LOGINShare
บทที่ 1 [1]
Last Updated:
2025-05-15 21:15:01[ ทายาท Class S ]
มหาสมุทร
เป็นใครน่ะเหรอ
เขาเป็นทายาทอันดับสองของมหาเศรษฐีที่ถือครองธุรกิจและทรัพย์สินมากที่สุดในเอเชีย อำนาจของตระกูลแผ่ขยายออกไปนอกประเทศ ในวงการธุรกิจเป็นที่รู้จักเป็นอย่างมาก ความน่าเชื่อถือเองก็มีมากพอ ๆ กับชื่อเสียงเช่นกัน
Class S เป็นทั้งแบรนด์สินค้าและบริษัทขนาดใหญ่ ทำธุรกิจครอบจักรวาล บริหารงานโดนท่านเจ้าสัวธรณิน
ตระกูลมหัทธนเกิดมาพร้อมกับความโชคดีตรงที่ญาติพี่น้องรักใคร่กลมเกลียว ช่วยกันดูแลธุรกิจเป็นอย่างดี ไม่มีอิจฉาริษยา พวกเขาคิดเห็นตรงกันว่าการทำให้ภายในเกิดปัญหานั้นทั้งเสียเวลาและไร้ประโยชน์
เอาล่ะ! กลับมาที่เรื่องของมหาสมุทรกันดีกว่า นอกจากจะเป็นทายาทลำดับที่สองแล้วยังเป็นผู้นำของมหาวิทยาลัยอีกด้วย มหาวิทยาลัยของพวกคนชนชั้นสูงที่เปิดรับเฉพาะลูกหลานคนมีเงิน แต่มีเงินก็ใช่ว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุข ...มีเงินยังถูกแบ่งเป็นระดับ ๆ ไป แน่นอนระดับล่างสุดหนีไม่พ้นเด็กทุน
และใช่ค่า!!! ฉันคนนี้คือเด็กทุนแบบ 100%!!
ล่างสุดของห่วงโซ่ เป็นที่น่าสมเพชเวทนา
คิดดูว่าที่นี่มีราชาจอมเผด็จการจะบันเทิงขนาดไหน ทั้งเอาแต่ใจตัวเอง ทุกอย่างต้องเป็นไปตามนิ้วมือที่ชี้สั่ง ห้ามใครหน้าไหนขัดใจทั้งนั้น เจ้าอารมณ์ชอบใช้ความรุนแรง สุดแสนจะบรรยายน่ะค่ะ เอาเป็นว่าอำนาจในมือคือใช้ในทางที่ตนพอใจเท่านั้น
อย่างว่ามหาสมุทรเกิดมาในตระกูลมั่งคั่งแห่งยุค ใคร ๆ ก็เกรงกลัวเขาเป็นธรรมดา
หากถามว่าอะไรที่ทำให้ฉันเผลอไปตกหลุมรักผู้ชายพรรค์นั้น อันดับแรกหนีไม่พ้นเรื่องหน้าตาค่ะ ก็เล่นหล่อเหลาเอาการอย่างกับลอยลงมาจากบนฟ้าแต่หารู้ไม่ว่านิสัยดันเหมือนผุดขึ้นมาจากนรก
แล้วถามอีกว่าอะไรในตัวฉันไปเตะตาคนพรรค์นั้น... ไม่มีค่ะ! แค่เขาถูกใจก็คบได้เลย ตัวฉันเมื่อปีที่แล้วชอบอีกฝ่ายมาก พอถูกขอคบก็รีบตกลงแบบไม่คิดอะไรเลย เป็นคนถอดสมองทิ้งท่านหนึ่ง!
