เข้าสู่ระบบแชร์
#59 เเผนที่
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-02 15:16:09เปลวไฟจากคบไฟกระพริบสั่นไหวตามแรงลมทะเล ชาวบ้านกำลังช่วยกันกางแผงไม้เสริมแนวป้องกันรอบหมู่บ้าน หลายคนขุดดินทำคูน้ำหรือผูกตาข่ายลวดไว้กับทุ่นลอยตามแนวชายป่า
ไอล่าใช้มีดเล็กฝนปลายไม้แหลมอยู่ตรงลานหน้าบ้านอีธาน เสียงขูดเบาๆ ฟังแล้วเหมือนเสียงลมหอบ “ข้างศาลนั่น มีอะไรไหม?” เธอถามขณะตัดไม้โดยไม่มองหน้าเขา อีธานเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบ “มีเศษเปลือกหอย...แบบที่ไม่ควรอยู่บนฝั่ง และก็มีสิ่งนี้” เขายื่นชิ้นไม้แตกหักที่มีลวดลายแกะสลักคล้ายเกล็ดปลามนุษย์ บางส่วนถูกเผาจนดำ ไอล่ารับมาแล้วขมวดคิ้ว “นี่เป็นสัญลักษณ์ของเทพแห่งสมดุล” เธอพึมพำ “แต่กลับหัว” “เหมือนมีใครเจตนาให้คำอวยพรกลับกลายเป็นคำสาป” อีธานว่า เงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เสียงฝีเท้าเบาๆ จะดังขึ้นจากแนวพุ่มไม้ เด็กชายตัวเล็กๆ วิ่งเข้ามาหอบหายใจ หน้าเปื้อนฝุ่นดิน “อีธาน! ข้า...ข้าฝันแปลกๆ” อีธานลุกขึ้นทันที “ฝันอะไร ไค?” เด็กชายชื่อไคส่ายหน้าแล้วพูดเสียงสั่น “มีหญิงคนหนึ่ง...ผมยาวถึงเอว ตัวสีน้ำเงินเหมือนเงาในน้ำ เธอร้องเพลงเรียกข้า บอกให้...บอกให้กลับไปที่ทะเล” ไอล่ากับอีธานสบตากันโดยไม่พูด เด็กชายยังพูดไม่หยุด “ข้าตื่นขึ้นมาเจอน้ำเปียกที่ปลายเท้า แล้ว...บนพื้นมีเปลือกหอยจริงๆ!” “ไป พาเราดูตรงนั้น” ไอล่ารีบพูด เด็กชายพยักหน้า แล้วพาทั้งคู่เดินเลียบทางไปยังบ้านเล็กๆ ของเขา ที่ใต้บันไดหน้าบ้าน มีน้ำทะเลขังเป็นวง — แต่ที่น่าขนลุกกว่านั้นคือ เปลือกหอยขาวนวลเรียงเป็นวงกลมเล็กๆ เหมือนเครื่องหมายเวท --- เมืองเซนเทีย – ตรอกหลังตลาดเวทมนตร์ แสงแดดยามบ่ายเจือด้วยกลิ่นกำยานและสมุนไพรหอมฉุน ตรอกแคบๆ ลัดเลาะเข้าไปลึกจนแทบไร้ผู้คน เสียงเมืองค่อยๆ เลือนหายจนเหลือแค่เสียงฝีเท้าของนีน่าและดราน พวกเขาหยุดหน้าร้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ข้างบ่อน้ำเก่ากลางลาน เถาวัลย์ปกคลุมจนแทบมองไม่เห็นตัวอาคาร นีน่าหันไปกระซิบ “นายได้ยินเสียงนั้นไหม?” ดรานนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้า “เหมือนเสียงเพลง...