LOGINShare
บทที่ 74 ฝันร้าย [1]
Last Updated:
2025-06-14 15:23:02“เอาร่างข้าคืนมา ท่านอ๋องเป็นของข้า”
“เจ้าต้องตาย ข้าจะฆ่าเจ้า”
เสียงกรีดร้องโหยหวนร้องไห้คร่ำครวญ จากสตรีที่ถูกแย่งของรักของหวงไปอย่างหน้าด้าน ๆ ทำให้หนิงเซียนหันมองตามเสียงนั้นทันที ใบหน้างามตะลึงงันเหมือนเห็นแล้วว่าผู้ใดเป็นคนกรีดร้อง หนิงเซียน หัวใจดวงน้อยหล่นวูบ ภายในใจสั่นไหวไม่คิดว่าจะถูกทวงร่างคืนเร็วถึงเพียงนี้
“เอาร่างข้าคืนมานะ เจ้ามันชอบขโมยของผู้อื่น” ร่างโปร่งใสตวาดลั่น น้ำตานองหน้า เมื่อตนนั้นถูกพรากทุกสิ่งอย่างไป
“หนิงเซียนข้าไม่ได้ตั้งใจยึดร่างของเจ้า อย่างไรข้าก็จะคืนให้เจ้าแน่นอน แต่ว่าขอให้ข้าอยู่ต่ออีกสักหน่อยได้หรือไม่” เบลได้แต่ร้องขอ นางไม่คิดที่จะยึดร่างนี้ ทว่าขอเวลาให้สักหน่อยได้หรือไม่ ขอแค่ให้ได้อยู่เห็นหน้าเด็กคนนี้ แล้วทุกอย่างจะคืนให้หนิงเซียนทั้งหมด
“อย่ามาทำเสแสร้ง เจ้าแย่งท่านอ๋องไปจากข้า ถ้าไม่เพราะเจ้าสักคนท่านอ๋องก็ต้องรักข้าอยู่แล้ว กรี๊ดดดดด”
“หนิงเซียนข้าขอโทษ ข้าสัญญาจะคืนทุกอย่างให้เจ้า แต่ขอให้ข้าอยู่คลอดเด็กคนนี้ก่อนได้ไหม” หญิงสาวร้องไห้หนักไม่ต่างกัน แม้อยากจะอยู่ที่นี่ต่อไปแต่ก็ทำใจเห็นแก่ตัวไม่ได้ ทว่าหากไปทั้งอย่างนี้นางก็ทำใจยอมรับไม่ได้เช่นกัน
“เจ้าต้องตายเท่านั้น ทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นของข้า” ร่างอันโปร่งแสงหมายจะบีบคออีกฝ่ายให้ตาย ลอยละล่องเข้าหาเบลอย่างรวดเร็ว มือทั้งสองจับหมับเข้าที่คอขาวผ่อง ทว่าทุกอย่างกลับทะลุผ่านตัวนางไปอย่างง่ายดาย
“ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ”
“หนิงเซียน หนิงเซียน เจ้าเป็นอะไร ตื่นสิ เจ้าร้องไห้ทำไม” เหลียงเฟิงสะดุ้งตื่นเพราะเสียงร้องสะอื้นของภรรยา หัวใจเขาหล่นวูบเมื่อพยายามปลุกอย่างไรนางก็ไม่ยอมแม้แต่จะลืมตาขึ้นมา มือหนาตบเบา ๆ ข้างแก้มเพื่อเรียกสติภรรยาที่กำลังฝันร้าย
“ท่านอ๋อง” เมื่อได้สติหนิงเซียนจึงค่อย ๆ ลืมตาตื่น ทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน ฝันที่เหมือนจริงเหลือเกิน
“ไม่เป็นอะไรแล้ว เจ้าแค่ฝันร้ายเท่านั้น ข้าอยู่ตรงนี้เจ้าไม่ต้องกลัว” ชายหนุ่มขยับเข้าไปกอดปลอบ พร้อมกับตบหลังคนตัวเล็กเบา ๆ เพื่อขับกล่อมให้คนตัวเล็กผ่อนคลาย เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่นางเป็นเช่นนี้
ร่างบางกอดคนตัวโตไว้แน่น ไม่อยากจะคิดเลยหากถึงวันที่ต้องคืนร่างให้หนิงเซียนไปจริง ๆ นางจะทำใจได้หรือไม่ กำลังจะได้สัมผัสถึงการมีครอบครัวแล้วแท้ ๆ แต่ต้องจากไปเร็วเช่นนี้เชียวหรือ เหลียงเฟิงปลอบจนภรรยาตัวน้อยหลับไปในอ้อมแขน ก่อนจะหลับไปด้วยกันอีกครั้ง