เอาเข้าจริงเขาหาคนควงไปเรื่อยนั่นแหละ เปลี่ยนเป็นว่าเล่น แต่ฉันคือคนที่กล้าบอกเลิกเขาก่อนไง ตอนนั้นเขาโกรธจัดเลย เสียหน้าสิ ทุกวันนี้ยังแอบหวั่นใจไม่หายกลัวถูกถอดทุนโทษฐานทำท่านราชาไม่พอใจ
เลยพยายามหลีกเลี่ยงทุกสถานที่และทุกสถานการณ์ที่ต้องเจอหน้าเขา เผื่อจำได้แล้วโกรธขึ้นมาอีกหนจะซวยเอา กลัวจ้าไม่ใช่ไม่กลัว
เรื่องของมหาสมุทรก็ประมาณนี้ ให้รู้ไว้ว่าเขาไม่ใช่คนน่าเข้าใกล้อะไร เป็นคนน่ากลัวและอย่าหลวมตัวเด็ดขาด
ทั้งหน้าตา ทั้งนิสัย อันตรายพอ ๆ กัน
"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ อย่าลืมกลับไปทบทวนกันด้วยนะเด็ก ๆ"
"ครับ/ค่ะ"
เลิกเรียนแล้วจ้าาาา
เก็บของแล้วรีบกลับบ้านกันเถอะ วันนี้ตั้งใจจะลงการ์ตูนเรื่องใหม่ เรื่องสั้นไม่ถึงสิบตอนที่วาดไว้เพิ่งเสร็จเมื่อคืน อยากลงให้อ่านกันเร็ว ๆ
"สิบ แวะร้านลุงแล้วไปสนามบอลกัน"
"ห้ะ? ไปไมอะ ไม่ไปจะกลับบ้าน"
"ไปเป็นเพื่อนหน่อย"
"เหตุผลล่ะ"
"อยากไปดูผู้ชายไง หาแรงบันดาลใจ" พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งสวนทางกับความต้องการ ยัยคนนี้ไม่เคยมีทีท่าสนใจเพศตรงข้ามมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้ง
จึงหรี่ตามองจ้องจับผิด "เอาดี ๆ"
"เออน่า ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ นะ ๆ"
"วันนี้ว่าจะกลับไปลงเรื่องใหม่"
"ขยันเกิน ร้อนเงินหรืออะไรจ๊ะเนี่ย ของเรายังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลย"
ลุกขึ้นสะพายกระเป๋า คนอื่นทยอยออกจากห้องกันจวนจะหมดแล้ว
"ไปสิ แต่อยู่เย็นมากไม่ได้นะ"
"เย่! ได้ ๆ เดี๋ยวเราเลี้ยงลูกชิ้น"
ยัยลูกคุณหนูจอมแก่นนี่ชื่อ มาดี เรียกว่าเพื่อนสนิทได้แหละ รู้จักกันตอนปีหนึ่ง เรียนดิจิทัลอาร์ตด้วยกัน เป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ นิสัยคล้ายเลยคบกันได้
Dangerous ocean
นี่ฉันแนะนำตัวไปหรือยัง พูดเสียมากมายดันลืมบอกชื่อซะงั้น ฉันชื่อ สิบ นะคะ ชื่อจริงนางสาว สไบแพร เรียนอยู่ปี 3 คณะดิจิทัลมีเดีย สาขาดิจิทัลอาร์ต ใฝ่ฝันอยากเป็นเจ้าของแพลตฟอร์มการ์ตูนออนไลน์ ทุกวันนี้ก็วาดการ์ตูนเป็นงานอดิเรก แน่นอนว่าเป็นงานอดิเรกที่ได้รายได้ด้วยนะ
แนวที่วาดหลัก ๆ หนีไม่พ้น Boy love ชายรักชายยอดนิยมตลอดกาล กระแสแรงไม่มีตก แต่ถ้าเอาแบบที่ชอบจริง ๆ เลยคือฉันชอบแนวเอาตัวรอด วันสิ้นโลก ท้าทายระบบ ต่อสู้ปลุกพลังอะไรทำนองนั้น ซึ่งตอนนี้ก็วาดอยู่เดือนละตอน ด้วยเวลาที่มีกำจัดจึงได้เท่านี้จริง ๆ
