Lahat

เด็กกว่าแล้วยังไงครับ รับรัก 'โคย' ได้ไหม!? โคเยอร์ เด็กหนุ่มนักศึกษาคณะวิศวะ หลงรักสาวที่ตัวเองวันไนท์สแตนด์ด้วย จนต้องวางแผนสลับเกียร์เอาไว้เลยทีเดียว

หลังจากเวลาล่วงผ่านนานกว่า 7 ปี 'ปาย' คิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีวันได้ลงเอยกับรุ่นพี่หนุ่มสุดฮอตสมัยเรียนม.ปลาย ที่เธอเคย 'แอบรัก' ทั้งยังเครซี่หนักอยู่หลายปี แต่ใครเลยจะคิด... ว่าสายลมจะหวนคืน...

“ค... คุณผู้ชาย หักเงินเดือนส่วนของฉันไปเลยก็ได้จ้ะ ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณ” “ถ้าไม่อยากติดหนี้บุญคุณก็ตั้งใจทำงานบ้าน” “จ้ะ…” ชายร่างกำยำเดินกะจะกลับขึ้นเรือนไปผลัดผ้าเข้านอนพลางตวัดหางตาส่องตะเกียงมองไปยังห้องน้อยใต้ถุนเรือน คิดอยู่เพียงครู่แล้วจึงค่อยก้าวเหยียบขั้นบันไดสาวเท้าเข้าห้องนอนของตน แม้จะซ่อนหูหางไว้แล้วแต่จะเรียกกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งสิ้น ดังนั้นเมื่ออยู่ในห้องส่วนตัวบนร่างหนาของชายสักยันต์จึงปรากฏเป็นใบหูสีขาวและหางยาวลายพร้อยสีดำซึ่งกระดิกไปมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเทตัวลงเตียงดีดดิ้นไปมาอย่างไม่รักษามาด พร้อมกรีดร้องอยู่ในใจ ‘วันนี้น้องเปลวก็น่ารักอีกแล้ว!’ ตอนวิ่งมาดูลูกด้วยความเป็นห่วงก็น่ารัก ตอนมองเขาอย่างเกรงใจเป็นกังวลก็น่ารัก ไม่ว่าจะมองมุมไหนทำอะไรหรือแค่ยืนหายใจน้องเปลวก็น่ารักไปหมดเลย ถ้ารู้ว่าจะดีใจกับของเล่นจักสานแบบนี้เขาน่าจะเหมามาให้ทั้งร้าน!

"ถ้าไม่ดื้อเราจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ"ชายหนุ่มก้มหน้าพูดกับร่างเล็กในอ้อมกอด

รติรสมาสมัครงานเป็นแม่บ้านในบริษัทที่แม่ตัวเคยทำงานและหายตัวไป แต่ทุกอย่างผิดแผนเมื่อถูกดึงไปทำงานเป็นเลขาของประธานคนใหม่ นอกจากจะเป็นเลขาแล้วยังพ่วงด้วยตำแหน่งพาร์ทเนอร์บนเตียงอีกด้วย

