ตอนที่ 1 โชคชะตานำพา

ตอนที่ 1 โชคชะตานำพา

กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นคละคลุ้งไปทั่ว "The Daily Dose" ร้านกาแฟเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในย่านเมืองเก่าของกรุงเทพฯ ปลายฝัน ในชุดเสื้อยืดสีขาวสะอาดและผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลเข้มกำลังสาละวนอยู่กับการชงกาแฟ เธอเป็นนักศึกษาสาวจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผู้ใฝ่ฝันอยากจะเป็นสถาปนิกที่สร้างสรรค์อาคารที่สวยงามและยั่งยืน แต่ในตอนนี้ เธอต้องทำงานพิเศษที่ร้านกาแฟแห่งนี้เพื่อแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายของครอบครัว และเก็บเงินสำหรับค่าเทอมที่นับวันจะสูงขึ้นเรื่อยๆ

แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการเรียนและการทำงาน แต่ปลายฝันก็ไม่เคยแสดงความท้อแท้ให้ใครเห็น เธอเป็นคนร่าเริง สดใส และมองโลกในแง่ดีเสมอ รอยยิ้มหวานๆ ของเธอทำให้ลูกค้าที่เข้ามาในร้านรู้สึกอบอุ่นและเป็นกันเอง และนั่นคือเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ร้านกาแฟเล็กๆ แห่งนี้มีลูกค้าประจำมากมาย

ช่วงบ่ายวันศุกร์ที่อากาศร้อนอบอ้าว ลูกค้าในร้านเริ่มซาลง ปลายฝันกำลังยืนเช็ดเคาน์เตอร์กาแฟอย่างใจเย็น ก่อนจะหันไปทักทายลูกค้าประจำที่เดินเข้ามาในร้าน

"สวัสดีค่ะพี่นุช วันนี้รับกาแฟเหมือนเดิมไหมคะ" ปลายฝันเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม

"เหมือนเดิมจ้ะ ปาย" พี่นุช ผู้จัดการร้านกาแฟตอบกลับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน "เดี๋ยวพี่ไปดูสต็อกของก่อนนะ"

ปลายฝันพยักหน้ารับ เธอหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาเตรียมชง ก่อนที่เสียงกระดิ่งหน้าประตูจะดังขึ้นอีกครั้ง เป็นสัญญาณว่ามีลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามาในร้าน ปลายฝันเงยหน้าขึ้นจากเครื่องชงกาแฟ และในวินาทีนั้นเอง สายตาของเธอก็ปะทะเข้ากับดวงตาคู่คมของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่เพิ่งก้าวเข้ามาในร้าน

ชายหนุ่มคนนั้นอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่ปลดกระดุมเม็ดบนออกเล็กน้อย เผยให้เห็นลำคอระหง และกางเกงสแล็คสีเข้มที่เข้าชุดกัน ภาคินัยมีใบหน้าที่หล่อเหลา คมเข้ม ดวงตาคมกริบดูเย็นชาแต่แฝงด้วยความลึกลับน่าค้นหา ทรงผมถูกจัดแต่งอย่างเป็นระเบียบ ทำให้เขามีบุคลิกที่ดูภูมิฐานและสง่างามอย่างเห็นได้ชัด ปลายฝันรู้สึกราวกับว่าเวลาในร้านกาแฟหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เธอจ้องมองภาคินัยด้วยความประหลาดใจและชื่นชม

ภาคินัยเดินตรงมาที่เคาน์เตอร์กาแฟ ดวงตาของเขากวาดมองไปทั่วร้านอย่างสำรวจ ก่อนจะมาหยุดลงที่ปลายฝัน

"อเมริกาโน่ร้อนไม่ใส่น้ำตาลครับ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น เรียบง่ายแต่ก็ทรงพลัง

ปลายฝันรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที เธอเคยเจอผู้คนมากมายในร้านกาแฟแห่งนี้ แต่ไม่มีใครที่ทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแรงได้เท่าภาคินัยมาก่อน

"ได้ค่ะ" ปลายฝันตอบรับด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุด เธอหันไปหยิบแก้วกาแฟ และเริ่มลงมือชงอเมริกาโน่ร้อนอย่างคล่องแคล่ว ทว่าในใจของเธอกลับวุ่นวาย เธอแอบเหลือบมองภาคินัยเป็นระยะ เขายืนนิ่ง สงบนิ่ง ราวกับกำลังใช้ความคิดอยู่ ดวงตาคมกริบของเขามองออกไปนอกหน้าต่าง ดูเหมือนเขากำลังเหม่อลอยไปกับความคิดบางอย่าง

กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นอบอวลไปทั่ว ปลายฝันวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าภาคินัยอย่างเบามือ "อเมริกาโน่ร้อนได้แล้วค่ะ"

ภาคินัยหันกลับมามองปลายฝัน เขามองหน้าเธอเล็กน้อย ดวงตาคมกริบของเขาสบเข้ากับดวงตาคู่สวยของปลายฝัน เพียงเสี้ยววินาทีนั้น ปลายฝันก็รู้สึกราวกับถูกสะกด เธอเห็นแววตาบางอย่างในดวงตาของเขา อาจจะเป็นความประหลาดใจเล็กน้อย หรือบางทีอาจจะเป็นเพียงจินตนาการของเธอเอง

เขาพยักหน้าเล็กน้อย "ขอบคุณครับ" เขาเอ่ยสั้นๆ ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมา และเดินไปหาที่นั่งในมุมหนึ่งของร้าน

ปลายฝันมองตามหลังภาคินัยไป เธอสังเกตเห็นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูขึ้นมา และเริ่มอ่านอะไรบางอย่างบนหน้าจอ สีหน้าของเขายังคงนิ่งเฉย ยากที่จะคาดเดาความรู้สึกใดๆ

ตลอดช่วงบ่ายนั้น ปลายฝันอดไม่ได้ที่จะแอบเหลือบมองภาคินัยเป็นระยะ เขายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ดื่มกาแฟอย่างช้าๆ และอ่านเอกสารบนโทรศัพท์ของเขาอย่างตั้งใจ ดูเหมือนเขาจะจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าจนไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย ปลายฝันรู้สึกประทับใจในบุคลิกของเขา เขาดูมีเสน่ห์ ลึกลับ และน่าค้นหาอย่างประหลาด

เมื่อถึงเวลาใกล้ปิดร้าน ชายหนุ่มคนนั้นก็ลุกขึ้นยืน เขาเดินมาที่เคาน์เตอร์อีกครั้ง และจ่ายเงินค่ากาแฟ ปลายฝันยิ้มให้เขาอย่างเป็นกันเอง "โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ"

ภาคินัยพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้เอ่ยอะไรตอบกลับเป็นพิเศษ ก่อนจะเดินออกจากร้านไป ปลายฝันมองตามหลังเขาไปจนกระทั่งภาคินัยลับหายไปจากสายตา

"ใครน่ะปาย ดูดีจัง" น้ำหวานเดินเข้ามาหาเพื่อนรักพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

ปลายฝันยิ้มเจื่อนๆ "ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็นหน้าเลย"

"แต่ดูดีนะเนี่ย" น้ำหวานแซว

"ก็...ก็ดูดีนั่นแหละ" ปลายฝันยอมรับอย่างเขินๆ

หลังจากวันนั้น ภาคินัยก็กลับมาที่ร้านกาแฟอีกครั้ง และอีกครั้ง เขามักจะมาในช่วงบ่ายๆ ของวันทำงาน และสั่งอเมริกาโน่ร้อนไม่ใส่น้ำตาลเหมือนเดิมทุกครั้ง เขาไม่เคยพูดอะไรมากนัก นอกจากคำสั่งกาแฟและคำขอบคุณ ปลายฝันเองก็พยายามทำตัวเป็นปกติ แต่ทุกครั้งที่เขาเข้ามาในร้าน หัวใจของเธอก็จะเต้นแรงขึ้นมาเสมอ

ปลายฝันเริ่มสังเกตเห็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในตัวเขา ภาคินัยมักจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ดูดีมีราคา แต่เรียบง่ายเสมอ ไม่เคยสวมเครื่องประดับใดๆ ยกเว้นนาฬิกาข้อมือเรือนหรู เขามักจะมาคนเดียว และใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับการทำงานบนโทรศัพท์มือถือ หรือบางครั้งก็อ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจ ปลายฝันรู้สึกว่าเขามีโลกส่วนตัวที่ค่อนข้างสูง

เธอเคยได้ยินลูกค้าบางคนกระซิบกระซาบถึงเขาว่าเขาคือ "คุณภีม ภาคินัย" ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่อย่าง "ภาคินัย กรุ๊ป" ในตอนแรกปลายฝันก็ไม่เชื่อนัก เพราะเขาดูอ่อนเยาว์เกินกว่าจะเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทใหญ่ แต่เมื่อเธอแอบค้นหาข้อมูลในอินเทอร์เน็ต ก็พบรูปภาพของเขาปรากฏขึ้นมาจริงๆ พร้อมตำแหน่งประธานกรรมการบริหารของ "ภาคินัย กรุ๊ป" ชื่อ คุณภีม ภาคินัย