"คนนั้นเหรอที่แกอยากมาดู"
หนุ่มหล่อหุ่นนายแบบ ลูกท่านหลานเธอจากตระกูลไหนสักตระกูล ไม่แปลกใจทำไมถึงมีสาว ๆ มาเชียร์ชิดติดขอบสนาม
"ช่ายยยย ชื่อโฮม อายุเท่าพวกเรา"
"แกชอบเขา? เราเข้าใจถูกมะ"
"ไม่รู้สิ เพราะนั่นน่ะคือว่าที่คู่หมั้น แค่อยากมาดูหน้าเอาไว้เฉย ๆ"
"ห๋า?! แกจะหมั้นกับคนนั้น"
"พวกผู้ใหญ่ตกลงกันเอง ไม่ถามความเห็นเราสักคำ"
คลุมถุงชนยังไม่หมดไปอีกหรือเนี่ย ความคิดเห็นส่วนตัวนะเรื่องพวกนี้น่ะมักเกิดในหมู่คนมีเงินที่ต้องการเกี่ยวดองกันเองเพื่อยกระดับฐานะให้มั่นคงยิ่งกว่าเดิม และรักษาทรัพย์สมบัติที่สั่งสมมา
"แล้วแกโอเคไหม อยากหมั้นหรือเปล่า"
"ไม่อยาก หมอนั่นไม่ใช่สเปกสักนิด"
มาดีมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด แรก ๆ เก็บอาการพยายามปั้นหน้าเรียบเฉย สุดท้ายคงทนต่อความเครียดไม่ไหว
"ใจเย็น ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ลองทำความรู้จักดูไหม เขาอาจจะเป็นคนที่นิสัยใช้ได้ก็ได้นะ"
มองในแง่ดีไว้ก่อน ถึงสังคมที่ฉันอยู่จะมีแต่พวกหยิ่งยโส ชอบเหยียดหยามก็ตามที กระนั้นมันไม่ใช่ทุกคนไงที่เป็นแบบนั้น อย่างยัยนี่เป็นคนนิสัยดีคนหนึ่งเลย ผู้ชายที่โฮมเองก็อาจจะเป็นคนดีเหมือนกัน
"เอางั้นเหรอ" จากกังวลแปรเปลี่ยนเป็นสับสนไม่มั่นใจ
"อื้อ ลองดูก่อน"
อีกนิสัยที่เราเหมือนกันคือเมื่อตัดสินใจแล้วเดินหน้าต่อทันที มาดีลุกเดินตรงไปหาชายหนุ่มที่ถึงช่วงพักเบรกพอดี เห็นทั้งสองทักทายกันและเรื่มพูดคุย ฉันเลยส่งข้อความไปบอกว่าขอตัวกลับบ้านก่อน เสร็จก็ลุกเดินออกมาจากตรงนั้น เดินตามทางไปยังจุดรอรถรับส่ง
>>>>>โปรดติดตามบทต่อไป
Latest chapter
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 6 [2]
[ เพื่อนเที่ยว ]----------------กลายเป็นว่าดีต่อกันกระทั่งกินมื้อกลางวันเสร็จ เดินหาของหวานล้างปากต่อ แน่นอนมหาสมุทรคนร้ายกาจเป็นคนดัง เวลาเดินผ่านก็จะมีคนหันมองและซุบซิบ ส่วนใหญ่แถวนี้มีแต่นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเดียวกันก็นี่มันย่านวัยรุ่นมีอันจะกินอะเนาะ"อุ๊ย! ติ่มซำ"ฉันแวะหน้าร้าน ตั้งใจซื้อเก็บไว้กินตอนพักเบรก สั่งเป็นขนมจีบล้วน มหาสมุทรที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ไวนะยื่นเงินจ่ายให้ทันที"ขอบคุณค่ะ" ไม่ขัดความตั้งใจ อยากเลี้ยงใช่ไหมเดี๋ยวให้จ่ายเต็มที่เลยไปกันต่อที่ร้านไอศครีม เราซื้อออกมานั่งกินตรงม้านั่งหน้าร้าน มองรถยนต์และผู้คนผ่านไปมา ฉันชอบใช้ชีวิตแบบนี้ที่สุด ไม่รีบร้อน ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ ไม่ต้องวุ่นวายกับคนอื่นด้วย"สิบชอบกินไอติมกะทิมากกว่า สมุทรเคยกินไหม ที่ใส่ขนมปัง เอิ่ม... ใส่ข้าวเหนียว โรยถั่วลิสง แล้วก็ราดด้วยนมข้นจืด หวานมันเย็นชื่นใจ""พวกของข้างทางน่ะเหรอ"ตามร้านก็มีเหอะ! ของข้างทางแล้วไงอร่อยจะตาย ขับผ่านตามซอยบ้านเห็นก็เรียกซื้อ บางทีก็เอากล่องไปใส่เก็บไว้กินหลายวัน ปรายตามองเขาไม่รู้พูดด้วยอารมณ์ไหนนะ อย่าถึงขั้นเหยียดกันซึ่ง ๆ หน้าเลย"เคยกินดิ พวกโรตีอะไรแบบน
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 6 [1]
[ เพื่อนเที่ยว ]---------------ขึ้นสัปดาห์ใหม่โดยไม่มีเพื่อนสนิทนั่งเรียนด้วย แต่ไม่เป็นไรค่ะ อย่างที่บอกอยู่ในคณะตัวเองไม่มีอะไรต้องกลัว โรงอาหารของคณะก็มี นั่งตากแอร์เย็น ๆ ไปสิสบายจะตาย"สิบ ๆ""จ๋าาา ว่าไงแพท""ไปกินข้าวกับพวกเราไหม""จะดีเหรอ"เพื่อนร่วมห้องเรียนเดินมาถามไถ่ขณะกำลังเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อลงไปกินข้าวกลางวัน แพทกับเพื่อนอีกสองคนยิ้มเป็นมิตรส่งมาให้ ถึงได้บอกไงว่าคนคณะนี้อัธยาศัยดีกันทั้งนั้น"มาดีไม่อยู่คงเหงาแย่ ระหว่างนี้ก็อยู่กับพวกเราไปก่อนก็ได้นะ" แกรนด์ว่า"ใช่ ๆ ไปกันเถอะ เธออยากกินอะไรบอกได้เลยนะ" สปายชายหนุ่มหนึ่งเดียวกอดคอฉันอย่างสนิทสนม พาออกเดินไปพร้อมกัน"ขอบใจนะทุกคน""เพื่อนกัน ๆ ถึงจะไม่สนิทแต่หลังจากนี้ก็มาคุยกันบ่อย ๆ เถอะ" แพทว่าอย่างนั้น อีกสองคนก็เห็นพ้องต้องกันแต่ดูเหมือนมื้อกลางวันที่ตั้งใจจะไปกินกับเพื่อน ๆ เป็นอันต้องยกเลิกแล้วล่ะ เมื่อเจอมหาสมุทรดักรออยู่หน้าตึกเรียน เขายืนพิงซุปเปอร์คาร์คันเท่ ใส่แว่นกันแดดแบรนด์ดังยิ่งเสริมความหล่อเหลาให้ทวีคูณยิ่งขึ้นไปอีก"เขามาทำอะไรที่นี่น่ะ" แกรนด์มองอย่างหวาด ๆ พอ ๆ กับรอบข้างที่กำลังฮือฮาเพราะคร
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 5 [2]
