สองชั่วโมงต่อมา...
ญาณินเดินลงมาจากเวทีพร้อมกับเสียงร้องโห่จากลูกค้าภายในสถานบันเทิงแห่งนี้ พวกเขายังคงสนุกสนานอยู่กับโชว์ของเธอ หากแต่ระยะเวลาของญาณินได้ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว เธอจึงจำเป็นที่จะต้องลงมาจากเวทีตามข้อตกลงที่ได้พูดคุยกันเอาไว้ก่อนหน้านี้
“สุดยอดมากเลยอะญา ขนาดไม่ได้จับนาน ยังโชว์มัดใจลูกค้าได้มากขนาดนี้ สงสัยต้องมาประจำอยู่ที่นี่แล้วแหละ สนใจไหม?”
“คงไม่อะ แค่สองชั่วโมงก็เหนื่อยจะแย่แล้ว อีกอย่างช่วงนี้กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยก็ค่อนข้างเยอะ ฉันคงไม่มีเวลาหรอก”
หญิงสาวตอบปฏิเสธเพื่อนสนิทกลับไปอย่างทันควัน
ตามจริงแล้วไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากทำงานนี้ ทว่าเมื่อลองคิด ๆ ดูแล้ว เวลาว่างของเธอหลังจากที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็แทบไม่หลงเหลือเลย ถ้าจะให้มาแบกรับงานแบบนี้ เกรงว่าคงจะไม่มีเวลาเข้าไปกันใหญ่
ญาณินเพียงแค่กลัวว่าจะไม่เต็มที่กับหน้าที่ที่ได้รับก็เท่านั้น
“แต่ลูกค้าติดแกกันมากเลยนะ ดูสิ พอแกลงก็ร้องโห่กันใหญ่เลย ดูท่าคงต้องให้แกมาช่วยบ่อย ๆ”
“ไม่หรอก ดีเจคนอื่นก็เปิดมันจะตาย พวกเขาอาจจะไม่เคยได้ฟังสไตล์การเล่นของฉันน่ะ ก็เลยแตกตื่นแบบนี้”
“สไตล์ไหนไม่สำคัญหรอก เพราะฉันว่าลูกค้าที่ร้านชอบที่แกเล่นเอามาก ๆ เลยล่ะ”
เก้าเองก็ถึงกับเอ่ยชมอย่างไม่ขาดปาก ถึงจะเป็นเพื่อนที่รู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แต่วันนี้เขาเองก็ยังไม่ชินกับการสลัดคราบสาวเฉิ่มพร้อมกับการแสดงฝีไม้ลายมือในวันนี้เลยแม้แต่น้อย
อีกอย่างไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่อยากให้ญาณินมาเป็นดีเจประจำที่ผับ แต่ทั้งลูกค้าและเจ้าของผับต่างก็มีความคิดเห็นที่ตรงกันเป็นอย่างมากเลยทีเดียว
“เอาน่า ไว้ถ้าฉันว่าง แล้วอยากทำงานนี้จริง ๆ ฉันจะติดต่อแกมาก็แล้วกัน ถึงวันนี้ไม่รับไม่ได้นะ”
“ไม่สนใจจริงเหรอญา ลูกค้ากำลังติดเลยนะ”
“ตอนนี้ไม่ไหวจริง ๆ น่ะสิ ไว้ถ้ามีโอกาสจะมานะ”
ยังคงเป็นอีกครั้งที่ญาณินปฏิเสธฝ่ายตรงข้ามกลับไป เธอเองก็ไม่กล้ารับปาก เพราะเดิมทีแค่เรียนแล้วก็ทำกิจกรรมภายในมหาวิทยาลัยเธอก็หัวหมุนจะแย่อยู่แล้ว ยังไงก็ต้องเต็มที่กับเรื่องเรียนเป็นหลัก นั่นเป็นความคิดของญาณินในเวลานี้...
