Todos los capítulos de ขอหย่า...ในวันที่ฉันไม่รักคุณแล้ว: Capítulo 11 - Capítulo 20

ตอนที่ 12 คำว่ารักที่รู้ช้าไป"พอแล้วค่ะ" ลลิน เอามือยันหน้าอกของ ธนาธร ไว้ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเหนื่อยล้าและความอับอาย "นี่มันสะ..." เธอรู้สึกอายเกินกว่าจะพูดคำว่า 'สาม' ออกมาเขากับเธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งบนเตียงตลอดทั้งบ่าย ร่างกายของเธอรู้สึก ปวดเมื่อย ไปหมด แต่ธนาธรยังคงไม่แสดงท่าทีว่าจะหยุด"ขออีกรอบนะครับ" เขาอ้อนด้วยเสียงกระซิบแหบพร่า ก่อนจะ จูบปาก ภรรยาอย่างอ้อนวอนการออดอ้อนของเขาได้ผล ธนาธร ผละจากริมฝีปาก เลื่อนลงมา ดูดดื่ม กับอกอิ่มของภรรยาอย่างช้า ๆ สัมผัสที่เร่าร้อนทำให้ลลิน เคลิ้มจนแทบคลั่ง ความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้าทำให้ความต้านทานที่เหลืออยู่สลายไปจนหมดเขาใช้มือโอบรัดเอวของเธอไว้มั่นคง พลิกตัวให้เธออยู่ด้านบนอย่างแผ่วเบาทันทีที่ร่างกายเชื่อมต่อกัน ธนาธร ก็เร่งจังหวะให้ร้อนแรงขึ้น เสียงเตียงโยก ดังชัดเจนไปทั่วห้อง ลลินรู้สึกอับอายจนต้องซุกหน้าลงกับหมอน แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่สามารถกลั้นเสียง คราง ที่บ่งบอกถึงความพึงพอใจและยอมจำนนต่อห้วงอารมณ์ที่รุนแรงได้เลย"หยุดได้แล้วค่ะ ทำเหมือนอดอยากมาจากไหน" ลลิน บ่นเมื่อ ธนาธร ยังไม่ยอมหยุดจูบแผ่นหลังของเธอ"หยุดก็หยุดครับ" เขาตอบอย

ตอนที่ 14 ห้องที่เคยปิดตายลลิน ยืนงงเล็กน้อยในห้องนอนที่เธอไม่เคยย่างกรายเข้ามา นี่คือ "ห้องของเขา" ที่เคยปิดตาย ไม่ให้เธอเข้าใกล้... แต่วันนี้ กลับกลายเป็นเธอที่ถูกดึงเข้ามาด้วยมือของเขาเอง"คุณจะให้ฉันนอนที่นี่จริง ๆ เหรอคะ" เสียงของ ลลิน ฟังดูอ่อนแรงในความสงสัยธนาธร พยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบชุดนอนของเธอที่สั่งให้ป้าแจ่มเตรียมไว้แล้วมาวางบนเตียง "ที่นี่คือ ห้องของเรา ต่อไปนี้" เขาพูดอย่างหนักแน่นลลินไม่ตอบ เธอไม่กล้าถามว่าเขาพูดแบบนั้นเพราะรู้สึกผิด หรือเพราะอยากเริ่มต้นใหม่จริง ๆ กันแน่ ถ้าเป็นเมื่อก่อน... เธอคงยิ้มทั้งน้ำตาแต่ตอนนี้ หัวใจของเธอ...มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเธอเดินไปนั่งริมเตียง ปลายนิ้วแตะชุดนอนผ้าซาตินสีอ่อนเบา ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองเขา "ธาม... เรากำลังลองเริ่มใหม่ หรือแค่ แกล้งทำเหมือนมันไม่เคยพัง กันแน่คะ?"เขาชะงักไปนิด ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ มือหนาเอื้อมมาจับมือเธอไว้อย่างอ่อนโยน "ผมอยากเริ่มใหม่จริง ๆ ลลิน... ขอให้ผมได้โอกาสครั้งนี้... แบบที่คุณเคยให้ผมเสมอ"ครั้งนี้เป็นเขาที่ขอ แต่ลลินไม่รู้... ว่าหัวใจเธอยังกล้า "เชื่อ" ได้อีกหรือ

ตอนที่ 16 ยามเช้าในอ้อมกอดสามีเช้าวันใหม่ในบ้านหลังเดิม แต่ทุกอย่างเริ่ม หวานขึ้นทุกวัน แสงแดดอ่อนส่องลอดผ้าม่านลงบนเตียงนุ่ม ลลิน ลืมตาตื่นขึ้นช้า ๆ ในอ้อมแขนอุ่นที่โอบรอบเอวเธอไว้หลวม ๆเมื่อก่อนเขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย...แต่ตอนนี้กลับกอดเธอแน่นเหมือนกลัวจะหายไปเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของ ธนาธร ยังคงดังอยู่ใกล้หู เธอขยับตัวเล็กน้อย แต่ก่อนที่เธอจะลุกได้ มือหนากลับรัดแน่นขึ้น"จะหนีไปไหนครับ หืม..." เสียงของเขางัวเงียเล็กน้อย แต่แฝงไว้ด้วยความ เจ้าเล่ห์ ลลินหันกลับไปสบตาเขา"ฉันจะลุกไปอาบน้ำค่ะ""ยังไม่ให้ไป" เขาขยับเข้าใกล้ ปลายจมูกแตะที่ข้างแก้มเธอเบา ๆ "เช้าแบบนี้... อยากกอดเมียก่อน"ลลินหน้าแดงจัด "คุณธาม!"เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น "อย่าทำเสียงดุสิครับ คนเป็นสามีน่ะ อยากคลอเคลียเมียตอนเช้าก็ไม่ผิดนี่นา..."ธนาธรไม่รอให้เธอโต้แย้ง เขาพลิกตัวตะแคงข้าง จัดให้ลลินนอนหันหน้าเข้าหาเขาอย่างแนบชิด มือหนาเลื่อนลงไปลูบไล้แผ่นหลังเนียนอย่างช้า ๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงแหบพร่าว่า"เมื่อคืนคุณเผลอหลับก่อน...วันนี้ผมจะดูแลเป็นพิเศษ"คำพูดนั้นทำให้ลลินใจเต้นแรง เขาใช้ริมฝี

ตอนที่ 18 ผู้หญิงที่ไม่คู่ควรมื้อค่ำวันหยุดของครอบครัว...คือธรรมเนียมปฏิบัติที่ลลินได้ยินชื่อมาตลอดสามปี แต่ไม่เคยมีสิทธิ์เข้าร่วม จนกระทั่งวันนี้ ที่ธามบอกว่าคุณพ่อของเขาเป็นคนสั่งให้พาเธอมาด้วยรถยุโรปคันหรูเคลื่อนตัวผ่านประตูเหล็กดัดขนาดมหึมา สู่คฤหาสน์ที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ที่นี่คืออาณาจักรที่สามีของเธอเติบโตขึ้นมา เป็นภาพที่ดูราวกับโลกคู่ขนานกับวัยเด็กของเธออย่างสิ้นเชิงเธอไม่เคยมาที่คฤหาสน์หลังนี้มาก่อน ลลินรู้ดีว่าคุณหญิงประภาไม่เคยยอมรับการแต่งงาน การที่ธามย้ายออกไปอยู่บ้านหลังใหม่ราคาหลายสิบล้านก็เพื่อตัดปัญหาความขัดแย้ง แต่เมื่อเทียบกับคฤหาสน์หลังนี้แล้ว บ้านของพวกเธอก็ดูเล็กไปถนัดตาบางที...การถูกเชิญมาในวันนี้ อาจไม่ใช่การยอมรับ แต่เป็นการตอกย้ำให้เธอรู้สำนึกถึงสถานะของตัวเองทันทีที่ลลินก้าวลงจากรถ รถสปอร์ตอีกคันก็แล่นเข้ามาจอดเทียบอย่างพอดิบพอดี"อ้าว ธาม!" ปาริฉัตรในชุดเดรสแบรนด์เนมส่งเสียงทักทายมาแต่ไกล ก่อนจะปรี่เข้ามาหาธามอย่างรวดเร็วธามทำเพียงยิ้มรับบางๆ แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ ปาริฉัตรก็ชิงควงแขนเขาแล้วชวนคุยอย่างสนิทสนม เดินนำเข้าไปในตัวบ้านราวกับเป็นเ

ตอนที่ 20 จุดเริ่มต้นของแผนร้ายข่าวการคว้ารางวัลชนะเลิศของลลินแพร่สะพัดไปทั่วงานอย่างรวดเร็ว ไม่นานนัก บรรดาแขกเหรื่อและเพื่อนไฮโซในแวดวงสังคมของคุณหญิงประภาก็เริ่มเข้ามาทักทายท่านด้วยหัวข้อสนทนาใหม่ที่ท่านไม่เคยเตรียมใจจะรับมือมาก่อน“คุณพี่ประภาคะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ ไม่นึกเลยว่าคุณลลินคนเก่งจะเป็นคนในครอบครัวของคุณพี่” คุณหญิงท่านหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มคุณหญิงประภาฝืนยิ้มรับอย่างเจื่อนๆ “ขอบคุณค่ะ”“ตอนแรกดิฉันก็ยังแปลกใจอยู่เลยค่ะว่าทำไมถึงใช้นามสกุล ‘วงศ์สุวรรณ’ เหมือนกัน” อีกคนเสริมขึ้น “ตกลงว่าคุณลลินเป็นอะไรกับคุณพี่หรือคะ”คำถามตรงไปตรงมานั้นทำให้คุณหญิงประภาหน้าชาไปชั่วขณะ ในใจอยากจะปฏิเสธออกไปว่าไม่รู้จัก แต่หลักฐานมันทนโท่ ทั้งชื่อและนามสกุลที่ประกาศก้องไปทั่วทั้งงาน อีกทั้งตอนนี้ลลินยังกลายเป็นดาวเด่นที่สื่อทุกสำนักจับจ้อง การจะโกหกออกไปมีแต่จะทำให้ตัวเองกลายเป็นตัวตลกท่านจำใจต้องยอมรับความจริงอย่างเลี่ยงไม่ได้ “...เป็นลูกสะใภ้ของดิฉันเองค่ะ”“ว้าย จริงเหรอคะ! มิน่าล่ะคะถึงได้เก่งขนาดนี้ คุณพี่โชคดีจริงๆ เลยนะคะที่มีลูกสะใภ้มีความสามารถ ช่วยเชิดหน้าชูตาให้วงศ์ตระก