[ หนังสือเล่มเก่าเอามาอ่านใหม่ ]---------------------------"ไอ้น้องสิบวันเกิดปีนี้อยากได้อะไร" เช้านี้ที่บ้านพ่อเดินเข้ามาในครัวหลังจากรดน้ำต้นไม้แสนรักเสร็จ ฉันถูกแม่ปลุกให้ตื่นมากินข้าวเช้า วันนี้วันเสาร์ตั้งใจจะนอนตื่นสายสักหน่อยเพราะเมื่อคืนนั่งวาดการ์ตูนจนถึงตีสามเดินเข้ามานั่งข้างกันพลางถามถึงสิ่งที่อยากได้ในวันเกิดที่จะถึงนี้ กระซิบนะวันศุกร์หน้าค่ะ ปกติก็มีเค้ก กินปิ้งย่างภายในครอบครัว ได้ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เคยร้องขอจะเอาอันนั้นอันนี้สักที ให้อะไรก็เอาหมดแต่ปีนี้มีสิ่งที่อยากได้อยู่..."อยากได้ Wacom ใหม่ ซื้อให้หน่อยได้ไหมคะ""มันคืออะไรล่ะนั่น" พ่อทำหน้าสงสัย จริง ๆ ท่านเคยเห็น เป็นคนพาฉันไปซื้อด้วยซ้ำ มันเป็นเครื่องมือวาดภาพแท็บเล็ตดิจิทัลและปากกาดิจิทัลที่ไม่ต้องใช้แบตเตอรี่ โดยเชื่อมกับจอคอมพิวเตอร์อีกที ซึ่งสะดวกมากในการเก็บรายละเอียดต่าง ๆ"ก็ไอ้ที่น้องมันใช้วาดรูปนั่นไงพ่อ" เป็นแม่ที่เอ่ยบอกแทนพร้อมยกถ้วยเกี๊ยวน้ำมาเสิร์ฟเราสองพ่อลูก"อ๋อ ของเดิมมันพังแล้วหรือไง""ก็ยังใช้งานได้ค่ะ แต่รุ่นใหม่มันดีกว่่าไง ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอก ไว้น้องซื้อเองก็ได้"ตอนนี้ก็เก็บ
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 5 [1]
[ หนังสือเล่มเก่าที่เอามาอ่านใหม่ ]---------------------"เท่าไรก็ได้เลยเหรอคะ""อืม ตามใจเถอะ""ว่ากันไม่ได้นะ""หยิบ ๆ เถอะ เอาไปฝากที่บ้านด้วยก็ได้""งั้นเธอช่วยถือถาดตามเรามาอีกหนึ่งอัน""ทำไมต้องทำ""ช่วยหน่อยค่ะ นะคะ"มหาสมุทรถอนหายใจแล้วยอมถือถาดใส่ขนมเดินตาม ร้านเบเกอรี่อบชื่อดังบนชั้นสาม กลิ่นหอมฟุ้งออกไปถึงข้างนอก มหาสมุทรบอกว่าจะจ่ายเงินให้ ฉันอยากกินอะไรหยิบได้ตามใจชอบเลยตอนคบกันเขาแค่โยนเงินให้อยากได้อะไร อยากเอาไปทำอะไรเชิญตามสบาย ไม่ได้มาเดินตามทำเหมือนตามใจกันแบบนี้หรอก นี่เพิ่งเคยเห็นเขายอมครั้งแรกเลยเนี่ยส่วนเรื่องก่อนหน้านี้ที่เขาจิ้มนิ้วเลือกฉันอยากให้กลับมาคบกันอีกครั้ง ขอปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่เอาเด็ดขาด แต่ด้วยความไม่อยากให้เขาหงุดหงิดเลยยื่นข้อเสนอไปว่าถ้ารู้สึกเหงาจะยอมไปเที่ยวด้วยบางครั้งและห้ามเขาทำนิสัยแย่ ๆ เวลาอยู่ด้วยกันรู้ไหมมหาสมุทรตอบว่ายังไง'ไม่เห็นจะยาก แต่แค่ไปเที่ยวด้วยกันมันไม่พอ เราต้องมีเซ็กซ์กันด้วยหลังจากจบวัน'ฉันนี่อึ้งอ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน ได้คืบจะเอาศอก แค่วนมาเจอกันหลังจากเลิกไปเป็นปีก็เครียดจะตายอยู่แล้ว'เอางั้นก็ได้ แต่เธอต้อง
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 4 [2]