ไป่เจินเจินที่กำลังถูกให้คัดกฎสำนักนั่งทำหน้างอง้ำ นางต้องรีบกลับบ้าน บิดาถึงเวลากินข้าวกินยาแล้ว  กว่านางจะรวบรวมเงินทองไปหาท่านหมอมาตรวจบิดาไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  จ้าวหย่งเฉิงนั่งมองตำราในมือ แสงตะวันลับไปแล้ว ในห้องของสำนักศึกษาตะเกียงถูกจุดขึ้นมา ลูกศิษย์กลับบ้านหมดแล้วเหลือแต่หัวโจกที่พาเหล่าเพื่อนบัณฑิตไปแข่งกัดปลาเล่นพนันกันที่เชิงเขา "อาจารย์เจ้าคะ..ศิษย์ขอกลับบ้านเอาอาหารกับยาให้ท่านพ่อก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ  คืนนี้จะคัดมาส่ง" "คัดไป ยิ่งมัวแต่พูดเจ้าจะยิ่งเสร็จช้านะ ไป๋เจินเจิน" "ตาเฒ่าเอ๊ย...แก่แล้วแก่เลยไม่หัดเห็นใจคนอื่นเสียบ้าง" ไป๋เจินเจินบ่นอุบอิบ แน่นอนจ้าวหย่งเฉิงได้ยิน เด็กคนนี้กิริยามารยาทไร้การอบรมจริงๆ "ตั้งแต่พรุ่งนี้มาเรียนส่วนตัวกับข้าทุกวัน  คนอื่นไปถึงไหนแล้วเจ้ายังย้ำอยู่กับที่เลย  จะได้ไม่พาคนอื่นเสียคน  วันนี้กลับไปได้แล้ว" จ้าวหย่งเฉิงเดินมาช้อนอุ้มนางขึ้นก่อนจะพาเดินไปที่รถม้า เขาจับนางนั่งตักก่อนจะให้คนขับพาไปส่งที่บ้านของนาง ใครๆบอกนางเป็นลูกศิษย์คนโปรดของเขา  "หึข้านะหรือ...คนโปรดเนี่ยนะ  ใช่โปรดมาก..หึ..โปรดปรานจนข้าจะตายคากองตำราแล้ว"

เธอไม่เคยรู้ว่านิยายครึ่งเล่มที่เธออ่าน จะกลายเป็นทั้งชีวิตที่เหลือของเธอ อดีตคู่หมั้นทรยศ ชื่อเสียงถูกเหยียบย่ำ พ่อแม่ต้องอดมื้อกินมื้อ น้องชายต้องออกจากโรงเรียน สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้ง

ความตายของเจ้ามีเพียงข้าเท่านั้นที่จะบันดานให้ ต่อให้เจ้าอยากตายก็มิอาจจะตายได้เพราะข้าไม่อนุญาตไม่ว่าจะเป็นวิญญาณหรือร่างกายของเจ้าทุกอย่างล้วนอยู่ที่ข้ากำหนด

ดาหลาเริ่มสัมผัสร่างกายของตัวเองแผ่วเบา มือเรียวลูบไล้ลงมาบีบขยำทรวงอก ลูบคลำแล้วคลี่ปลายนิ้ววนคลึงรอบวงป้านปทุมจนขนลุกซู่ไปทั้งร่าง ‘อ่าห์... ’ ฝ่ามือน้อยค่อยๆ เคล้นคลึงทรวงอกอวบใหญ่ของตัวเองด้วยความรู้สึกชื่นชมในความอิ่มสมบูรณ์ของเรือนร่าง การมีลูกไม่ได้ทำให้สองเต้าของหล่อนหย่อนคล้อย แต่กลับได้ความอวบใหญ่และเอิบอิ่มเข้ามาแทนที่ ดาหลาเอื้อมมือเปิดน้ำจากฝักบัว หวังให้แรงจากสายน้ำที่ฉีดพ่นออกมาเป็นสายปะทะใบหน้าและเนื้อตัวเปล่าเปลือย จะช่วยดับความร้อนรุ่มในอารมณ์ที่รุมรึงอยู่ภายในอก ‘อ่าห์... เสียว’ มือข้างหนึ่งถือฝักบัว มืออีกข้างเค้นคลึงบีบขยำเต้านมอวบใหญ่ล้นมือของตัวเองไปพลาง จู่ๆ เนื้อตัวก็ร้อนผ่าว สั่นเทิ้ม โหยหา ราวกับว่าร่างกายของหล่อนกำลังตกอยู่ในอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาว คล้ายจะเป็นไข้ หากลึกลงไปในอารมณ์… ดาหลาเท่านั้นที่รู้ดีว่าอะไรเป็นสาเหตุ

