ตอนที่ 11 .1 อุ่นเตียงเคียงหมอน

ตอนที่ 11 .1 อุ่นเตียงเคียงหมอน

ขณะที่บรรยากาศด้านนอกพลันเงียบสงบ ทว่าภายในเรือนหอบัดนี้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกลับกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เพราะฤทธิ์สุราราคะกำลังเล่นงานพวกเขาอย่างหนัก สติสัมปชัญญะเลือนราง รูหูดังวิ้ง ลำคอแห้งผาก สายตาพร่ามัว รู้แค่อยากสัมผัส อยากปลดปล่อย ไฟราคะ

ลุกโชนเผาไหม้อยู่ภายในกาย จนต้องหาทางระบายออก

เฉินชิงซงพยายามสุดกำลังแล้วที่จะต้านทานฤทธิ์สุราราคะ ทว่า

ไม่เป็นผล ความรู้สึกรุนแรงหลังจากดื่มสุรามหามงคลพุ่งขึ้นมาจากกระเพาะไปจนถึงหัวสมองและแผ่กระจายไปยังทุกเส้นประสาท เขาส่งสัญญาณให้สหายรักร่วมรบอย่างเผิงเสียนจือเข้ามาช่วยเหลือและควบคุมเหตุการณ์

เหล่ารองแม่ทัพ นายกองค่ายทหารจูเชว่พร้อมใจออกรับหน้าแขกเหรื่อหลังได้รับสัญญาณมือจากเผิงเสียนจือว่าเกิดเรื่องกับผู้บัญชาการของตน

 แต่กระนั้นความวุ่นวายก็ยังไม่จบสิ้น เมื่อคุณชายกัวสับเท้าวิ่งมุ่งตรงไปยังเรือนหลังจวนปั๋วเฉิน ท่ามกลางสายตาแขกเหรื่อชนชั้นขุนนางที่พากันทอดสายตามองไปอย่างฉงนสงสัย ทำให้เผิงเสียนจือต้องแก้ไขวิกฤต

ที่เกิดขึ้น รีบแจ้งให้ฮูหยินผู้เฒ่าประกาศส่งแขก

นับว่าเผิงเสียนจือยังแยกแยะผิดชอบชั่วดีออก เขาจึงนำเฉินชิงซง

มาส่งถึงเรือนหอ ไม่ได้เลี้ยวไปยังเรือนรับรอง ซึ่งเป็นที่พักของน้องสาวอย่างคนชั่วช้าที่คิดจะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ทว่ารองแม่ทัพหนุ่มไม่คิดหักหลัง

ผู้บัญชาการที่รบเคียงบ่าเคียงไหล่กันมานาน

ด้านจางเหม่ยอวี้ ในเวลานี้หญิงสาวไม่เหลือสติยั้งคิดอีกแล้ว นางร้อนรุ่มไปทั่วกายและจำต้องเปลื้องอาภรณ์ออกจนหมด ดวงตางดงามหยาดเยิ้มไปด้วยไฟราคะ จมูกสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวน พลางสาวเท้าเดินเข้าหา มือปัดป่ายอากาศไขว่คว้ากลิ่นนั้น

ทว่าร่างกายที่ร้อนดุจไฟแผดเผา ต้องใช้มือลูบไล้ถึงคลายบรรเทา แต่ก็ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น ยิ่งลูบไล้อารมณ์ภายในก็ยิ่งบีบรัดให้กาย

สั่นระริก

นางอยากได้มากกว่านี้ อยากถูกสัมผัสมากกว่านี้ แค่สองมือของตนมันไม่เพียงพอเอาเสียเลย

ด้านเฉินชิงซงพยายามใช้พลังลมปราณขับฤทธิ์ราคะขณะนั่งอยู่บนเตียง แต่ดูเหมือนมันจะชักช้าเกินกาล เพราะจางเหม่ยอวี้เดินโซซัดโซเซมาตามกลิ่นกายของเขา

“ฮูหยิน! เจ้าอย่าเพิ่งเข้ามาใกล้ข้าตอนนี้”

หูจางเหม่ยอวี้ไหนเลยจะได้ยินคำเตือนนั้น กลิ่นไม้สนดึงดูดยั่วเย้าให้เข้าใกล้ไฉนต้องรีรอ นางอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาและถูกสุราปลุกกำหนัดเล่นงานจนดึงสติไม่อยู่ คลานขึ้นเตียงอย่างไม่รู้ตัว ซ้ำยังใช้จมูกสูดดมกลิ่นหอม

เมื่อหยาดเหงื่อที่เคลือบผิวกายเฉินชิงซงเป็นตัวดึงดูดให้คนตรงหน้าดมดอม จมูกโด่งงามจึงคลอเคลียลงบนแผ่นอกแกร่ง ลมหายใจอุ่น ๆ สัมผัสผิวกายจนชายหนุ่มขนลุกชัน แก่นกายเบื้องล่างที่แข็งขึงอยู่ก่อนแล้วขยายออกสร้างความเจ็บปวดมหาศาล

“ฮูหยิน ออกไปให้ห่างกายข้า” เขาใช้มือผลักนางเบา ๆ แต่ร่างบางเหมือนแม่เหล็กไปเสียแล้ว ยิ่งผลักกลับยิ่งถลากายเข้าหาแนบชิดกว่าเดิม

