My Housemate is a Playboy Billionaire

ARMELLE LUNA

Nagmamadali akong naglakad patungong terminal ng mga cab. Lumihis ako ng daan dahil may tubig sa madalas kong daanan. Umulan kasi ng nagdaang gabi at may mga natira pa na tubig ulan sa daan. 

Ngunit hindi pa man ako nakakarating ay tumalsik ang tubig ulan mula sa daan sa suot ko ng may dumaan na itim na sasakyan. 

"Anak ng tinapa naman, oh," sambit ko saka pinasadahan ang aking sarili. Gayon na lang ang panlulumo ko ng makita ko ang basa sa suot ko lalo na ang pantalon ko. 

Kinuha ko sa bag ang panyo ko para punasan ang pantalon ko. Marumi kasi ang tubig kaya kumapit ang dumi sa pantalon. 

"Miss, are you alright?" tanong ng baritonong boses. 

Tumigil ako sa pagpupunas at awtomatiko akong nag-angat ng mukha para sulyapan ang nagsalita. Napaawang ang bibig ko ng makita ko ang kaharap. Gwapo si Jacob pero mas gwapo itong kaharap ko.

"O-okay lang," tila wala sa sarili na tugon ko. 

Napansin ko na may dinukot ito sa likod ng pantalon nito. Hawak na nito ang wallet at may kinuha sa loob. Kunot ang noo ko ng inabot nito sa akin ang dalawang libong piso. 

Nagtatanong ang tingin na tiningnan ko ang lalaki. "Bakit mo ako binibigyan ng pera?" nagtatakang tanong ko. 

"Bumili ka ng pamalit mo," walang pakundangan na sagot nito. 

Umakyat yata ang lahat ng dugo ko sa katawan at naipon iyon sa ulo ko. Para akong nainsulto sa ginawa at sinabi nito. Ano'ng akala nito sa akin, pera lang ang katapat?

Nawala na parang bula ang magandang impresyon ko sa lalaking kaharap. Sa kabila ng kagwapuhan nitong taglay ay may tinatago itong kapangitan sa ugali nito. 

Hindi ko kinuha ang perang inabot nito sa akin, sa halip ay umalis ako sa harap nito. Tinungo ko ang tubig ulan sa daan. Dahil basa na rin naman ako ay walang pagdadalawang-isip na pinatalsik ko ang tubig gamit ang sapatos ko. Binasa ko ang walang modong lalaki. 

"What the heck?!" hindi makapaniwalang usal nito habang pinapasadahan ang sarili. "What the hell is your problem, miss?!" madilim ang mukha na angil nito sa akin.

"Hindi ko kailangan ng pera dahil marami ako n'yan. Iyang pera mo, i*****k mo na lang sa ugali mo na walang modo. Bastos!" singhal ko rito bago ito tinalikuran saka naglakad pabalik sa apartment ko.

"Hey, you! You'll pay for this!" dinig kong pagbabanta nito sa akin. 

"Whatever," mahinang sambit ko at nagpatuloy sa paglalakad. 

Hindi ko na ito pinag-aksayahan ng panahon na lingunin. Nakaganti na ako kaya wala na akong balak na makipagtalo pa sa kanya. 

Ngunit nagulat ako ng may humawak sa braso ko at pinihit ako paharap. Ang nagtatagisan na bagang ng lalaki ang tumambad sa harap ko. 

"Look, miss. I don't know what your problem is, but take this. Hindi kita sisingilin sa ginawa mo. Kunin mo na lang ang pera," pagpupumilit nito at muling inabot sa akin ang pera. 

Hinawakan nito ang kamay ko at nilagay sa palad ko ang pera na hindi ko kinuha kanina saka ako tinalikuran at nagmamadaling bumalik sa sasakyan nito. 

Lalong nag-init ang ulo ko sa ginawa nito. Siya pa ang may ganang maningil dahil sa ginawa ko samantalang siya ang unang nakagawa ng kasalanan sa 'kin.

"Hoy! Lalaking walang modo. Itong pera mo, kainin mo dahil hindi ko kailangan 'to! Baka mas kailangan mo pa ito pambili ng magandang ugali pamalit d'yan sa ugali mong bastos!" sigaw ko dito na ikinatigil nito at muling humarap sa direksyon ko. 

