37 : คืนเข้าหอ

37:

คืนเข้าหอ

บรรดาญาติผู้ใหญ่และเพื่อนๆต่างมาอวยพรและส่งตัวเข้าหอเรียบร้อยแล้วต่างก็พากันกลับออกไปหมดเหลือเพียงฉันและสามีหมาดๆอยู่ในห้องสองต่อสอง

ใบหน้าแดงก่ำยิ้มหวานตาเยิ้มตลอดเวลาบ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าบ่าวคืนแรกของฉันกำลังเมาอยู่ ในขณะที่ฉันไม่กล้าแตะสักแก้วไม่ใช่เพราะฉันกลัวไม่ได้เข้าหอหรืออะไรหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าช่วงนี้ฉันต้องงดมันไปอีกนานเชียวล่ะ

"ลี่จ๋าาา...โซ่มีความสุขจังเลย"

เสียงยืดยาดสองตาฉ่ำเยิ้มมองฉันตาเป็นประกายร้อนแรงทำฉันรู้สึกวูบวาบไปหมด 'ไม่ได้จริงๆนะช่วงนี้' ฉันจะทำยังไงดี

"ลี่ก็มีความสุขเหมือนกันแต่ตอนนี้เหนื่อยมากเลยอ่าา...ลี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

ฉันควรจะชิ่งไปอาบน้ำแล้วรอให้โซ่หลับไปก่อนจะดีกว่านะ ลากชุดเจ้าสาวเดินเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล พยายามรูดซิปหลังลงเพื่อถอดชุดจนแล้วจนเล่าก็ยังถอดไม่ออกซักที แง้มประตูนิดๆเพื่อจะแอบดูว่าเขาหลับไปรึยัง

"จ๊ะเอ๋!นั่นแน่ๆทำอะไรหืออ"

"ว๊าย!คุณพระ...โอ้ยโซ่ตกใจหมดเลย"

เยี่ยมๆมองๆหาเขาอยู่ๆก็แอบชโงกหน้ามาแกล้งกันจนฉันสะดุ้งสุดตัวตกใจหมดเลยคนบ้านี่

"โอ๋ๆขวัญเอ้ยขวัญมานะเมียรัก...ว่าแต่มาด้อมๆมองๆอะไรอยู่นี่"

ร่างสูงลูบศีรษะฉันเบาๆก่อนจะเป่ากระหม่อมเพี้ยงให้

"เอ่อ...คือว่า...พอดีมันรูดซิปไม่ได้อ่าก็เลยว่าจะให้ช่วยยย"

"อ๋อมาๆหันหลังมาเร็ว"

โซ่จับฉันหันหลังก่อนจะค่อยๆรูดซิปลงที่ละนิดๆอย่างช้าๆ และแล้วความขาวนวลเนียนก็เริ่มปรากฏโฉมช้าๆ...

"พ...พอแล้ว..เดี๋ยวลี่จัดการต่อเอง"

"ฮื้อออ...ให้ผัวทำให้ดีกว่านะบริการทำให้ฟรีตลอดชีวิตนะจ๊ะเมียจ๋า"

"อื้อ...วันนี้ยังไม่ต้องก็ได้นะเดี๋ยวลี่จัดการเอง"

เพราะกลัวว่าคืนจะไม่ได้นอนยังไงล่ะถึงต้องบ่ายเบี่ยงยิ่งเขาเมายิ่งหื่นด้วยแล้วฉันกลัวว่า....

แต่มือปลาหมึกไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น จับตรงนั้นหมับตรงนี้จนตอนนี้ชุดเจ้าสาวฉันล่วงลงไปกองที่พื้นเรียบร้อย ดวงตาคมมีประกายดั่งเปลวไฟร้อนแรงที่จ้องแต่จะเผาผลาญร่างเล็กๆของฉันให้มอดไหม้ไปกับความเร่าร้อนที่เขากำลังจะมอบไหม้

เมื่อชุดหลุดออกจากตัวแล้วทั้งเนื้อทั้งตัวฉันก็เหลือเพียงชั้นในตัวน้อยติดกาย เพราะว่าวันนี้ชุดแต่งงานฉันเป็นเกาะอกดังนั้นจึงแปะแค่สิริโคนกันโป๊ไว้เท่านั้นเอง ดังนั้นตอนนี้เท่ากับว่าร่างกายฉันแทบจะเปิดเปลือยไปทุกสัดส่วนเลยก็ว่าได้