สามวันผ่านไป
งานเลี้ยงใกล้จะมาถึงในไม่ช้า ทำให้หนิงเซียนต้องปวดหัวไม่มีเวลาให้นึกถึงฝันร้าย เมื่อท่านอ๋องสั่งให้ช่างตัดเย็บมาวัดตัวนางอย่างเร่งด่วน เดิมทีเหลียงเฟิงไม่คิดจะไปร่วมงานอยู่แล้ว เขาจึงเอาแต่นิ่งเฉย เมื่อฝ่าบาทมีรับสั่งให้ทั้งสองสามีภรรยาเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วยองค์เอง เหลียงอ๋องที่ไม่สามารถขัดรับสั่งได้จึงจำยอมทำตามอย่างมิอาจหลบเลี่ยง
ช่างตัดชุดกว่าสิบชีวิตถูกเรียกใช้ แต่ละคนล้วนแล้วแต่ขึ้นชื่อเรื่องมากฝีมือ พวกนางล้วนแล้วแต่คุ้นเคยกับเหลียงอ๋องเป็นอย่างดี ก็เพราะว่าแต่ละคนล้วนแล้วแต่เช่าพื้นที่ในย่านการค้าช่างชุ่ยด้วยกันทั้งนั้น ค่าเช่าไม่แพงเหมือนเจ้าอื่น ๆ อีกทั้งยังได้รับการคุ้มครองจากคนของท่านอ๋องอีกต่างหาก
พวกมากอำนาจที่เอาแต่จ้องจะรีดไถ ต่างก็หวั่นเกรงไม่กล้าลงมือ พวกตนจึงได้รับอานิสงส์ถึงได้ทำการค้าอย่างสงบสุขมาถึงทุกวันนี้ แม้ให้พวกนางมาทำให้โดยไม่มีค่าตอบแทน ก็ยินดีทำให้ด้วยความเต็มใจ แต่ถ้าหากท่านอ๋องให้ค่าตอบแทนด้วยพวกนางก็ไม่ขัด
“วัดตัวเสร็จ ทีนี้ก็มาเลือกผ้ากันนะเจ้าคะ” ช่างตัดชุดนำตัวอย่างผ้าออกมาให้หนิงเซียนเลือกสรร ทว่ากลับถูกปฏิเสธจากอีกฝ่าย
“ข้าจะใช้ผ้าที่ร้านข้าเป็นคนทำเองเจ้าค่ะ อาผิง” หนิงเซียนเรียกคนของตัวเองนำผ้าที่เตรียมไว้ออกมา ไปงานเลี้ยงครานี้นางจะต้องไม่ขาดทุน
อาผิงนำผ้าในหีบออกมาให้เหล่าช่างทำชุดได้ยล ผ้าสีขาวปักด้วยลายดอกซากุระที่หนิงเซียนเป็นคนออกแบบ แต่ละกลีบดอกถูกปักไล่สีจากอ่อนไปเข้ม ฝีเข็มละเอียด อีกทั้งการผสมผสานในการย้อมสีทำให้ทุกอย่างล้วนลงตัวไปหมด เหล่าช่างตัดชุดต่างก็ตะลึงเมื่อได้เห็นความงามของลวดลายผ้า ทั้งแปลกตาและสวยงาม
Latest chapter
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [4]
“ไฉฉือหยุดความคิดของเจ้าเดี๋ยวนี้” คำพูดจากปากสาวเจ้าไม่ค่อยจะเข้าหู มู่หลางพยายามข่มกลั้นความโกรธของตนเองอย่างสุดความสามารถ“พวกเจ้าเป็นอันใดกัน น่ารำคาญยิ่งนัก จะไปไหนก็ไป” หลังจากเขากับภรรยาแอบฟังมู่หลางพูดคุยอยู่นาน ได้จังหวะเหมาะจึงแสร้งทำเป็นไม่พอใจไล่คนทั้งสองไปที่อื่นเสีย“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมขอเวลาสักครู่พ่ะย่ะค่ะ” หากวันนี้ตกลงกันไม่เข้าใจ เห็นทีว่าไฉฉือคงต้องได้ยืดเวลากลับบ้านไปหาท่านป้าแล้ว“ไม่ต้อง อีกสองวันค่อยกลับมาทำหน้าที่ของเจ้า ไปแก้ปัญหาให้จบ อย่าให้ข้าเห็นเช่นนี้อีก” เหลียงเฟิงตวาดเสียงดุ ความจริงแล้วเขาก็อยากจะเล่นงิ้วต่อ แต่ภรรยาสุดที่รักกลับให้เขารีบจบบทบาทเจ้านายอารมณ์ร้ายนั่นเสีย