지나친 복수와 놓쳐진 사랑

SA ISANG mahabang hapagkainan ay nakaupo ang pamilya ni Aricella at si Igneel. Kaarawan ngayon ni Janette, ang ina ni Aricella. Mapagmataas ang kilay nitong nakapako kay Igneel at halatang namimintas sa paraan ng pagkakatingin. Tahimik ang lahat at hinihintay ang haligi ng tahanan.

                                  

“Kumusta ang Astral Finance, Aricella? Nakarating sa amin ang balitang hindi maganda ang lagay ng kumpanya niyo,” panimula ni Arman, ang ama ni Aricella, pagkakita sa kaniya. “Nagtayo nga kayo ng Finance Company para mag-handle ng financial problem at solusyunan ito e sa nangyayari kayo ang nagkakaroon ng Financial problem,” patuloy nito habang umuupo.

 

“Astral keep on striving for the better, Papa,” aniya habang iniangat ang baso at uminom ng tubig. “Nagkaroon lang ng maliit na aberya pero maaayos din iyon, para saan pa at nag-aral ako sa Harvard ng Finance Management kung hindi ko iyon mareresolba.”

 

After graduating from a famous American university, Aricella Vermillion went back to the Philippines to accept the offer of her best friend, Klarence Marquees, the owner of Astral Finance Company to become both a shareholder and a director. She’s working with AFC for a couple of years now.

 

“Aba-aba! Tingnan mo nga naman ang kakapalan ng mukha nitong si Igneel, oo!” sita ni Jenica, ang nakatatandang kapatid na babae ni Aricella kay Igneel nang mapansin na nag-umpisa na itong kumain na tila ba walang pakialam sa paligid. “Baka nakakalimutan mo, Igneel, sampid ka lang sa pamamahay na ito kaya matuto kang lumugar. Jusko!” Napatampal pa ito sa noo na animo’y stress na stress sa lalaki. “He dare to eat before us without even asking,” reklamo pa nito.

 

"See?" Eksaheradong iminuwestra ni Janette ang kamay, “Matinong pag-uugali ba iyan? Paano na lang kung may ibang makakita ng inaasta mo? Nakakahiya!”

 

Tila nahihiyang binitawan ni Igneel ang hawak na kutsara at tindor. “P-pasensya na po.”

 

“Where’s your manners, bro?” Natatawang tanong ni Aldrin, kapatid na lalaki ni Aricella.

 

"He doesn’t have one of course,” ani naman ama ni Aricella saka napailing. "Ikaw ba naman na nakatira sa kalsada. Baka nga nagra-rugby iyan noon o ‘di kaya’y shabu!"

 

“H-hindi ho ako gumagamit o gumamit ng kahit ano ni isang beses.” Nauutal nitong paliwanag.

 

“Sa tingin mo maniniwala kami sa’yo? Who would vouch for you na totoo ang sinasbi mo?” Jennica rolled her eyes and murmured, “How stupid.”

 

Nakatungong umigiting ang panga ni Igneel ngunit mas piniling hindi na magsalita.

 

“Stop! Stop! Stop!” Napakurap-kurap si Aricella matapos sumigaw saka marahas na napailing. May takot sa mukha niya nang mag-angat siya nang tingin kay Igneel, nakatungo lang ito patuloy na hinahayaan ang palitan ng maaanghang na salita mula sa kaniyang pamilya. “Kailan niyo ba titigilan si Igneel? Isang taon na kaming kasal, sa ayaw at sa gusto niyo e asawa ko siya.”

 

Hindi na nakatiis si Aricella, sa tuwina na lang ay pinagkakaisahan ang lalaki kahit wala naman itong ginagawa. Sadyang bawat kilos nito ay binibigyan ng masamang kahulugan ng kaniyang pamilya.

 

“Asawa mo nga,” mariing sambit ng ina ni Aricella, “E wala namang silbi kalalaking tao!” Pinanlakihan nito ng mata si Igneel. “Lord God! Pipili na lang ng mapapangasawa e itong pabigat na lalaking ito pa.”