ปลายฝันรู้สึกประหลาดใจอย่างมากที่ผู้บริหารระดับสูงอย่างภาคินัยจะมานั่งดื่มกาแฟในร้านเล็กๆ แห่งนี้บ่อยๆ และไม่เคยแสดงท่าทีถือตัวเลยแม้แต่น้อย

วันหนึ่ง ปลายฝันกำลังจัดดอกไม้บนเคาน์เตอร์สำหรับลูกค้าที่สั่งไว้ล่วงหน้า เธอเลือกดอกไม้สีสันสดใส และจัดเรียงอย่างสวยงามตามสไตล์ของเธอเอง ในขณะที่เธอกำลังจดจ่ออยู่กับงาน ภาคินัยก็เดินเข้ามาในร้าน เขาไม่ได้สั่งกาแฟทันที แต่กลับหยุดยืนอยู่ข้างเคาน์เตอร์ และมองมาที่ดอกไม้ที่เธอกำลังจัดอยู่

"สวยดีนะ" ภาคินัยเอ่ยขึ้น เสียงทุ้มต่ำนั้นทำให้ปลายฝันสะดุ้งเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา หัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันที

"ขอบคุณค่ะ" ปลายฝันตอบอย่างเขินๆ "คุณภีมชอบดอกไม้เหรอคะ"

ภาคินัยเลิกคิ้วเล็กน้อย "ไม่ค่อยเท่าไหร่" เขาตอบเรียบๆ "แต่เธอจัดได้สวย"

ปลายฝันยิ้มอย่างดีใจ "ปายชอบจัดดอกไม้น่ะค่ะ มันทำให้รู้สึกผ่อนคลาย"

ภาคินัยพยักหน้าช้าๆ "เธอเรียนสถาปัตย์ใช่ไหม" เขาถามขึ้นอย่างไม่คาดคิด

ปลายฝันรู้สึกประหลาดใจที่เขารู้ "ใช่ค่ะ คุณภีมรู้ได้ยังไงคะ"

"เห็นเธอพกหนังสือเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมบ่อยๆ" ภาคินัยตอบเรียบๆ สายตาของภาคินัยมองมาที่เธออย่างพิจารณา "ดูเหมือนเธอจะสนใจเรื่องการออกแบบพื้นที่สีเขียวด้วยนะ"

ปลายฝันรู้สึกทึ่ง ภาคินัยเป็นคนช่างสังเกตมากจริงๆ "ใช่ค่ะ ปายชอบเรื่องการออกแบบที่ให้ความสำคัญกับธรรมชาติค่ะ"

"อืม..." ภาคินัยพยักหน้า "น่าสนใจ"

บทสนทนาเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเธอในวันนี้ ทำให้ปลายฝันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่คิดว่าภาคินัยจะสนใจเธอมากขนาดนี้ และการที่เขารู้ว่าเธอสนใจอะไร ทำให้เธอรู้สึกว่าเขากำลังมองเห็นตัวตนของเธอจริงๆ

หลังจากวันนั้น ภาคินัยก็ยังคงมาที่ร้านกาแฟเป็นประจำ แต่ทุกครั้งที่เขาเข้ามาในร้าน เขาไม่ได้เป็นแค่ลูกค้าอีกต่อไปแล้ว สำหรับปลายฝัน เขาคือ "คุณภีม" ผู้ชายลึกลับที่เธอเริ่มจะรู้สึกดีๆ ด้วยอย่างไม่รู้ตัว

ปลายฝันเริ่มมีความสุขกับการทำงานที่ร้านกาแฟมากขึ้น เธอตั้งตารอที่จะได้เห็นเขาเดินเข้ามาในร้านเสมอ ทุกครั้งที่เขาปรากฏตัว หัวใจของเธอก็จะเต้นแรงขึ้นมา และความรู้สึกบางอย่างที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ เริ่มก่อตัวขึ้นในใจอย่างช้าๆ

แต่ในขณะที่ความรู้สึกดีๆ กำลังก่อตัวขึ้นในใจของปลายฝัน เธอไม่รู้เลยว่าอีกไม่นาน โชคชะตาจะนำพาให้เธอและภาคินัยได้มาพบกันอีกครั้งในสถานะที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง และนั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นของ "เกมรักร้อน" ที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล