All Chapters of โซ่รักมัดใจยัยน้ำชา: Chapter 1 - Chapter 5

5 Chapters

สนใจ

@The Rabbit club… บรรยากาศในผับช่วงคืนวันเสาร์ถือได้ว่าครึกครื้นเป็นที่สุด เหล่านักท่องราตรีไม่ว่าจะเป็นกลุ่มวัยรุ่นนักศึกษาหรือแม้แต่กลุ่มคนวัยทำงานก็มักจะใช้ค่ำคืนนี้ในการปลดปล่อยตัวเองให้สุดแล้วค่อยไปหยุดนอนพักผ่อนเอาแรงในวันถัดไปเธอเองก็เช่นกัน… ร่างระหงของน้ำชาเดินตรงเข้ามายังโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่ แต่พอมาถึงดวงตากลมเฉี่ยวก็กวาดมองจำนวนคนที่เกินกว่าที่นัดกันเอาไว้พลางขมวดคิ้วลงเล็กน้อย น้ำชาจำได้ว่าที่เธอนัดเอาไว้มีเพียงเธอและเพื่อนสองคนที่เรียนอยู่คณะเดียวกันในมหาลัยเท่านั้น แต่ตอนนี้ดันมีชายหนุ่มหน้าตาดีอีกสี่คนโผล่มาด้วยเฉยเลย “น้ำชา มานั่งตรงนี้” เสียงหวานของเพื่อนสาวคนหนึ่งเอยบอกพร้อมกวักมือเรียก ใบหน้าจิ้มลิ้มส่งยิ้มแห้งให้เธอเล็กน้อยเหมือนรู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด “ทำไมคนเยอะ?” “โทษที พี่ชายฉันตามมาคุมแฟนมัน” ประกอบคำสารภาพผิดสายฝนก็พยักพเยิดหน้าไปทางพิมเพื่อนอีกคนที่นั่งตัวชิดติดกันกับแฟนหนุ่ม “เอาน่า มากันหลายคนจะได้สนุก” “หึ!” น้ำชาคร้านที่จะเถียง เธอแค่อยากออกมานั่งดื่มตามประสาเพื่อนสาวเพื่อผ่อนคลายให้หายจากความขุ่นมัวทางอารมณ์เพราะเหตุบ
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more

จูบจำเป็น

ผ่านมาก็จะเป็นปีแล้วน้ำชาคิดว่าคงลืมความรักห่วยๆที่ผ่านมาของตัวเองได้ ทว่าพอเมาทีไรไม่รู้ทำไมต้องอยากจะร้องไห้ขึ้นมาทุกที เธอไม่ได้คิดถึง ไม่ได้อยากกลับไปหาเขา เพียงแค่ความปวดร้าวมันยังคงฝังอยู่ในใจลึกๆเท่านั้นเอง “เฮ่อ!” ริมฝีปากสวยพ่นลมหายใจออกมาพลางมองใบหน้าของตัวเองที่สะท้อนในกระจกอีกครั้ง น้ำชาไม่ได้ใส่ใจผู้หญิงอีกหลายคนที่ยืนอยู่หน้ากระจกเช่นกันเพราะไม่ได้รู้จัก กลัวก็อย่างเดียวคือเพื่อนเธอสองคนนั้นจะตามเข้ามาในเวลานี้ ขอบตาแดงแบบนี้เธอต้องโดนจับได้แน่ว่าแอบมาร้องไห้ แถมอาจจะต้องถูกดุอีกต่างหาก น้ำชาไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นห่วง คิดได้ดังนั้นจึงคว้าแป้งพัฟจากกระเป๋าขึ้นมาตบเข้าที่หน้าทาลิปสติกอีกสักหน่อย ทุกอย่างดูดีเข้าที่แล้วจึงค่อยเดินออกจากห้องน้ำไป ร่างระหงในชุดกางยีนส์รัดรูปเอวต่ำคู่กับเสื้อครอปสีดำตัวจิ๋วกำลังเดินทอดน่องไปตามทางเดินที่มีแสงไฟสลัว ใบหน้าสะสวยบวกกับรูปร่างโดดเด่นของเธอเป็นที่เตะตาต้องใจของใครหลายคนที่เดินผ่าน หากแต่น้ำชาไม่คิดจะสนใจใคร ใครจะว่าเธอหยิ่งยังไงก็ช่างน้ำชาไม่สน… ทว่าอยู่ๆสองขาเรียวนั้นก็ต้องหยุดเดินอย่างกะทันหัน… “น้ำชา!”
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more