“นี่! อย่ามายุ่งกับฉันนะ!” “บังเอิญอยากยุ่งซะด้วยสิ” “ปล่อยนะฉันรีบไม่มีเวลามาเล่นกับนายหรอก!” “หาอ๊ะอายอยู่เหรอ” กึก “อ๊ะอายอยู่ไหนนายรู้เหรอ” “รู้สิ” “ก็บอกมาสิว่าอ๊ะอายอยู่ไหน” “เอาตัวเข้าแลกสิ แล้วจะบอก” ทั้งคำพูดและมือที่กำลังลูบต้นขาของเธออย่างจาบจ้วงทำให้แสนดีดีดดิ้นอย่างไม่ยอม แต่เขายังลุกล้ำเธอด้วยการปัดรวบผมหลบทางเพื่อนฝังกลีบปากที่ต้นคอทางด้านหลัง

สงคราม...ผมไม่แตะต้องยัยนี่หรอกไม่ต้องห่วง เพราะผมไม่ชอบกินของเก่าเอาแค่ครั้งสองครั้งผมก็เบื่อละ ของขวัญ...ขวัญไม่อยากให้ตัวเองท้องขวัญสงสารลูกเพราะแกเกิดมาจากความโง่ของขวัญแถมพ่อของลูกก็อาจจะไม่ยอมรับแล้วก็ไม่รักแกด้วย

“ไม่ว่าหญิงหรือชาย หากมีวาสนาต่อกัน ข้าย่อมเห็นชะตาของเจ้า” “แล้วเจ้าเห็นสิ่งใดเล่า” อ่า~ จะตอบอย่างไรดีล่ะ ดันเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเสียได้ ฮื่อ! ............................................................................................... หลังจากบิดาตายจาก สองพี่น้องก็ใช้ชีวิตในสกุลชุนอย่างยากลำบาก แต่ทั้งสองก็ยังอดทนเรื่อยมา ทว่าเรื่องครานี้มันหนักหนาเกินทน ชุนลี่มี่ "ข้าขอตัดขาดกับพวกท่าน ต่อจากนี้พวกท่านมิต้องเลี้ยงดูข้า ข้ามิต้องแทนคุณท่าน อย่าได้ยุ่งเกี่ยวกันอีก" . . "ท่านยาย ในนิมิตหลานเห็นเขากำลังควบขี่..." "ขี่ม้าหรือ" "มิใช่เจ้าค่ะ" "แล้วขี่สิ่งใดเล่า หรือจะเป็นกระบือ วัว ลา- " "เป็นข้าเจ้าค่ะ"

นิยามคำว่า 'เพื่อน' จะไม่มีอีกต่อไป เมื่อเขาอยากเลื่อนขั้นมากกว่าเพื่อนไปเป็น 'แฟน' เลยงัดทุกกลเม็ดเผด็จศึก 'เพื่อน' ของตัวเองทุกอย่าง

มีหลายคนเคยบอกว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ แต่ก็มีอีกหลายคนที่บอกว่า... มีรักก็ทำให้มีสุขได้ ถ้าหากเขาคนนั้นก็รักเราเช่นกัน

เพราะพ่อเสีย และแม่แต่งงานใหม่ นภิศาจึงถูกแม่นำมาฝากกับเจ้านายเก่าในตอนที่เธอเริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เพราะกลัวปัญหาพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง แต่เธอกลับต้องมาเป็นเด็กเลี้ยงของลูกชายเจ้าของบ้านตั้งแต่ที่ยังเรียนไม่จบ จนกระทั้งทำงาน ความสัมพันธ์ไม่ต่างจากเมียบำเรอ เมื่อเธอท้องเขาก็ให้ไปทำแท้ง แม้จะรักเขาแค่ไหน เธอก็ทนทำร้ายลูกอีกเป็นครั้งที่สองไม่ได้แล้ว หนทางเดียวที่เธอจะหลุดพ้นจากพันธะที่ไร้ใจ และเพื่อการรักษาชีวิตลูกไว้ คือการหนีไปให้ไกลจากคนใจร้ายที่เธอรัก

นางคือภรรยาที่เขาไม่ต้องการ ถูกแม่สามีรังเกียจ ถูกสตรีอื่นแย่งชิงสามี และถูกผลักไสออกจากจวนถูกราวกับของไร้ค่า...สามปีให้หลังนางกลับมาอีกครั้งพร้อมความแค้นที่จะสะสางและทวงคืนอย่างสาสม!