ช่างน่าเสียดาย“ขออภัยอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก” องครักษ์หนุ่มสำนึกผิดที่ตนทำให้นายเหนือหัวต้องรำคาญใจ ทั้งที่วันนี้ท่านอ๋องกับหวังเฟยควรจะได้ออกมาทานข้าวนอกอย่างสำราญใจแท้ ๆ กายหนาหันกลับไปคว้ามือเล็กคนข้างกาย พาอีกฝ่ายขึ้นชั้นสามไปอย่างรวดเร็ว“ว๊าย! พี่มู่เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ” ไฉฉือร้องทัดทาน มือบางรวบเก็บชุดส่วนบนไว้แน่น ยิ่งพี่มู่ของนางดึงแรงเพียงใด
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [3]
“เป็นอะไรไปไฉฉือ” หนิงเซียนเอ่ยถามขึ้น เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินผิด ๆ ถูก ๆ“นายหญิงเจ้าคะ ให้ข้ากลับเถอะเจ้าค่ะ คนมองเต็มเลย สงสัยข้าน้อยแต่งตัวประหลาด” หญิงสาวกระซิบกระซาบเสียงเบา ตั้งแต่นางพาเข้าในโรงเตี๊ยม ก็ถูกผู้คนจับต้องตลอดทางเดิน ทำให้นางไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าใดนัก“เป็นเพราะเจ้างดงามพวกเขาจึงได้มอง ไปกันเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่อยากเจอพี่มู่ของเจ้าหรือ”“พี่มู่อยู่ที่นี่หรือเจ้าคะ” เมื่อนายหญิงเอ่ยชื่อพี่ชายที่แสนดี หญิงสาวก็หูผึ่งขึ้นมาทันที หลงลืมความอายไปชั่วขณะ“ใช่แล้ว ไปกันเถอะ” มู่หลางจงจำไว้ที่เจ้าพูดว่าจะไม่แต่งงานน่ะ ข้าจำคำนั้นขึ้นใจเชียวละ หุ หุเพราะหลายครั้งที่นางได้ยินคำนี้ออกจากปากองครักษ์หนุ่ม หนิงเซียนก็เฝ้ารอวันที่มู่หลางจะพลาดพลั้งบ้าง ส่วนมากคนพูดเช่นนี้ก็มักจะไม่พ้นผิดไปจากที่พูดเสียทุกรายมู่หลางหายใจฟึดฟัดเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้ามาด้านในโรงเตี๊ยม วันนี้ไม่รู้ว่าท่านอ๋องคิดอะไรอยู่ ถึงได้ออกมานั่งรอหวังเฟยที่โต๊ะด้านนอก แทนที่จะเปิดห้องพิเศษเหมือนทุกครั้งไป นั่นใครสั่งใครสอนให้แต่งกายประหลาดเช่นนั้น เดินทีกระโปรงเปิดเปลือยไปถึงขาอ่อน แต่งมายั่
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [2]
“น้องสาวทางสายเลือดหรือไม่” ตรงส่วนนี้ที่นางรู้สึกสงสัย ก็ไหนมู่หลางเคยบอกว่าไม่มีครอบครัวแล้วอย่างไร เหตุใดถึงได้มีน้องสาวโผล่มาได้“ไม่ ๆ เจ้าค่ะ ข้าน้อยเป็นเพียงบุตรสาวคนข้างบ้านพี่มู่ แต่ว่าเติบโตมาด้วยกันจึงสนิทกันเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบชี้แจงให้นายหญิงคนงามเข้าใจ นางและพี่มู่ห่างกันตั้งหกปี แม้จะเคยสนิทสนมกันมาก ทว่าเมื่อโตขึ้นพี่มู่กลับเว้นระยะห่าง แม้แต่เคยเล่นกอดคอกันเมื่อตอนเด็ก ๆ เขายังสั่งห้ามมิให้เข้าใกล้ ซึ่งนางก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าใดนัก“จริงหรือ แล้วเขาดูแลเจ้าดีหรือไม่” ที่หนิงเซียนซักถามเช่นนั้น