ในน้ำ” เสียงเหมือนใครสักคนกำลังร้องเพลงกล่อมเด็กด้วยภาษาโบราณ เสียงนั้นดังมาจากบ่อน้ำที่ปากเปิดไว้แต่ไม่มีถัง ไม่มีเชือก และลึกจนมองไม่เห็นก้น นีน่าก้าวเข้าไปช้าๆ มือจับขอบหินเย็นเฉียบ เธอมองลงไปในความมืด...ก่อนที่เสียงจะหยุดลงกะทันหัน “ระวัง!” ดรานคว้าไหล่เธอไว้ทัน เสียงฝีเท้าอีกคู่ดังขึ้นเบาๆ จากเงาร้าน — หญิงชราในผ้าคลุมสีหม่น ยืนอยู่ที่มุมบ่อน้ำโดยไม่รู้ว่าโผล่มาเมื่อไหร่ “เจ้า...” นีน่าหันขวับ “คุณพูดกับฉันเหรอ?” หญิงชรายิ้ม เผยฟันสีเหลืองหม่น “ไม่มีใครเดินผ่านบ่อน้ำนี่โดยไม่รู้สึกอะไรหรอก — เพราะที่นี่...เคยเป็นประตู” “ประตู?” ดรานถาม “ประตูระหว่างโลกของเจ้า กับสิ่งที่อยู่ลึกลงไปกว่าคลื่น” เธอกล่าว “ประตูที่ถูกปิดด้วยโลหิตของเงือกและมนุษย์ เมื่อหลายร้อยปีก่อน” นีน่ารู้สึกขนลุก มือที่จับขอบบ่อน้ำเย็นเยียบจนชา “แล้ว...ทำไมเสียงนั้นถึงเรียกฉัน?” หญิงชราขยับเข้ามาใกล้ “เพราะเจ้ายังไม่เลือกว่าจะเป็นอะไร — ผู้รักษาสมดุล...หรือผู้ทำลาย” ดรานขยับมายืนขวางนีน่าไว้ แต่หญิงชราหัวเราะแผ่วๆ แล้วหยิบห่อผ้าสีดำจากอกเสื้อ “เอาไว้นี่เถิด เมื่อถึงเวลา เจ้าจะรู้ว่าต้องใช้มันยังไง” ก่อนที่ใครจะถามอะไรเพิ่มเติม หญิงชราก็หมุนตัวเดินหายเข้าไปในเงาตึกเหมือนไม่เคยมีตัวตนอยู่ตรงนั้น นีน่าค่อยๆ แกะห่อผ้า พบว่าข้างในมีแผ่นแผนที่บางเบาทำจากผ้าลินิน และเศษหินสีครามที่เย็นวาบราวน้ำทะเล --- คืนวันเดียวกัน – หมู่บ้านริมผา เสียงคลื่นกระทบฝั่งเริ่มแปร่งๆ ไม่เป็นจังหวะเหมือนเคย “อีธาน...มีอะไรบางอย่างในทะเล” ไอล่ากระซิบบอกเขาขณะยืนยามบนหอคอยไม้ริมผา แสงจันทร์สาดลงบนผืนน้ำมืดสลัว มองเห็นเงาคล้ายครีบหลายอันโผล่ขึ้นลง “พวกมันเริ่มขยับแล้ว” อีธานพยักหน้า “ปลุกทุกคน เตรียมจุดเพลิง คาดแหลง” “เดี๋ยว...” ไอล่าหรี่ตามองบางอย่าง “นั่นใช่เรือ...?” ลำเรือดำทะมึนแล่นเงียบเข้ามาโดยไร้เสียงเกลียวคลื่น ไม่มีใบเรือ ไม่มีลูกเรือบนดาดฟ้า — แต่มีเงาสีดำรูปร่างมนุษย์ยืนเรียงกันเป็นแถว ใบหน้าไร้แววตา และใต้เรือนั้น...มีเงาอีกฝูงที่ว่ายขนาบซ้ายขวา ครีบแหลมพุ่งเป็นทาง “เตรียมตัว!” อีธานตะโกน “พวกมันมาแล้ว!” --- เมืองเซนเทีย – ค่ำคืนแรกของนีน่า เสียงนกราตรีร้องเบาๆ จากต้นไม้เหนือหลังคาห้องเช่า นีน่านั่งอยู่ริมหน้าต่าง มองแผ่นแผนที่ที่หญิงชราให้มา ผ้าลินินเมื่อโดนแสงจันทร์กลับเผยลวดลายใหม่ขึ้นมา — วงแหวนเวทมนตร์เชื่อมต่อระหว่างเกาะกลางทะเลกับบางอย่างใต้พื้นเมืองเซนเทีย “มันเชื่อมกัน...