“อือ” จางเหม่ยอวี้ดวงตาฉ่ำปรือ สูญสิ้นสัมปชัญญะโดยสมบูรณ์ นางไม่มีประสบการณ์ แต่ทำไปตามสัญชาตญาณ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเวลานี้กำลังคร่อมร่างเจ้าบ่าวของตน พร้อมกับก้มหน้าลงซุกไซ้ดอมดมกลิ่นกายอันหอมกรุ่น

ตรงไหนกลิ่นแรงใบหน้าเรียวรูปไข่จะซบสูดดมอยู่ตรงนั้น มือไม้ลูบคลำตนเองสลับเนื้อกำยำหนั่นแน่น ยิ่งสัมผัสยิ่งถลำลึกเข้าไปทุกที ตรงกลางหว่างขามีกลีบบุปผาเล็ก ๆ สั่นระริก จนอยากถูไถให้หายเร่าร้อน

หญิงสาวควบขี่ต้นขาแกร่งที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อ แล้วขยับบั้นท้ายให้กลีบบุปผาอ่อนนุ่มเสียดสีกับกายแกร่ง

“ฮูหยิน ข้าต้านทานไม่ไหวแล้ว ขออภัย” เฉินชิงซงข่มอารมณ์กำหนัดที่เดือดพล่านเสมือนสัตว์ป่าถูกขังกรงไว้ไม่ได้อีกแล้ว

ภายในอกมันปั่นป่วน อีกทั้งลมหายใจก็ติดขัด ชายหนุ่มรีบเร่งถอดอาภรณ์ออกจากกาย ก่อนจะพลิกร่างบางให้ลงไปอยู่เบื้องล่าง และเป็นฝ่ายบรรเลงเพลงสวาทอย่างไม่ยั้งแรง

มือหนาข้างหนึ่งบีบเฟ้นอกสล้าง ส่วนอีกข้างเคล้นคลึงสะโพกกลมกลึง บดเบียดริมฝีปากแล้วส่งลิ้นร้อนเข้าสำรวจควานหาความหวานฉ่ำ

“อา...” จางเหม่ยอวี้ตอบสนองทันควัน นางอ้าเรียวขาออกกว้างพร้อมเด้งบั้นท้ายสู้กับฝ่ามือร้อนลวกที่ลูบไล้ลงไปทักทายดอกไม้น้อยของตน นางเหมือนสัตว์ตัวเมียในฤดูผสมพันธุ์ รูสวาทหลั่งน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาสร้างความรัญจวน

ร่างกายของนางต้องการแบบนี้ โหยหาสัมผัสเร่งเร้าเช่นนี้ หญิงสาวจมดิ่งลงสู่ฤทธิ์ราคะอย่างถอนตัวไม่ขึ้นไปแล้ว จึงตอบสนองเขาอย่างเต็มใจ

“อือ...” เฉินชิงซงคำรามเสียงต่ำ จุมพิตดูดดื่มเร่าร้อนรุนแรงจน

ริมฝีปากบางของภรรยาบวมเจ่อ ความหวานที่ได้ลิ้มรสในโพรงอุ่นสร้างความเสียวกระสันให้แม่ทัพหนุ่มยิ่งเกิดต้องการมากขึ้นเป็นเท่าทวี

แก่นกายของเขากระตุกขึ้นหลายคราแล้ว บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าอยากปลดปล่อยเต็มกำลัง

อารมณ์กำหนัดคลับคล้ายจะปะทะขึ้นมาในทุกเวลาที่ผันผ่าน ยามนี้เขาไม่สนสิ่งใด และหลงลืมความอ่อนโยนที่ควรทะนุถนอมร่างบอบบางตรงหน้า เพราะฤทธิ์ยากำหนัดที่กำลังเล่นงานจนแทบคลั่ง

มือหนาผละจากปทุมถันนุ่มนิ่มที่นวดเฟ้นอยู่พักใหญ่จนขึ้นเป็นรอยแดงของฝ่ามือ พลางใช้มือข้างหนึ่งจับเรียวขาสลักเสลาพาดบ่า ส่วน

อีกข้างจับแก่นกายใหญ่โตถูไถไปยังร่องสวาทสีแดงสดที่มีน้ำเชื่อมสีใสไหลนำทาง แล้วกดส่วนหัวเข้าไปก่อน

“อา...” ความอุ่นวาบสร้างความเสียวสะท้านไปถึงแผ่นหลัง จนเขาต้องเกร็งไปทั้งร่าง

“อะ... เจ็บ” จางเหม่ยอวี้ตกใจจนวิญญาณที่หลุดลอยเมื่อครู่

คืนสู่ร่าง ทว่าสองอึกใจต่อมา ฤทธิ์สุราราคะก็เข้าครอบงำ ทำให้นางหลงลืมความรู้สึกเจ็บปวดไปจนสิ้น แล้วได้สัมผัสเพียงความหฤหรรษ์ที่ไม่เคยประสบมาก่อน

การมีสิ่งของใหญ่โตเข้ามาในร่างกายอย่างกะทันหัน แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวกระสันอย่างที่นางไม่ทันได้ตั้งตัว

“อะ… อือ”