LOGIN“พี่ชินทร์! ปล่อยข้าวเดี๋ยวนี้นะ!”
เกวลินขู่คนตัวใหญ่ที่กำลังรัดร่างของเธอเอาไว้ เธอดิ้นสุดแรง ไม่ยอมให้เขาทำอะไรเธอได้อีก เกวลินไม่ใช่ผู้หญิงของเขา ทำไมจะต้องยอมเขาด้วยเล่า
“ที่เธอรู้เรื่องเกี่ยวกับพี่ มันแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของพี่เท่านั้น เธอคงไม่รู้จักนิสัยจริงๆ ของพี่สินะ...”
สีหน้าของชายหนุ่มพลันเคร่งขรึม ดวงตาหรี่ลงกระซิบข้างหูของเธอ น้ำเสียงทุ่มต่ำเจือแววตักเตือนอย่างไม่สู้พอใจนัก
“ข้าวไม่ได้อยากรู้เรื่องของพี่! ปล่อยข้าวเดี๋ยวนี้นะ!”
เกวลินพยายามดันตัวเองออกจากอกกว้าง ทั้งสองกำลังยืนกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กลางห้อง คนหนึ่งต้องการออกจากพันธนาการ แต่อีกคนหนึ่งต้องการตรึงร่างอวบอิ่มนั้นไว้
“อืม...งั้น...พี่จะพาข้าวไปทำความรู้จักกับตัวตนของพี่ก็แล้วกันนะ...”
สิ้นเสียง ใบหน้าคมก็โฉบวูบมาที่ซอกคอขาวผ่องของเธอ จมูกโด่งสูดกลิ่นหอมกรุ่นเข้าเต็มปอดก่อนที่ริมฝีปากหนาจะกดจูบซุกไซร้ตามมาซอกคอขาวนวลเนียนในขณะที่ลำแขนของชายหนุ่มกำลังกอดรัดร่างอวบอิ่มเอาไว้ และมืออีกข้างล็อคข้อมือของเธอเพื่อไม่ให้ต่อต้านเขาได้อีก
“ไม่นะ! ปล่อย! พี่ได้ยินมั้ย! ข้าวจะแจ้งตำรวจ ว่าพี่...อุ๊บ!!”
เสียงของเธอถูกกลืนหายไปพร้อมกับริมฝีปากบางที่ถูกบดขยี้ลงมา ร่างอรชรดิ้นพล่านไปมา เธอพยายามสะบัดหน้าหลบริมฝีปากร้อน ก็ไม่เป็นผล แต่...มีหรือที่คนอย่างเกวลินจะยอมง่ายๆ เท้าทั้งสองข้างของเธอกระหน่ำลงไปบนเท้าของเขาทันที แต่ทว่า...เขาก็ไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
“อื้อ…!!!” เสียงของเธออื้ออึงอยู่ในลำคอและดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดกำลัง
ปลายลิ้นหยอกเย้าความนุ่มละมุนเข้าไปในโพรงปากของเธอมือใหญ่เค้นคลึงสะโพกเธอเบาๆร่างเล็กบางแทบจะกลืนหายเข้าไปกับแผ่นอกกว้างของเขาความปรารถนาอันแรงกล้าของชายหนุ่มทอประกายวาบผ่านทางแววตาอย่างชัดเจน
วงแขนแข็งแรงคู่หนึ่งช้อนร่างแบบบางขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด ขายาวๆ ก้าวพรวดไปที่เตียง พร้อมกับจับร่างบางโยนกระแทกกับเตียงใหญ่ ความกระหายใคร่รักอันร้อนแรงเรือนร่างอันร้อนรุ่มแทบทำให้เขากลายเป็นสัตว์ป่าตะครุบขึ้นคร่อมร่างอันบอบบางเย้ายวน
“กรี๊ดดดด!! ปล่อยนะ ปล่อย!! กรี๊ด...!!!”