 

“Wala ka bang taste at isang pulubi ang nagustuhan mo ate Aricella?” nandidiring tanong ni Jemma, ang nakababatang kapatid na babae ni Aricella. “Sa dami ng lalaking nagkakandarapa sa’yo, si Kuya Igneel pa e mas mahirap pa sa daga ang kinupkop mo.”

 

“Ewan ko ba diyan sa ate mo! Mag-aasawa na lang iyong pabigat at palamunin pa,” inis na sambit ng kaniyang ina. “Tatanga-tanga rin pagminsan. Tinuringang sa Harvard nagtapos, bobo naman sa lalaki.” Umiiling nitong sabi.

 

“Love is blind, Mama,” sabat ni Kenjin, ang asawa ni Jenica.

 

Nagtawanan ang mga nasa hapagkainan samantalang walang imik naman si Igneel. Hindi rin nito ipinagpatuloy ang pagkain sa pagkapahiya. Hindi siya kumain maghapon dahil naging busy siya sa pagluluto at gawaing bahay kaya naman gutom na gutom siya. Nakagawian niya na rin na kumain pagkatapos ng pamilya ng kaniyang asawa dahil ito ang bilin ng magulang nito.

 

“Dapat gumagaya ka rito sa ate mo,” pangaral ng ina niya. “Masunurin. Look at Kenjin,” buong pagmamalaki nitong sambit, “your brother-in-law successfully built a factory and became the boss.”

 

Hindi napigilan ni Aricella na mapairap. Right! Boss ng mga tambay sa kanto. Halatang ipinagyayabang ng ina si Kenjin. Simula’t sapol ay hindi na niya makasundo ang brother-in-law niya dahil masyado itong mayabang at walang konsiderasyon sa kapwa. All he cares is himself and his face na mukha namang paa. Hmp!

 

 

Nakangising lumipad ang mata ni Kenjin kay Igneel. “Pwede ka namang magtrabaho sa kumpanya ko, Igneel. Kung gusto mo bukas na bukas din ay bibigyan kita at maaari ka ng magsimula—”

 

“Pero magsisimula siya sa pinakamababang position probably ay janitor. He can’t expect from a higher position kasi wala naman siyang credentials na maipapakita o experience,” mapangmatang lintaya ni Jennica.

 

“Ahmm…” Nag-umpisang magsalita si Igneel na ikinatigil ng lahat at natuon dito ang atensyon. “Hindi ko kailangan ng traba—”

 

Igneel refused the job, and then Jennica felt that Igneel's refusal offended them and it was another humiliation.

 

“See? How useless can you be?” Sarkastiko itong ngumiti. Tumaas ang kilay nito. “Much better kung hindi niya tatanggapin, baka ikasira pa ng kumpanya ng asawa ko ang walang kwenta at patapon mong asawa, Aricella.”

 

Umawang ang labi ni Aricella sa narinig. Hindi na kaya pang pigilan ni Aricella ang pagtaas ang dugo niya.

 

“Ate, sumusobra ka na!” Hindi niya napigilan na magtaas ng boses.

 

“Anong mali sa sinabi ko?” Hindi nakatakas sa paningin niya ang pag-irap ng kapatid sa hangin. “Totoo namang walang kwenta, basura, at patapon ang asawa mo.”

 

Hindi siya makapaniwalang napatitig sa kapatid na babae. Malalim siyang napabuntong-hininga saka nagsalita, “At mas gugustuhin ko rin na hindi magtrabaho si Igneel sa factory ng asawa mo. I know, ate, that Kuya Kenjin’s factory was a group of gangsters doing illegal activities.”

 

“Aricella!” pagalit ng ina niya. “Watch your mouth,” banta nito. “What he did is for the betterment of our family’s security and status.”

 

“What?!” Hindi makapaniwalang natawa si Aricella at napatayo saka nameywang. “Ipinagmamalaki niyo kasing maigi kaya lumalaki ang ulo. Kung hindi dahil sa Astral Finance kung saan nanghiram ng pera si Kuya Kenjin, hindi naman siya makakapag-umpisa ng business. And now the money is not repaid yet!” Puno ng iritasyon ang boses niya. “Will you stop patronizing him?” naiinis niyang sambit.

