Semua Bab FORBIDDEN TASTE OF MY STEPBROTHER : Bab 1 - Bab 6

Reign's POV Napakuyom ang mga kamao ko sa inis habang kinakaladkad ako ni Mama—si Leona Del Pilar—palabas ng mall kung saan ako nagtatrabaho bilang manager. Lilipat na raw kami sa mansyon ng bago niyang asawa. “Pumayag na nga akong mag-asawa ka ulit, tapos pati ako gusto mong lumipat sa bahay ng asawa mo?! Ma, naman! Ayoko na! Pagod na pagod na ko sa ganitong buhay!” garalgal kong sigaw habang isinisilid ni Mama ang gamit ko sa maletang hawak niya. “Tigilan mo nga ako sa mga kaartehan mo, Reign Nicole, at baka ika’y masampal ko! Baka nakakalimutan mo, ginagawa ko ’to para sa ’yo! Para mabigyan ka ng maayos at marangyang buhay! Kaya pwede ba, tumigil ka na sa kadramahan mo!” galit na ring sagot ni Mama. “Para sa akin nga ba, Ma? O para sa sarili mo?!” Kusang bumaling ang mukha ko nang sampalin ako ni Mama. “Walang hiya ka! Kung para sa akin lang ’to, eh di sana, mag-isa na lang akong umalis.” “Kung nandito lang si Papa—” “Gumising ka nga! Tatlong taon nang wala ang Papa mo,

Reign’s POV Maaga akong nagising, siguro dahil nasanay na rin ang katawan ko na gumigising ng alas-singko ng umaga—para magtrabaho sa coffee shop, out ng 9:00 a.m., diretso sa mall para magtrabaho ulit, at uuwi ng 10:00 p.m. Pero kahit pagurin ko ang katawan ko sa trabaho, parang kulang pa rin. Mahirap pa rin kami. Paglabas ko ng silid, agad na sumalubong sa akin ang pulang maleta ko na nasa tapat mismo ng pinto. Mas malinis na ngayon kaysa kahapon. Sa ibabaw, may nakadikit na sticky note. “SORRY!” Hindi ko alam kung bakit, pero kusa akong napangiti. Hindi ko sukat akalain na marunong pa lang mag-sorry ang lalaking ’yon. Kinuha ko ang sticky note at dinikit sa malaking salamin ng silid ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman—kahapon kung pagsalitaan niya ako, ganun na lang. Tapos ngayon bigla siyang mag-so-sorry? Nakakaduda. Parang ’yung handwriting niya na naka-all caps. Wala man lang emoji, ang hirap hulaan kung sincere ba siya o hindi. Paglabas ko ng sili

Reign’s POV Palabas na sana si Michael ng silid ko nang hawakan ko ang braso niya. Natigilan siya at seryosong tumingin sa akin. “Sorry, akala ko kasi—” idinampi niya ang daliri sa labi ko. “No worries, ayoko ng maulit ang ginawa mong pag-alis at pagkakalat sa bar kagabi. Nakakahiya.” Tumalikod siya at isinara ang pinto. Napaupo ako sa kama at naaalala ang eksena kagabi. “Muntik na siyang mamatay dahil sa akin.” Kung nagkataon… baka namatay pa siya sa mismong birthday niya. ‘Ano ba kasing pumasok sa utak mo, Reign? At pumunta ka doon!’ Sermon ko sa sarili. “Hindi ko man lang siya nabati.” Tumayo na ako at gumayak. Balak kong bumili ng regalo para kay Michael. Saktong palabas na ako ng mansyon nang… “Trying to escape again?” malamig na tanong ni Michael. “A-ah hindi, ano… m-may bibilin lang ako.” Ano bang nangyayari sa akin? Bakit ako nauutal? Tumango lang siya. “Here! This is your card, galing kay Dad.” “H-hindi na, may pera naman ako.” Pagtanggi ko. “Reign—” “