Episode 25 ละเลียด

Episode 25

ละเลียด

“คืนนี้ฉันขอไปนอนด้วยได้ไหม” ฮีลถาม ไม่ต้องใช้เวลาคิดให้มากมายฉันก็รีบตั้งท่าจะปฏิเสธโดยการส่ายหน้า ทว่ากลับถูกล็อกโดยฝ่ามือหนาที่กำลังประคองใบหน้าของฉันอยู่

“คืนนี้ฉันจะนอนกับนายเอง ไม่ต้องมานอนกับฉัน” พูดอย่างตรงไปตรงมาให้อีกฝ่ายเข้าใจ

“ไม่เอา ฉันอยากไปนอนกับเธอ” ไอ้ฮีลดึงดัน เป็นแบบนี้ฉันเริ่มรำคาญละ

“นายรีบสูบบุหรี่เลยไป” เป็นเพราะความอยากบุหรี่แน่ ๆ มันถึงได้งอแง กระทั่งอ้อนวอนขอมานอนกับฉันทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าฉันหวงพื้นที่ส่วนตัว

“ไม่อยากแล้ว อยากนอนกับเธอ” ไอ้บ้านี่ทำตัวง้องแง้งเป็นเด็ก ๆ ไปได้ ฉันจึงถอนหายใจออกมา

“อย่างอแง ยังไงฉันก็ไม่ให้นอน”

“งั้นขอไปกินขนมหวานที่ห้องเธอแทนก็ได้”

“นายมันคนตะกละตะกลาม กินยังไงก็ไม่รู้จักอิ่ม” ฉันรู้ ประโยคนั้นมันต้องหมายถึงร่างกายของฉันแน่ ๆ จึงค่อนแคะใส่

“แล้วใครบอกให้ร่างกายเธอหวานขนาดนี้ กินทั้งคืนฉันคงไม่รู้สึกอิ่ม”

กว่าจะตกลงกันได้ว่าใครจะนอนกับใครก็ใช้เวลาพอสมควร ซึ่งสุดท้ายแล้วฉันกลับกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ยอมให้เพื่อนสนิทซึ่งมีสัมพันธ์เซ็กซ์เฟรนด์เข้ามานอนด้วยจนได้

“อ๊ะ!” ฮีลผลักฉันติดผนังห้อง ค่อย ๆ สอดมือเข้าไปใต้เสื้อสายเดี่ยวแล้วบีบเคล้นตรงหน้าอกเบา ๆ ริมฝีปากร้อนไล่โลมเลียไปตามแนวลำคอระหง ก่อนจะจบด้วยการจูบอย่างดูดดื่มที่ริมฝีปากของฉัน

นานเท่าไรไม่อาจทราบได้ แต่ตอนนี้เสื้อผ้าของฉันหลุดลอยออกไปจากตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ลำแขนแกร่งช้อนอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะวางเบา ๆ ตรงเตียงใหญ่แล้วเอาตัวเองมาทาบทับ

“ปากหวาน” มันเอ่ยชม เราผละออกจากกันนานนับนาที ทว่าไอ้บ้านี่กลับพึ่งรู้ตัวว่าต้องพูดคำนั้นออกมา

ร่างสูงยืนมองฉันซึ่งนอนเปลือยกายอยู่ ดวงตาคู่คมหลุบมองไปยังส่วนกลางกายซึ่งตอนนี้กำลังรู้สึกเปียกชื้น ฮีลค่อย ๆ คลายกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด ๆ อย่างอ้อยอิ่ง ในเวลาเดียวกันฉันก็มองมันด้วยสายตาเป็นประกาย

ไหนบอกอยากกินขนมหวานไง ฉันอุตส่าห์ค่อนขอดว่ามันตะกละตะกลามแต่กลับกลายเป็นว่ามันถอดเสื้อผ้าอย่างเชื่องช้า ราวกับไม่หิวกระหายเรือนร่างของฉัน

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่ฉันนอนแผ่หลาแล้วมองมันถอดเสื้อผ้า จังหวะรอแทบจะอยู่ไม่สุขเมื่อความต้องการมันเพิ่มระดับขึ้นเรื่อย ๆ แต่กลับไม่ถูกระบายออก

จนกระทั่งมันเปลือยไปหมดทั้งตัว

ร่างสูงค่อย ๆ คลานเข่าเข้ามาหาฉัน ปลายนิ้วอุ่นแตะลงตรงฝ่าเท้าแล้วลากขึ้นสูงไปจนถึงข้อเท้า ก่อนยกมันขึ้นแล้วกดจูบตรงนั้นเบา ๆ