 

“Bakit puno ng sarkasmo ang naririnig ko sa bibig mo? Binabaoy mo ba kami?" Kunotnoong tanong nito.

 

“Huwag kang mag-alala, babayaran ko naman ang Astral.”

 

“You better.” Humigpit ang pagkakahawak niya sa kutsara pero hindi siya umimik kahit gusto niyang batuhin si Kenjin ng hawak niyang tinidor.

 

“Maupo ka!” Pinanlakihan siya nang mata ng kaniyang ama. “Bakit ka ba nagkakaganyan? Your attitude is getting worse and worse, Aricella,” may pagbabantang anito.

 

“I am not, Papa!” She gritted her teeth. “Just stop pestering my husband. Wala naman siyang ginagawa sa inyo e.”

 

“That’s the main problem. Wala siyang ginagawa, pabigat.” segunda ni Jemma.

 

Pinukol niya ng masamang tingin ang kaniyang pamilya at nagkibit-balikat lang ang mga ito saka nagpatuloy sa pagkain.

 

“Sige na, kumain ka na.”

 

Napapantastikuhang napatingin siya kay Igneel dahil hindi ito nagsasalita at kumikibo. He’s spacing out kata hinawakan niya ang hita nito at naramdaman niya ang pasimpleng pag-igtad nito, halatang nagulat sa ginawa niya.

 

Igneel gave her an arched look. “H-ha?”

 

Ipinilig niya ang ulo saka sumimsim nang orange juice sa baso na hawak. “Kumain ka na. Don’t mind them.”

 

"Ahm..." Tumikhim ito at umiling. “Mamaya na.”

 

Napatitig siya kay Igneel ng ilang segundo bago nag-iwas ng tingin. “Let’s eat. Sabay na tayo.”

 

Pilit na ngumiti si Igneel at marahang tumango saka nag-umpisa nang iangat ang kutsara tinidor kahit mabigat pa rin ang tingin ng mga nasa hapag kainan sa kaniya. Hindi na lang binigyan ng pansin ni Igneel ang mga ito. Sanay na sanay na ito sa trato ng pamilya ng asawa.

 

Walang na araw ang lumipas na hindi siya nakatanggap ng maaanghang na salita sa mga ito. Katulong kung ituring siya dahil sa dami ng gawaing bahay na ipinapagawa ng mga ito. At kung minsan ay pinapakain lang sa kaniya ay kaning baboy na tira-tira ng mga ito. Hindi ito alam ng babae at hindi rin siya nagtangkang sabihin rito. He’s glad na may natutuluyan siya at kahit papaano ay may nakakain kumpara sa buhay niya nitong nakalipas na siyam na taon.

 

MAKALIPAS ang isang oras ay nagtipon-tipon ang buong pamilya sa sala.

                   

“Igneel, ilabas mo ang regalo mo para kay Mama.” Jennica smirked. “Iyon ay kung meron lang naman.” Sarkastiko itong tumawa.

 

Ang mga mata ng buong pamilya ay napunta kay Igneel.

 

Nakatungong tumango ito. “M-meron akong regalo.”

 

Automatic na tumaas ang kilay ni Jennica. “Really? That’s new ha.”

 

Igneel lick his lips. Dahan-dahan niyang inilabas ni Igneel ang isang lumang kahon mula sa kaniyang likuran. Ibinigay ito ng housekeeper ng pamilya ni Igneel bago siya tuluyang lumayas sa kanila sampong taon na ang nakakalipas. At the same time, it was also the most valuable thing on Igneel's body.

 

Humigpit ang kamay ni Igneel sa kahon habang iniaabot ito sa ina ni Aricella, “Maligayang kaarawan, Ma—”

 

Umismid si Janette saka malakas na tinabig ang kamay ni Igneel. She refused to accept his gift to ridicule him. “I don’t accept gifts from you.”

 

Janette didn’t think twice about rejecting Igneel’s gift not knowing what it was

 

“Sa tingin mo ba tatanggap si Mama ng… isang luma at sirang kahon bilang regalo? Nababaliw ka na, Igneel.” Jennica followed and scolded him for humiliating her mother with a broken box casually bought on the antique street.

