เมียของขวัญ

เมียของขวัญ

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-30
โดย:  SOLO'SS / ซอลโซอัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
12บท
45views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เด็กสาวในวัย 18 ปี จะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นเหมือนคลื่นยักษ์... แต่เปิดเผยไม่ได้เพราะ…กฎ ที่เขาตั้งไว้ ขวัญบูชาไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะตกต่ำถึงขั้นต้องขายตัวแลกเงิน ซ้ำร้ายผู้ชายที่เธอขายตัวให้เขากลับอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับพ่อของเธอ เขาปากร้าย ชอบดุ ชอบว่า ชอบสั่งแล้วก็ชอบสอน จนหลายครั้งทำให้เธอแอบเผลอหลงคิดเข้าข้างตัวเอง เขาทำเหมือนรู้จักเธอดี ทั้งที่เธอไม่เคยรู้จักเขา เขาเมินเฉย เขาเย็นชา ตีค่าตัวเธอไม่ต่างจากเด็กคนก่อนๆ ของเขา แต่เธอกลับไม่เคยรู้ว่า เขารักและหวงแหนเธอมากที่สุด

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ของขวัญ 1

Anaiah's POV

My name is Anaiah Ross. The most hated wolf in the pack, when I shifted into my wolf for the first time, I killed Tomas Rivers, our Alpha's brother, who attempted to rape me.

Tomas Rivers was a pedophile who used to touch me inappropriately when no one was watching. That's why I'm not sorry I killed him.

Since that day, the pack has been mistreating and bullying me. They beat, starve, and make me clean the pack house day in and day out.

I tried to tell them it was only self-defense, but they didn't believe me. Tomas' wife, Leah, denied all the accusations and said that her husband was a perfect man. I know she knows the truth.

My parents turned their backs on me because, after the murder, they were demoted from their Gamma status to Omegas. Omegas are considered the weakest link of the pack, others are strong, but most are just cleaners and help out around the pack. They have no major role, like fighting in wars or any important pack political business.

"Where is that bitch!" Leah sneers. I roll my eyes because of everyone here. She makes my life a living hell. I was supposed to be banished after I killed Tomas, but my parents pleaded and asked on my behalf, saying it was my first shift and lost control.

I get out of my room, it is almost an old walk-in closet next to the storeroom on the second floor. There is a mattress and an old broken mirror. I only have a few clothes, shoes, and a collection of my favorite books.

I mentally prepare myself for all the insults and beating I'll receive. Once in the main room, Leah is standing elegantly in a long dress and heels, one hand on her hip as she taps her feet against the floor in impatience, the other hand holding a yellow fabric that she throws in my face as soon as I'm at arm's reach. I remove it from my face and throw it on the floor, annoyed.

"Um..." I trail, pointing at the dress on the floor. Leah is livid now, and I didn't expect her to slap me and blood splatter from my nose as I fall to the ground from the impact. She kicks me once again in the stomach, and I grunt.

"I told you to hand wash it!" She yells. I cover my face with my arms as I take blow after blow.

It has been like this since her husband died, and I'm here to take all her hate.

I go to the Omega bathroom to clean myself. The cold water hits my body, and I shiver.

I change my clothes and leave the bathroom, going to get started on breakfast.

The pack-house has over 100 people staying here who live in luxurious suites with their families, while others who are unmated or without families have designer rooms.

With only a few other Omegas to help me, I prepared a full English breakfast.

I start to serve when I see Amos, our future Alpha and one of the strongest wolves in the pack. He is Cassanova, but I have a small crush on him.

Keyword; Small.

He mostly irritates me and bullies me like others. The last time I spilled coffee on his girlfriend, Eunice, he slapped me. My wolf wanted to fight back, but I knew he could end our lives.

Amos's eyes met mine, and he visibly stiffened and widened his eyes. I ignore his weird behavior and continue serving breakfast. Ignoring all the snarky comments they are throwing my way, I look at my parents, but they only glare at me with hate. I swallow and inhale, walking away sadly. Tears well in my eyes but I don't cry. I can't be weak. I need to leave this place once I'm eighteen and start a new life, so I promised myself to be strong. I will survive. I will take all the beating.

