ฝูงเงา

ฟูมิโกะและเก็นก้าวเดินออกจากลานกว้างที่บัดนี้เต็มไปด้วยความสงบเงียบหลังจากที่วิญญาณของหมอใหญ่ได้รับการปลดปล่อย พวกเขาเดินไปตามถนนคอนกรีตที่ทอดยาวออกจากโรงพยาบาลร้าง แม้จะยังคงอยู่ในบริเวณของโรงพยาบาล แต่ตอนนี้พวกเขาก็รู้สึกถึงความหวังที่มากขึ้นเมื่อผ้ายันต์ผืนที่สามอยู่ในมือของฟูมิโกะแล้ว

“ดูสิเก็น” ฟูมิโกะชี้ไปที่นาฬิกาข้อมืออาคมของเธอ แผนที่บนหน้าปัดแสดงจุดสีแดงอีกสองจุดที่ยังคงกะพริบอยู่ “ผ้ายันต์ผืนที่สี่กับห้าอยู่ใกล้ๆ กันเลย”

เก็นมองตาม “เยี่ยม! แสดงว่าเราเข้าใกล้ความจริงไปอีกขั้นแล้ว” เขากำมีดลงอาคมแน่น “แต่ก็อย่าประมาทนะฟูมิโกะ ยิ่งเราเข้าใกล้ความจริงมากเท่าไหร่ อันตรายก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น”

“ฉันรู้” ฟูมิโกะตอบ เสียงของเธอจริงจัง เธอหยิบผ้ายันต์ทั้งสามผืนที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมาดูอีกครั้ง ผ้ายันต์ผืนที่หนึ่ง (สีเหลืองอำพัน - กักเก็บวิญญาณ), ผืนที่สอง (สีขาวนวล - ตรึง/ป้องกัน), และผืนที่สาม (สีขาวบริสุทธิ์ - สงบสุข/ปลดปล่อย) แต่ละผืนมีพลังงานและอักขระที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ขณะที่พวกเขากำลังเดินผ่านซากอาคารเก่าๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นตึกผู้ป่วยนอกที่ทรุดโทรม กลิ่นอับชื้นและกลิ่นเหม