Pagkatapos ko iyon sabihin ay kinuyumos ko ang pera at tinapon iyon sa direksyon niya. Bahala siya kung dadamputin niya o hindi. 

"You, brat!" mariing bigkas nito. 

Habang papalayo ako ay dinig ko ang mariing pagmumura nito. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti dahil sa ginawa ko. 

Dalangin ko na sana ay hindi na magtagpo ang landas naming dalawa. Siya ang taong hindi ko nanaisin na makita pang muli. Sigurado naman ako na hindi lang kami magkakasundo dahil maaalala namin ang nangyari. 

Pagdating sa tapat ng apartment ko ay sinalubong kaagad ako ng landlady ko. 

"Bakit bumalik ka, Armelle? At saka, ano'ng nangyari sa 'yo?" tanong nito habang pinapasadahan ng tingin ang suot ko. 

"May dumaan ho kasing sasakyan, Ate Elsa. Kaya heto, ako ang malas na sumalo," paliwanag ko saka alanganing ngumiti. 

"Gano'n ba? Late ka na tuloy n'yan," sabi pa nito. 

"Okay lang ho. Magpapaliwanag na lang po ako sa professor ko," tugon ko saka ito tinalikuran para pumasok sa loob ng apartment.

"Armelle, may naghahanap pala sa iyo kanina. Ang sabi ko ay pumasok ka na. Pag-alis mo ay saktong dumating naman siya," sabi nito na nagpatigil sa akin sa pagbubukas ng pintuan. 

"Sino ho?" tanong ko. 

"Nagmamadaling umalis kaya hindi ko na natanong," sagot nito.

"Gano'n ho ba? Salamat po, Ate Jane," sabi ko at pumasok na sa loob ng apartment ko. 

Makalipas ang isang buwan ay lumipat ako ng tirahan. Iyon kasi ang nais ni mama. Kung tutuusin ay kuntento na ako sa dati kong tinutuluyan dahil nasanay na rin ako doon. Tinanong ko si mama kung bakit kailangan ko pa lumipat kung isang buwan na lang ay malapit na akong magtapos. Ang sabi niya ay malalaman ko ang sagot kapag nakalipat na ako. 

Dahil napagod ako sa byahe ay nagluto na lang ako ng noodles. Pagkatapos kumain ay niligpit ko muna ang aking pinagkainan saka pumasok sa kwarto. Kinuha ko ang earphone at nilagay sa aking tainga saka ako. Pinatay ko ang music sa cellphone at tinungo ang bintana.  Hinawi ko ang kurtina at sinilip ang labas mula sa sliding window na nasa kwarto ko. 

"Gabi na pala," sambit ko. 

Lumabas ako ng kwarto ngunit para akong tinulos na kandila sa aking kinatatayuan ng makita ko na bukas ang ilaw sa kusina. Sa pagkakatanda ko kanina ay hindi ko binuksan ang switch ng ilaw. Kaya nga pati rito sa sala ay madilim dahil maliwanag pa kanina bago ako pumasok sa kwarto. 

Hindi ko makita kung may tao nga sa kusina dahil may nakaharang na pader. Bagamat nakaramdam ng kaba ay kumuha ako ng bagay na maaaring panlaban kung masamang tao man ang nasa kusina. 

Matapang akong humakbang palapit kahit nagsisimula ng mangatog ang dalawang tuhod ko. Habang papalapit ay bumibilis naman ang kabog ng puso ko sa sobrang kaba. Para akong pumasok sa giyera na walang dalang armas. 

Napangiwi ako ng makita ko ang bagay na kinuha ko. Tsinelas ang dala ko. Ano naman ang laban ng tsinelas kung matulis na bagay o baril pala ang dala ng masamang taong pangahas na pumasok sa apartment ko? 

"Bahala na," walang kasiguraduhan na mahinang usal ko.

Malapit na sana ako sa bungad ng kusina ng namatay ang ilaw. Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko dahil madilim ang paligid. Anumang oras ay maaari akong sugurin kapag narinig nitong may kumaluskos. 