มือหนาดึงฉันเข้ามาหอมแก้มทั้งซ้ายและขวาอย่างอ่อนโยน ลากขึ้นไปหอมหน้าผากนูนแล้ววกลงไปจูบที่เปลือกตาทั้งสองข้างช้าๆ แต่...อย่าลืมว่าเราเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ทั้งเหงื่อไคลเหนอะหนะเต็มไปหมด

"ฮื้อออ...โซ่น่าเกลียดลี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ"

"ถึงยังไม่อาบเมียโซ่ก็หอมตลอดเวลานั่นแหละหึหึ"

"ม..ไม่เอาขอไปอาบน้ำก่อนนะ"

"อืม...ก็อาบพร้อมกันนี่แหละเดี๋ยวโซ่อาบให้เอง"

"มะไม่เอาเดี๋ยวลี่อาบเองนะนะ"

"พี่ภาคบอกว่าไงคะบอกว่าอย่าดื้อกับผัวไงหึ"

"ไม่ได้ๆมันอันตราย!"

"แค่อาบน้ำด้วยกันมันจะอันตรายตรงไหนลี่ปกติเราก็อาบน้ำด้วยกันนี่นา"

"แต่ตอนนี้ไม่ปกติไง...ลี่ท้อง!"

"............"

ร่างสูงตรงหน้าชะงักไปครู่นึง หลังจากที่ฉันตะโกนใส่หน้าไป

"ลี่ท้อง...จริงหรอ?ทำไมลี่ถึงไม่บอกโซ่ล่ะ"

เสียงพึมพัมครางในลำคอแผ่วเบา

"ก็ลี่ตั้งใจว่าจะบอกคืนนี้นั่นแหละใครจะรู้ว่าโซ่จะเมาล่ะ"

"............."

ร่างสูงยังนิ่งชะงักก่อนจะสวมกอดฉันแผ่วเบา จูบกระหม่อมบางฉันไปมา ปากก็พึมพัมว่าเรากำลังจะมีลูกกันจริงๆหรอ ลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วจะตั้งชื่อว่าอะไรดี...เอ่อดีใจจนสติหลุดหรือไงพ่อคุ๊ณ

"โซ่ๆหยุดๆอย่าเพิ่งไปคิดอะไรเยอะแยะลูกเราเพิ่งจะแค่สามเดือนเอง"

ฉันหันมาเบรคคุณพ่อจอมเห่อเอาไว้ก่อน โซ่ตาโตหันมามองหน้าฉันตาค้าง

"แสดงว่าลูกมาอยู่กับเราตั้งแต่คืนนั้นใช่ไหม?"

'คืนที่ผมหลอกลี่ว่าผมโดนวางยาไปนั่นแหละ'

"วันไหนก็ช่างเถอะ...แต่ตอนคุณหมอสั่งงดเพราะช่วงสามเดือนแรกมันอันตราย...เข้าใจตรงกันนะคะ?"

'งดในคืนเข้าหอคืนแรกของผมเนี่ยนะ...ใครก็ได้เอามีดมาแทงผมที'

ผมพอจะเข้าใจคำว่าอันตรายของลี่แต่ดูเหมือนเจ้านายใหญ่ผมมันจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรเลยนะสิ เล่นผงาดชี้หน้าไม่แคร์สายตาใครเลย ปลุกปลอบยังไงก็ไม่ฟังเห้อ...กรรมของไอ่โซ่

แต่พอรู้ว่ากำลังจะมีลูก ลูกของผมกับเธออาการเป็นห่วงมากมายก็เข้าใส่หัวเป็นฉากๆ อย่างแรกลี่จะเข้าไปอาบน้ำ แต่ตวามเป็นห่วงกลัวจะลื่นล้มเป็นอันตรายก็ต้องตามไปนั่งเฝ้าช่วยอาบน้ำถูสบู่ให้ แต่ทำไมยิ่งขัดผมกลับยิ่งทรมานตัวเองไปซะได้ ลมหายใจเริ่มติดๆขัดๆเมื่อฝ่ามือลากไปโดนบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สมควรจะโดนตอนนี้ด้วย

รีบอาบน้ำล้างตัวให้แม่ของลูกรีบอาบให้ตัวเองด้วยรีบอาบรีบเสร็จ ก่อนที่ผมจะหน้ามืดทำมิดีมิร้ายเมียตัวเองซะก่อน

