แผนร้ายซ่อนกลิ่นรัก

ค่ำคืนพระจันทร์เต็มดวงนั้นเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง และเสียงร่ำไห้ของโอเมก้าหลายชีวิต ที่ต้องเผชิญกับชะตากรรมแสนโหดร้ายและพี่ชายของ คีแรน เองก็เป็นหนึ่งในเหยื่อที่ถูกพวกคนที่ร่ำรวยเงินตราตามล่าราวกับจะฉีกทึ่งร่างเขาเป็นชิ้นๆเหมือนกับสัตว์ป่าที่หิวกระหาย 

“คีแรนหนีไป!”

เสียง คริส ตะโกนบอกให้ร่างบางหนีจากฝูงอัลฟ่าที่กำลังไล่ล่าตามหลังมาไม่ไกล ดวงตาสีหม่นจ้องมองไปที่พี่ชายที่ล้มลงเพราะคริสเริ่มหมดแรงจะหลบหนี แต่ไม่ทันได้ตัดสินใจอะไรทุกอย่างก็ต้องหยุดลง สองพี่น้องถูกจับได้เสียแล้ว

“ไอ้บิรอน” เสียงทุ้มต่ำของคีแรนเล็ดลอดออกมาตามไรฟันที่สบกันแน่นราวกับกำลังข่มอารมณ์ฉุนเฉียวเอาไว้

“นึกว่าใคร ที่แท้ก็สองพี่น้องตระกูลครูซ” รอยยิ้มเจ้าเลห์ปรากฏบนใบหน้าหล่อ

“แล้วมึงจะทำไม” สายตาดุส่งไปถามอัลฟ่าจ่าฝูงอย่างไม่หวั่นกลัว 

“ว้าว ขู่เป็นแมวเลยหวะ ฮ่า ฮ่า” เสียงหัวเราะชอบใจของคนเจ้าเลห์ดังขึ้น ก่อนบิรอนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้คีแรนที่ยืนบังพี่ชายอย่างคริสอยู่ 

“ถอยไปไอ้สวะ!” เสียงเข้มร้องขู่คนที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ แต่เหมือนว่าบิรอนจะไม่สนใจแม้แต่น้อย แถมยังนึกสนุกอะไรบางอย่างขึ้นมา

“กูไม่ถอย เรื่องอะไรที่กูต้องฟังมึงว่ะ คีแรน”

“อย่ายุ่งกับพี่กู” 

“มึงปกป้องพี่มึงไปตลอดไม่ได้หรอกคีแรน เว้นแต่ว่า…”

“อะไร?”

ร่างหนาค่อยๆเดินมาใกล้คีแรนมากขึ้นๆ ใบหน้าหล่อที่สามารถทำให้ใครหลายคนคลั่งไคล้ค่อยๆยื่นเข้ามาที่ใกล้คีแรนจนลมหายใจอุ่นสัมผัสเข้าที่ใบหน้า 

รอยยิ้มร้ายค่อยๆเผยขึ้นมาให้เห็นแม้จะเป็นช่วงเวลาค่ำคืน แต่แสงจากดวงจันทร์นั้นสาดส่องให้เห็นความร้ายกาจที่แฝงมากับรอยยิ้มนั้นได้ชัดเจน

“มาเป็นของกูสิ” บิรอนพูดพร้อมกับยกนิ้วเรียวเกลี่ยไปที่ใบหน้าใสไปมาอย่างยั่วยุ

แม้คำพูดเพียงแผ่วเบาแต่กลับทำให้คีแรนเลือดขึ้นหน้า ฟีโรโมนกลิ่นกระดาษราคาแพงที่หอมประหลาดลอยคละคุ้งอยู่ทั่วบริเวณ จนทำให้อัลฟ่าหลายคนต้องเคลิ้มตามเมื่อได้สูดกลิ่นหอมนั้น

“สกปรก”

คีแรนปัดมือของชายหนุ่มออกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะใช้มือสวยลูบไปที่ใบหน้าของตนหนักๆราวกับต้องการเช็ดร่องรอยการสัมผัสนั้นออก 

“ถ้ามึงยอมตั้งท้องให้กู กูจะปล่อยพี่มึงไป” 

“ทำไมต้องกู มึงก็รู้กูเกลียดมึงแค่ไหน” 

คีแรนพูดสีหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เขานั้นเกลียดบิรอนเข้าไส้เพราะไม่เห็นด้วยกับธุรกิจที่บิรอนทำ แถมยังมีการไล่ล่าโอเมก้าแสนป่าเถื่อนเช่นวันนี้ 

“เพราะมึงคืออัลฟ่าแรร์คนเดียวในเมืองนี้ และกูไม่อยากได้ลูกที่เกิดจากโอเมก้า” 

แววตาของบิรอนเต็มไปด้วยความกระเหี้ยนกระหือรือ แม้คนทั่วไปมองไม่ออกแต่คีแรนไม่สามารถปกปิดบิรอนได้ ชายหนุ่มมองเขาออกตั้งแต่แรก 

แม้ทุกอย่างจะคล้ายอัลฟ่าทั่วไป แต่ทุกครั้งที่บิรอบเข้าใกล้ร่างบางนั้น มักจะมีอาการเคิบเคลิ้ม ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง แถมฟีโรโมนของเขายังไม่มีผลต่อร่างบางอีก

“กูไม่ใช่” คีแรนตอบเสียงสั่น

“มึงอาจจะตบตาคนอื่นได้คีแรน แต่กูไม่ได้โง่”

เสียงทุ้มน่าฟังกระซิบไปที่ข้างหูคีแรนอีกครั้งก่อนร่างหนาจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ หลังจากนั้นก็หันหลังเดินออกไป พร้อมโบกมือส่งสัญญาณให้อัลฟ่าคนอื่นๆตามกลับไปแต่โดยดี

“เห้อ~~” เสียงถอนหายใจของคริสดังออกมาหลังจากที่สถานการณ์สงบลง 

หลายครั้งที่คริสถูกไล่ล่าในคืนพระจันทร์เต็มดวง แต่ก็ถูกคีแรนช่วยไว้ได้ทุกครั้ง เช่นเดียวกับครั้งนี้

“เดินไหวมั้ย” คีแรนหันหลังกลับไปพยุงร่างพี่ชายด้วยความเป็นห่วง

“ถ้าไม่ได้คีแรนช่วยคงไม่รอดแน่” คริสพูดออกมาขณะกำลังปัดฝุ่นออกจากตัว

“คราวหลังต้องกลับบ้านก่อนหกโมงเย็น เราตกลงกันไว้แล้วหนิ ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองต้องเอาชีวิตมาเสี่ยง เราเหลือกันอยู่สองคนนะคริส” สายตาคีแรนส่งไปดุพี่ชาย ก่อนจะเดินตรงกลับบ้านด้วยท่าทางน้อยใจ

“รู้แล้วๆ ก็คนมันทำงานเพลินอ่ะ” คริสเองก็รีบวิ่งตามน้องชายกลับบ้านไป จนทั้งคู่นั้นกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย

คฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองออกไป เช้านี้บรรยากาศดูไม่สดใสเหมือนที่ผ่านมา คีแรนนั่งนิ่งไม่พูดไม่จาจนทำเอาพ่อบ้านต้องเรียกสติกลับมาอยู่หลายหน

“คุณหนูครับ” เสียงแม็กเวลส์พ่อบ้านเก่าแก่เรียกเจ้านายของเขาขณะนำกาแฟมาเสิร์ฟ

“ว่าไงครับลุง?” คีแรนที่นั่งคิดอะไรอยู่นานก็หันกลับมาสนใจเจ้าของเสียงที่ร้องเรียกเขา

“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าครับ ทำไมคุณหนูดูเครียดๆ”

“เปล่าครับ ผมแค่คิดว่าถ้าไม่มีไอ้บิรอนกับพวกของมันเมืองนี้คงน่าอยู่กว่านี้”

“คุณหนูเคยได้ยินเรื่องระหว่างคุณท่านกับพ่อของคุณบิรอนไหมครับ”

“มีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกหรอ?”

“คุณพ่อของคุณหนูก็เคยคิดจะหยุดพ่อคุณบิรอนเช่นกัน ท่านทำทุกวิธีที่จะล้มพ่อคุณบิรอน แล้ววันนึงท่านก็ทำสำเร็จ”

“แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม” คีแรนพูดออกมาด้วยสีหน้าสิ้นหวังเล็กน้อย

“นั่นแหละครับที่ผมจะบอก ไม่ว่าคุณหนูจะกำจัดคนแบบนั้นไปสักกี่คน มันก็จะมีคนแบบนั้นโผล่มาแทนที่อีกอยู่ดี คุณหนูคนเดียวไม่สามารถเปลี่ยนเรื่องทั้งหมดได้หรอกนะครับ”