Narinig ko na may kumaluskos kaya kaagad akong humakbang palapit kung saan may munting liwanag na nagmumula sa cellphone. Dahil sa kaba ay hindi na ako nakapag-isip ng matino kaya nagmamadali akong lumapit sa bulto. Hinampas ko ito ng malakas na ikinagulat nito dahilan para mabitawan nito ang hawak na cellphone. 

"Sino ka? Lumayas ka rito! Tatawag ako ng pulis!" pagbabanta ko habang patuloy itong hinahampas ng tsinelas. 

"What the hell?!" sambit ng baritonong boses na muntik ng magpatigil sa ginagawa ko. 

"Ano'ng what the hell? May pa-ingles-ingles ka pa, magnanakaw ka naman!" 

Sinubukan ako nitong pigilan pero hindi ako nagpatinag. Kahit sumakit ang katawan ko ay hindi ako titigil na hampasin ito hanggang sa siya na lang ang kusang sumuko. 

"Who the hell are you?!" tanong nito habang sinasalag ang tsinelas. 

Nanlaki ang mata ko kasabay ng pagsinghap ng nabitawan ko ang tsinelas na hawak ko. Umatras ako ng tumuwid ito ng tayo. Ngayon ko lang napagtanto na ang laki pala nitong tao dahil hanggang balikat lang ako nito. 

"Who do you think you are, huh? Ang lakas ng loob mong hampasin ako in my own place? I swear,  you'll pay for this!" may diin na sabi nito habang patuloy na humahakbang palapit sa akin. 

"In your place? It's my place. Nagkakamali ka ng pinasok," pagtatama ko. 

"Really, huh? Do you think I will believe you?" sarkastikong saad nito.

"H-huwag kang lalapit. Sisigaw ako?" nanginginig ang boses na sabi ko. 

"Go on. Scream as long as you want," panghahamon pa nito sa akin. 

Nakagat ko ang aking ibabang labi at mariing pumikit ng lumapat ang likod ko sa pader. Wala na akong maatrasan. 

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko sa kaba ng malapit na siya sa akin. Wala na akong choice kundi sumigaw. Ngunit bago ko pa man gawin ay inilang hakbang na niya ang kinatatayuan ko. 

Halos hindi ako makahinga sa sobrang lapit niya. Kaunting espasyo na lang yata ang pagitan naming dalawa dahil sa mainit na buga ng hininga niya na dumadampi sa mukha ko. 

"Why don't you scream? Are you afraid of me, hmm? Did I scare you, huh?" malalim na boses na sunod-sunod na tanong nito na halos magpanginig ng kalamnan ko. Hindi sa takot kundi sa malakas na presensya na hatid sa akin ng estranghero na nasa harap ko. 

"S-sino ka ba? B-bakit nandito ka?" nauutal na tanong ko. 

Hindi ako makaalis dahil nakulong ako ng dalawang braso nito na nakatukod sa pader. 

"Hindi ba dapat ay ako ang magtanong sa 'yo niyan? What are you doing in my place?" mariing tanong nito na animo'y sa kanya nga ang apartment na ito. 

"B-baka nagkakamali ka. Ako ang nakatira rito," paglilinaw ko rito. 

"I see. But I think you're in the wrong place here, miss. Now, if you don't mind. Get out of my place!" asik nito sa akin dahilan para mapaigtad ako. 

Nahimasmasan ako dahil pinapalayas niya ako sa pag-aari ko. Awtomatikong gumalaw ang kamay ko at saka hinawakan ang magkabilang balikat nito. Mabilis kong inangat ang tuhod ko at tinuhuran ko ito sa pribadong parte ng katawan nito. 

"God damn it!" d***g nito dahilan para umalis ito sa harap ko. Ginawa ko itong pagkakataon para tunguhin ang switch ng ilaw para buksan iyon.

Ngunit para na naman akong tinulos na kandila ng makita ang lalaking namumula ang mukha habang namimilipit sa sakit at hawak ang harapan nito. 

"I swear, you'll pay for this!" angil nito at walang tigil sa pagmumura. 

"I-ikaw?" usal ko ng makilala ko ang lalaki.