เมธาพัฒน์อยากจะกลั้นใจตายวันละหลาย ๆ รอบ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเด็กสาวตัวแสบ ที่คอยแต่จะหาเรื่องกวนใจเขาตลอดเวลา ความใกล้ชิดที่เขาพยายามวิ่งหนีให้ไกล แต่เจ้าหล่อนกลับเอาแต่วิ่งเข้าใส่เขาทุกครั้งที่มีโอกาส แล้วไหนจะสายตาที่เปิดเผยของหล่อนอีก เด็กอมมือยังรู้เลย ว่าหล่อนต้องการอะไรจากเขา!!! พวงชมพูอดรู้สึกแค้นใจไม่ได้ เมื่อผู้ปกครองหนุ่มสุดหล่อของหล่อน เอาแต่วิ่งหนีหล่อนหัวซุกหัวซุน ไม่รู้ว่าเขากลัวอะไรหล่อนนักหนา แต่พอหล่อนจะหันไปมองชายคนอื่น เขากลับขัดขวางชนิดหัวชนฝา โดยให้เหตุผลว่าหล่อนยังเด็กเกินไป สงสัย... หล่อนต้องกระตุ้นให้เขารู้ซะแล้วว่า หล่อนน่ะ โตเป็นสาวแล้ว!!!

“อืม...งั้นเราสองคนเป็นอะไรกันดีคะ” “นุ่มอยากให้เป็นอะไรล่ะ” “เป็นเฟรนเซ็กส์ดีมั้ยคะ เป็นคู่นอน แต่ไม่ผูกมัดกัน ไม่หึงหวง ต่างคนต่างใช้ชีวิตเหมือนเดิม” “แต่ลุงอยากเป็นมากกว่านั้น” “อะไรคะ”

ขอโอกาสให้ฉันรักคุณอีกครั้ง ชีวิตนี้ ฉันจะรักแค่คุณ คุณสามีที่รัก เจิ้งซิงอี ในอดีตนั้นเพราะโง่งมในรัก จึงกระทำเรื่องชั่วช้า ทำเรื่องผิดพลาดเอาไว้มากมาย ซึ่งเธอรู้ดีแก่ใจ ว่าคนเช่นเธอตายไปย่อมต้องตกนรก แต่เมื่อเธอต้องตายจริงๆ เธอกลับไม่ได้ตกนรกอย่างที่คิด และแน่นอน เธอย่อมไม่ได้ขึ้นสวรรค์เช่นกัน แต่เธอกลับกลายเป็นดวงวิญญาณดวงหนึ่ง ที่ไม่ได้ไปผุดไปเกิดต้องทนมองคนที่เธอรักและรักเธอใช้ชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก มองพวกเขามีชีวิตอย่างคนที่อยู่ไม่สู้ตาย เพราะการกระทำของเธอ แต่เธอกลับไม่อาจที่จะช่วยเหลือสิ่งใดได้ เธอที่เป็นเช่นนั้นย่อมรู้สึกเจ็บปวดทุกข์ทรมานเสียยิ่งกว่าการต้องตกนรกหมกไหม้เสียอีก แต่ไม่รู้ว่าเพราะสวรรค์เมตตาหรือนรกไม่ต้อนรับคนชั่วเช่นเธอหรืออย่างไร จึงส่งให้เธอได้กลับมาแก้ไขอดีตของตัวเองอีกครั้ง

ถึงจะผ่านประสบการณ์ซ่านเสียวมากี่ครั้ง แต่เชื่อว่า ครั้งแรก จะยังอยู่ในความทรงจำของใครหลาย ๆ คน เหมือนกับเรื่องราวของพวกเขาและเธอที่คุณกำลังจะได้มีส่วนร่วมไปด้วยกันในนิยายเล่มนี้ กับอีกผลงานในจักรวาล NC ของไรต์