'Don't worry, our mate will love us,' beams my wolf, Chalo.

A mate is a soulmate that completes a wolf's life. My wolf has been wanting one since we learned what mates are, and she believes he will save us from all the pain and torture. He will love us forever, and together we will have a beautiful family I didn't have.

I see a few students going to school, and I smile. I miss school even though all they did was prank me, but my teachers were good to me because I was a straight-A student and would win most competitions. The Alpha and Luna stopped my education in my sophomore year because they said they couldn't waste their resources on me when all I'm good for is cleaning and cooking, and let's face it, I wasn't going to get into a good college.

When I finish my chores, I go to get some vitamin D outside as my skin was too pale due to being indoors. I smile when the sun hits my skin and my wolf purrs. I hid in the bleachers while watching the warriors of the pack train. I like to observe them while they train so that I can know some basics about defending myself.

The Dawnrise is not the strongest and has survived this far by maintaining a good relationship with other strong packs like the Lycans. Dawnrise's worst fear is angering them. Hence, every year, they hold a ceremony to renew their treaties. They feast and celebrate alliances that were made many years ago.

I feel a hand roughly grab my hair from behind. I fall on my back facing the sky. Eunice is standing over me with her arms crossed over her chest with a triumphant smile. I scowl and try to get up, but a kick in my stomach stops me. She and her two bimbos hit me several times, and she snarls.

"Don't make eye contact with my boyfriend again!"