[ ทำใจให้สบาย ]------------------เพราะของฟรีทำให้ฉันตัดสินใจมาที่ห้องสมุด ขณะยืนเลือกขนมใส่ถาดรู้ตัวแล้วล่ะว่าพวกแก๊งเชียร์หลีดเดอร์เอาอีกแล้ว จ้องหาเหยื่อเพื่อกลั่นแกล้ง คราวที่แล้วรอดมาได้ คราวนี้ฉันก็ต้องรอดไปให้ได้เหมือนกัน รีบหยิบขนมใส่ถาดเท่าที่ต้องการแล้วเอาไปใส่ถุงดี"คนจนอะเนาะ คงไม่เคยกินอะไรแบบนี้"เรื่องเรียนฉันไม่รู้ว่าพวกนี้ตั้งใจแค่ไหน แต่เรื่องแกล้งคนอื่นจัดเต็มเหมือนอาจารย์จะให้เกรดเอ รู้รายชื่อเด็กทุน จำได้แม้กระทั่งใบหน้าของทุกคน เหมือนเป็นการล่าแต้มเช็คลิสต์ จัดการคนนี้แล้วติ๊กถูก คนนี้ยังต้องโดนหน่อย อะไรแบบนั้นหัวหน้าแก๊งชื่อเฟรย่าแต่หน้าจีนจ๋า แสดงออกถึงความเหนือกว่า กดสายตามองเหยียดหยาม ชาวแก๊งพากันหัวเราะชอบใจ ส่วนรอบข้างต่างก็พากันจับจ้องราวกับเป็นเรื่องปกติอย่างที่ฉันเคยบอกไงว่าถ้าอยู่ในคณะโคตรจะสบายใจ พอก้าวขาออกมาเมื่อไหร่ให้ระแวดระวังภัยไว้ตลอดเวลา"หยิบซะเยอะเลย จะเอากลับไปแบ่งที่บ้านด้วยเหรอจ๊ะ" คนนี้เป็นลูกครึ่งอเมริกาชื่อเมแกน สีผิวเข้มได้พ่อแต่ก็สวยไปอีกแบบ"คราวก่อนรอดตัวไป แต่คราวนี้ไม่รอดแน่พวกปรสิตชั้นต่ำ" ส่วนคนนี้ชื่อผ้าป่าน เท่าที่รู้มาเป็
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 4 [1]
[ ทำใจให้สบาย ]หนึ่งสัปดาห์ต่อมามหาสมุทรเป็นคนฉลาด ฉลาดพอ ๆ กับพี่ชายคนโต หากพี่ชายเกิดผิดพลาดไม่สามารถขึ้นรับตำแหน่งผู้สืบทอดได้ ตัวเขาก็สามารถเสียบแทนได้อย่างไม่มีข้อครหา เนื่องจากคุณสมบัติครบถ้วนไม่ต่างกัน กระนั้นกลับไม่มีความกระหายอำนาจตรงส่วนนี้เลยแม้แต่น้อย เนื่องจากรักแล้วก็เคารพพี่ชายมากและพี่ชายเองก็รักน้องชายเพียงคนเดียวมากเช่นกันตระกูลมหัทธนกำลังปิดข่าวเรื่องทายาทลำดับที่หนึ่งประสบอุบัติเหตุรถตกเขาอาการสาหัส เป็นตายเท่ากัน ทุกคนในตระกูลทั้งยืนทั้งนั่งออกันอยู่หน้าห้องไอซียูรวมถึงเขาด้วยที่พยายามเก็บกลั้นอารมณ์จวนเจียนจะระเบิดออกมาเต็มที"ผลการตรวจสอบล่ะ" ท่านเจ้าสัวธรณินเอ่ยถามผู้ช่วยคนสนิทที่ก้าวฉับ ๆ ตรงมาหา"นี่ครับท่าน"ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกเปิดออก แผ่นกระดาษในนั้นรายงานว่ารถยนต์ถูกตัดสายเบรก น้ำมันมีรอยรั่ว แล้วยิ่งลงมือเตรียมการง่ายเมื่อรถที่ขับเป็นรถเช่า เวลาต้องเดินทางด้วยเครื่องบินไปคุมงานที่ต่างจังหวัดการใช้รถเช่ามันสะดวกกว่า ซึ่งรถที่ใช้ก็เป็นของบริษัทของคนรู้จักจึงไว้ใจเรื่องความปลอดภัยใครจะคิดล่ะว่าคราวนี้จะถูกลอบฆ่าโดยไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของใคร แต่ไม่เหลือบ่า