ห่อผ้าขนหนูให้แน่นหนาก่อนจะอุ้มออกมาแต่งตัวในห้อง ผมแอบเห็นว่าลี่แอบอมยิ้มอย่างอดไม่ไหวเมื่อเห็นอาการลนๆของผม

เห็นท่าทางลนลานของสามีแล้วฉันก็นึกขำไม่ได้ โซ่คงตั้งใจจะทำตามคำสบประมาทของไอ่เพื่อนตัวดีพวกนั้นสินะ แต่ก็นะคนอย่างเขามันจอมหื่นอยู่แล้วนี่ ขนาดปกติก็หื่นอยู่แล้วยิ่งโดนปรามาสยิ่งต้องฮึดสู้ แต่ก็นะคนอะไรจะหื่นได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้

แต่ฉันก็ศึกษามานะว่าถึงแม้เราจะไม่ได้มีเรื่องบนเตียงกันในช่วงนี้ได้ แต่ฉันก็สามารถช่วยให้เขาคลายความปวดร้าวได้อยู่บ้างนะ

"อ๊ะ...ลี่ทำไรอ่ะ?"

โซ่ชะงักกึกเมื่ออยู่ๆฉันผลักเขานั่งลงบนเตียงทั้งๆที่เขายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วยซ้ำก่อนจะเอื้อมไปจับเจ้าหนอนยักษ์ตัวโตที่ชูคอผงกหัวอยากจะมุดเข้าถ้ำฉันอยู่ ฉันยิ้มแป้นก่อนจะกำหัวมันที่ชูคอหงึกๆในกำมือฉัน สองมือช่วยกันกำยังแทบไม่มิดเลย แท่งเนื้อแข็งขืนดิ้นสู้มือฉันกระตุกหงึกๆยิ่งฉันกำมันยิ่งพองตัวขยายใหญ่ยิ่งบีบมันก็ยิ่งแข็งขึ้น

'ดื้อนักใช่ไหมอย่างนี้ต้องโดนกำราบ'

"อื้ออ...ลี่จ๋าลี่...ซี๊ดดดดส์"

เสียงคำรามในลำคอพร้อมเสียงครางแหบกระเส่าเมื่อปลายลิ้นเล็กๆของฉันตวัดรัวๆที่ปลายหัวมนๆแตะชิมน้ำใสๆที่ปริ่มๆออกมาจากปลายยอดนิดๆ สองมือก็ช่วยกอบกำแท่งร้อนผ่าวๆช่วยกันสาวขึ้นสาวลงตามจังหวะเริ่มจากช้าๆ ก่อนจะค่อยๆรัวเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นถี่ขึ้น

ปากเล็กๆก็อ้าครอบปลายยอดลงมาจนถึงกลางโคน เพราะขนาดความยาวของมันทำให้ฉันรู้สึกว่ามันชนลำคอฉันแล้ว อีกทั้งยังใหญ่จนคับปากไปหมด พอจับจังหวะได้ฉันก็เริ่มรูดดูดขึ้นลงเหมือนกำลังกินไอติมอยู่ ต่างกันตรงที่ไอติมแท่งนี้ที่ฉันกินอยู่มันทั้งแข็งทั้งร้อนเชียวล่ะ

"ซีดดดดส์...โอ้วววว"

ผู้ชายอะไรทั้งอึดทั้งทนจนฉันที่ทั้งดูดทั้งชักให้จนชักเริ่มเมื่อยแล้วก็ยังไม่เสร็จสักที ผ่านไปเกินครึ่งชั่วโมงแล้ว คนหื่นถึงจะยอมปล่อยน้ำหวานออกมาให้ชิมได้ แต่เขาไม่ยอมให้ฉันกลืนนะฉันดึงออกจากปากฉันก่อนแล้วค่อยปล่อยให้แตกใส่ฉัน เขาให้เหตุผลว่ากลัวลูกจะกิน 'โอ๊ย!!สามีฉันคิดได้ยินเนี่ย' แต่ก็ไม่แน่นะเพราะเค้าบอกว่าแม่กินอะไรลูกก็จะได้กินแบบนั้นเหมือนกัน เกือบไปแล้วไหมล่ะ

หลังจากปลอดโปล่งโล่งสบายตัว คนหื่นก็หยิบทิชชูมาเช็ดคราบคาวออกจนหมด ก่อนจะรั้งตัวฉันเข้ามากอด จูบเบาๆที่มุมปาก ก่อนจะปล่อยเพราะกลัวสปาร์คอีก...