ใต้ดิน?” เธอพึมพำ ดรานเดินมานั่งข้างๆ มือยังถือดาบที่ใช้เฉือนปลาทั้งวัน “นายเชื่อไหม ว่า...พวกเรามีอะไรพิเศษกว่านั้น?” “ฉันไม่รู้ว่าเราเป็นใคร...” ดรานตอบ “แต่ฉันรู้ว่า ถ้าพวกมันเริ่มขยับอีกครั้ง เราควรเตรียมใจไว้” “เสียงเพลงในบ่อน้ำนั่น มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือน...กำลังถูกเรียกกลับบ้าน” นีน่าเอ่ยช้าๆ ดรานหันมามอง “หรือไม่ก็เตือนให้หนีไปจากที่นี่..
บทล่าสุด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #62 กำเนิดราชินีองค์ใหม่
อุโมงค์หินใต้ดินคดเคี้ยวและแคบจนแทบต้องคลาน รอยสลักเวทมนตร์เรืองแสงสีน้ำเงินริบหรี่เป็นระยะ แสงจากเปลวไฟพกพาทำให้เงาทั้งสามยาวยืดบนผนังเหมือนปีศาจในตำนานคาเอลหอบเบาๆ ขณะคลานตามหลังดราน “อย่าเข้าใจผิดนะ ข้าไม่กลัวที่มืด...แค่ไม่ค่อยถูกกับที่ที่ มีอะไรดุกว่าข้าอยู่ข้างหน้า เท่านั้นเอง”“เงียบหน่อย” ดรานสบถเบาๆ “เสียงสะท้อนมันดังไกลมากที่นี่”“โอเค โอเค ข้าจะเงียบ…หลังจากบอกว่าเข่าข้าไปบี้หอยที่พื้นนี่เข้าแล้วแน่ๆ มันแหลมเหมือนมีความแค้น!”นีร่าอดหัวเราะไม่ได้ “นี่ถ้าติดเกราะเหมือนเงือกที่เมืองใต้น้ำ คงรอดหอยได้ล่ะมั้ง”คาเอลยักคิ้วให้ทั้งคู่ แม้ในความมืด “พวกนั้นเกล็ดหนา ฉันแค่...บางกว่า นุ่มกว่า เรียกได้ว่าเป็นเงือกฉบับขนมปังปิ้ง”ดรานหลุดขำจมูก “เงือกขนมปังปิ้งเนี่ยนะ”“ใช่ และขนมปังปิ้งจะพาคุณรอดจากความตายได้ทันใดนั้น แผ่นหินใต้เท้าพังครืดลง! ทั้งสามร่วงลงไปในโพรงเบื้องล่าง ก่อนจะกระแทกพื้นน้ำตื้นเสียงดัง ซ่า!นีร่าดีดตัวลุกขึ้นก่อน มือลูบน้ำออกจากตา “ทุกคนปลอดภัยไหม!?”“ขาอยู่ แขนอยู่” ดรานคราง“ข้าเจอน้ำ...แล้วก็หอยอีก” คาเอลพูดพลางดีดเปลือกหอยออกจากคอเสื้อ “เอาจริงนะ—ข้าเริ่มคิด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #61ห้องขังเเห่งคำตัดสิน
