Chapter 6.

UMALIS si Ursula mula sa pagkakakubli sa bintana at bumalik sa kama niya. Biglang may sumikdong kaba sa dibdib niya nang makita ang magkakapatid na seryosong nag-uusap. Pakiramdam niya may delikadong mangyayari.

Kinagat niya ang kuko sa hintuturo dahil sa tension na nararamdaman. Wala siyang alam sa kung ano ang nangyayari sa labas. Hindi niya alam kung nakabalik na ang ama niya sa kampo at baka sa mga oras na ‘yon ay hinahanap na siya.

Nagpalakad-lakad siya sa loob ng silid at sa ganoong posisyon siya nadatnan ni Rio. Bitbit nito ang mga damit niyang bagong laba at nakatupi na.

“What’s wrong hija?” tanong nito nang makita siya.

Alanganing ngumiti ang dalaga at sinalubong ito para kunin ang mga damit. Siya na ang naglagay no’n sa loob ng closet. “May problema ka ba, Rose?” pag-uulit ng ginang sa tanong nito.

Humarap siya rito at pilit na ngumiti. “W-wala naman po. M-medyo naiinip lang po ako dito sa loob ng kwarto ko. Gu…Gusto ko po sanang lumabas o magpunta sa bayan,” pagdadahilan niya. Hindi niya gustong magsinungaling dito pero hindi ba’t sa simula palang ay puro kasinungalingan na ang lahat?

Ibinuka nito ang labi para magsalita nang makarinig sila ng katok sa pintuan ng silid niya at pagkaraan ay pumasok si Raikko. Seryoso ang mukha nito na napasulyap sa kanya pagkaraan ay bumaling sa ina.

“Pupunta ako sa bayan, mom. May kakausapin lang ako,” paalam nito.

“O-okay, mag-iingat ka,” tumatango-tangong tugon ni Rio. Tumalikod na ang binata para umalis nang muli itong tawagin ng ina. “Wait, hijo, bakit hindi mo isama si Rose sa pupuntahan mo? She feels stuffy here. Mas mainam siguro kung makakalanghap siya ng sariwang hangin,” mungkahi nito.

“Delikado sa labas, mom. Ni hindi natin alam kung sino ang mga taong gumawa sa kanya ng kasamaan,” turan nito.

“M-m-magsusuot ako ng cap!” Agap ni Ursula. Kapwa ito napatingin sa kanya. “G-gusto ko lang talagang lumabas,” dagdag pa niya.

Napakamot si Raikko sa batok habang ang isang kamay nito ay nasa baywang. “C’mon, son, it’s a good idea. She might regain her memory if you will accompany her around town,” pagkumbinsi pa ng ginang.

Pilit siyang ngumiti nang ibaling nito ang tingin sa kanya. Pero naging mailap ang mata nito at agad na nag-iwas ng tingin. Marahas itong napabuga ng hangin. “Sige, pero hindi siya bababa ng sasakyan,” pagpayag nito at nauna nang lumabas.

Abot-tainga ang ngiti niya at agad na kinuha ang cap na nasa ibabaw ng bedside table. “Maraming Salamat po, Tita,” wika niya at tumakbo na palabas.

Hindi matanggal ang ngiti sa labi niya habang nakasakay sa sasakyan ng binata Bahagya niyang inilabas ang ulo sa bintana at ipinikit ang mga mata saka lumanghap ng sariwang hangin. Malawak na maisan pa ang nadaraanan nila kaya presko pa ang hangin.

Napamulat siya nang marinig ang marahang pagtikhim ng binata sa driver side. Umayos siya sa pagkakaupo at itinuon ang tingin sa harap. Pero hindi niya magawang makapag-focus dahil nararamdaman niya ang titig ni Raikko at naco-conscious siya. Isa pa, ay nabibingi siya sa katahimikan dahil hindi man lang ito nagsasalita.