ใจที่เต้นแรง และเสียงร้องของเธอยิ่งทำให้สติของเตชินทร์เลือนหาย สองมือฉีกกระชากเสื้อเชิ้ตนักศึกษาบนทรวงอกของเธอจนกระดุมหลุดขาดสะบั้น เพียงพริบตาอกอวบขาวเนียนที่มีบราเซียร์ตัวจิ๋วห่อหุ้มอยู่ก็ปรากฏขึ้นท้าสายตาของชายหนุ่ม
“ไม่ปล่อย!!!ขอจัดของฟรีหน่อยแล้วกัน”
สัญชาตญาณดิบเถื่อนของชายหนุ่มปรากฎออกทางสายตาอย่างชัดเจนเตชินทร์ไม่ใช่ผู้ชายที่แสนดีทั่วไป เขาคือหนุ่มเพลย์บอยตัวร้าย ที่เสพสมผู้หญิงมามากมาย ความเป็นสุภาพบุรุษ ใช้กับเธอคนนี้ไม่ได้ มีเพียงความเป็นซาตานเท่านั้นที่จะสั่งสอนเธอ
มือใหญ่ตะปบไปที่อกอวบขาวทันที เขาบีบเคล้นฟ่อนเฟ้นอย่างแรง ไม่สนว่าร่างงามจะดีดดิ้นขนาดไหน เขากระชากพันธนาการช่วงบนของเธอออก ถลกกระโปรงนักศึกษาของเธอขึ้น และกำลังพยายามดึงซับในตัวจิ๋วออกจากร่างงาม มือเขาทำมันอย่างรวดเร็วและช่ำชอง
“อย่านะ!!”
เกวลินร้องห้ามคนตัวใหญ่ เธอทั้งดิ้น และใช้กำปั้นของตัวเองทุบลงไปที่อกกว้างทั้งทุบทั้งผลักร่างของชายหนุ่มให้ออกจากร่างของเธอ ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยความชุลมุนวุ่นวาย มือเธอรีบคว้าไปที่ข้อมือแกร่ง เขากำลังจะกระชากชั้นในของเธอออก ‘ไม่นะ!!’
“อย่าอะไร! พี่จะเอาเธอ! จะทำไม!!เธอห้ามพี่ได้เหรอ!”
เตชินทร์พ่นคำพูดสวนกลับไปอย่างเจ็บแสบ นี่แหละคือตัวตนของเขา เตชินทร์ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย พูดไม่รู้เรื่อง ก็คงจะต้องจัดไปสักทีสองที
“ปล่อยค่ะพี่ชินทร์! ข้าวขอร้อง” เกวลินงัดไม้อ่อนขึ้นมาต่อรองเขาอีก เธอหมดหนทางต่อสู้แล้ว
“ได้! แต่ต้องหลังจากนี้นะ…”
พูดจบเตชินทร์ก็ปลดเข็มขัดของตัวเองพร้อมกับรุดซิปกางเกงออก จัดการให้มันพ้นจากร่างกายของเขา และทันใดนั้น เขาก็ควักเจ้าแท่งเหล็กร้อนใหญ่ของเขาออกมา มือข้างหนึ่งพยายามกดไหล่บอบบางเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอดิ้นหนี และกำลังจ่อเจ้าแท่งร้อนเข้ากับเนิบอวบอิ่มทันที
สวบ!
“กรี๊ด...!!!”
เกวลินกรีดร้องออกมาทันทีเมื่อจู่ๆ แท่งใหญ่ก็กระแทกเข้ามาอย่างเต็มแรงโดยไม่สนความพร้อมใดๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เกวลินดิ้นสุดฤทธิ์ ผลักร่างหนาออกจากกาย แต่ทว่าก็ไม่เป็นผล เมื่อร่างของเขาหนักเกินกว่าที่แรงเธอจะทำได้
“อึ้มม์...”
เสียงทุ้มต่ำครางออกมาอย่างพอใจ เมื่อเจอความคับแน่นที่คุ้นเคย มือใหญ่ทำการกดไหล่บอบบางของเธออย่างแรงจนจมกับที่นอนหนานุ่ม
“ปล่อยนะ! อย่า!”เบื้องล่างเจ็บปวด กำปั้นของเธอรัวไปที่ไหล่กว้างทันที ส่วนสะโพกมนก็พยายามที่จะกระถดหนี
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก! แท่งร้อนกระแทกลงมาเต็มแรง!
