All Chapters of ใต้เงารัก (Stranger): Chapter 11 - Chapter 20

ชรันตื่นแต่เช้าในขณะที่พิชามญช์ยังหลับอยู่ เพราะเมื่อคืนหลังจากพรรณนารากลับห้องไปแล้ว เธอลงไปดื่มไวน์ตามลำพังจนหมดขวดแล้วนอนที่โซฟา เขาต้องลงไปอุ้มเธอให้ขึ้นมานอนที่ห้อง“บางครั้งทำไม่รู้ไม่เห็นอะไรเสียบ้างก็ไม่ต้องเจ็บหรอกนะ พิชา..”เขาก้มลงไปพูดกับเธอเบาๆ หอมแก้มแล้วออกไปจากห้องนอนเพื่อไปหาลูกเลี้ยงสาวอีกครั้งพรรณนาราที่กำลังแต่งตัวจะไปเรียน ตกใจที่มีเสียงเคาะประตูในเวลาที่พึ่งจะเจ็ดโมงเช้า “ใคร?”“อาเอง เปิดประตูให้หน่อย แค่จะคุยด้วย”“ไม่มีอะไรจะคุยด้วย อย่ามายุ่งกับหนู”เขาไขประตูเข้ามาได้เหมือนเดิม พรรณนาราที่อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลายนั้นน่ารักมาก ความเยาว์วัยของเธอทำให้เขาไม่สามารถห้ามใจให้คลั่งไคล้ได้“แม่! แม่คะ! แม่!…..”เธอตะโกนเพราะเขายืนบังประตูจนออกไปไม่ได้ ชรันแค่ยิ้มนิดหน่อยแล้วเดินผ่านเธอไป เขาวางเงินไว้ให้ห้าพันบาทบนโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเดินมาลูบศีรษะเธอด้วยความเสน่หาอย่างสุดหัวใจ“อาจะดูแลหนูกับแม่อย่างดีเลย แค่อย่าพยศมากนักก็พอ”เธอปัดมือเขาอย่างแรง ก็พอดีกับพิชามญช์เดินมาหยุดที่หน้าห้อง “ตะโกนดังลั่นบ้านทำไมพู่กัน?”แม่ถามด้วยน้ำเสียงที่อิดโรยและท่าทางอมทุกข์“

ธีทัตอุ้มไปส่งเธอในห้องน้ำเพื่อให้ชำระร่างกาย จนกระทั่งเธอทำอะไรเสร็จแล้วเปิดประตูออกมา เขารีบไปประคองให้มานั่งบนเตียง “เดี๋ยวพี่จะออกไปซื้อยามาให้นะ ขอโทษที่พี่ลืมตัวทำพู่เดือดร้อน”“พี่ธี..ถ้าเขาแอบไขห้องหนูอีกแล้วรู้ว่าเรามีอะไรกัน หนูต้องโดนแน่ๆ แล้วนี่ยังเจ็บอยู่ ถ้าเขาทำอะไรหนูรับไม่ไหวหรอก”“พี่มีวิธี หนูรอแป๊บนึง พี่ไปร้านขายยานอกนี้ก่อนนะ”ธีทัตรีบบึ่งออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้ แล้วจัดการขนหมอนและผ่าห่มมาให้เธอนอนที่ห้องรับแขก โซฟาเข้ามุมขนาดใหญ่รูปตัวแอลพอที่จะนอนสองคนได้ เขานั่งเปิดโน้ตบุ้คทำงานอะไรไป โดยมีสาวน้อยที่นอนอยู่ส่งยิ้มให้ “พี่จะมานอนค้างที่นี่ทุกวันที่พู่อยู่ แล้วก็..พี่จะเคลียร์เรื่องส่วนตัวให้เรียบร้อยระหว่างที่รอพู่อายุสิบแปด เข้ามหาวิทยาลัยเมื่อไหร่ เราคงต้องคุยกันจริงจังอีกทีว่าต้องอยู่ที่ไหน แต่ไม่ใช่ที่นี่”“ค่ะ เพราะถ้าแม่ท้องบวกกับมีน้อง พู่น่าจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว จะได้หาเรื่องไปอยู่หอไม่ก็บ้านพ่อ”“ไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ?”พรรณนาราได้ยินคำถามนี้ เธอขยับตัวนอนหันหลังเข้าพนักผิงโซฟาพร้อมกับถอนหายใจแรง“เอ้า..ไหงงั้นล่ะ?”“ให้ทุกอย่างมันถูกต้องกว่านี้

แบมนั่งมองธีทัตที่ไม่สบตากับเธอเลยอยู่พักหนึ่งโดยไม่พูดอะไรกัน จนเธอต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา “ห่างกันดูสักพักก็ได้ธี แบมขอเวลาทำใจหน่อย จริงอยู่ว่าสองปีหลังนี้เราดูไม่ค่อยมีกิจกรรมด้วยกัน ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเพราะต่างคนต่างมีเพื่อนของตัวเอง ใกล้จบด้วยมันเลยหนัก แล้วก็เรื่องอย่างว่าที่แบมเข้าใจดีว่ามันขาดหายไปนานมาก ปีแรกเรามีอะไรกันบ่อยทุกครั้งที่มีโอกาส หลังจากนั้นความถี่ก็ลดลงเรื่อยๆ เพราะเรื่องนี้ด้วยใช่มั้ย?” “อย่างที่บอก มันไม่ใช่เรื่องความสัมพันธ์ทางกาย มันเป็นเรื่องของความรู้สึกที่ยังไม่ลึกซึ้งพอ เอาเป็นว่าธีนิสัยไม่ดีเอง” “ลองห่างกันดู อาจทำให้เรารู้ใจตัวเองว่ายังต้องการกันอยู่มั้ย” แบมลุกขึ้นเดินกลับไปที่รถโดยไม่รอฟังคำตอบจากเขาอีก แล้วขับรถตรงไปที่บ้านแม่ของธีทัต “สวัสดีค่ะคุณแม่..หนูโดนพี่ธีบอกเลิกแบบงงๆเลยค่ะ วันนี้คงเรียนไม่รู้เรื่อง..” เธอพูดพร้อมเช็ดน้ำตาไปด้วย แม่ของธีทัตรีบมานั่งข้างๆพร้อมกับลูบหลังเบาๆ “สองสามวันก่อนแม่ถามหาแบมกับธี เขายังบอกว่าหนูยุ่งๆแต่ก็คุยกันทุกวัน ทำไมมาบอกเลิกอะไรกันน่ะ” “เขาบอกว่ามีใจให้คนอื่นค่ะ คือ..หนูมาที่นี่ไม่ได้จะมาต