เวลานี้ฉันอยากมาก ไม่คิดว่ามันจะชิมฉันโดยการเริ่มตั้งแต่ฝ่าเท้า นี่เป็นครั้งแรกที่มันสัมผัสจากส่วนนี้ ซึ่งหากไม่นับปุ่มเนื้อที่อยู่ด้านบนร่องคับแคบแล้วละก็ สิ่งนี้คือจุดอ่อนไหวที่สุดของฉันเลยก็ว่าได้

ฉันจิกเท้าแน่นในตอนนั้น ริมฝีปากกรุ่นร้อนเริ่มไล้มันขึ้นสูงกระทั่งถึงหน้าขา

ขาทั้งสองข้างถูกแยกออกจากกัน ก่อนที่ฮีลจะฝังใบหน้าคมคายลงไปยังจุดกึ่งกลาง โชว์จังหวะลิ้นร้ายกาจจนฉันบิดกายเร่า ๆ

เชื่อแล้วว่ามันตะกละตะกลามเมื่อเรียวลิ้นอุ่นยังคงทำงานอยู่ตรงร่องคับแคบ เนิ่นนานกระทั่งฉันปล่อยน้ำหวานออกมาได้ถึงสองหน

“ฮะ…ฮีล”

“มิน…” อ่า ให้ตาย

เหมือนมันยังจำคำพูดของฉันในวันนั้นได้ ถึงยอมครางชื่อฉันเสียงพร่า ราวกับไม่ต้องการให้ฉันรู้สึกเสียเปรียบ

แต่น้ำเสียงเมื่อครู่นั้นกระเส่าพอสมควร มันคงอยากมากแต่ทำไมไม่เข้ามาสักที

หรืออาจเป็นเพราะที่เคยกล่าวไว้ว่าอยากจะชิมขนม ดังนั้นมันจึงอ้อยอิ่ง ละเลียดชิมฉันราวกับส่วนนั้นเป็นของหวานอย่างที่มันเปรียบเปรย

“อยากแล้ว” ฉันเอ่ยบอกพลางผงกหัวขึ้นมองคนที่กำลังฝังหน้าลงตรงหว่างขา

ฮีลผละหน้าออก ก่อนคลานเข่าเข้ามาจนในที่สุดร่างสูงก็อยู่ในระดับที่สามารถประสานสายตากันได้

“ตรงนั้นเธอหวานมาก” ว่าจบก็ยกมือข้างที่เคยตะบี้ตะบันปุ่มเนื้อจนฉันเสร็จคานิ้วไปพร้อม ๆ กับลิ้นขึ้นมาดูดโชว์

ท่านี้ตลอด แต่พอมองทีไรฉันกลับตื่นเต้นทุกครั้ง

“ปากก็หวาน” มันก้มตัวลงมาจูบเบา ๆ ถัดมาก็ขบเม้มตรงเนินอกจนรู้สึกเจ็บจี๊ด

ริมฝีปากอันกรุ่นร้อนลากไล้ไปตรงยอดปทุมถันจนตรงนั้นชูชันขึ้น ส่วนฉันที่เสียววูบวาบจึงทำได้เพียงแค่ประคองศีรษะเอาไว้เหมือนหาที่ยึดเหนี่ยว เวลานี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะล่องลอย

ช่วงล่างที่เปียกชื้นเริ่มรู้สึกกระสันซ่าน เมื่อท่อนเอ็นลำใหญ่กำลังขยับขึ้นลงเพื่อหยอกล้อกับกลีบเนื้อของฉันโดยไม่ยอมสอดใส่เข้าไป

“สักทีเถอะ” ฉันเร่งรัด มันจะทำตัวเหมือนคนมารยาทดีไม่ได้ที่ต้องเคาะประตูห้องก่อนจะเข้ามา

ฉันอยากจะตายห่าอยู่แล้ว ใส่ ๆ เข้ามาเลยก็ได้ พอดีไม่ได้ล็อก!