 

“Itlog talaga.” Tumatawang kumento ni Aldrin. Madalas nitong tawagin na itlog si Igneel dahil sa pangalan nitong Igneel. He’s always making fun of him and ridiculing him.

 

Kaagad na umingos si Jemma at bumulong pero sapat para marinig ng lahat, “Magreregalo na nga lang palpak pa.”

 

Then relatives and friends began to echo and humiliate Igneel, the son-in-law of the Vermillion family is nothing but a beggar.

 

Nagtagis ang bagang ni Igneel pero hindi ito umimik.

 

He just thought that he was going to Antique Street, not to buy things, but to appraise them. This gift was just a box, and someone bid millions of dollars at that time, not to mention the contents inside. He bought countless families like Ariella as a gift. Igneel didn't say anything. Kinagat niya ng palihim ang sariling dila para kontrolin ang sarili.

 

Matapos pagkatuwaan si Igneel ay nagpunta ito sa ilang relatives ng Vermillion na kakarating lang saka ipinakilala at ipinagmamalaki si Kenjin, ang eldest son-in-law ng pamilya.

 

Aricella took Igneel's hand privately and shook her head silently at him as if to express her dissatisfaction, and her eyes were full of concern. “It’s okay.”

 

Then, Igneel remembered that his wife had also suffered various grievances with him over the years and he could not make money because of the family test had given him and was sad alone. But thanks to his wife for reaching her hand to him, saving him.

 

Biglang nag-vibrate ang cellphone ni Igneel sa kaniyang bulsa. Kinuha niya iyon at tingnan. It was a text message from someone. Hindi rin naka-register ang numero nito sa contacts.

 

Ilang beses siyang napakurap sa pagkagulat na naramdaman. He was stunned at first, then ecstatic.

 

‘Turn right 100 meters ahead the second alley away from your house where you’re leaving right now, black Bentley.’ 

 

Ipinilig ni Igneel ang ulo sa nabasa at muling itinago ang cellphone sa bulsa ng pantalonna kupas saka inubos ang laman ng juice sa baso saka tumayo.

 

“Saan ka pupunta?” Hindi napigilang tanong ni Aricella.

 

Huminga muna ito ng malalim bago nagsalita. “Magpapahangin lang ako sa labas,” anito na nangungusap ang mga mata.

 

Naningkit ang mata ni Aricella pero kalaunan ay tumango. “Okay.”

 

 

Pagkalabas ni Igneel sa gate ay hindi niya naiwasang hinilamos ang palad sa mukha at nang pakawalan niya ang pinipigil na hininga at sinuklay ang buhok gamit ang mga daliri niya. He just realizes that he was holding his breath all this time.

Nag-umpisa siyang naglakad papunta sa lugar kung saan sila magtatagpo ng text. After he arrive at the destination, a luxury Bentley was parked on the side of the road. 

 

Lumabas ng sasakyan ang isang matangkad na lalaki, nakasuot ito ng gray suit at deretsong nakatingin kay Igneel habang naglalakad ito papalapit sa kaniya. Pagkarating nito sa kaniyang harapan ay huminto ito at yumuko.

 

“Signore Igneel, ikinagagalak kong makita kang muli,” anito sa marahas na accent halatang hindi sanay magsalita ng tagalog at binuksan ang suitcase na dala. “You have passed the test, Signore. Contact is restricted. You are the heir of the Rubinacci Clan once again. Please sign here." Itinuro nito ang documento.

 

Taas noo si Igneel at bahagyang umangat ang gilid nang labi nang makita ang laman ng suitcase.

 

“You may leave, Gambino," he said with an edge in his voice after signing the document.

 

"Si signore," Gambino responded. Tuwid itong umayos ng tayo saka yumuko at tinalikuran siya pabalik sa sasakyan kung saan ito ng galing.

 

His day of freedom was here. Igneel smiled to himself, with no one to bug him. 

 

“Igneel Mauro Rubinnaci, heir of R&O Holdings one of the biggest and most successful IT companies in the world.” The corners of his mouth slowly rise.

 

He couldn't wait to take the rein... but not now.