“ไม่เห็นมีใครถามความเห็นจากผมเลย ถ้าต้องไปเรียนผมต้องเตรียมตัวหลายอย่างมาก แล้วทำไมต้องไปที่เดียวกับแบม ในเมื่อที่อื่นก็มี ในไทยก็เรียนได้ มีมหาวิทยาลัยดีๆก็เยอะ ที่ผมเรียนอยู่ก็มี ป.โท ชื่อเสียงก็ระดับประเทศ”“ลูกคบกับลูกสาวของนังชู้ใช่มั้ย? ถึงไปบอกเลิกแบม บอกแม่ตามตรงธี แม่ก็คือแม่นะ อย่าโกหก”“ผมรู้สึกมาปีกว่าๆแล้วว่าผมกับแบมความสัมพันธ์มันถอยหลัง ไม่คืบหน้า เราต่างคนต่างอยู่มีแค่โทรคุยกันสั้นๆถึงจะทุกวันก็ตาม ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น”“พ่อของลูกบอกแม่ว่า ทางนั้นเองก็ไม่เห็นด้วยเรื่องคบหากัน ถ้าลูกและนังเด็กนั่นพยายามที่จะดื้อรั้น พ่อจะยกทุกอย่างให้ลูกใหม่ที่จะเกิดกับอีนั่น ธี..แม่ขอร้องเถอะ มันคือสิทธิ์ของลูก อย่าให้ใครมาแย่งกิจการที่ต้องเป็นของลูกไป โดยเฉพาะลูกชู้นั่น”“แม่หยุดเรียกพวกเขาแบบนั้นได้มั้ยครับ?”“ตกลงจะไม่เลิกกับมันใช่มั้ย?”“แม่พูดอะไร น้องยังเด็กกำลังจะสิบหก” “ทำเพื่อแม่ได้มั้ยธี? แม่เสียครอบครัว เสียสามีให้นังนั่นไปแล้ว แม่ต้องทนดูลูกเสียกิจการของพ่อไปอีกไม่ได้นะ เอางี้..เรื่องเด็กนั่น ถ้าลูกอยากคบ ก็รอให้เด็กอายุสักยี่สิบเป็นไง ช่วงนี้ก็เออๆออๆกับพ่อไปก่อน จนกว่

ไม่ถึงสิบนาที ประตูห้องของพรรณนาราก็ถูกไขเข้ามาโดยไม่สนว่าธีทัตที่อยู่ตรงกันข้ามจะได้ยินหรือไม่ แต่บังเอิญที่เขาล้างตัวในห้องน้ำจึงไม่ได้ยินว่าพ่อได้เข้าห้องของเธอ“นี่! จะเข้ามาก็เคาะประตูสิ จะเดินไปเปิดให้ ไร้มารยาทที่สุด”ชรันกวาดสายตาไปทั่วห้องเหมือนสำรวจและจับผิด“อย่าคิดว่าอาไม่รู้เรื่องหนูกับธีนะ”“แค่คุยกันก็ผิดเหรอ?”“แน่ใจว่าแค่คุย?”“อย่างน้อยพี่ธีก็ต่างจากคนเป็นพ่อนะ”“หึ เขาบอกหนูหรือยังเรื่องที่ต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษ..กับแฟนสาวดาวคณะ ก็แน่ล่ะ หนูพู่ไม่เคยเห็นแบมนี่นะ หุ่นเซ็กซี่เย้ายวน หน้าสวยเหมือนดารา”พรรณนารานิ่งไปเพราะเธอได้ยินว่าพวกเขาเลิกกันแล้ว“ไม่ใช่ธุระของหนู ทำไมพี่เขาต้องมารายงานหนูล่ะ”“ที่ธีมาตามเฝ้าอยู่นี่ เพราะหนูบอกอะไรเขาล่ะสิ”“คุณทำห้องไว้ให้เขาไม่ใช่เหรอ? แล้วนั่นก็ลูกชายคุณ ทำไมเขาจะมาไม่ได้”“อาจะพูดไม่ยาวนะ ขอบอกตรงนี้เลยว่า อย่าเห็นแก่ตัวทำอนาคตลูกชายของอาพังเด็ดขาด และเขามีคนที่คู่ควรอยู่แล้ว เดือนหน้าพวกเขาก็จะหมั้นกันก่อนไปเรียนต่อ ป.โท กลับมาก็จะต้องแต่งงานกัน ถ้าหนูพู่อยากเป็นแค่คนคั่นเวลาให้ธีก็แล้วแต่ เพราะนอกจากชีวิตธีจะพัง ชีวิตแม่หนูก