ทางเดินหินแคบเริ่มกว้างออกเป็นโถงใต้ดินสูง เสาแกะสลักเป็นรูปคล้ายสัตว์ทะเลยักษ์เรียงรายอยู่สองข้าง เสียงหยดน้ำสะท้อนก้องคล้ายเสียงหัวใจเต้นช้าๆ ลึกลงไปในพื้นดินคาเอลเดินช้าๆ พิงไหล่นีร่า บางครั้งเขาสะดุดเพราะบาดแผลที่ยังไม่หาย ดรานเดินนำ ถือคบไฟไว้ในมือแต่แล้ว...พรึ่บ!เปลวไฟดับลงกะทันหัน เหลือเพียงความมืดสนิทและลมเย็นเฉียบพัดผ่านเสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากรอบทิศ ก่อนที่แสงจากโคมเวทมนตร์สีน้ำเงินจะลอยขึ้นเป็นวงรอบตัวพวกเขา ส่องให้เห็นร่าง บุรุษและสตรีในผ้าคลุมสีเทาอมน้ำเงิน หน้ากากเรียบไร้อารมณ์ ตรงกลางหน้าผากมีเครื่องหมายสลักเป็นเกล็ดปลากลับหัว“หยุดอยู่ตรงนั้น” เสียงหนึ่งกล่าว—ราบเรียบแต่น่าเกรงขามดรานชักดาบ แต่มือแข็งค้างกลางอากาศ ราวกับถูกตรึงไว้ด้วยเวทบางอย่าง นีร่าก้าวไปขวางหน้า“เรามาเพื่อตามหาความจริง ไม่ได้หมายจะทำลายอะไรทั้งนั้น!”ชายผู้สวมหน้ากากยกมือขึ้น—และพื้นใต้เท้าก็เปิดวูบ---ห้องขังใต้โถงพิพากษาแสงเพลิงเย็นสีฟ้าจุดขึ้นตามซอกหิน พวกเขาถูกขังในห้องหินทรงกลม มีประตูเหล็กสูงกว่าเกือบสามเมตร คาถาป้องกันซับซ้อนจนดรานไม่กล้าแตะต้องคาเอลนั่งซบผนัง ดวงตาหลับลงครู่หนึ่ง
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #60 มนุษย์ที่ถูกเปลี่ยนสภาพ
หมู่บ้านริมผา – เวลาสองยามเพลิงจากแนวคบไฟถูกจุดขึ้นรอบหมู่บ้าน เสียงเปลวไฟแตกพรึ่บพรับแข่งกับเสียงคลื่นที่เริ่มโหมกระหน่ำ พื้นดินสั่นเล็กๆ จนเด็กเล็กบางคนเริ่มร้องไห้ไอล่าคาดแหลงไว้ข้างเอว เดินตรวจแนวป้องกันกับอีธาน ก่อนหยุดตรงจุดที่น้ำทะเลเริ่มซึมเข้ามา“ครีบพวกมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ...” ไอล่าพึมพำเสียงหวีดเบาๆ ดังแทรกอากาศ ราวเสียงไวโอลินขูดสายอย่างไม่ประสาน เสียงนั้นมาจากเรือดำที่ลอยเข้ามาใกล้จนเห็นได้ชัด — ไม่มีคนขับ ไม่มีเสียงฝีพาย แต่ค่อยๆ เคลื่อนเข้าหาฝั่งเหมือนถูกดูดเข้ามาทันใดนั้น เสียงคล้ายแตรเป่า — แต่ทุ้มต่ำและสะท้อนก้องเหมือนเปลือกหอยยักษ์ — ดังขึ้นจากทะเล“พวกมันเริ่มพิธีแล้ว!” อีธานร้อง “ถ้าเราไม่ขัดจังหวะตอนนี้ มันจะเปิดประตูขึ้นมาจริงๆ!”“ประตูที่พวกเงือกเผ่าเก่าเคยผนึกไว้?” ไอล่าขมวดคิ้วอีธานไม่ตอบ แต่วิ่งไปหยิบคันศรประดิษฐ์พิเศษจากศาลาไม้ที่เก็บอาวุธกลางหมู่บ้าน หัวลูกศรทำจากหินสีฟ้า...เป็นของที่นีร่าเคยทิ้งไว้เขาหันไปหาไอล่า “ถ้านีร่ายังอยู่ เธอคงรู้ว่าจะทำยังไง...แต่ตอนนี้เราต้องลองเสี่ยง”ไอล่าหยิบคันธนูขึ้นมา “งั้นยิงไปที่เรือนั่นเลย?”อีธานพยักหน้าฟิ้ว!ลูกศ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #59 เเผนที่