“อ๊า!” ร้องครวญครางออกมาในตอนที่แก่นกายร้อนตอกตรึงเข้าไปจนลึก ความยาวของท่อนเอ็นลำใหญ่ที่ค่อย ๆ ครูดผ่านผนังของฉันเข้าไปด้านในทำให้รู้สึกเสียวจนต้องเด้งเอวขึ้น

“แน่น” ฮีลบอก ซึ่งประโยคนั้นทำให้ฉันพึงพอใจเป็นอย่างมาก ที่อย่างน้อย ๆ ถึงแม้เรามีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วน ทว่าคนข้างบนกลับไม่รู้จักเบื่อในตัวของฉันเลย เช่นกันกับฉันที่ไม่รู้จักเบื่อในตัวมัน

ฮีลกระแทกเข้าออก จากจังหวะเนิบนาบเปลี่ยนเป็นรัวเร็ว จากท่าเบสิกเปลี่ยนให้ฉันโชว์เอวดี แล้วจบลงด้วยการที่ฉันนั่งคุกเข่าอยู่กับฟูกนุ่ม ๆ แล้วครางเสียงหวาน

“อื้อออ อ่า…” ส่งเสียงหวานโทนกระเส่าดังออกมาอีกหนเมื่อถูกคนข้างหลังดึงที่ผมเบา ๆ ให้เงยหน้าขึ้น ก่อนที่มันจะปิดปากฉันด้วยการจูบจนเผลอเคลิบเคลิ้ม แรงกระแทกที่หนักหน่วงไม่อาจทำให้ฉันร้องดังออกมาได้

“อ๊ะ! ๆ จะเสร็จ” ส่งเสียงบอกอย่างบางเบาทว่าคนที่อยู่ใกล้ตัวฉันกลับได้ยินอย่างชัดเจน ฮีลโถมกายเข้าใส่แรงขึ้นจนในที่สุดก็ฉันก็ปลดปล่อยออกมา

“อ่าาาาา” เราทั้งคู่ต่างก็หอบหายใจ

นาทีนี้พูดเลยว่าต้องยกถ้วยรางวัลความเอวดีให้มันแทน แรงกระแทกอย่างหนักหน่วงทำให้ฉันร้องครางไม่เป็นภาษา จนในที่สุดก็เสียงแหบแห้ง

“ออกไปได้แล้ว” หลังจากทุกอย่างจบลงฉันก็บอกให้มันถอนตัวตนออก พอไร้อารมณ์ความง่วงก็เข้าครอบงำในทันที ยิ่งตอนนี้ในร่างกายของฉันมีสิ่งกระตุ้นอย่างเบียร์อยู่ จึงง่วงหนักจนตาแทบจะปิดลงอยู่รอมร่อ

“กลับออกไปก็ล็อกประตูให้ด้วย”

“ใครว่าฉันจะกลับ ฉันยังกินขนมไม่อิ่มเลย” มันว่า ดวงตาที่ปิดลงจึงลืมขึ้นมองอย่างไม่เข้าใจ

“เมื่อกี้เรียกว่าละเลียด”

“...!” โอ้มายก็อด ‘ละเลียด’ พจนานุกรมไทยให้คำอธิบายไว้ว่าคือ ‘การกิน หรือดื่มทีละน้อย ๆ’ ซึ่งแตกต่างจากที่มันทำกับฉัน ท่าทีกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงจนร่างกายฉันสั่นคลอนแบบนั้นมันเรียกว่า ‘ตะกละตะกลาม’ ไม่ใช่การละเลียดสักหน่อย

ฉันว่ามันเกิดและโตที่ไทยนะ ไม่น่าจะใช้คำพวกนี้ผิดได้หรอก

“ไอ้บ้า ไม่เอาแล้วฉันเหนื่อย” ร้องปฏิเสธด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ก็เพราะมันละเลียดจนฉันใช้เสียงเยอะไงในตอนนี้ถึงได้แย่ถึงขนาดนี้

“แต่ฉันนอนไม่ได้ เพราะฉันได้รับอนุญาตให้มาชิมของหวานเฉย ๆ” ดูมันนะ ดูมัน นาทีนี้ฉันแอบคิดว่ามันเจ้าเล่ห์

“งั้นฉันอนุญาต คืนนี้นายนอนกับฉันได้ เคนะ”

สุดท้ายก็ต้องยอมใจอ่อนให้มัน ทั้งที่ในคราแรกตั้งกำแพงไว้สูงมากแต่มันกลับมีเล่ห์เหลี่ยมหาวิธีปืนป่ายขึ้นมาได้อย่างง่ายดายและแนบเนียน จนฉันต้องยอมให้มันปีนเข้ามาบ่อยขึ้น