อ้อ!ฉันมีบางอย่างที่เป็นความลับอย่างจะบอกด้วยนะ แต่ฉันจะไม่ให้โซ่รู้หรอกคนหื่นพันนั้น

จำได้ไหมที่เมื่อสามเดือนก่อน ที่โซ่โดนวางยาปลุกเซ็กส์ อันที่จริงฉันก็รู้นะว่าจริงๆแล้วโซ่ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น เพราะคนฉลาดอย่างเขาไม่มีวันเสียรู้ให้ใครง่ายๆด้วยเรื่องแค่นี้หรอก ที่ฉันรู้เพราะวันนี้ฉันบังเอิญแอบเห็นยัยเด็กเพรียวเดินเข้าหาโซ่ที่โต๊ะพอดี ตอนแรกฉันก็แอบโมโหนะคิดว่าพวกเขาจะแอบนัดกันรึเปล่า แต่ก็เห็นว่าโซ่ไม่ได้สนใจอะไรนางมากมาย แอบสังเกตุการณ์ได้สักพักใหญ่หลังจากที่เห็นทั้งคู่ชนแก้วดื่มด้วยกัน ยัยเด็กเพรียวก็เดินรีบร้อนกลับไป

ฉันก็มองตามไปเห็นนางมีอาการผิดปกติบางอย่างที่คล้ายๆกับฉันเคยเป็นนั่นแหละ สักพักโซ่โทรเข้ามาหาฉันที่มองกลับมาที่โต๊ะก็ไม่เห็นโซ่อยู่แล้ว ก็เลยรีบไปรับที่ห้องน้ำ

ก็นั่นแหละโซ่ไม่ได้โดนวางยาอย่างที่บอกฉันจริงๆหรอก เพราะท่าทางเขามันหื่นมากกว่าโดนยาเสียอีก แต่ฉันก็ลองตามน้ำไปด้วยแค่อยากจะดูว่าเขาจะทำยังไงต่อ แต่อยู่ๆเขาไล่ให้ฉันออกไปห่างๆทั้งๆที่ตอนแรกนัวเนียจนฉันเริ่มเคลิ้มไปด้วย แต่เพราะเขาคงไม่อยากฉวยโอกาสแบบนี้ล่ะมั้ง นั่นทำให้ฉันตัดสินใจที่จะยอมให้โอกาสเค้าอีกสักครั้งแม้เค้าจะรู้ว่าเค้าแกล้งก็ตาม

ฉันคบกับเขามานานจนรู้แทบทุกอย่างในตัวเขาแผนตื้นๆแค่นี้หลอกฉันไม่ได้หรอก แต่ก็นะเพราะรักไงถึงจะรู้ว่าเขาหลอกแต่ฉันก็เต็มใจยอมให้หลอกนะ จนเกิดมีโซ่น้อยกลอยใจสามเดือนกว่าๆขึ้นมาในตอนนี้นี่ไง

โชคดีที่ฤกษ์แต่งงานไม่นานเกินรอไม่งั้นฉันคงจะท้องโตในวันแต่งงานของตัวเองเป็นแน่ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดนะว่าเขาจะขอฉันแต่งงานวันนั้นเลย เป็นอะไรที่เกินคาดมาก ที่สำคัญฉันเองก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองกำลังจะมีลูกเมื่อไม่กี่อาทิตย์เองด้วยซ้ำ

ถ้าคนเราลดละเลิกทิฐิทุกอย่างเราก็เห็นความสุขจริงๆนั่นเอง เหมือนกับที่ฉันยอมที่จะไม่สนใจเรื่องอดีตที่ร้ายๆที่เคยผ่านมา ยอมให้อภัยคนที่เขาเคยทำร้ายเพราะความเข้าใจผิดแล้วกลับมาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขดีกว่า

โซ่ประคองฉันลงนอนโดยที่เราทั้งคู่หันหน้าเข้าหากัน เขาจับฉันนอนบนต้นแขนล่ำๆ พาดแขนกอดเอวบางของฉันไว้ ก่อนจะลูบไล้หน้าท้องที่ยังคงแบนอยู่เพระท้องแรกอย่างอ่อนโยน

จากนี้ไปฉันไม่ขออะไรมากขอเพียงเราอยู่กันแบบนี้ตลอดไป เข้าใจกันอย่างนี้ตลอดไปก็พอแล้ว

-------------------------------------------