A/N: exciting news. I've opened an i*******m account for my books; please go and follow for more updates: user name is AuthorSunshine97
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
12
ของขวัญ 1
“ห้ามรู้สึก ห้ามหึงหวง ห้าม...รัก” เด็กสาวหน้าตาสะสวยน่ารักน่าเอ็นดูอ่านข้อความทั้งหมดในแผ่นกระดาษจบก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน แม้ว่าร้านกาแฟชื่อดังร้านนี้จะมีลูกค้าอยู่เต็มร้าน แต่โต๊ะตรงมุมร้านที่ทั้งสองคนนั่งอยู่มีความเป็นส่วนตัว ห่างไกลจากโต๊ะตัวอื่นๆ มากพอที่จะทำให้บทสนทนาของคนทั้งคู่ไม่ถูกเผยแพร่ไปยังบุคคลที่สาม“หลักๆ ที่หนูต้องจำให้ขึ้นใจก็มีอยู่เท่านี้ ถ้าหนูเป็นเด็กดี เจียมเนื้อเจียมตัว คุณพี่รับรองว่าหนูจะอยู่ได้สบาย มีเงินเหลือเก็บเหลือใช้ คุณคนนี้เขาใจดีมาก ถ้าเด็กไม่มีปัญหาก็ไม่เคยเปลี่ยนคนใหม่” คนที่ร่างกายเป็นผู้ชายแต่จิตใจ ท่าทาง จริตจะก้าน และหางเสียงเป็นผู้หญิงบอกด้วยรอยยิ้ม เอ็นดูและพอใจในรูปร่างหน้าตาของเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก ผู้หญิงตรงปกเคยเจอมาเยอะแล้ว ผู้หญิงไม่ตรงปกนี่นับครั้งไม่ถ้วนจนไม่อยากพูดถึง แต่เด็กสาวคนนี้หน้าตาผิวพรรณตัวเป็นๆ กลับดูดีกว่าในรูป สะสวยน่ารักเกินกว่าที่คิดไว้ไปมากดวงตากลมโตแลดูใสซื่อ ริมฝีปากเล็กแต่ดูอิ่มระเรื่อ จมูกรั้น ที่รวมกันบนใบหน้ากลมเนื้อผิวนวลเนียนน่าสัมผัส มองเท่าไหร่ก็ดูไม่น่าเบื่อ หน้าอกคัพเอที่คิดว่า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-12
อ่านเพิ่มเติม
ของขวัญ 2
“เมื่อเช้าพี่พาหนูไปตรวจโรคที่โรงพยาบาลเพราะ...คุณเขาจะไม่ป้องกันเหรอคะ?” อดถามสิ่งที่คาใจที่สุดออกไปไม่ได้ มารับแล้วตรงไปที่โรงพยาบาลก่อนอันดับแรกถูกส่งให้ตรวจหาทุกโรคที่เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ แค่คิดว่าจำเป็นด้วยงั้นเหรอ? โรคติดต่อพวกนี้เพียงใส่เครื่องป้องกันก็จะไม่ติดต่อกันแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือเธอเข้าใจผิดมาตลอดว่าถุงยางอนามัยออกแบบมาเพื่อป้องกันการติดต่อจากโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์มากกว่าป้องกันการตั้งครรภ์...“กังวลเรื่องนี้อยู่นี่เอง...” ว่าพร้อมกับหยิบเอกสารทางการแพทย์ที่เป็นผลการตรวจร่างกายของอีกฝ่ายส่งให้ “เรื่องความปลอดภัยของทั้งสองฝ่ายนี่เป็นสิ่งที่ทางปิ่นโตผูกรักให้ความสำคัญมากๆ เลยนะ และนี่ก็เป็นเอกสารทางการแพทย์แสดงผลการตรวจหาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ของฝั่งคุณเขา หนูเอาไปดูได้เลย จะได้สบายใจ”แม้จะเป็นเว็บไวต์มืดเพราะอาชีพที่ยังไม่ถูกกฎหมายและยังไม่เป็นที่ยอมรับของสังคมในปัจจุบัน แต่ปิ่นโตผูกรักก็ใช่ว่าจะเป็นเว็บไซต์อย่างซ่องเถื่อนที่คอยยุยงล่อลวงหญิงสาวมาคอยบริการลูกค้า สาวสวยที่จะสมัครเข้ามารับงานจากเอเจนซี่ที่นี่จึงจำเป็นต้องมีอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ขึ้นไปเท่านั้น หากถู