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 3 [2]
[ จะเอายังไง ]มหาสมุทรไม่ชอบคนโง่ ไม่ชอบคนทำตัวเชื่องช้า ไม่ชอบคนที่ต้องให้พูดอะไรซ้ำซาก ที่ว่ามาทั้งหมดฉันเป็นแบบนั้น อย่างน้อยก็ช่วงหนึ่งตอนที่คบกับเขา ฉันแค่ไม่เข้าใจกับท่าทีที่เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อนานวันเข้า เหมือนคนหมดรักที่ไม่ว่าทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจ อย่างน้อยฉันเคยรักเขาต่างจากเขาที่ไม่เคยรักใครครั้งหนึ่งเคยถูกทิ้งไว้ในงานปาร์ตี้ที่มีแต่พวกลูกคนรวย จู่ ๆ ก็ลุกออกไปจากตรงนั้นโดยไม่พูดอะไร ไม่มีทีท่าหงุดหงิดหรือไม่พอใจมาก่อนด้วย วันนั้นเป็นวันที่เราดีต่อกันตลอดทั้งวันแท้ ๆ ฉันไม่เคยเข้าใจความคิดและอารมณ์แปรปรวนของเขาเลย การออกไปของมหาสมุทรเป็นเหมือนคำอนุญาต พวกนั้นพยายามลวนลามและคิดจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ โชคดีที่เพื่อนเขาเข้ามาพาตัวฉันออกไปทัน เอ่อ ชื่ออะไรนะ... อ๋อ คนนั้นชื่อ จิณณ์ จิณณ์พาไปส่งบ้านพร้อมเอ่ยขอโทษแทนมหาสมุทร ฉันสงสัยเหลือเกินอะไรหล่อหลอมให้มหาสมุทรเป็นคนแบบนี้ ร้ายกาจกับคนทั้งโลกเว้นก็แต่รักเก่าที่ยังคงเป็นรักใหม่และรอคอยการกลับมาอยู่เสมอฉันรู้เรื่องนี้ตอนที่ทำกรอบรูปอันสำคัญของเขาตกแตก หลังรูปถ่ายครอบครัวมีรูปของแฟนเก่าซ้อนอยู่อีกใบ กรอบรูปที่พังก็เป็นกรอบรูปที่
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 3 [1]
[ จะเอายังไง ]คือฉันไม่เข้าใจน่ะไม่เข้าใจจริง ๆมหาสมุทร... ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากฉันกันแน่ แต่ที่รู้ ๆ เขากำลังชอบใจที่ได้แกล้งให้กลัวห้าโมงเย็นแล้วค่ะ การบ้านเสร็จเรียบร้อย เครื่องดื่มกับขนมเองก็หมดตั้งนานแล้ว ได้เวลากลับบ้านกันดีกว่า เขาคงว่างนะถึงได้นั่งอยู่ข้าง ๆ โดยไม่ปริปากพูดสักคำ อะไรของเขาเนี่ย...ฉันถามประโยคนี้ซ้ำ ๆ ในใจ ส่วนพวกเพื่อน ๆ ของเขากลับกันไปก่อนหน้านี้แล้วเก็บของใส่กระเป๋า กลับบ้าน ๆ"จะกลับแล้วเหรอ" มหาสมุทรที่กำลังอ่านบางอย่างบนหน้าจอพอเห็นฉันลุกขึ้นยืนก็ละสายตาขึ้นมามอง"เย็นแล้วค่ะ" พูดกับอีกฝ่ายต้องเพราะเสนาะหู พูดห้วน ๆ นี่ไม่ได้เลย แต่เจ้าตัวสามารถทำทุกอย่างตามใจชอบ โคตรไม่ยุติธรรม"งั้นเดี๋ยวไปส่ง" ว่าแล้วก็ปิดหน้าจอพลางลุกขึ้นยืน หย่อนมือถือลงกระเป๋ากางเกงหืม? เนี่ยมันแปลก!!