ก็เพราะว่ามู่หลางเป็นคนค่อนข้างจะทึ่มทื่อปากหนักในเรื่องชายหญิง นางก็อยากจะรู้เขาจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรกับไฉฉือหรือไม่ สตรีหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักออกปานนี้ ไม่มีความรู้สึกอันใดก็คงจะแปลกไม่น้อย“ดีมากเจ้าค่ะ มีอะไรก็นึกถึงข้ากับท่านแม่ตลอดเลย นี่ก็ห่วงว่าพี่มู่จะหาภรรยาไม่ได้ แก่ไปคงได้อยู่ตัวคนเดียว ท่านแม่จึงให้ข้ามาดูให้เห็นกับตาเจ้าค่ะ” ด้วยความใสซื่อ ไฉฉือจึงพูดออกมาอย่างไม่มีปิดบัง แต่เมื่อถึงตอนนั้น หากเขามีคนรักขึ้นมาจริง นางก็ไม่รู้ว่าตนเองจะทำใจรับได้หรือไม่ ที่ผ่านมาต
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [1]
ไฉฉือสาวน้อยจากหมู่บ้านชนบทยืนชะเง้อคอยาวอยู่หน้าประตูวังอันใหญ่โต นางไม่คิดว่าพี่มู่จะอยู่ดีเกินคาดไปมาก เมื่อได้เห็นกับตาก็สบายใจไปเปลาะหนึ่งที่ผ่านมานางและมารดากลัวว่าเขาจะอยู่อย่างยากลำบาก เงินที่แบ่งปันให้นางกับครอบครัวทุกเดือนก็มากโข แล้วไหนจะมีของฝากราคาแพงอีกมากมาย เพราะแบบนี้มารดาจึงไม่สบายใจ เกรงว่ามู่หลางจะเอาแต่ทำงานหนักไม่รู้จักดูแลตนเอง เงินที่ได้มาก็คงจะส่งให้พวกตนทั้งหมด ด้วยเขามีนิสัยคิดถึงผู้อื่นมากกว่าตนเองเสมอครอบครัวไฉฉือและมู่หลางไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแต่อย่างใด เป็นเพียงเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันเท่านั้น ตอนเด็กนางและเขาสนิทกันมาก ในตอนมู่หลางอายุได้สิบหนาวบิดามารดาตายจากด้วยโรคระบาด ไม่มีญาติมิตรคอยดูแล มารดาไฉฉือสงสารจึงได้ส่งเสียเลี้ยงดูราวกับลูกในไส้ สำหรับสายตาของหญิงสาว มารดาออกจะรักมู่หลางมากกว่านางที่เป็นบุตรสาวแท้ ๆ เสียอีกเมื่อเติบโตต่างฝ่ายต่างแยกย้าย ไฉฉือเป็นเพียงสตรีจึงทำได้แค่ช่วยมารดาทำสวนทำไร่อยู่บ้านนอก ส่วนมู่หลางเขาได้เดินทางมาเมืองหลวงเพื่อหางานทำ หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหน้ากันอีกเลย มีเพียงจดหมายพร้อมกับตั๋วเงินแนบมาให้ในทุก ๆ เดื
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [3]
เด็ก ๆ สามคน รวมไปถึงมู่หลางนั่งล้อมวงดื่มชากินขนมกันอยู่ศาลาพัก พร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จวนแม่ทัพหยางให้ความเอ็นดูเด็กแฝดเป็นอย่างมาก ฮูหยินหยางอยากให้บุตรชายได้มีบุตรแบบนี้สักคู่ทว่าแต่งงานมาได้สองปีกลับยังไม่มีหลานให้อุ้ม พวกเขาจึงแก้เหงาด้วยการขอท่านหญิงน้อย ท่านอ๋องน้อย มาเล่นที่จวนแม่ทัพในบางครั้งขนมพร้อมกับน้ำชาแสนอร่อยถูกลำเลียงมาวางจนเต็มโต๊ะ ทำเอาเด็ก ๆ ทั้งสามตาลุกวาวอย่างถูกอกถูกใจ มาจวนแม่ทัพทีไรล้วนแล้วแต่มีของอร่อยให้ได้กินจนเต็มคราบแต่เมื่อกลับถึงวังของหวานเหล่านี้จะกินตามใจปากไม่ได้แล้ว เพราะท่านแม่มักจะจำกัดการกินของพวกเขาเสมอ ท่านแม่บอกว่าเด็กกินของหวานไม่ดี ฟันจะผุ ถูกแมลงตัวร้ายกินหมดปาก“เฮ้อ” เด็กหญิงเคี้ยวขนมแก้มตุ่ย นั่งถอนหายใจราวกับมีเรื่องให้หนักใจเป็นหนักหนา กระนั้นก็ยังยกขนมในมือขึ้นกัดเข้าไปอีกคำโต“ไม่สบายตรงไหนหรือพ่ะย่ะค่ะท่านหญิง” หลี่หยุนรีบวางขนมในมือทันที พร้อมกับถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“เราไม่เป็นไร เราแค่กังวลใจ”“ท่านหญิงกังวลใจเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ เล่าให้กระหม่อมฟังได้หรือไม่” มู่หลางรู้สึกเป็นห่วง ท่านหญิงเป็นเด็กร่าเริง น้อยนักท
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [1]
“หนิงหนิง พี่ทนไม่ไหวแล้ว”กายหนาจับภรรยาหันหน้าเข้าผนังห้องทันที ก่อนจะถลกกระโปรงหญิงสาวขึ้นถึงเอว จากนั้นท่อนเนื้ออันใหญ่โตสอดเข้าผสานเนินสาวอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังออกแรงโยกไปตามอารมณ์ดิบเข้าออกเป็นจังหวะช้าเร็วตามแรงอารมณ์ ไม่แม้แต่จะเล้าโลมให้เสียเวลา“ท่านพี่เดี๋ยวก่อน” หนิงเซียนบัดนี้นางได้ถูกคนตัวโตตอกอัดตนเองเข้ากับผนังอย่างไม่ทันตั้งตัว นางและเขาใช้ชีวิตรักฉันสามีภรรยามานาน จนบุตรแฝดทั้งสองอายุได้สามหนาวแล้ว ทว่าความต้องการของสามีก็มิได้ลดน้อยลงจากเดิม ในบางครั้งออกจะมีความต้องการมากล้นเสียด้วยซ้ำตั้งแต่เจ้าสองแสบเริ่มโต นางและเขาก็มิได้มีเวลาให้กันมากเท่าใดนัก ด้วยบุตรทั้งสองต่างงอแงอ้อนขอนอนด้วยทุกค่ำคืน แม้พวกเขาจะโตมากพอที่จะแยกห้องนอนกันได้แล้ว แต่ก็ยังเกาะติดผู้เป็นมารดาราวกับลูกลิง บิดาผู้หลงบุตรมีหรือจะไม่ยอมตามใจ ผลกรรมทั้งหมดได้ตกมาอยู่ที่เขาแทน“พี่ขอเถอะ ประเดี๋ยวลูกก็คงกลับจากเรียนวิชาดาบแล้ว” เขาอดกินภรรยามาเกือบเจ็ดวันแล้ว เวลานี้ได้โอกาสเหมาะ จึงไม่พลาดที่จะกลืนกินภรรยาสาว ทุกเวลาล้วนมีค่าสำหรับเขา“อ๊ะ! แรงไปแล้วนะเจ้าคะ” หนิงเซียนหัวโยกหัวคลอน เขาไม่ยอมผ่อน
You may also like
เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน30.2K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.7K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง34.3K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู697.0K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ23.6K viewsเหมยลี่ฮูหยินแม่ลูกอ่อน
กาสะลอง2.0K viewsทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง
จี้เวยเวย421.6K viewsแม่เลี้ยงเดี่ยวกับอัจฉริยะแฝดทั้งห้า
ต้าเหนิง367 views