คำพูดของแม็กเวลส์ทำให้คีแรนต้องเก็บไปคิดตาม ถ้อยคำเหล่านั้นไม่มีคำไหนเลยที่ไม่จริง 

หลังจากพ่อของบิรอนตาย ก็มีผู้นำคนใหม่โผล่มาทำเรื่องเลวๆต่อ จนมาถึงยุคของบิรอน ที่แย่งชิงตำแหน่งนี้กลับมาได้ แถมยังโหดร้ายกว่าที่ผ่านมาด้วยซ้ำไป

ตระกูลครูซของคีแรนและตระกูลเบรคของบิรอนนับว่าเป็นคู่ปรับกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อ พ่อของบิรอนนั้นมีความทะเยอทะยานและคลั่งในระบบชนชั้น จนทำให้เกิดเรื่องราวแสนป่าเถื่อนเมื่อได้ขึ้นเป็นจ่าฝูงอัลฟ่าคนใหม่ในยุคนั้น 

คนที่ไม่สามารถยอมรับการกระทำเหล่านั้นได้อย่างพ่อของคีแรนจึงเกิดการต่อต้าน และต่อสู้กันเรื่อยมาจนทั้งคู่จบชีวิตลง แต่เรื่องราวทั้งหมดยังคงไม่จบตาม

คีแรนและคริสเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเล็ก เด็กน้อยสองคนถูกเลี้ยงดูมาโดยคุณพ่อบ้านที่อยู่กับตระกูลครูซมานาน และแม็กเวลส์เองก็นับว่าเป็นคนที่ซื่อสัตย์คนหนึ่ง เขาจัดการทุกเรื่องภายในบ้านได้อย่างไม่ขาดตก สองพี่น้องจึงรู้สึกโชคดีและไม่ได้โดดเดี่ยวมากนัก

ขณะที่ร่างบางขับรถไปยังสนามแข่งรถในช่วงหัวค่ำ คีแรนยังคิดไม่ตกกับคำพูดของแม็กเวลส์ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขากำลังกังวลกับเรื่องนี้เพียงใด

“เมื่อไหร่พวกเลวๆจะตายๆไปให้หมดสักที” ปากบางบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่ก็ต้องเบรครถกระทันหันเมื่อสายตาคมปะทะเข้ากับอะไรบางอย่าง

รถหรูราคาแพงคันสีแดงสดของบิรอนขับผ่านหน้ารถขอคีแรนไปด้วยความเร็ว ตามมาติดๆคือรถของเนย์อาร์และลูคัส เพื่อนสนิทของบิรอน 

ดูเหมือนว่าทั้ง3คนกำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่ประมูลโอเมก้าที่กำลังจะเปิดประมูลในไม่ช้า เห็นอย่างนั้นคีแรนเองก็ไม่รีรอ เหยียบคันเร่งขับตามทั้งสามคนไปยังจุดมุ่งหมายทันที

ในคืนหลังค่ำคืนแสนโหดร้าย จะมีอัลฟ่ามากมายมารวมตัวกันที่โรงแรมสุดหรูใจกลางเมืองที่บิรอนเป็นเจ้าของ งานประมูลถูกจัดขึ้น ณ สถานที่แห่งนี้แถมภายในยังมีคลับ คาสิโน และธุรกิจผิดกฏหมายมากมาย แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง หากจะบอกว่าเมืองเอสปกครองกันเองก็ว่าได้ เพราะกฏหมายมีไว้แค่ประดับเมือง

คีแรนเร่งฝีเท้าเดินตามทั้งสามคนนั้นเข้าไปในงานอย่างเว้นระยะ ร่างบางเองก็พยายามหลีกเลี่ยงการสนทนากับคนพวกนั้น เขาเพียงต้องการเข้ามาดูให้เห็นกับตาถึงความเลวทรามที่พวกบิรอนกระทำ

ร่างบางนั่งลงที่โต๊ะในมุมมืด แต่ความมืดนั้นก็ไม่สามารถปกปิดเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบและใบหน้าที่แสนมีเสน่ห์ของคีแรนได้ สายตาผู้คนรอบๆเหล่มองมาที่ร่างบางอยู่ไม่ขาดแถมเสียงซุบซิบก็ดังขึ้นเป็นพักๆ

กลิ่นหอมอ่อนๆของคีแรนลอยอยู่ทั่วบริเวณ จนทำให้ใครบางทนถึงกับทนไม่ไหว ต้องลุกขึ้นเดินตามกลิ่นเพื่อมาพบกับเจ้าของมัน