ข้อความ

โซ่พาน้ำชาเดินมาหยุดยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของผับ แซมไม่ได้ตามมาแล้วแต่มือที่กอดเอวของเธอไว้แน่นก็ยังไม่ยอมปล่อย “ปล่อยได้แล้ว เขาคงไม่ตามมาแล้ว” คนถูกกอดแน่นว่าพลางจะงัดแงะมือของอีกคนออกจากเอว ทว่ายิ่งจับมือหนาแงะออกก็ยิ่งถูกกอดแน่นขึ้นราวกับว่าจะแกล้งกัน และยิ่งมากไปกว่านั้นคนที่กำลังแกล้งเธออยู่ดันโน้มใบหน้าเข้าหากันใกล้ยิ่งกว่าเดิม น้ำชาชะงักนิ่งไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่าหนีเสือปะจระเข้หหรือเปล่าทำไมโซ่ถึงได้จ้องมองเธอแบบนั้นทั้งสายตาที่เปลี่ยนไปก็สื่อความหมายบางอย่าง “ปล่อยก่อน” “…” โซ่ไม่ยอมปล่อย เขาคิดว่าช่วงเวลาแห่งการตักตวงกำไรของเขามันน้อยเกินไปหน่อยจนอยากจะต่อเวลาให้ยาวออกไปอีกสักนิดนึง “พี่โซ่! ปล่อย” เธอเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่เข้มกว่าเดิม “อะไร? เมื่อกี้เธอทั้งกอดทั้งจูบแบบไม่ทันตั้งตัวพี่ยังไม่ว่าอะไรเธอสักคำเลย” “มันฉุกเฉิน” “เห็นพี่เป็นอะไร พอได้จูบพี่ไปแล้วก็จะสลัดกันทิ้ง?” เจ้าของใบหน้าหล่อว่าแล้วก็เมินไปทางอื่นทำงอนเหมือนเป็นเด็กๆ “เธอจูบพี่ขนาดนั้นถ้าพี่คิดไปไกลขึ้นมาเธอจะรับผิดชอบยังไง?” “อย่าเวอร์ ทำเหมือนไม่เคยจูบกับคนอื
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more

ใกล้อีกนิด

ในวันหยุดที่น้ำชาควรจะได้พักสมองด้วยการนอนตื่นสายหรือไม่ก็ยืดเส้นยืดสายด้วยการซ้อมเต้นหรือออกกำลังกายอย่างที่ชอบทำประจำ ทว่าวันนี้กลับแตกต่างออกไป เธอกับเพื่อนสาวอีกสองคนถูกรองประธานชมรมมอบหน้าที่ให้เป็นฝ่ายจัดซื้อข้าวของเครื่องใช้และขนมนมเนยที่จะไปออกค่ายชมรมในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้เป็นหน้าที่ที่มอบให้แบบไม่ถามหาสุขภาพน้ำชาเลยสักคำ… “หลายอย่างขนาดนี้วันเดียวจะซื้อหมดเหรอ” สมุดใช้จดรายการที่ต้องซื้อยาวยืดจนทั้งสามหญิงสาวมองหน้ากัน ตอนนี้ทั้งสามคนนั่งอยู่ภายในบ้านหลังใหญ่โตของโซ่ที่ใช้เป็นจุดนัดหมาย “พี่หมอกแกล้งกันปะเนี่ย มีกันอยู่ไม่กี่คนแค่นี้จะซื้อยังไงหมด” เมื่อเห็นรายการที่ต้องซื้อกับคนที่มีอยู่แค่นี้แล้วฝนถึงกับทำท่าจะเป็นลม “ใครบอกแค่นี้” “อ้าว! ไม่ได้ใช่มีแค่พวกฝนสามคนเหรอ” “เลอะเทอะ ใครจะใช้ผู้หญิงทำเรื่องหนักขนาดนั้น” “แล้วยังไง?” “พวกพี่ก็ไปด้วยไง แล้วก็โน่น” หมอกประกอบคำพูดด้วยการพยักพเยิดหน้าไปทางนอกบ้านที่มีเพื่อนอีกสามคนยืนสูบบุหรี่คุยกันอยู่ “ไอ้โซ่มันจัดการขอคนจากพ่อมันไปช่วยด้วยอีกหลายคน” “โห! ลุงซันนี่ยังใจดีเหม
last updateLast Updated : 2025-11-12
Read more

ค่ายชมรม

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา… เช้าของวันนี้นับเป็นอีกหนึ่งวันวุ่นวายของน้ำชาเลยก็ว่าได้ นอกจากจะไม่ได้นอนตื่นสายในวันหยุดถึงสองอาทิตย์ติดแถมวันนี้ก็ยังต้องแบกเป้ใบโตเพื่อมาที่มหา’ลัยตั้งแต่เช้าเพื่อขึ้นรถทัวร์ในการเดินทาง มิหนำซ้ำข้าวปลาก็ยังไม่ได้ตกถึงท้องเลยสักเม็ดเดียว “เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนหิวข้าว” สายฝนเดาแม่นอย่างกับมีอาชีพเสริมเป็นหมอดู “หิว ว่าจะกินโจ๊กแถวหน้าคอนโดก่อนมาแต่ร้านดันปิด” “อ้าว! ทำไงดีอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะถึงจุดพัก” “คงต้องกินน้ำเปล่าไปก่อน รู้งี้ไม่ลืมซื้ออะไรติดมากินรองท้องแต่แรกก็ดี” น้ำชาบ่นเสียงกระปอดกระแปด อาจจะเพราะตื่นเช้าเกินไปหน่อยเธอถึงได้ลืมนั่นลืมนี่ทั้งที่ไม่ใช่คนนิสัยขี้ลืม “รองท้องก่อนไหม” แซนด์วิชและนมกล่องสีฟ้าชื่อดังถูกยื่นส่งให้โดยรุ่นพี่ที่นั่งอยู่เบาะไม่ไกลกันอีกฝั่งหนึ่งน้ำชามองสองสิ่งนั้นอย่างชั่งใจ… “ไม่ได้ใส่ยาอะไรลงไปหรอก กินได้” “ขอบคุณค่ะ” “ไม่อิ่มบอกนะ ยังมีอีก” คนมีน้ำใจฉีกยิ้มกว้างไม่เสียแรงที่อุตส่าห์ให้ป้าแม่บ้านทำเผื่อไว้หลายๆชิ้น เห็นเธอกินได้เขาก็ดีใจ “อร่อยไหม?” “…” น้ำชาเคี้ยวตุ้ย
last updateLast Updated : 2025-11-13
Read more
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status