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-12
อ่านเพิ่มเติม
1 - ต้องการเดือนเท่าไหร่
1-1เพราะออกมาคุยงานกับคู่ค้าแถวนี้พอดีเลยใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสิบห้านาที เอเจนซี่จะว่าเป็นเจ้าประจำก็ว่าได้เพราะไม่เคยติดต่อเจ้าอื่นอีกเลยตั้งแต่รู้จักกันรีบลุกขึ้นต้อนรับ ยิ้มสวัสดีทักทายยกใหญ่ก่อนขยับเก้าอี้เชิญให้นั่ง"ขอบคุณครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขอบคุณตามมารยาท กระชับสูทสีเข้มแล้วนั่งลง ใบหน้าเกลี้ยงเกลา หล่อเหลาปรากฏเส้นริ้วรอยเพียงเล็กน้อยเท่านั้นทั้งที่อีกสองปี อายุก็จะเข้าสู่เลขสี่แล้ว เด็กสาวจ้องมองด้วยสายตาประหม่า แต่ผู้ชายแปลกหน้าไม่แม้แต่จะเหลียวตามองมายังเธอเลยสักนิดทั้งที่ก็นั่งอยู่ใกล้ห่างกันแค่คนล่ะฝั่งของโต๊ะคนนี้นั้นเหรอที่จะ... ‘ผูกปิ่นโต’ เธอ“หนูจ้ะ นี่คุณจิรวัฒน์ ชัชวาลไพศาล” คนถูกเรียกเบนสายตาไปมองผู้พูดแต่พอหันกลับมาผู้ชายตรงหน้าที่เมื่อครู่นี้ไม่แม้แต่จะเหลียวตามองเธอกลับกำลังมองจ้องเธออยู่ มือเล็กรีบยกขึ้นพนมก้มศรีษะไหว้ คนถูกเด็กยกมือไหว้ก็รับไหว้เด็กสาว “น้องขวัญบูชา นรเวศสกุลค่ะคุณเจน”แนะนำชื่อเต็มกับเด็กสาวแต่ตนเองกลับเรียกชื่อเล่นอีกฝ่าย เพราะดูแลจัดหาเด็กส่งให้มาหลายปีจนเจ้าตัวอนุญาตให้เรียกแบบนั้นได้“อันนี้เป็นเอกสารเข้ารับการตรวจร่างกายของน้องเมื่อเช้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-12
อ่านเพิ่มเติม
2 - เธอต้องไปอยู่กับฉัน
1-2-หลายสัปดาห์ต่อมา-Jirawat ได้เพิ่มคุณเป็นเพื่อนจากหมายเลขโทรศัพท์“หืม?” เพราะอยู่ๆ ก็มีชื่อที่ไม่รู้จักเพิ่มเข้ามาในแอพพิเคชั่นแชต กำลังจะกดบล็อกเพราะไม่รู้จักชื่อที่แสดง แต่ช้ากว่าเจ้าของชื่อนั้นที่ส่งข้อความรัวเข้ามาJirawat : เก็บของที่คิดว่าจำเป็นJirawat : แล้วลงมารอด้านล่างเปิดอ่านแม้งุนงงแต่ไม่ได้ถามกลับ นิ้วเรียวรีบกดเข้าไปดูตรงรูปโปรไฟล์ของเจ้าของข้อความปริศนาแล้วก็หายสงสัยในทันที แม้เขาจะเงียบหายไปนานกว่าสามสัปดาห์หลังจากที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องวันนั้นจนเธอเกือบจะลืมชื่อเขาไปแล้ว แต่เธอกลับจดจำเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งและสายตาดุดันนั้นได้ดีKhongkwan : คุณจิรวัฒน์?Jirawat : รีบเก็บของให้เรียบร้อยJirawat : อีก 2 ชั่วโมงJirawat : ฉันจะเข้าไปรับKhongkwan : รับ?Khongkwan : รับไปไหนเหรอคะJirawat : หน้าที่ของเธอคือทำตามที่ฉันสั่งเหมือนตัวหนังสือส่งผ่านความรู้สึก แค่อ่านข้อความของเขาขวัญบูชาก็รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ คำพูดดูแคลนของเขาในวันนั้นยังอยู่ในความคิดKhongkwan : ค่ะนิ้วเรียวพิมพ์ข้อความตอบกลับไปแม้จะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาออกคำสั่งมากนัก ไว้เขามาแล้วค่อยถ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-12