“ร้องสิ ร้องดังดัง พี่ชอบนะ! อึ้มม์...”
เสียงทุ้มแหบพร่าโต้กลับ พร้อมกับกระหน่ำเอวโยกขย่มร่างบางอย่างบ้าคลั่ง ความคับแน่นของร่องกุหลาบสวยบีบรัดท่อนเหล็กของเขาจนทำให้กายกำยำซาบซ่าน ยิ่งแรงก็ยิ่งเสียดเสียว
“ฮึก…!” เสียงห้วงหายใจของเกวลินดังขึ้น เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดยกขึ้นมาดันอกแกร่งของเขาเอาไว้ ในขณะที่ร่างกำยำของชายหนุ่มกำลังนั่งคร่อมร่อนเอวสวนถาโถมลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!
“โอ๊ะ! พี่โอเค มากรู้มั้ย...อึ้มม์...ซี๊ดด”
เสียงพูดสลับร้องครวญครางของเขาดังขึ้นลั่นห้อง มือทั้งสองข้างจับเรียวขาเล็กของเธอถ่างตรึงเอาไว้ เพื่อเปิดช่องทางให้เอวของเขาดีดเด้งกระแทกแท่งใหญ่ได้อย่างสะดวกเตชินทร์เกิดความปรารถนาอย่างแรงกล้า เขาหยุดตัวเองไม่ได้อีกแล้ว เมื่อใดที่เขาโกรธจัด ก็มักจะมีอารมณ์ทางเพศที่พุ่งสูงขึ้น ทางออกก็คือต้องการระบายความกระสันออกไปเท่านั้น
“อย่านะ…!!”
เสียงร้องอันแหบแห้งของหญิงสาวยังคงประท้วงชายหนุ่ม เกวลินไม่คิดว่า เขาจะป่าเถื่อนถึงเพียงนี้ ไม่คิดว่าตัวเองจะพลาดท่าให้กับเขา มือบางจิกไปที่แขนของเขาจนเกิดรอย สู้ด้วยแรงไม่ได้ เธอก็ต้องใช้วิธีนี้
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก! ท่อนความเป็นชายกระแทกรัวเร็ว
“โอวว์ซี๊ดดดด เธอทำให้พี่เสียวมาก...โอ๊ะ!” เสียงร้องครางกระเส่าเอ่ยชมร่างเล็ก
ในขณะหนึ่ง...
พรึ่บ!แก่นกายใหญ่ถูกถอดออก พร้อมกับที่ร่างอวบอิ่มถูกจับพลิกคว่ำหน้า มือทั้งสองข้างเขาจับเอวบางเอาไว้ และเคลื่อนกายมาอยู่ด้านหลังก่อนจะจับท่อนเอ็นใหญ่กระทุ้งเข้ามาในร่องรักอย่างแม่นยำไม่พลาดเป้า
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก! เรือนกายกำยำโถมแรงบดเข้าหาอย่างเร่าร้อน มือใหญ่จับบังคับเอวบางไว้แน่น กระแทกแท่งร้อนดุเดือด เสียงดังสนั่นลั่นห้อง
“ฮึก…!”
“โอ๊ะ!”
ปึ่ก! ปึ่ก! ปึ่ก!ร่างอวบอิ่มถูกจับพลิกสลับท่าไปมานานนับชั่วโมง การร่วมรักที่ร้อนแรงดุดันเกิดขึ้นบนเตียงใหญ่ ร่างของเธอถูกกายกำยำกระหน่ำลงมาอย่างป่าเถื่อน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง เอวสอบโยกเด้งสวนเข้าใส่แบบรัวไม่พักกายกำยำควบขย่มร่างบางอย่างเร่าร้อนตัวสั่นเทิ้มเมื่อซาบซ่านวาบหวิวทะยานขึ้นสูงตอกย้ำความเสียวซ่านด้วยการเพิ่มความเร็วและแรงขึ้นกว่าเดิมเพียงไม่นานกายกำยำกระตุกด้วยความรู้สึกสุดดยอด เมื่อเขาได้เดินทางมาถึงปลายฝัน...