เปลวไฟจากคบไฟกระพริบสั่นไหวตามแรงลมทะเล ชาวบ้านกำลังช่วยกันกางแผงไม้เสริมแนวป้องกันรอบหมู่บ้าน หลายคนขุดดินทำคูน้ำหรือผูกตาข่ายลวดไว้กับทุ่นลอยตามแนวชายป่าไอล่าใช้มีดเล็กฝนปลายไม้แหลมอยู่ตรงลานหน้าบ้านอีธาน เสียงขูดเบาๆ ฟังแล้วเหมือนเสียงลมหอบ“ข้างศาลนั่น มีอะไรไหม?” เธอถามขณะตัดไม้โดยไม่มองหน้าเขาอีธานเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบ “มีเศษเปลือกหอย...แบบที่ไม่ควรอยู่บนฝั่ง และก็มีสิ่งนี้”เขายื่นชิ้นไม้แตกหักที่มีลวดลายแกะสลักคล้ายเกล็ดปลามนุษย์ บางส่วนถูกเผาจนดำ ไอล่ารับมาแล้วขมวดคิ้ว“นี่เป็นสัญลักษณ์ของเทพแห่งสมดุล” เธอพึมพำ “แต่กลับหัว”“เหมือนมีใครเจตนาให้คำอวยพรกลับกลายเป็นคำสาป” อีธานว่าเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เสียงฝีเท้าเบาๆ จะดังขึ้นจากแนวพุ่มไม้เด็กชายตัวเล็กๆ วิ่งเข้ามาหอบหายใจ หน้าเปื้อนฝุ่นดิน“อีธาน! ข้า...ข้าฝันแปลกๆ”อีธานลุกขึ้นทันที “ฝันอะไร ไค?”เด็กชายชื่อไคส่ายหน้าแล้วพูดเสียงสั่น “มีหญิงคนหนึ่ง...ผมยาวถึงเอว ตัวสีน้ำเงินเหมือนเงาในน้ำ เธอร้องเพลงเรียกข้า บอกให้...บอกให้กลับไปที่ทะเล”ไอล่ากับอีธานสบตากันโดยไม่พูด เด็กชายยังพูดไม่หยุด“ข้าตื่นขึ้นมาเจอน้ำเปียกที่ปลา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #58 ผู้คนจากเมือง
เสียงฝีเท้าดังสวบสาบของไอล่าหยุดลงหน้าประตูไม้ผุบ้านหลังหนึ่งที่ปลายหมู่บ้าน ท่ามกลางแสงยามเย็นสีทองอ่อน เธอยืนมองแผ่นไม้ที่เคยมีตราครอบครัวตรึงอยู่ แต่ตอนนี้เหลือแค่รอยไหม้ดำสนิทเป็นรูปนิ้วมือทั้งห้า“ที่นี่มันเคย...?” ไอล่าถามเสียงเบาอีธานพยักหน้า “บ้านของฉันเอง ถูกเผาเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่พวกโจรสลัดบุกมาปล้นครั้งใหญ่”ไอล่าหยุดหายใจไปครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้าลงช้าๆ “ขอโทษที่ถาม...”“ไม่เป็นไร ฉันชินแล้ว” เขายิ้มบางๆอย่างฝืน ก่อนหันกลับเดินไปยังลานกลางหมู่บ้านชาวบ้านเริ่มออกมารวมตัวกันหลังเสียงระฆังเตือนภัยเงียบสงบลง เด็กๆ วิ่งเล่นกันตามซอกทางแคบที่ปูด้วยหินเรียงตัวไม่เสมอ ผู้ใหญ่ต่างจับกลุ่มกระซิบกระซาบถึงข่าวลือเรื่องเรือโจรสลัดที่มีครีบปลาแหลมยื่นออกจากใต้ท้องเรือ“พวกมันไม่ใช่มนุษย์แล้ว...” ชาวประมงแก่คนหนึ่งกระซิบ “ฉันเห็นเองกับตา! มันว่ายอยู่ใต้น้ำ แล้วขึ้นมายืนบนเรือเหมือนผีทะเล!”