บทที่ 21

“ทำไมล่ะคะ?”

“ถึงจะเช็ดตัวไปแล้ว แต่อาบน้ำหน่อยนะคะ นอนแช่น้ำอุ่นๆ จะได้สบายตัว” สาวใช้ประคองคุณหนูคนใหม่ลงจากเตียงอย่างเชื่องช้า พลางอธิบาย “เรื่องงาน...เป็นเพราะคุณท่านค่ะ ต่อไปนี้คุณหนูไม่ต้องคอยทำอะไรๆ ให้พวกคุณๆ แล้วนะคะ ไม่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำอะไรๆ ให้ท่านผู้หญิงกับพวกท่านหญิง งานครัวก็ไม่ต้องช่วยหยิบจับ คุณท่านกำชับมาแล้ว ว่าไม่ให้ทำ”

“เพราะเรื่องเมื่อวานเหรอคะ”

“ค่ะ เพราะเรื่องเมื่อวานนั่นหล่ะ คุณท่านเลยได้สังคายนาพวกคุณๆ อีกรอบ” มาธาเล่าเรียบๆ ราวกับเรื่องในประเด็นสนทนาไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“แล้วท่านผู้หญิงยอมเหรอคะ”

“ไม่ยอมหรอกค่ะ” มาธาตอบตามตรง “แต่จะทำยังไงได้ล่ะคะ เดี๋ยวนี้คุณท่านเอาจริง ท่าทีเองก็ดูขึงขังจนน่ากลัว จริงสิ...ต่อไปนี้ คุณหนูทานข้าวพร้อมคุณๆ ที่ตึกใหญ่เลยนะคะ คุณท่านบอกว่าถ้าสบายเนื้อสบายตัวขึ้นแล้วก็ให้เริ่มจากมื้อถัดไปนี่ล่ะ”

“ตายแน่ๆ คราวนี้ท่านผู้หญิงต้องไม่พอใจมากแน่ๆ” คราวนี้คนช่างตีสีหน้าหวาดวิตก ตกใจขึ้นมาจริงๆ

“ปล่อยให้ไม่พอใจเสียบ้างเถอะค่ะ” มาธาบอกอย่างเสียไม่ได้

“น่าเป็นห่วงคุณท่านนะคะ” อัยน์นาขมวดคิ้วคู่คมเข้าหากันอย่างลืมตัว “ใครใครก็รู้ว่าท่านผู้หญิงท่านรักศักดิ์ศรีแค่ไหน คุณท่านทำแบบนี้ ท่านผู้หญิงอาจมองว่าคุณท่านหยามน้ำใจเธอก็ได้”

“คุณหนูก็เป็นเสียอย่างนี้ ชอบห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองทุกที” สาวใช้อีกคนบ่นพลางปราดเข้าช่วยประคองคุณหนูคนใหม่เข้าไปถอดเสื้อผ้าหลังฉากกั้น

พอเห็นผิวขาวกระจ่างใสเท่านั้น สาวใช้ทั้งสามก็อดชื่นชมไม่ได้

“งดงามนัก”

“ผิวงาม ผมงาม รูปร่างก็งาม”

“แบบนี้สิ เขาเรียกงามพร้อมทั้งกายใจ”

พวกนางพูดรับส่งกันเป็นทอดๆ จนคนมีไข้ฟังไม่ทัน ว่าประโยคไหนเป็นของใคร

“ท่านผู้หญิงเจ้ากรมการเมือง ท่านหญิงพริสซิลล่า กับท่านหญิงแอนนาเบล ทั้งสามคนก็งดงามมากค่ะ”  

“สู้คุณหนูไม่ได้หรอกค่ะ” ใครคนหนึ่งในกลุ่มสาวใช้ทั้งสามบอกเสียงใส

คราวนี้คนป่วยไม่ตอบอะไร สิ่งที่เธอทำมีเพียงการทอดถอนใจอย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะปล่อยให้พวกหญิงรับใช้ประคองร่างเปล่าเปลือยลงแช่น้ำอุ่นโปรยกลีบดอกไม้ แล้วเอนกายลงนอนสูดกลิ่นกุหลาบที่ชวนให้นึกถึงภาพชวนฝันเมื่อครู่ ตามประสาคนอ่อนแรง

            “ช่วงบ่ายจะมีช่างตัดเสื้อเอาตัวอย่างผ้ากับแบบชุดสวยๆ มาให้คุณหนูเลือกนะคะ คุณท่านอยากตัดให้ใหม่ ชดเชยชุดที่พวกคุณๆ ทำเสียหาย”

                “ค่ะ” คุณหนูคนใหม่ตอบเสียงแผ่ว

คงเพราะพิษไข้เล่นงานเธอหนักเกินไป อัยน์นาเลยแยกไม่ออกอีกต่อไปแล้ว ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร

                “ช่างคงมาจากร้านเดิมที่เคยมาคราวก่อน...ร้านอัญมณีและแพรพรรณที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไงคะ คุณหนูจำได้ใช่ไหม” ใครคนหนึ่งถาม น้ำเสียงตื่นเต้น

                ไม่ทันที่อัยน์นาจะได้ตอบอะไร สาวใช้อีกคนก็ชิงพูดแทรกขึ้นเสียก่อน

“เขาว่ากันว่าเจ้าของกิจการรายนี้ชอบตระเวนพบลูกค้าด้วยตัวเอง บางทีวันนี้เขาอาจมาที่นี่ก็ได้”

“ท่านหญิงพริสซิลล่าตื่นเต้นน่าดู เห็นว่าตื่นเต้นจนถึงขั้นเก็บมาพร่ำเพ้อยกใหญ่”

“ก็น่าพร่ำเพ้อนะคะ ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ ทั้งร่ำรวย ทั้งรูปงามตั้งขนาดนั้น”

สุภาพบุรุษหรือ...? พอฟังถึงตรงนี้ คุณหนูคนใหม่ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในสระน้ำกลางสวนวงกตขึ้นมา

ถึงเธอจะจำเรื่องตอนนั้นได้ไม่หมด แต่เธอก็จำเรื่องที่เกิดขึ้นได้ไม่น้อย...ไม่น้อยเลย...

“คุณหนูรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ ขมวดคิ้วแน่นเชียว หน้าก็ดูแดงๆ แปลกๆ ” สาวใช้นางหนึ่งถามด้วยความเป็นห่วง

“ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ ไม่เป็นอะไรมากหรอก” พอเห็นพวกสาวใช้เงียบไป อัยน์นาก็รู้สึกผิดขึ้นมาที่ดูเหมือนจะทำลายบรรยากาศการพูดคุยเมื่อครู่ “เมื่อครู่ เห็นว่าใครจะมาที่นี่นะคะ” เธอถามเพื่อดึงทุกคนกลับเข้าสู่ประเด็นสนทนา

“ช่างตัดเสื้อค่ะ แต่พวกเราเดาว่าท่านไซรัส เจ้าของกิจการรูปงาม อาจจะเดินทางมาพร้อมกัน” สาวใช้นางหนึ่งตอบน้ำเสียงสดใส

ดูท่า สาวใช้รายนี้จะชื่นชม ‘ไซรัส’ น่าดู

                “รูปงามแค่ไหน เทียบกันแล้ว ก็คงไม่ดีเท่าท่านเลขานุการกรมการคลัง คาร์ล วิลส์ตัน รายนั้นพรั่งพร้อมทั้งรูปกาย เงินทอง และยศศักดิ์” สาวใช้อีกนางที่ดูท่าจะปลื้มคนที่เอ่ยถึงมากกว่า แย้งด้วยน้ำเสียงเคลิบเคลิ้ม

“คนที่ท่านหญิงแอนนาเบลละเมอหาน่ะหรือ?”

“ใช่สิ...”

...

...

...

อัยน์นาได้ยินหญิงรับใช้ทั้งสามหัวร่อต่อกระซิกกันอยู่นาน ถึงแม้จะแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร แต่คนมีไข้ก็ยังฟังเข้าใจและจับความได้ ว่าคนในประเด็นสนทนา เป็นชายเนื้อหอมเพียงใด ที่สำคัญกว่านั้น ดูเหมือนท่านหญิงพริสซิลล่าจะพึงใจในตัวพ่อค้าหน้าใหม่ที่ชื่อไซรัส...ชายที่อาจมาที่นี่พร้อมช่างตัดเสื้อประจำร้าน ในขณะที่ท่านหญิงแอนนาเบลพึงใจ เลขานุการกรมการคลัง คาร์ล วิลส์ตัน ขุนนางหน้าใหม่อนาคตไกลที่เป็นญาติจากต่างแดนของเจ้ากรมการคลัง

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอให้ความสนใจ

คาร์ล...ไซรัส... จู่ๆ ก็ปรากฎตัวขึ้นมาทั้งคู่ แล้วก็ดูจะรุ่งเรืองขึ้นมาในระยะเวลาสั้นๆ ทั้งคู่...

แปลก...แปลกเกินไป... หญิงสาวประมวลเกี่ยวกับสองสมาชิกหน้าใหม่ในแวดวงชั้นสูงในใจ ก่อนจะปล่อยให้กลิ่นกุหลาบหอมกรุ่น และการนวดคลึงจากพวกสาวใช้ ค่อยๆ ปัดเป่าความไม่สบายเนื้อสบายตัวออกไป ทีละน้อย...ทีละน้อย...