**************
@นนทบุรี...@บ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์น “ตกลงว่า เรื่องนี้ ก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน ในเมื่อเด็กๆ เขาชอบพอกัน ให้เขาตกลงกันเอง จะหมั้นหรือจะแต่ง ก็แล้วแต่พวกเขาก็แล้วกันนะ” “ครับ ผมต้องขอบคุณแทนลูกชายผมด้วยครับ ที่เมตตาเอ็นดูตาชินทร์ ผมเลี้ยงลูกตามใจมาตลอด ต้องขอโทษด้วยครับ ที่ไปทำเรื่องล่วงเกินลูกสาวของคุณฐานทัพ...อืม...ความจริงเรียกคุณหมอดีกว่านะครับ” “ได้ครับ เอาที่คุณสะดวกครับ ยังไง อีกหน่อยเราสองครอบครัว ก็ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วครับ” “ดิฉัน ต้องขอบคุณด้วยค่ะ ที่เอ็นดูตาชินทร์ เราสองคนดีใจมากค่ะ ที่ตาชินทร์ชอบพอกับลูกสาวของคุณ เรื่องหมั้นเรื่องแต่ง เดี๋ยวให้เขาสองคนตกลงกันก็ได้ค่ะ ทางเราพร้อมเสมอค่ะ”จันทร์ทิพย์เอ่ยเสริม พร้อมกับปรายตามองว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอ ลูกชายของเธอตาถึงไม่เบาเลยนะ เลือกได้ดี สวย น่ารัก บุคลิกทุกอย่างเหมาะสมกับลูกชายเธอมาก เรื่องฐานะทางครอบครัว จันทร์ทิพย์ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจเลย ขอเพียง ลูกชายสุดที่รักของเธอชอบก็เพียงพอแล้ว “ค่ะ ก็คงจะต้องหมั้นไว้ก่อนค่ะ ยัยข้าวยังเรียนไม่จบเลย ก็น่าจะเกือบสองปีค่ะ แต่งตอนนี้ ค
ในเวลาต่อมา...สายสนทนา... “ว้าว! เริ่ด! พี่ชินทร์สุภาพบุรุษสุดๆเลยอ่ะ” “ฉันเล่าให้เธอฟัง เพื่อจะขอคำปรึกษานะ น้ำตาล ไม่ใช่ไปอยู่ข้างพี่เขา”หลังจากที่พ่อแม่กลับไป เขาก็กลับไปเคลียร์ที่บ้าน ส่วนเกวลินก็อัดอั้นตันใจ จนต้องโทรมาระบายกับเพื่อนสาวของเธอ “เธอจะต้องปรึกษาอะไรกันอีก ในเมื่อเรื่องของเธอกับพี่ชินทร์มันมาไกลขนาดนี้แล้ว เธอต้องปล่อยแล้วมั้ย จะกังวลทำไมอีก ฉันไม่เข้าใจเธอเลย...” “ฉัน...” “เธอกังวลเรื่องพ่อแม่ของพี่ชินทร์ใช่มั้ย หรือเธอกังวลเรื่องการถอนหมั้นของพี่เขา ฉันขอบอกไว้เลยนะ เรื่องพวกนี้ เธอไม่ต้องเอามาคิดหรอก ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ชินทร์ ให้พี่เขาจัดการเอง พรุ่งนี้ เธอก็แค่กลับบ้านไปเตรียมต้อนรับพ่อแม่พี่ชินทร์ก็พอ...อย่าเครียดเลย มันไม่มีอะไร” “ฉันเครียดเรื่องถอนหมั้นของเขานี่แหละ คนอื่นจะคิดว่า ฉันเป็นคนแย่งพี่ชินทร์มาจากคู่หมั้นเขาหรือเปล่า และพ่อแม่ของเขาจะคิดยังไง มันเป็นเรื่องวุ่นวายมากเลยนะ น้ำตาล” “เธอไม่ได้เป็นคนแย่งพี่ชินทร์นะ เข้าใจซะใหม่ ความจริงถ้าเธอตกลงกับพี่เขาตั้งแต่แรก พี่ชินทร์ก็ไ