ใจไม่ดีแฮะ"สิบกลับเองได้ค่ะ ไม่รบกวนดีกว่า""ไม่ต้องขัด ไปส่งคือไปส่ง"ขัดใจนิดเดียวเสียงแข็งขึ้นเลยเห็นมะ อยากจะบ้าตาย ชีวิตแขวนบนเส้นดายสุด ๆ"ตามมา"บทลงโทษของคนไม่กล้าปฎิเสธคือเดินตามหลังคนตัวสูงไปเงียบ ๆ ลงมายังชั้นล่างทุกคนต่างก้มหน้าหลบสายตา แต่เชื่อเถอะพอเขาออกไปแล้ว
โปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร บทที่ 2 [2]
[ ไม่เข้าใจว่าทำไม ]อยากให้ปิดเทอมเร็ว ๆ จังเลยจะได้นั่งวาดรูปได้เต็มเวลา หลังจากเก็บแมวได้ก็ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์ ป้านาส่งรูปถ่ายมาให้ดู ตอนนี้เจ้าส้มคลอดเด็ก ๆ ออกมาอย่างปลอดภัยแล้วนะ แข็งแรงทั้งห้าตัวค่อยยังชั่วหน่อยและดูเหมือนว่ามาดีกำลังจะหมั้นกับผู้ชายคนนั้นล่ะ เห็นคุยกันถูกคอคิดว่าไปต่อกันได้ก็ดีใจด้วยกับเพื่อน อะไรจะดีไปกว่าการได้เจอคนที่เข้ากันได้อีกล่ะส่วนฉันโสดต่อไปยาว ๆ ไม่รีบมีแฟนพอเลิกเรียนปุ๊บก็มารับกลับปั๊บอิจฉาชะมัด ฉันเลยเดินเล่นหมายมั่นจะไปนั่งตากแอร์ที่ห้องสมุด ชัั้นล่างเป็นคาเฟ่สามารถสั่งของกินได้ ทำดีมากเลยนะคะ แล้วก็ใช้บริการฟรีทุกอย่างเลยด้วย เพียงแค่ใช้บัตรนักศึกษาติ๊ด ๆ ข้อดีของที่นี่มีเยอะแยะมากมาย ยกเว้นเรื่องแบ่งชนชั้นน่ะนะ การบริการทุกอย่างฟรีหมดเฉพาะนักศึกษาเท่านั้น ตลอดเส้นทางมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาร่มรื่นเย็นสบาย แบบนี้เดินจนถึงห้องสมุดก็ไม่เหนื่อย สักห้าโมงเย็นค่อยกลับบ้าน ทำการบ้านให้เสร็จกลับไปจะได้นั่งวาดการ์ตูนยาว ๆมาถึงก็สั่งเครื่องดื่มเป็นช็อกโกแลตเย็น ส่วนขนมสามารถหยิบได้เองตามใจชอบจะกี่ชิ้นได้ เบเกอรี่อบหอมกรุ่น แน่นอนคนอย่างฉันก็ต้องหยิบทุกช
You may also like
น้องเมีย (Secret)
ลำเจียก17.3K viewsหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า19.0K viewsเสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก21.2K viewsCLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI11.6K viewsแผนลับ(สวงสวิงกิ้ง)
กาสะลอง605 viewsมาหยาของนายหัว
ิิิิดอกบุหงา-2537497 viewsเซ็ตนิยายโรมานซ์ ดราม่าโรแมนติก มีหลายเรื่องในเซ็ต
ป่าดอกท้อ665 viewsเล่ห์รักร้าย
หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง820 views