“สวัสดีครับ ใช่คุณญาณินหรือเปล่าครับ”
ในขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่อย่างเป็นจริงเป็นจัง จู่ ๆ ก็มีชายหนุ่มแปลกหน้าเดินตรงเข้ามาทักทายด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เป็นมิตร ราวกับว่ามีนัยบางอย่างแอบแฝงเอาไว้เลยอย่างไรอย่างนั้น
“ค่ะ ใช่ค่ะ”
“ผมรบกวนเวลาสักครู่ได้ไหมครับ ผมอยากคุยอะไรด้วยนิดหน่อยน่ะครับ”
“นี่คุณเพชร เจ้าของผับน่ะ” เก้าเห็นเช่นนั้นก็รีบขยับเข้ามากระซิบข้าง ๆ ใบหูของเพื่อนสาวทันที
“อ๋อ ได้สิคะ”
“ถ้าอย่างนั้นเชิญครับ”
ญาณินเห็นว่าเขาดูภูมิฐานแล้วก็น่าเชื่อถือจึงตัดสินใจตอบตกลงที่จะพูดคุยเป็นการส่วนตัวตามความต้องการของอีกฝ่าย ซึ่งว่ากันตามตรงเธอเองก็รู้ดีอยู่เต็มอกว่าเขากำลังจะพูดถึงเรื่องอะไร
กันแน่เพชร เจ้าของผับชื่อดังแห่งนี้ ให้เกียรติดีเจสาวอย่างดี เขาพาเธอมานั่งพูดคุยกันที่โซนวีไอพี ทั้งยังสั่งอาหารแล้วก็เครื่องดื่มมาเสียเต็มโต๊ะ ส่วนหนึ่งก็เพื่อเลี้ยงขอบคุณที่มาทำหน้าที่แทนดีเจ
คนเก่าในวันนี้“ก่อนอื่น ผมต้องขอบคุณ คุณญาณินมากจริง ๆ นะครับ สำหรับการมาเป็นดีเจในผับของผม ซึ่งลูกค้าก็ชอบกันมาก ๆ ผมไม่ได้รู้เรื่องนี้มาก่อน ไม่อย่างนั้นก็คงจะมาต้อนรับด้วยตัวเองตั้งแต่แรก”
เพชรเกริ่นขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มเบาหากแต่เจือไว้ด้วยความสุภาพและให้เกียรติหญิงสาวตรงหน้าเป็นอย่างมาก
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉันแค่มาช่วยเพื่อนน่ะค่ะ ไม่ได้ซีเรียสอะไรเลย”
“ว่าแต่ปกติคุณญาณินเป็นดีเจมืออาชีพอยู่หรือเปล่าครับ”
“อ๋อ...เปล่าหรอกค่ะ ฉันก็เป็นนักศึกษาธรรมดา แค่เมื่อก่อนเคยชื่นชอบทางด้านนี้น่ะค่ะเลยได้มีโอกาสลองทำ แต่หลังจากที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็แทบไม่ได้จับอีกเลยค่ะ วันนี้เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนเลยละค่ะ”
ญาณินตอบกลับชายหนุ่มแปลกหน้าไปตามตรง ถึงแม้ว่าจะรู้เจตนาของเขาแล้ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดคุยตามน้ำไปเพราะไม่อยากเสียมารยาทเอ่ยปากปฏิเสธออกไปก่อน
“ถ้าอย่างนั้น ไม่สนใจทำเป็นอาชีพจริง ๆ เหรอครับ ผมยินดีให้มาทำที่ผับได้เลยนะครับ ถ้าญาณินพร้อม แล้วก็อยากทำมันจริง ๆ เรื่องค่าตัวเสนอมาได้เลยครับ ผมไม่เกี่ยงเลย”
“คงไม่น่ะค่ะ ช่วงนี้หลาย ๆ อย่างไม่ค่อยส่งเสริมทางด้านนี้สักเท่าไร แต่ก็ไม่ไช่ว่าไม่สนใจนะคะ ฉันสนใจมานานแล้ว แต่คิดว่าถ้ารับช่วงนี้ คงทำได้ไม่เต็มที่เท่าที่ศักยภาพของฉันจะทำได้ เพราะแบบนี้ก็เลยจำเป็นที่จะต้องโฟกัสอย่างใดอย่างหนึ่งไปก่อนน่ะค่ะ หวังว่าจะเข้าใจฉันนะคะ”
แน่นอนว่าคำตอบของเธอคือการปฏิเสธออกไปอย่างไม่อ้อมค้อมและให้เหตุผลตามออกไปติด ๆ หวังให้อีกฝ่ายเข้าใจและไม่มองว่าเธอถือตัว
“เข้าใจครับ แต่ผมเสียดายโอกาสตรงนี้ เพราะว่าถ้าหาคนใหม่ได้ โอกาสที่จะเปลี่ยนตัวก็คงยาก ตอนนี้มันยังพอมีตำแหน่งที่ว่างอยู่ ดังนั้นผมเลยคิดว่ามันน่าจะเหมาะกับคุณมาก ๆ แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เอาตามที่คุณญาณินสะดวกน่าจะดีกว่าครับ”
เพชรกล่าวตอบออกไปตามมารยาท แท้จริงแล้วเขาเองก็เสียดายดีเจสาวคนนี้เอามาก ๆ ไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไป เพราะในภายภาคหน้าญาณินคงจะทำประโยชน์ให้กับกิจการของเขาได้สูงมากเป็นแน่...
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