อ่านเพิ่มเติม
3 - ไม่ให้อยู่แล้วจะพามาทำไม
เครื่องยนต์ดับสนิทเจ้าของรถก็ลงไปจากรถ ขวัญบูชาชั่งใจอยู่ชั่วครู่จึงจะเปิดประตูตามลงไป รีบเดินเข้าไปหาเพื่อขอแบ่งของในมืออีกฝ่ายมาช่วยถือไว้แต่เขากลับเบี่ยงตัวหลบบอกเธอด้วยสายตาที่เธออ่านออกว่าเขาไม่อยากให้เธอยุ่งกับข้าวของของเขา “เดินตามมาก็พอ” เอ่ยบอกแค่นั้นก็เดินนำออกไป ขวัญบูชารีบเดินตามไปตามคำสั่ง ระหว่างทางเดินไม่ลืมที่จะสอดสายตาหันรีหันขว้างมองสำรวจสิ่งแวดล้อมรอบๆ ด้านเอาไว้ เธอเดินตามหลังร่างสูงเข้าไปในลิฟต์ที่ต้องใช้คีย์การ์ดในการกด เห็นเขากดไปที่ชั้น 32 ก็อดที่จะเหลือบสายตาขึ้นมองเขาไม่ได้ พอได้ยืนใกล้กันแบบนี้ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมากๆ ไปเลย ความสูงของเธอไม่ถึงช่วงไหล่เขาด้วยซ้ำ ประตูลิฟต์เปิดออกร่างสูงเดินนำออกไปอีกครั้ง ขวัญบูชารีบเดินตามออกไปก่อนที่เขาจะหยุดเดินแล้วประตูห้องด้านหน้าก็ถูกเปิดด้วยคีย์การ์ดใบเดิม “เข้ามา” จิรวัฒน์หันมาเรียกเมื่อเห็นคนที่เดินตามมาตลอดทางหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ขวัญบูชาที่ได้สติก็ค่อยๆ เดินเข้าไป ดวงตากลมกวาดมองไปรอบๆ สถานที่แปลกใหม่ เจ้าของห้องเดินเอาของที่แวะซื้อมาระหว่างทางเข้าไปวางบนโต๊ะแล้วจึงเดินกลับมาหาคนที่ยืนอยู่กลางห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-18
อ่านเพิ่มเติม
4 - ลืมหน้าที่เธอไปแล้วหรือไง
เสียงเคาะประตูห้องปลุกให้ขวัญบูชาสะดุ้งตื่นหันไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาสองทุ่มยี่สิบนาที คนตัวเล็กรีบลุกลงจากเตียงนอนอย่างเลิ่กลั่ก จัดเสื้อผ้าเรียบร้อยก็รีบเดินไปเปิดประตูอย่างรวดเร็ว“มัวทำอะไรอยู่ ฉันเคาะเรียกตั้งหลายครั้ง” น้ำเสียงฉายชัดความไม่พอใจ ขวัญบูชารีบยกมือขึ้นไหว้“ขอโทษค่ะ พอดีหนูอาบน้ำเสร็จแล้วก็เผลอหลับไป” “ไม่สบายหรือเปล่า?” เห็นท่าทางงัวเงียใบหน้าซีดเซียวน้ำเสียงเข้มก่อนหน้าก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงอบอุ่น“ปละ..เปล่าค่ะ...คุณมีอะไรเหรอคะ?”“ฉันมาเรียกไปกินข้าว สองทุ่มกว่าแล้วไม่หิวหรือไง”“หะ..หิวค่ะ” หิวจนท้องร้องลั่นตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว แต่อาบน้ำเสร็จก็ไม่กล้าออกไปจากห้องเพราะไม่รู้ต้องทำตัวยังไง จำได้ว่าตอนหกโมงเย็นเธอยังนั่งเล่นสมาร์ทโฟนบนเตียงอยู่เลยไม่รู้เผลอหลับไปได้ยังไง“หิวก็ออกมากิน” จิรวัฒน์พูดจบก็เดินลงไปด้านล่าง ขวัญบูชารีบเดินตามลงไปทันที บนโต๊ะสำหรับทานอาหารมีจานข้าววางพร้อมทานอยู่สองจาน เห็นแบบนั้นเลยรีบหันไปมองเขา“คุณก็ยังไม่ได้ทานเหรอคะ?”"ยัง" เสียงทุ้มตอบกลับเท่านั้นก็เดินไปนั่งลงตรงเก้าอี้“ขอโทษนะคะ หนูไม่รู้ว่าคุณ...รอทานพร้อมหนู” ขวัญบูชาหมุนตัวตาม“
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
5 - หนูไม่เห็นรู้เรื่อง