“บ้าแล้ว แกเมาเหล้าต่างหาก!” ชาวบ้านอีกคนแย้ง แต่ก็ไม่มีใครหัวเราะตาม ทุกคนสีหน้าหนักเครียด ไม่เหมือนครั้งก่อนจู่ๆ เสียงเคร้งคร้างของโลหะก็ดังขึ้นที่ชายป่าด้านนอกหมู่บ้าน แล้วมีใครบางคนเดินโผล่ออกมาจา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #57 พ่อค้าหาบเร่
กลางคืนในหมู่บ้านชาวประมงที่พักชั่วคราวของพวกอีธาน ทะเลเบื้องหน้าเงียบสงัด ลมพัดโชยกลิ่นเค็มของเกลือ อีธานนั่งอยู่นิ่ง ๆ ริมฝั่ง จุดไฟไว้ข้างตัว เสียงเปลวไม้แตกดังเบา ๆ เคล้ากับเสียงคลื่นซัดฝั่งที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ“ยังไม่หลับเหรอ?” ไอล่าเดินเข้ามาช้า ๆ ชุดของเธอเปียกน้ำเล็กน้อย ดูเหมือนเพิ่งล้างตัวจากทะเลอีธานหันไปมองแล้วผงกหัวให้ เขาเคลื่อนตัวออกเล็กน้อยเป็นเชิงชวนให้นั่งด้วยกัน “นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอ?”“ก็ใช่…” ไอล่าพูดเสียงเบา เธอนั่งลงข้าง ๆ ห่างจากเขานิดหน่อย “วันนี้ทั้งวันมันเงียบแปลก ๆ เหมือนพายุจะมา...แต่พอเงยหน้ามองท้องฟ้า กลับไม่มีเมฆเลย”“พายุที่เราไม่เห็น… มันน่ากลัวกว่าที่เราคิดนะ” อีธานพูดช้า ๆ ดวงตาสะท้อนเปลวไฟ เขาดูนิ่งมากกว่าปกติ“พูดเหมือนนักปรัชญาเลย” ไอล่าหัวเราะนิด ๆ พลางกอดเข่าตัวเอง “นายเคยมีคนรักไหม?”คำถามนั้นทำเอาอีธานชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่ตอบในทันที ไอล่าเห็นเขาเงียบไปก็ก้มหน้าหลบสายตา รีบพูดกลบเก้อ “เอ่อ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะล้วงอะไรส่วนตัว”“มี…” เขาตอบเบา ๆ แต่ออกมาในโทนเสียงที่อบอุ่นอย่างประหลาด “เธอชื่อ…นีร่า”ไอล่าเงียบไปชั่วครู่ หัวใจเธอรู้ส
บางทีคุณอาจจะชอบ
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์68.3K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์22.2K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X21.8K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน52.7K viewsHot stuff ร้อนแรงกระแทกลึก
บุษบาหนึ่งหรัด223 viewsกับดักรักวิศวะตัวร้าย
นานิซัง109 viewsเมื่อหิมะโปรยปราย
เฟยฮวา3.1K viewsเดทลับลอบรัก I will never date you
Moonlace190 views