เช้าวันต่อมา... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้นมือเรียวบางเลื่อนออกมาจากผ้าห่ม ควานหาตามเสียงเรียกเข้าที่ดังอยู่ไม่หยุด บนโต๊ะหัวเตียง เสียงสั่นจากโทรศัพท์ยิ่งเร่งให้เธอรีบหาต้นเหตุของเสียงนั้น“ค่ะ...มะ-แม่”เกวลินเหลือบมองคนที่นอนอยู่ข้างกายเธอ“แม่กับพ่อ มาแวะมาหาลูก อีก ห้านาทีลงมาเปิดประตูให้พ่อกับแม่ด้วยนะ”“คะ? อะไรนะคะ!! แม่กับพ่อกำลังจะมาหาข้าวงั้นเหรอคะ ละ-แล้วทำไม ไม่โทรบอกข้าวก่อนล่ะคะ”“ก็บอกก่อนนี่ไง ทำไมเหรอ? หรือลูกไม่อยู่ที่ห้อง อืม ตอนนี้ก็พึ่งจะเก้าโมงเองนะ วันเสาร์ด้วย”“เออ คือว่า ข้าวแค่ตกใจค่ะแม่ ความจริงแม่ต้องบอกข้าวก่อนสิคะ”เกวลินหันไปมองคนตัวใหญ่ ที่ยังคงหลับลึกไม่ยอมตื่น“อ่ะ งั้น อีกห้านาทีแม่จะถึงแล้ว ลงมาเปิดประตูให้แม่ด้วยนะ แค่นี้แหละ”ตึ๊ด! ตึ๊ด!ปลายสายถูกตัดไปเกวลินกำลังอยู่ในอาการตกใจ เธอควรจะทำอะไรก่อนดีนะ เวลาห้านาที มันจะทำอะไรได้ล่ะ บ้าจริง!“พี่ชินทร์!! พี่ตื่นเถอะค่ะ”เกวลินเขย่าคนตัวใหญ่ พ่อกับแม่จะเห็นเธอกับเขาอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาด“อึ้มม์...พี่ขอนอนอีกหน่อยนะ”“ไม่ได้! พี่ต้องตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”เกวลินลุกขึ้น พร้อมกับรีบคว้
“เหตุผล...ที่พี่ทำกับข้าวทั้งหมด...ก็เพราะ...พี่รักข้าวนะ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน แม้ใบหน้าคมยังคงฉาบด้วยท่าทีมั่นคง แต่ลึกลงไปภายในกลับปั่นป่วนจนแทบควบคุมไม่อยู่ ทุกถ้อยคำที่เขาพูดออกมานั้นล้วนมาจากความจริงในใจเขาทั้งหมด เพราะนี่คือสิ่งที่เตชินทร์ไม่เคยเอ่ยกับใคร“...!!!”ดวงตาของเธอเบิกกว้างในทันทีที่ได้ยินถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากเขา สมองของเกวลินเหมือนหยุดทำงานชั่วขณะ ร่างกายของเธอแข็งทื่อราวกับถูกตรึงให้อยู่กับที่หัวใจเธอเต้นแรงสะท้อนก้องอยู่ในอก ทั้งที่ปากอยากจะโต้กลับ อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล แต่กลับไม่มีเสียงใดเปล่งออกมา มีเพียงความเงียบที่ห่อหุ้มเธอเอาไว้ ดวงตาที่เธอไม่กล้าสบตรง ๆ กับเขาเพราะรู้ดีว่าในนั้นมีบางสิ่งร้อนแรงและจริงจังเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่าย ๆ“พี่รักเธอจริงๆ นะ ถึงเธอจะปฏิเสธพี่ แต่พี่ก็ยังรักเธออยู่ดี”เตชินทร์เผยความรู้สึกของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ตอนแรกเขาคิดว่า ‘แค่เสียหน้า เพราะถูกปฏิเสธ’ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ เขาชอบเธอต่างหากที่เป็นเรื่องจริง“เอ่อ...แล้วพี่...ทำไมถึงรักข้าวล่ะคะ?”เมื่อตั
