3 Majelis 1 Cinta

Kegelapan malam telah menyisakan sebuah penyesalan untuk memejamkan matanya. Rein, mencoba menyelidiki kasus kematian orang tuanya yang masih penuh misteri, meninggalkan trauma dan ketakutan dalam benaknya. Sebagai pewaris tunggal, ia menggantikan posisi ayahnya sebagai raja. Dengan kemampuan yang diwarisi oleh kedua orang tuanya, membuat sosoknya ditakuti. Perjalanan hidup yang diwarnai konflik dan politik licik serta cinta penuh dendam, membangkitkan sosok dirinya yang kejam. Hingga suatu saat ia mengangkat pedang untuk berperang, lagi dan lagi.

Ini merupakan seri terakhir dari trilogi GANTENG-GANTENG ANAK PEMBANTU. Pastikan anda sudah membaca, 1. Ganteng-ganteng Anak Pembantu dan 2. GGAP 2 : Mr. Nobody, sebelum membaca cerita ini. Sinopsis : Kesadaran Awan terkunci dalam alam jiwanya, karena ia merasa sangat bersalah dengan kematian Angel dan juga bayi mereka, Ruh Renata bahkan tidak mampu menyadarkannya saat keberadaannya yang terakhir di atas dunia ini. Meski Annisa sudah berhasil melepaskan segel terakhir di dalam tubuh Awan untuk menyelamatkan nyawanya dan itu membuat dua spirit yang menjadi sumber kekuatan didalam tubuhnya, Huo dan Gumara lenyap untuk selamanya. Meski Awan berhasil sadar, ia tidak lagi bisa mengingat siapa dirinya. Saat seperti itu, ada dua wanita yang setia menemaninya, Annisa dan Amanda. Siapakah yang akan menjadi pasangan Awan kelak? Seolah belum cukup dengan pertanyaan tersebut, ada musuh kuat yang mengintip dari balik bayang-bayang, yang bersiap menelan kejayaan klan Sanjaya.

My body wasn't obeying me. The beep sharpened, I cringed but could not block them. I felt a soft hand on my forehead. I batted my eyes, tears felt trailing down. The ad face of my mother emerged. I forced a smile. I love her, she's a good mother. She takes care of us, though she couldn't take care of herself. Now I believe it could be that woman behind my mother's condition, the one who cursed me.

Leysa adalah gadis yang berusia 18 tahun yang berasal dari dimana kedua orang tuanya telah berpisah karena sebuah masalah besar yang tidak dapat diselesaikan

There will be revenge, there will be innocent people, and otherwise, and top of it a love story with a path which none of them expected to pass through. Note: Not a sequel or anything but just a third series in the Don't leave me franchise with complete different characters from the previous two series.

เมื่อรักครั้งแรกมัน ก็ยังหวังกับรักครั้งใหม่ เป็นผู้ชายลูกติดแล้วผิดตรงไหน?

เธอคือครูสาวบรรจุใหม่ ส่วนนักการวัยคราวพ่อจะเข้าถึงเธอได้อย่างไร ต้องไปติดตาม

จากหญิงสาวที่ยึดมั่นในรักเดียวยินยอมเป็นชายาอ๋องแม้จะได้เปนชายารอง แต่กลับถูกตอบแทนด้วยความตาย บัดนี้สวรรค์เข้าข้างให้มาเกิดใหม่ เสิ่นลู่ถิงตั้งมั่นที่จะขึ้นเป็นสนมของฮ่องเต้เพื่อแก้แค้นทุกคนแทน

รับส่งขึ้นสวรรค์ทั่วทุก ‘ซอย’ โดยเฉพาะ ‘ซอยถี่ๆ ซอยลึกๆ’ ผมยิ่งชอบ ‘ซอยตัน’ วิ่งไปชนจึ๊กๆ ผมก็รับนะครับ สนใจใช้บริการนี่นามบัตรผม กด 6969 เรียก ‘ผัวเบอร์ 1’ รับประกันส่งถึงสวรรค์ไม่มีหยุด สะดุด ให้เสียเซลฟ์

Deux inconnus dans un ascenseur en panne, entre deux étages d'un hôtel anonyme. Lui, les mains encore marquées par un récent accident. Elle, les lèvres teintées du rouge à lèvres qu'elle vient d'effacer nerveusement. Pas de noms. Pas d'histoires. Seulement l'espace exigu qui rétrécit à chaque expiration. L'électricité statique qui fait crépiter la laine. Un regard accroché à un poignet, une veine qui bat sous la peau fine. La chaleur devient palpable, suffocante. La première parole est un juron étouffé. Le premier contact n'est pas une main, mais un souffle contre une tempe. L'étreinte qui suit est une affaire de survie, une tentative désespérée de prouver qu'ils sont encore vivants face à l'étreinte de fer qui les emprisonne. C'est brutal, urgent, sans fioriture. Le cuir de sa ceinture laisse une marque sur sa hanche. L'agrafe de son collier lui griffe la nuque. Dans l'obscurité intermittente des lampes de secours, ils se dévorent. Chaque baiser est une question sans réponse, chaque morsure une ponctuation. Ils extirpent l'un de l'autre des gémissements qu'ils ne se connaissaient pas, des peurs qu'ils n'avouaient pas. Ils sont à la fois le remède et le poison, l'oxygène et la privation. Quand les lumières se rallument et que l'ascenseur repart avec un grondement sourd, ils se séparent comme on se scarifie. Aucune promesse. Juste l'odeur de l'autre sur la peau, indélébile. Elle sort à son étage, il descend au rez-de-chaussée. Leurs vies respectives les attendent, inchangées en apparence. Mais quelque chose a cédé. Quelque chose a brûlé. Et chacun, dans son silence, porte désormais la mémoire brûlante de cette chute libre partagée, de cet instant parfaitement égoïste et absolu où ils n'ont été que chair, pulsion et vérité crue.