Inilibot niya ang tingin sa loob ng sasakyan at nakita niya ang stereo. Tumingin siya sa binata at nahuli niyang nakatingin ito sa kanya. Ni hindi man lang ito nag-abalang mag-iwas ng tingin sa pagkakataong ‘yon.

“P-Pwede bang makinig tayo ng music?” lakas-loob na tanong niya. Marahan lang itong tumango kaya naman nagkusa na siyang buksan ‘yon. Pumailanlang ang isang acoustic rock song na noon niya lang narinig.

“First time kong marinig ang kantang ‘to,” hindi napigilang komento niya.

“You can change it,” tugon naman nito at nagkibit ng balikat.

Marahan siyang umiling. “M-mukhang maganda,” Bumalik siya sa pagkakasandal at muling tumingin sa labas. Inayos pa niya ang suot na cap dahil hindi siya masyadong makakita.

Ipinikit ni Ursula ang mga mata para damahin ang kanta. She hasn’t found the one yet but she’s not giving up and hope that one day she will. Pero paano niya mahahanap ‘yon kung nagtatago siya? At hanggang kalian siya magtatago?

Naimulat niya ang mga mata nang maramdaman niya ang pagtigil ng sasakyan. Sinulyapan niya si Raikko. Nagtanggal ito ng seatbelt at binalingan siya.

“Hintayin mo na lang ako dito. May kukunin lang ako,” wika nito at bumaba na.

Hindi na siya nakapagprotesta dahil nakatawid na ito sa kabilang bahagi ng kalsada. Hindi niya alam kung gaano katagal itong mawawala. Gusto pa naman sana niyang maglibot sa loob ng pamilihang bayan ng Tayabas. Bumaba siya ng sasakyan at sinubukang habulin ang binata. Pumasok siya sa loob ng palengke at nakita niya itong naglalakad sa wet section. Dahan-dahan siyang naglakad sa takot nab aka madulas dahil flip flops lang ang suot niya. Pinagtitinginan pa siya dahil sa suot niyang floral dress na above the knee ang haba at ang bandang dibdib ay medyo revealing dahil sa v-neck style.

Sa sobrang pagkasabik niyang sumama ay hindi na siya nakapagpalit ng damit. Napaiwas siya nang muntik na siyang masagi ng isang mamimili at ng mag-angat siya ng tingin para tingnan si Raikko ay wala na ito. Ni hindi niya alam kung saan ito lumiko. Nang makarating sa dulo ay nagpalinga-linga siya sa kaliwa’t kanan. Hindi niya rin nakita roon kahit ang anino ng binata.

Nagdesisyon siyang tahakin ang kanang bahagi ng pamilihan. Nang makarating siya sa dulo ay kalsada na ang labasan at wala pa ring indikasyon na naroon ang binata. Bumalik siya sa pinanggalingan at sa kaliwang bahagi naman ng pamilihan nagtungo. Pero wala rin ito doon.

Nagdesisyon siyang bumalik na lang sa sasakyan ng may matanawan siyang pamilyar na mukha sa dry goods section—ang Papa niya. May hawak itong papel at tila may itinatanong sa tindera. Agad siyang napangiti at akmang lalapitan ito nang matigilan siya. Kung naroona ang ama hindi nalalayong naroon din si Leon. Napaatras siya at ang saya ay nahalinhan ng takot.

Nagpatuloy siya sa pag-atras hanggang sa may bumangga sa likuran niya. Sa takot ay napatakip siya ng mukha. “H-huwag, huwag kang lalapit…” nauutal na wika niya.

“Rose, kanina pa kita hinahanap. Saan ka ba pupunta?” tanong ni Raikko. Dala ng labis na takot ay yumakap na lang siya rito. Nanginginig ang mga kalamnan niya at kung hindi siya hahanap ng masasandalan ay mabubuwal siya.

Naramdaman niya ang pagdampi ng palad nito sa likuran niya. “May nangyari ba?” may pag-aalala sa tinig na tanong nito.

“U-umuwi na tayo, please?” halos pabulong na turan niya.