@ โมเดิร์นคอนโด... “เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจแบบยาวๆ ดังขึ้น หลังจากที่เกวลินวางสายสนทนาจากเพื่อนรักของเธอ เกวลินได้เล่าเรื่องที่เธอประสบพบเจอมาในวันนี้ให้อลินดาฟัง สงสัย เธอคงจะหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นเสียแล้วจริงๆอลินดาบอกเธอว่า... ‘เธอควรจะทำใจ และยอมรับพี่เขาได้แล้วนะ’ ‘ฉันต้องทำแบบนั้นจริงๆ ใช่มั้ย น้ำตาล’ ‘ใช่! พี่ชินทร์ทำถึงขนาดนี้แล้ว เชื่อฉันสิ พี่ชินทร์ชอบเธอมาก ฉันว่า เป็นเรื่องดีนะ ถ้าตัดความเพลย์บอยออก พี่ชินทร์ก็เป็นผู้ชายที่โอเคคนหนึ่งเลยแหละ’ “...”เกวลินกำลังนึกย้อนถึงคำพูดของเพื่อนเธอ ‘เพลย์บอยนี่แหละ คือเรื่องที่สำคัญสำหรับฉัน’ อุปสรรคระหว่างเกวลินกับเขา มันไม่ใช่แค่เรื่องที่เขามีคู่หมั้นหรอกนะ เรื่องที่เธอต้องกังวลมากที่สุดก็คือ เรื่องครอบครัวของเขา กับครอบครัวของเธอต่างหากคือปัญหาใหญ่ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ก็เจอแต่ทางคู่ขนาน ที่ไม่สามารถจะบรรจบกันได้... ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น เกวลินกดเลื่อนดูสายเรียกเข้านั้น ‘นี่เขาจะไม่ให้เธอได้พักเรื่องของเขาบ้างเลยหรือไง’นิ้วเรียวยาวกดรับสายสนทนานั้น
“เมียงั้นเหรอ! กรี๊ดดดดดด!!!”เสียงกรีดร้องของเพนนีดังลั่นจนทะลุไปถึงข้างนอก เลขาที่เฝ้าดูสถานการณ์อันน่าหวาดเสียวนี้ ก็รีบวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่น “คุณเตชินทร์คะ? มีอะไรหรือเปล่าคะ?” “ไม่มีอะไร...”เตชินทร์ตอบด้วยสีหน้าราบเรียบนิ่งเฉย ราวกับว่าเมื่อครู่ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย เกมนี้เขารู้อยู่แล้ว ว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นอย่างไร “ปล่อยนะ...”เกวลินพยายามขืนตัวออกจากการอ้อมกอดของเขา พร้อมกับเหลือบมองไปที่ผู้หญิงอีกคน ที่ยืนตาโตหน้าแดงกำมือแน่นพร้อมเอาเรื่องได้ตลอดเวลา “เพนนีจะไม่ยอมถอนหมั้นให้พี่แน่นอน พี่ชินทร์ทำกับเพนนีแบบนี้ มันหยามเพนนีเกินไป คอยดู! เพนนีจะไปบอกคุณลุงกับคุณป้า ว่าพี่ชินทร์เอาผู้หญิงข้างถนน...อ่อ...ไม่ใช่แค่นั้นสิ...ยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วย เธอคงจะรอเวลานี้มานานแล้วสินะ!” “ดิฉันไม่ได้...”เกวลินกำลังจะโต้กลับ แต่ทว่าก็มีคำพูดหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน ประโยคนั้นทำให้เธอตกใจเพิ่มขึ้นไปอีก “นั่นมันก็แล้วแต่เธอเลย พี่คุยป๊ากับม๊าของพี่เรียบร้อยแล้วว่าพี่จะถอนหมั้นกับเธอ พี่ไม่ได้ชอบเธอ แต่พี่ชอบคนนี้”เตชินทร์กระชับอ้