ขวัญบูชามองยอดเงินจำนวนห้าหมื่นบาทถ้วนที่ถูกโอนเข้ามาในบัญชีที่ผูกไว้กับแอปพิเคชั่นของธนาคาร เวลากลางดึกที่เธอหลับสนิทไปแล้วเลยทำให้เธอไม่รู้สึกตัวตอนที่มีแจ้งเตือนเข้ามา คนตัวเล็กที่เพิ่งตื่นนอนรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปด้านล่าง นั่งรออีกคนจนกระทั่งสายแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะเดินลงมาสักที “ก็เก้าโมงแล้วนะ” หันมองนาฬิกาที่บอกเวลาปากเล็กก็บ่นพึมพำแต่ทำอะไรมากไปกว่านั้นไม่ได้ เธอไม่กล้าขึ้นไปหาเขาที่ห้องเพราะเขาที่เคยสั่งห้ามเอาไว้ เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นขวัญบูชาหันไปมองก่อนหันกลับมามองไปที่บันไดสำหรับขึ้นไปชั้นสอง คนตัวเล็กค่อยๆ ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปที่หน้าประตู ดูอินเตอร์คอมเห็นเป็นผู้ชายแปลกหน้าก็ไม่กล้าที่จะเปิดประตูออกไป กำลังจะเดินกลับออกมาแต่ฉุกคิดขึ้นได้ว่าคอนโดมิเนียมหรูระดับนี้ไม่น่าจะปล่อยให้บุคคลภายนอกที่เป็นอันตรายขึ้นมาได้ง่ายๆ ก็เลยตัดสินใจหันกลับไปเปิดประตู เผื่อว่าผู้ชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องจะเป็นแขกของเจ้าของห้องนี้ อาจมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับเขา “เอ่อ...มาหาคุณจิรวัฒน์หรือเปล่าคะ?” “ผมแค่นำอาหารที่สั่งไว้มาส่งให้ครับ” ผู้ชายแปลกหน้ายิ้มให้แล้ว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
6 - ฉันก็ดูแลแบบนี้ทุกคน
ขวัญบูชากลับขึ้นมาบนห้องก็เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นในทันที ได้ความร้อนที่อุ่นกำลังดีครึ่งค่อนอ่างอาบน้ำก็คิดว่าจะลงไปตามคนตัวโตที่นั่งรออยู่ด้านล่าง แต่ยังไม่ทันที่จะได้เปิดประตูออกไปจากห้อง บานประตูห้องที่ไม่ได้ถูกล็อกไว้ตั้งแต่ตอนที่กลับเข้ามาก็ถูกเปิดออกเสียก่อน “คุณ...” มองคนตัวสูงที่อยู่ๆ ก็เปิดประตูเดินเข้ามาด้วยความตกใจ “ฉันเข้ามาแช่น้ำ” เสียงทุ้มบอกพร้อมกับเดินเอาสูทสีเข้มที่ถือพาดแขนแกร่งขึ้นมาด้วยไปวางบนเตียงนอน คนตัวเล็กหมุนตัวมองตาม “หนูว่าจะลงไปตามคุณอยู่พอดีเลยค่ะ” มือหนากำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดที่เหลือออกจากรังกระดุม ขวัญบูชาหันหน้าหนีไปอีกทาง “เอ่อ...งั้นคุณตามสบายเลยนะคะ หนูจะลงไปด้านล่าง” “ขวัญบูชา” เท้าเล็กกำลังจะก้าวออกไปจากห้องแต่ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงทุ้มที่ดังขึ้นเรียกชื่อเธอเอาไว้ “คะ?” คนตัวเล็กหันกลับมามอง “มานี่สิ” จิรวัฒน์เรียกให้เดินเข้าไปหา “คะ? เอ่อ...ค่ะ” เหมือนจะมีทีท่าลังเลละล้าละลังแต่สุดท้ายเธอก็ยอมเดินเข้าไปหาเขาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ถามเสียงติดสั่นเมื่อเดินเข้าไปยืนตรงหน้าคนที่ตัวโตกว่า “มะ..มีอะไรเหรอคะ?” “ปลดกระดุมเม็ดนี้ให้หน่อย ไม่ร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
7 - ปกติเธอคุมแบบไหน
