทำไมไม่กินข้าว?""ไม่อยากกิน""จะอดข้าวประท้วงเรียกร้องความสนใจหรือไง""ฉันไม่โง่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ""ก็นั่นน่ะสิ เด็กจบนอกมีการศึกษาแท้ๆ จะทำอะไ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 08 ฝันร้าย
ไม่รู้ว่าเซ็กซ์มันยาวนานไปแค่ไหน เธอหลับไปเพราะหมดแรงมาก ข้าวก็ไม่ได้กิน วันทั้งวันก็จิบแค่น้ำแก้หิวเท่านั้น ประชดเหรอ? ไม่เลยสักนิด ทำไมต้องประชดด้วยล่ะ คนอย่างเขามีค่าให้เธอต้องประชดด้วยหรือไง เธอคิดแค่ว่าคนอย่างเธอตายไปมันก็จบแล้วตอนแรกก็คิดว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบลงด้วยดี เพราะเธอเองก็แสดงความรับผิดชอบ ไม่ได้หนีอะไร ตอนนี้เพิ่งรู้แล้วว่า ความรับผิดชอบมันใช้ไม่ได้กับคนอย่างเขา..ฟึ่บ~'อะไรกัน ที่นี่ที่ไหน?' ฉันพูดกับตัวเอง พูดอยู่ในใจพร้อมกับมองรอบๆ ไม่รู้ว่าตัวเองหลุดมาอยู่ที่ไหน รอบตัวของฉันมันเต็มไปด้วยป่า บ้านของเขาเหรอ ป่าที่อยู่รอบๆ บ้านตรงที่ฉันกำลังจะวิ่งหนีมา อย่าบอกนะว่าฉันหนีมาได้ หรือว่าฉันตายไปแล้ววิญญาณก็เลยหลุดล่องลอยออกไปเร่ร่อนถ้าไม่อย่างนั้นมันก็คงจะเป็นความฝัน แต่ก็เป็นความฝันที่เหมือนจริงมากๆ เหมือนจริงจนฉันรู้สึกได้ถึงความเย็นรอบๆ ตัว บรรยากาศที่หนาวเหน็บ ฉันรู้สึกถึงมันจริงๆ และความหนาวเหน็บที่อยู่รอบๆ ตัวมันทำให้ฉันไม่สามารถยืนนิ่งอยู่ได้ ฉันต้องเดินออกไปจากตรงนี้"เฌอรีนดา..." เสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ฉันต้องชะงัก ฉันจำเสียงนี้ได้ดี เสียงหวาน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 09 ทำใจยอมรับ
เวลาผ่านไปเพราะหนีออกไปไหนไม่ได้เธอเลยต้องทำใจยอมรับ ต่อจะให้พยายามหาทางหนีแต่เธอก็แค่ผู้หญิงตัวคนเดียวมันจะไปทำอะไรได้ นอกจากรอเวลาให้มันมีช่องโหว่อยู่จริงๆ เพราะเธอสัญญากับตัวเองตลอดว่า ตราบใดที่มีโอกาสเธอจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป เธอจะหนีไปจากเขาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ปึก!"อะไรคะ?""ยาคุมไง เห็นวันนั้นบอกอยากได้""....." ของสิ่งนั้นน่ะเหรอ เธอขอไปตั้งนานแล้ว ถ้าเธอจะท้องมันคงหลุดไปตั้งนานแล้วล่ะ"ทำไมมองงั้น ไม่พอใจอะไรอีก?""ฉันขอคุณไปตั้งนานแล้ว แต่คุณเพิ่งจะเอามาให้ฉัน คุณไม่รู้หรือไงว่าการกินยาคุมมันต้องกินแบบไหนเวลาไหน""ถ้างั้นก็ช่างมัน เอาไว้กินวันอื่นหลังจากที่เอากันเสร็จ""......" เธอไม่ได้พูดอะไรกับเขา ไม่อยากพูดไม่อยากคุย แม้แต่หน้าของเขาเธอยังไม่อยากมองเลยด้วยซ้ำ"ดูเรียบร้อยขึ้นเยอะเลยนะ""แค่เอายาคุมมาให้ เสร็จแล้วก็ออกไปสิคะ""อย่าปีกกล้าขาแข็งให้มันมากนัก การที่ฉันยอมเธอ มันไม่ได้แปลว่าเธอจะทำอะไรก็ได้" เขาพูดเสียงแข็งใส่"เอาสิ ที่ฉันทำแบบนี้ ก็เพราะรอให้คุณมาฆ่าอยู่นี่ไง ทำไมถึงยังไม่ทำสักทีล่ะ?""เฌอรีน!"".......""เธอนี่ท้าทายฉันไม่เว้นแต่ละวันเลยนะ"มือหนาจ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ : 10 สบตา
เวลาผ่านไปอีกไม่รู้เท่าไหร่ รู้แต่ว่าฉันยังอยู่ที่เดิม ถึงจะได้ของใช้ส่วนตัวกลับคืนมาฉันก็ใช้งานอะไรไม่ได้เพราะโทรศัพท์ถูกตัดสัญญาณไปแล้ว และมันก็น่าจะเป็นฝีมือของเขาที่กลัวว่าฉันจะติดต่อหาใครสักคนด้านนอก สุดท้ายแล้วต่อให้ฉันจะได้โทรศัพท์คืนกลับมาแต่มันก็เท่านั้นแหละ เพราะมันใช้งานอะไรไม่ได้เลย ทั้งที่เขาเป็นคนย้ำเองว่าฉันไม่เหลือใครแล้ว แต่กลับกลัวว่าฉันจะติดต่อไปหาคนอื่น ดูย้อนแย้งดีเหมือนกันนะ“พอฉันอนุญาตให้ออกข้างนอกได้เข้าหน่อยก็เอายกใหญ่เลยนะ”“พูดอะไรมากเรื่อง จะให้ฉันอยู่แต่ห้องหรือไง สมอง!”“เฌอรีน! ปากเธอนี่มันดีเหลือเกินนะ”“แล้วไง ใครบอกให้มาหาเรื่องฉันก่อนล่ะ คิดว่าฉันจะยอมหรือไง”ฉันเถียงเขากลับ ก็ฉันเดินมาของฉันดีๆ แต่กลับเจอเขาพูดแบบนี้ใส่ อีลูกคุณหนูไม่เคยยอมใครแบบฉันจะยอมได้ยังไงด่ามาก็สวนกลับ กับคนอื่นฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาเคารพกันยังไง แต่ฉันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนที่นี่ แล้วทำไมฉันต้องพูดดีด้วยล่ะ ไม่อาละวาดใส่ก็ดีแค่ไหนแล้ว รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปสินะ“จะไปไหน?”“เดินเล่น ทำไมกลัวฉันหนีเหรอ?”“กลัวเธอจะไปผูกคอตายมากกว่า อย่างที่บอก ไม่อยากให้ใครตายที่บ้าน ก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-03
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status