เสียงเล็กที่ตะคอกถามก่อนเบี่ยงตัวหลบแล้วก็หลับตาปี๋ สายตาราบเรียบจ้องมอง มุมปากหนากระตุกยิ้มคล้ายเย้ยหยัน ใบหน้าคมคร้ามค่อยๆ โน้มลงไปหาซอกคอขาวแม้มือเล็กจะดันหน้าอกของเขาไว้ แต่เพียงปลายจมูกโด่งสัมผัสลงบนเนื้อผิวนวลเนียน เขาก็ถูกเธอออกแรงต้านดันยื้ิอเอาไว้ “หนู..หนูไม่ทำในนี้ ถ้าจะทำก็ไปทำในห้อง” ในห้องน้ำและท่วงท่าที่นั่งอยู่มันวาบหวิวเกินไปสำหรับเด็กไร้ประสบการณ์อย่างขวัญบูชา แม้จะทำใจมาแล้วว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องมาถึงและเธอคงจะเลี่ยงไม่ได้อีก แต่แบบนี้มันเกินกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก “ทำไม? หรือไม่เคยทำกับใครในห้องน้ำ?” “ก็ไม่เคยน่ะสิคะ! ปล่อยหนูเลย” กำปั้นเล็กทุบหน้าอกเขาไปหนึ่งทีเบาๆ ปากบางเม้มเข้าหากัน พยายามดันตัวของเขาออก ทว่ากลับถูกเขาคร่อมกักตัวเธอเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง “ลูกค้าคนอื่นของเธอไม่เคยทำกับเธอในนี้เลยหรือไง” “ไม่มีใครเขาลามกเหมือนคุณหรอก” “ลามก?” จิรวัฒน์เลิกคิ้วถาม “ถ้าไม่ใช่...บนเตียงหนูไม่ทำ” ขวัญบูชาตอบด้วยใบหน้าแสนบูดบึ้ง “ไม่ทำก็ไม่ทำ” เสียงทุ้มกระซิบบอก คำพูดที่ทำให้ใจชื้น แต่ก็ยังยิ้มไม่ออกเพราะเขายังไม่ยอมถอยตัวออกไป “คุณรีบไปอาบน้ำสิคะ หนู..หนูจะออ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
8 - ถ้าหนูจะบอกว่าหนูไม่เคย NC+
ขวัญบูชาค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าคนบนร่างนิ่งไป ใบหน้าเล็กค่อยๆ หันกลับมามองเขา แววตาหวาดหวั่นมองสบสายตาคมของคนบนร่าง ไร้ซึ่งคำพูด ข้อมือเล็กที่ถูกจับกดไว้กับที่นอนถูกปลดปล่อย จิรวัฒน์ลุกกลับขึ้นมานั่ง คนเป็นอิสระอีกครั้งรีบกอดปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่นก่อนลุกขึ้นนั่งตามอย่างรุกรน “ทะ..ทำไมคะ?” เสียงติดสั่นยามเอ่ยถาม ไม่เข้าใจทำไมเขาจึงหยุดการกระทำ หรือเธอทำอะไรผิดไป ทำให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า “ฉันไม่ชอบฝืนใจใคร” เสียงทุ้มตอบคำถามนั้นโดยที่ไม่ได้หันไปมองคนด้านหลัง กลัวว่ามองแล้วจะอดกลั้นใจไว้ไม่ไหว “คุณไม่ได้...ฝืนใจหนู” พูดได้แค่นั้นริมฝีปากเล็กก็เม้มเข้าหากันอีกครั้ง “หนูเต็มใจ...ขายตัวให้คุณ” คำพูดที่เรียกให้จิรวัฒน์หันกลับไปมองจนได้ “เธอไม่ได้เต็มใจที่จะนอนกับฉันขวัญบูชา” ปากบอกว่าเต็มใจ แต่ท่าทีที่แสดงออกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดูหวาดระแวง ไว้ตัวเมื่อเขาเข้าใกล้ ผูกปิ่นโตมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนไม่เคยมีเด็กคนไหนเล่นตัว สร้างข้อแม้กับเขาแบบนี้ เขาไม่ชอบผู้หญิงเล่นแง่ ร้อยเล่ห์สารพัดมารยา และเขา...ไม่เคยบังคับฝืนใจให้ผู้หญิงคนไหนต้องนอนด้วย แม้จะจ่ายเงินซื้อมา เขาก็จะไม่ทำ ถ้าอีกฝ่ายไม่เ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-27
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status